Επαναφορά (ελπίζω) στις κριτικές μετά από, ούτε και εγώ ξέρω, πόσο χρονικό διάστημα… Ξέρω, όμως, σίγουρα ότι ο τελευταίος ενάμισι χρόνο ήταν ότι πιο δύσκολο έχω περάσει στη ζωή με τις απώλειες να είναι πολλές και σε όλα τα επίπεδα. Αν και τα γεγονότα με έχουν αναγκάσει να είμαι πολύ εκτός σπιτιού και πολλές επισκέψεις για φαγητό εκτός, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν μου έδινε κανένα έναυσμα για γράψιμο κριτικής παρά το γεγονός ότι σίγουρα ήθελα να γνωρίσω στους υπόλοιπους καλοφαγάδες μικρά διαμαντάκια που έχω ανακαλύψει… Θα προσπαθήσω να μην σας μαυρίσω άλλο την ψυχή και να περάσω στα ευχάριστα: Την κριτική για μία από τις πλέον αγαπημένες επισκέψεις των τελευταίων μηνών… Πρόκειται για το μπαλκόνι στην Βεϊκου και τολμώ να πω ότι είναι από τα μέρη που αισθάνθηκα όμορφα με το καλησπέρα σας. Το επισκέφθηκα με τον καλό μου τέλη Μαρτίου την προηγούμενη της ονομαστικής μου εορτής μιας και την επόμενη μέρα δεν είχα καμία διάθεση για εορτασμούς…
Η νύχτα ήταν ιδιαίτερα γλυκιά οπότε αποφασίσαμε να καθίσουμε στο εξωτερικό μπαλκόνι, το οποίο ήταν αρκετά προστατευμένο και με σόμπες. Η εξυπηρέτηση ήταν το Α και το Ω σε αυτό το μαγαζί… Ευγενέστατοι, πλήρως κατατοπισμένοι (εκτός ίσως από το κρασί) και με ειλικρινή χαμόγελα, τα οποία δεν συναντάς συχνά σε τέτοιοι είδους μαγαζιά (συνήθως έχουν ένα τουπεδάκι)…
Όσον αφορά το φαγητό, το μενού του εστιατορίου δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο αλλά είναι χαρακτηριστικό με σωστή αναλογία θαλασσινών και κρεάτινων γεύσεων και αλλάζει συχνά… Εμείς εκείνο το βράδυ κινηθήκαμε θαλασσινά και πήραμε: Ραβιόλι γαρίδας με βασιλικό, αυγολέμονο γαρίδας και ντοματίνια κομφί (τέσσερα αν θυμάμαι ραβιόλια εξαίσιας γεύσης, που δεν ήθελες σε καμία περίπτωση να τελειώσουν), Χέλι καπνιστό από την Άρτα με φακόρυζο Φενεού, κοκκάρι τουρσί, ξινόμηλο και σάλτσα πιπεριάς τσούσκας (ενδιαφέρον και ιδιαίτερα δροσερό πιάτο), χταπόδι σχάρας με φασολάκια, φινόκιο και πέρλες λεμονιού (εξαίσιο τόσο το χταπόδι όσο και τα ταπεινά φασολάκια) και Καλαμαράκια σχάρας με πουρέ κουνουπίδι, σταμναγκάθι και παντζάρι (δεν ξέρω πόσο μπορεί να σας σοκάρει αλλά αυτός ο πουρές κουνουπίδι δεν υπήρχε)…
Συνοδεύσαμε με ένα αφρώδες κρασί, το οποίο δεν θυμάμαι όνομα, μιας και δεν υπήρχε στον κατάλογο κάποιο από τα αγαπημένα μας, το οποίο ήταν λίγο πιο στυφό από ότι το θέλαμε. Κλείσαμε το δείπνο μας με Μανιάτικη δίπλα με κρέμα γαλακτομπουρεκο, μαρμελάδα λεμόνι, μάνγκο και σουσάμι (φρέσκια γεύση, δεν σε μπούκωνε)… Όλα αυτά έφτασαν λίγο κάτω από τα 110 ευρώ αλλά είναι από τις φορές που καθόλου δεν σε χαλάει αυτό… Τα άξιζαν μέχρι τελευταίο λεπτό…
