Πρώτη μου κριτική στο σάιτ για το οποίο εύχομαι με χαρακτηριστική καθυστέρηση κάθε καλό και μεγάλη η χαρά μου που αφορά σ’ ένα τέτοιο εξαιρετικό μαγαζί, ευρισκόμενο μάλιστα στο μαγευτικό Πήλιο.
Τα έφερε, λοιπόν, έτσι η ζωή και βρέθηκα ένα χαλαρό βραδάκι καθημερινής μεταξύ Πρωτοχρονιάς και Φώτων να τρωγοπίνω στο όμορφο Λιοστάσι λίγο έξω απ’ τις Μηλιές, κατόπιν σχετικής σύστασης του πολυαγαπημένου Τζιμ, αλλά και της Πηλιορείτικης συντροφιάς μου. Ευτυχές γεγονός ότι η πρώτη φαγητοέξοδος της νέας χρονιάς ήταν τόσο πετυχημένη κι ελπίζω όλο το έτος να εξελιχθεί γαστρονομικά με αντίστοιχο τρόπο.
Το Λιοστάσι βρίσκεται λοιπόν λίγο πριν μπεις στο χωριό, ξεπετιέται μέσα στην μοναδική φύση του Πηλίου και με το που το αντικρίζεις να αναδύεται έτσι μοναχό του μέσα στον κατάφυτο δρόμο δημιουργείται έντονα θετική προσδοκία. Ο χώρος έξω φαντάζει εξαιρετικά θελκτικός και θαρρώ ότι θα είναι υπέροχες οι φαγοποσίες εκεί το καλοκαιράκι. Εμείς οδηγηθήκαμε μέσα, φυσικά, στον πολύ περιποιημένο, καθαρό και με ρουστίκ βάιμπς χώρο και κάτσαμε μάλιστα δίπλα στο αναμμένο τζάκι, που δημιουργούσε ακόμα περισσότερο ατμόσφαιρα γλυκιάς θαλπωρής.
Η εξυπηρέτηση εξαιρετική από μία χαμογελαστή, πρόθυμη και περιποιητική κοπέλα, η οποία μόλις βολευτήκαμε μας έφερε κέρασμα σφηνάκια τσίπουρο συνοδευόμενα από πεντανόστιμη πολίτικη σαλάτα. Έξτρα πόντοι που ενώ το τσίπουρο που έφεραν να μας κεράσουν ήταν με γλυκάνισο, το αντικατέστησαν με τσίπουρο άνευ, μόλις αναφέραμε ότι δεν προτιμάμε τον γλυκάνισο. Πολλές ευχαριστίες γι’ αυτό.
Σε σχέση με τις νοστιμιές που τιμήσαμε, τα πράγματα εξελίχθηκαν ως εξής: Εξαιρετικό χαλούμι στη σχάρα συνοδεία χούμους με αρακά, το οποίο ήρθε και ταίριαξε φοβερά με το χαλούμι, παρότι δεν του το είχα. Νόστιμο και σε κάτι τι παραπάνω από επαρκής η ποσότητα. Πήραμε επίσης για αλοιφή μία εξαιρετική εναλλακτική του τζατζικιού, γιαούρτι με κολοκύθι και καρύδι που επίσης μας καλάρεσε. Για σαλάτα κινηθήκαμε σε παντζάρια, φρέσκα, νόστιμα, λαχταριστά.
Συνεχίσαμε με κυρίως κι εγώ ψήθηκα για κότσι μαγειρεμένο σε μπύρα που συνοδευόταν από σπιτικές πατάτες τηγανιτές και ήταν όλο το πιάτο μια νοστιμιά αλλιώτικη, να σε ξετρελαίνει! Μαλακό, να κόβεται με την καρδιά ενός μαρουλιού χωρίς υπερβολή καμία, ευωδιαστό, να στα σκάνε οι μυρωδιές του και να σου τρέχουν τα σάλια και στη γεύση τόσο γεμάτο, τόσο φίνο. Η παρέα μου κινήθηκε σε κατσικάκι, επίσης συνοδευόμενο από τις ίδιες πεντανόστιμες πατάτες κι ήταν και το πιάτο αυτό εξίσου λαχταριστό. Έπαιξε κι ένα ντιμπέιτ αναφορικά με τίνος το πιάτο ήταν το πιο νόστιμο (εγώ καταλαβαίνετε ψήφισα το δικό μου) Οι μερίδες στα κυρίως δεν ήταν θηριώδεις, ήταν όμως επαρκέστατες.
Το ψωμί τους ήταν επίσης νόστιμο και λαχταριστό και το τσίπουρό τους γλυκόπιοτο. Το τιμήσαμε δεόντως, αφού καταναλώσαμε δύο διακοσάρια και δεν υπήρξε η παραμικρή παρενέργεια την επόμενη μέρα.
Σύνολο για τα παραπάνω πληρώσαμε λιγότερα από 40 ευρώ, που το βρίσκω φουλ τίμιο για όσα καλοφάγαμε, στον όμορφο αυτό και φιλόξενο χώρο. Αν σας βγάλει ο δρόμος σας προς Μηλιές, μη διστάσετε, είμαι σίγουρη ότι θα το καταευχαριστηθείτε!
Αν ρωτήσεις ανά την Ελλάδα να σου πουν ένα αγαπημένο χωριό του Πηλίου, σίγουρα το μεγαλύτερο ποσοστό θα σου αναφέρει τις Μηλιές. Και αυτό, όχι γιατί είναι το ομορφότερο και γραφικότερο του βουνού των Κενταύρων, αλλά γιατί τα τελευταία χρόνια συγκεντρώνει την αφρόκρεμα του καλλιτεχνικού κόσμου της χώρας.
Κάποιοι έχουν αγοράσει σπίτι και ζουν μόνιμα εκεί, κάποιοι άλλοι έρχονται τα καλοκαίρια, η ουσία είναι ότι κάνοντας μια βόλτα στον κεντρικό δρόμο ή κατεβαίνοντας στην πλατεία να χαζέψεις τον αιωνόβιο πλάτανο, θα δεις γνώριμα πρόσωπα, χαμογελαστά και μη. Αν προσθέσεις τους απλούς επισκέπτες και αυτούς που βολτάρουν με τον θρυλικό Μουτζούρη, που τελειώνει το ταξίδι του στο χωριό, διαπιστώνεις ότι βρίσκεσαι στη Σαντορίνη του Πηλίου και ας βλέπεις τη θάλασσα μόνο στον α
μεμακρυσμένο ορίζοντα.
Ανεβαίνοντας λοιπόν για το χωριό, μιας και όλοι οι φίλοι από μακριά κάνουν την ίδια ερώτηση “δε θα πάμε στις Μηλιές;”, στο αριστερό σου χέρι και πριν τη στροφή για τον σταθμό, συναντάμε μέσα στα δέντρα το Λιοστάσι.
Ανεβαίνοντας τα πέτρινα σκαλάκια, συναντάς ένα πολύ όμορφο ταβερνάκι μέσα στη δροσιά και τη σκιά των δέντρων που το συντροφεύουν.
Δεν θα αναφερθώ στη δουλειά που έχει ρίξει ο Αποστόλης και η Αναστασία για να φτιάξουν έναν πολύ όμορφο χώρο, θα αναφερθώ όμως στη ζεστασιά που ένοιωσα από την πρώτη φορά που κάθισα στα άνετα τραπέζια της αυλής.
Σίγουρα με κέρδισε το καλωσόρισμα με τσιπουροσφηνάκι μαζί με λαχταριστά τσιτσίραβλα και πικάντικο λαχανοτουρσί, το χαμόγελο στα πρόσωπα των ιδιοκτητών και οι λαχταριστοί μεζέδες. Ένοιωσα οικεία, λες και έτρωγα σε αγαπημένους φίλους.
Ήπια γλυκόπιοτο τσίπουρο, δικής τους παραγωγής, αλλά και γευστική, ελαφρά πικρίζουσα, τοπική μπύρα.
Οι σαλάτες που δοκίμασα, χόρτα, κολοκυθάκια και χωριάτικη μου άνοιξαν την όρεξη, όλες από το περιβόλι των παιδιών, δροσερή η ρόκα παρμεζάνα που απογειώθηκε με τα ντοματίνια και το σουσάμι.