Γενικά η εμπειρία στο Μπαλκόνι της Βεϊκου ήταν κάτι παραπάνω από πετυχημένη και σίγουρα θα επιστρέψω και για τις κρεατένιες του γεύσεις… Με κέρδισε!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Επαναφορά (ελπίζω) στις κριτικές μετά από, ούτε και εγώ ξέρω, πόσο χρονικό διάστημα… Ξέρω, όμως, σίγουρα ότι ο τελευταίος ενάμισι χρόνο ήταν ότι πιο δύσκολο έχω περάσει στη ζωή με τις απώλειες να είναι πολλές και σε όλα τα επίπεδα. Αν και τα γεγονότα με έχουν αναγκάσει να είμαι πολύ εκτός σπιτιού και πολλές επισκέψεις για φαγητό εκτός, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν μου έδινε κανένα έναυσμα για γράψιμο κριτικής παρά το γεγονός ότι σίγουρα ήθελα να γνωρίσω στους υπόλοιπους καλοφαγάδες μικρά διαμαντάκια που έχω ανακαλύψει…
Θα προσπαθήσω να μην σας μαυρίσω άλλο την ψυχή και να περάσω στα ευχάριστα: Την κριτική για μία από τις πλέον αγαπημένες επισκέψεις των τελευταίων μηνών… Πρόκειται για το μπαλκόνι στην Βεϊκου και τολμώ να πω ότι είναι από τα μέρη που αισθάνθηκα όμορφα με το καλησπέρα σας. Το επισκέφθηκα με τον καλό μου τέλη Μαρτίου την προηγούμενη της ονομαστικής μου εορτής μιας και την επόμενη μέρα δεν είχα καμία διάθεση για εορτασμούς…
Η νύχτα ήταν ιδιαίτερα γλυκιά οπότε αποφασίσαμε να καθίσουμε στο εξωτερικό μπαλκόνι, το οποίο ήταν αρκετά προστατευμένο και με σόμπες. Η εξυπηρέτηση ήταν το Α και το Ω σε αυτό το μαγαζί… Ευγενέστατοι, πλήρως κατατοπισμένοι (εκτός ίσως από το κρασί) και με ειλικρινή χαμόγελα, τα οποία δεν συναντάς συχνά σε τέτοιοι είδους μαγαζιά (συνήθως έχουν ένα τουπεδάκι)…
Όσον αφορά το φαγητό, το μενού του εστιατορίου δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο αλλά είναι χαρακτηριστικό με σωστή αναλογία θαλασσινών και κρεάτινων γεύσεων και αλλάζει συχνά… Εμείς εκείνο το βράδυ κινηθήκαμε θαλασσινά και πήραμε: Ραβιόλι γαρίδας με βασιλικό, αυγολέμονο γαρίδας και ντοματίνια κομφί (τέσσερα αν θυμάμαι ραβιόλια εξαίσιας γεύσης, που δεν ήθελες σε καμία περίπτωση να τελειώσουν), Χέλι καπνιστό από την Άρτα με φακόρυζο Φενεού, κοκκάρι τουρσί, ξινόμηλο και σάλτσα πιπεριάς τσούσκας (ενδιαφέρον και ιδιαίτερα δροσερό πιάτο), χταπόδι σχάρας με φασολάκια, φινόκιο και πέρλες λεμονιού (εξαίσιο τόσο το χταπόδι όσο και τα ταπεινά φασολάκια) και Καλαμαράκια σχάρας με πουρέ κουνουπίδι, σταμναγκάθι και παντζάρι (δεν ξέρω πόσο μπορεί να σας σοκάρει αλλά αυτός ο πουρές κουνουπίδι δεν υπήρχε)…
Συνοδεύσαμε με ένα αφρώδες κρασί, το οποίο δεν θυμάμαι όνομα, μιας και δεν υπήρχε στον κατάλογο κάποιο από τα αγαπημένα μας, το οποίο ήταν λίγο πιο στυφό από ότι το θέλαμε. Κλείσαμε το δείπνο μας με Μανιάτικη δίπλα με κρέμα γαλακτομπουρεκο, μαρμελάδα λεμόνι, μάνγκο και σουσάμι (φρέσκια γεύση, δεν σε μπούκωνε)… Όλα αυτά έφτασαν λίγο κάτω από τα 110 ευρώ αλλά είναι από τις φορές που καθόλου δεν σε χαλάει αυτό… Τα άξιζαν μέχρι τελευταίο λεπτό…
Γενικά η εμπειρία στο Μπαλκόνι της Βεϊκου ήταν κάτι παραπάνω από πετυχημένη και σίγουρα θα επιστρέψω και για τις κρεατένιες του γεύσεις… Με κέρδισε!