Εξαιρετικό το χούμους πασπαλισμένο με πάπρικα και πρασινάδα, με τις πίτες στο πλάι, να ξέρουν τη δουλειά τους, η στριφτόπιτα τα έσπαγε, το μανούρι με το μέλι τέλεια ψημένο στη σχάρα, έξτρα αρωματική η μελιτζάνα με το γιαούρτι και το ταχίνι.
Αφράτα και αρωματικά τα κεφτεδάκια, τα ρεβίθια με λουκάνικο και πράσο στο φούρνο απογειωτικά, εννοείται έγινε refill, σωστά αρτυμένος και μαγειρεμένος ο κρασάτος κόκορας με τα λαζάνια, ανατολίτικη γεύση στο κεμπάπ λόγω του σουμάκ και δροσιά από τη sauce γιαουρτιού, ωραία εκτέλεση στο κότσι που μαγειρεύεται με μπύρα και είναι μερίδα.
Μου φάνηκε flat το μοσχάρι με μελιτζάνες και φέτα στο πήλινο, δε μου έμεινε το ψαρονέφρι με τα μανιτάρια και την πιπεριά.
Ο εσωτερικός χώρος, είναι φουλ ζεστός τόσο από την χωριάτικη διακόσμηση όσο και από το αναμμένο τζάκι. Χειμώνα δουλεύει από Παρασκευή έως Κυριακή και μπορεί να πετύχεις και μουσικές φευγάτες, γεμάτες συναίσθημα, όχι βέβαια από τις μούσες του βουνού.
Οι τιμές δεν ξεφεύγουν, μαζί με αρκετή κατανάλωση ποτών, πάνω από 17 ευρώ pp. Δεν το λες και ακριβό και φεύγεις χορτάτος, χαμογελαστός και ευχαριστημένος.
Να κάνετε μια στάση ανεβαίνοντας για Μηλιές. Και μετά να πάτε βόλτα για ποτάρες στο χωριό.
Να κάνετε μια στάση κατεβαίνοντας από Μηλιές. Μετά από τον καφέ και τη βόλτα στο χωριό.
Που θα πάω στο χωριό; Μη βιάζεστε. Πρώτα το Λιοστάσι και μετά τα υπόλοιπα.
Stay tuned, για όλα έχω προτάσεις.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Πρώτη μου κριτική στο σάιτ για το οποίο εύχομαι με χαρακτηριστική καθυστέρηση κάθε καλό και μεγάλη η χαρά μου που αφορά σ’ ένα τέτοιο εξαιρετικό μαγαζί, ευρισκόμενο μάλιστα στο μαγευτικό Πήλιο.
Τα έφερε, λοιπόν, έτσι η ζωή και βρέθηκα ένα χαλαρό βραδάκι καθημερινής μεταξύ Πρωτοχρονιάς και Φώτων να τρωγοπίνω στο όμορφο Λιοστάσι λίγο έξω απ’ τις Μηλιές, κατόπιν σχετικής σύστασης του πολυαγαπημένου Τζιμ, αλλά και της Πηλιορείτικης συντροφιάς μου. Ευτυχές γεγονός ότι η πρώτη φαγητοέξοδος της νέας χρονιάς ήταν τόσο πετυχημένη κι ελπίζω όλο το έτος να εξελιχθεί γαστρονομικά με αντίστοιχο τρόπο.
Το Λιοστάσι βρίσκεται λοιπόν λίγο πριν μπεις στο χωριό, ξεπετιέται μέσα στην μοναδική φύση του Πηλίου και με το που το αντικρίζεις να αναδύεται έτσι μοναχό του μέσα στον κατάφυτο δρόμο δημιουργείται έντονα θετική προσδοκία. Ο χώρος έξω φαντάζει εξαιρετικά θελκτικός και θαρρώ ότι θα είναι υπέροχες οι φαγοποσίες εκεί το καλοκαιράκι. Εμείς οδηγηθήκαμε μέσα, φυσικά, στον πολύ περιποιημένο, καθαρό και με ρουστίκ βάιμπς χώρο και κάτσαμε μάλιστα δίπλα στο αναμμένο τζάκι, που δημιουργούσε ακόμα περισσότερο ατμόσφαιρα γλυκιάς θαλπωρής.
Η εξυπηρέτηση εξαιρετική από μία χαμογελαστή, πρόθυμη και περιποιητική κοπέλα, η οποία μόλις βολευτήκαμε μας έφερε κέρασμα σφηνάκια τσίπουρο συνοδευόμενα από πεντανόστιμη πολίτικη σαλάτα. Έξτρα πόντοι που ενώ το τσίπουρο που έφεραν να μας κεράσουν ήταν με γλυκάνισο, το αντικατέστησαν με τσίπουρο άνευ, μόλις αναφέραμε ότι δεν προτιμάμε τον γλυκάνισο. Πολλές ευχαριστίες γι’ αυτό.
Σε σχέση με τις νοστιμιές που τιμήσαμε, τα πράγματα εξελίχθηκαν ως εξής: Εξαιρετικό χαλούμι στη σχάρα συνοδεία χούμους με αρακά, το οποίο ήρθε και ταίριαξε φοβερά με το χαλούμι, παρότι δεν του το είχα. Νόστιμο και σε κάτι τι παραπάνω από επαρκής η ποσότητα. Πήραμε επίσης για αλοιφή μία εξαιρετική εναλλακτική του τζατζικιού, γιαούρτι με κολοκύθι και καρύδι που επίσης μας καλάρεσε. Για σαλάτα κινηθήκαμε σε παντζάρια, φρέσκα, νόστιμα, λαχταριστά.
Συνεχίσαμε με κυρίως κι εγώ ψήθηκα για κότσι μαγειρεμένο σε μπύρα που συνοδευόταν από σπιτικές πατάτες τηγανιτές και ήταν όλο το πιάτο μια νοστιμιά αλλιώτικη, να σε ξετρελαίνει! Μαλακό, να κόβεται με την καρδιά ενός μαρουλιού χωρίς υπερβολή καμία, ευωδιαστό, να στα σκάνε οι μυρωδιές του και να σου τρέχουν τα σάλια και στη γεύση τόσο γεμάτο, τόσο φίνο. Η παρέα μου κινήθηκε σε κατσικάκι, επίσης συνοδευόμενο από τις ίδιες πεντανόστιμες πατάτες κι ήταν και το πιάτο αυτό εξίσου λαχταριστό. Έπαιξε κι ένα ντιμπέιτ αναφορικά με τίνος το πιάτο ήταν το πιο νόστιμο (εγώ καταλαβαίνετε ψήφισα το δικό μου) Οι μερίδες στα κυρίως δεν ήταν θηριώδεις, ήταν όμως επαρκέστατες.
Το ψωμί τους ήταν επίσης νόστιμο και λαχταριστό και το τσίπουρό τους γλυκόπιοτο. Το τιμήσαμε δεόντως, αφού καταναλώσαμε δύο διακοσάρια και δεν υπήρξε η παραμικρή παρενέργεια την επόμενη μέρα.
Σύνολο για τα παραπάνω πληρώσαμε λιγότερα από 40 ευρώ, που το βρίσκω φουλ τίμιο για όσα καλοφάγαμε, στον όμορφο αυτό και φιλόξενο χώρο. Αν σας βγάλει ο δρόμος σας προς Μηλιές, μη διστάσετε, είμαι σίγουρη ότι θα το καταευχαριστηθείτε!
Αν ρωτήσεις ανά την Ελλάδα να σου πουν ένα αγαπημένο χωριό του Πηλίου, σίγουρα το μεγαλύτερο ποσοστό θα σου αναφέρει τις Μηλιές. Και αυτό, όχι γιατί είναι το ομορφότερο και γραφικότερο του βουνού των Κενταύρων, αλλά γιατί τα τελευταία χρόνια συγκεντρώνει την αφρόκρεμα του καλλιτεχνικού κόσμου της χώρας.
Κάποιοι έχουν αγοράσει σπίτι και ζουν μόνιμα εκεί, κάποιοι άλλοι έρχονται τα καλοκαίρια, η ουσία είναι ότι κάνοντας μια βόλτα στον κεντρικό δρόμο ή κατεβαίνοντας στην πλατεία να χαζέψεις τον αιωνόβιο πλάτανο, θα δεις γνώριμα πρόσωπα, χαμογελαστά και μη. Αν προσθέσεις τους απλούς επισκέπτες και αυτούς που βολτάρουν με τον θρυλικό Μουτζούρη, που τελειώνει το ταξίδι του στο χωριό, διαπιστώνεις ότι βρίσκεσαι στη Σαντορίνη του Πηλίου και ας βλέπεις τη θάλασσα μόνο στον α
μεμακρυσμένο ορίζοντα.
Ανεβαίνοντας λοιπόν για το χωριό, μιας και όλοι οι φίλοι από μακριά κάνουν την ίδια ερώτηση “δε θα πάμε στις Μηλιές;”, στο αριστερό σου χέρι και πριν τη στροφή για τον σταθμό, συναντάμε μέσα στα δέντρα το Λιοστάσι.
Ανεβαίνοντας τα πέτρινα σκαλάκια, συναντάς ένα πολύ όμορφο ταβερνάκι μέσα στη δροσιά και τη σκιά των δέντρων που το συντροφεύουν.
Δεν θα αναφερθώ στη δουλειά που έχει ρίξει ο Αποστόλης και η Αναστασία για να φτιάξουν έναν πολύ όμορφο χώρο, θα αναφερθώ όμως στη ζεστασιά που ένοιωσα από την πρώτη φορά που κάθισα στα άνετα τραπέζια της αυλής.
Σίγουρα με κέρδισε το καλωσόρισμα με τσιπουροσφηνάκι μαζί με λαχταριστά τσιτσίραβλα και πικάντικο λαχανοτουρσί, το χαμόγελο στα πρόσωπα των ιδιοκτητών και οι λαχταριστοί μεζέδες. Ένοιωσα οικεία, λες και έτρωγα σε αγαπημένους φίλους.
Ήπια γλυκόπιοτο τσίπουρο, δικής τους παραγωγής, αλλά και γευστική, ελαφρά πικρίζουσα, τοπική μπύρα.
Οι σαλάτες που δοκίμασα, χόρτα, κολοκυθάκια και χωριάτικη μου άνοιξαν την όρεξη, όλες από το περιβόλι των παιδιών, δροσερή η ρόκα παρμεζάνα που απογειώθηκε με τα ντοματίνια και το σουσάμι.
Εξαιρετικό το χούμους πασπαλισμένο με πάπρικα και πρασινάδα, με τις πίτες στο πλάι, να ξέρουν τη δουλειά τους, η στριφτόπιτα τα έσπαγε, το μανούρι με το μέλι τέλεια ψημένο στη σχάρα, έξτρα αρωματική η μελιτζάνα με το γιαούρτι και το ταχίνι.
Αφράτα και αρωματικά τα κεφτεδάκια, τα ρεβίθια με λουκάνικο και πράσο στο φούρνο απογειωτικά, εννοείται έγινε refill, σωστά αρτυμένος και μαγειρεμένος ο κρασάτος κόκορας με τα λαζάνια, ανατολίτικη γεύση στο κεμπάπ λόγω του σουμάκ και δροσιά από τη sauce γιαουρτιού, ωραία εκτέλεση στο κότσι που μαγειρεύεται με μπύρα και είναι μερίδα.
Μου φάνηκε flat το μοσχάρι με μελιτζάνες και φέτα στο πήλινο, δε μου έμεινε το ψαρονέφρι με τα μανιτάρια και την πιπεριά.
Ο εσωτερικός χώρος, είναι φουλ ζεστός τόσο από την χωριάτικη διακόσμηση όσο και από το αναμμένο τζάκι. Χειμώνα δουλεύει από Παρασκευή έως Κυριακή και μπορεί να πετύχεις και μουσικές φευγάτες, γεμάτες συναίσθημα, όχι βέβαια από τις μούσες του βουνού.
Οι τιμές δεν ξεφεύγουν, μαζί με αρκετή κατανάλωση ποτών, πάνω από 17 ευρώ pp. Δεν το λες και ακριβό και φεύγεις χορτάτος, χαμογελαστός και ευχαριστημένος.
Να κάνετε μια στάση ανεβαίνοντας για Μηλιές. Και μετά να πάτε βόλτα για ποτάρες στο χωριό.
Να κάνετε μια στάση κατεβαίνοντας από Μηλιές. Μετά από τον καφέ και τη βόλτα στο χωριό.
Που θα πάω στο χωριό; Μη βιάζεστε. Πρώτα το Λιοστάσι και μετά τα υπόλοιπα.
Stay tuned, για όλα έχω προτάσεις.