Επιστροφή της συζύγου από αγώνα στη Σαντορίνη και αφού αποχαιρετάει τους υπόλοιπους διαιτητές, δίνουμε ραντεβού στο μετρό του Αιγάλεω. Κυριακή μεσημέρι με καλό καιρό, τι καλύτερο για έξοδο φαγητού. Πολλές επιλογές σε περιοχές, τηλέφωνο ξανά στην Κοκόνα (βλέπε κριτική από Matina) και πάλι όμως δεν καταφέραμε να πάμε γιατί υπήρχε διαθεσιμότητα μόνο στον εξωτερικό χώρο.
Δεύτερη επιλογή της λίστας ήταν ο Λεβέντης στην Πετρούπολη. Μαγαζί που είχε τιμήσει σχετικά πρόσφατα ο φίλος Κωνσταντίνος και είχε μείνει με καλές εντυπώσεις, συν το ότι είχε φωτογραφικό υλικό για να χαζέψω. Και εκεί όμως γινόταν λαϊκό προσκύνημα, επιλογή μόνο στον εξωτερικό χώρο που απορρίφθηκε λόγω αέρα. Γρήγορο τηλέφωνο στον κοντινό Παράδεισο, νέο πακέτωμα με καμία διαθεσιμότητα. Ελάτε στην ουρά και περιμένετε.
Η λύση δόθηκε από το Apolis που σκεφτήκαμε να το συνδυάσουμε μαζί με την θέα στο λεκανοπέδιο της Αττικής! Σε 10 λεπτά παρκάραμε στην ανηφορίτσα και με 2 λεπτά περπάτημα εισήλθαμε στον χώρο της καφετέριας που είχε καλούτσικη πληρότητα για εκείνη την ώρα. Προχωρήσαμε πιο μέσα και είχαμε αρκετές επιλογές είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά.
Το Apolis λοιπόν, είναι “ανταγωνιστής” του Terra Petra στην περιοχή με μεγάλο ατού την θέα του. Δίνει τη δυνατότητα σε ξεχωριστό χώρο για φαγητό ή καφέ και η χωροθέτηση των τραπεζιών κρίνεται άνετη ώστε να διατηρηθεί μια διακριτική και πολιτισμένη ατμόσφαιρα. Επιλέγουμε τελικά ένα ψηλό τραπέζι στο εσωτερικό βάθος του καταστήματος που άνετα μπορεί να φιλοξενήσει 4 άτομα. Η αλήθεια είναι ότι ο χώρος ήταν μισοάδειος από θαμώνες, όσοι όμως είχαν καταλάβει τα τραπέζια, αυτά βρίσκονταν σε στρατηγική θέση!
Η προηγούμενη επίσκεψη μου για φαγητό στο Apolis μετράει μια δεκαετία πίσω πάνω κάτω και αν ενθυμούμαι σωστά ήταν προσανατολισμένη στις ποικιλίες και τις μπύρες. Παρ’ ότι κλείσαμε τραπέζι, πήγαμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα ως προς την κατηγορία κουζίνας που θα γευτούμε. Η σύζυγος φοβήθηκε μην τυχόν “τη βγάλουμε” με κάνα κλάμπ σάντουιτς, αλλά μόλις λάβαμε τους καταλόγους ανακουφιστήκαμε.
Αφού λοιπόν πήραμε τον χρόνο μας να μελετήσουμε τον κατάλογο φαγητού και κρασιού, κινηθήκαμε παραδόξως σε κρεατικές επιλογές και όχι σε ζυμαρικά και πίτσες.
Πριν περάσουμε στην παραγγελία μας να αναφέρω πως η εξυπηρέτηση ήταν ευγενέστατη, γρήγορη αλλά όχι βιαστική και κινήθηκε γενικότερα σε ευχάριστα επίπεδα κατά τη δίωρη παραμονή μας. Ζητήσαμε την άποψή τους για το ψήσιμο ενός πιάτου και (σχεδόν!) το πέτυχαν! Σωστή κίνηση η αλλαγή των πιάτων πριν την άφιξη των κυρίως επιλογών μας.
Ερωτηθήκαμε αν επιθυμούμε φρεσκοψημμένη ζεστή φοκάτσα αλλά για το εμφιαλωμένο νερό όχι. Πταισματάκι που παραλείπεται από τη συνολική εμπειρία.
Αφού λοιπόν επιλέξαμε κόκκινο κρασί????και συγκεκριμένα τον Ορεινό Ήλιο από το κτήμα Semeli, στα 23 ευρώ τιμή φιάλης, θα αναφέρω ότι στην κάβα κοστολογείται στα 9 με 10 ευρώ. Άρα έχουμε τίμια κοστολόγηση από το κατάστημα. Πρόκειται για Αγιωργίτικο/Syrah και δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες γιατί δεν είμαι και ειδικός! Ευχάριστο και δροσερό, ταίριαζε πολύ με τα κυρίως πιάτα μας και κυρίως με τα κεφτεδάκια.
Η υπόλοιπη παραγγελία μας ήταν η εξης:
– Arancini Palermitane, στα 7.5 ευρώ. Πολύ χαίρομαι που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και στην Ελλάδα αρχίζουν να βρίσκουν τη θέση τους στα καταστήματα ιταλικής κουζίνας. Πρόκειται για κροκέτες ρυζιού με σαφράν, γεμιστές με χοιρινό φιλέτο και λουκάνικο. Γευτήκαμε 3 μπάλες ικανοποιητικότατου μεγέθους, με τρομερή κρούστα αλλά και λίγο σφιχτή γέμιση ρυζιού. Η σάλτσα τυριών ελαφρώς τραχιά αλλά πολύ γευστική με έντονη την αίσθηση των τυριών που υπόσχεται στην περιγραφή. Βρίσκεται στη βάση και την κορυφή του πιάτου και είναι καλή σε ποσότητα ώστε να συνδυαστεί με τα arancini.
– Polpette al forno con pomodoro e mozzarella. Αρωματικοί (πολύ!) ιταλικοί κεφτέδες στον φούρνο με ντομάτα και μοτσαρέλα που συνοδεύονταν από νιόκι βουτύρου, στα 14 ευρώ. Αν και ελαφρώς τσιμπημένο πιάτο σε τιμή, ικανοποιηθήκαμε απόλυτα και απολαύσαμε το πιάτο. Ο κιμάς έλιωνε, η σάλτσα γλύκιζε ελαφρώς αλλά αγκάλιαζε μαζί με το τυρί τους κεφτέδες, ενώ η Εύα αν και πολύ διστακτική ως προς τα νιόκι, άλλαξε πλέον άποψη για τα ζυμαρικά τέτοιου τύπου που τα συνδύασε πολύ άνετα και με την κόκκινη σάλτσα ντομάτας. Πολύ νόστιμο, χειμωνιάτικο πιάτο!
– Ταλιάτα από μοσχάρι με βούτυρο, φρέσκα βότανα και baby πατάτες, στα 21 ευρώ. Μας προτάθηκε medium well, ήταν αρκετά πετυχημένο το ψήσιμο αλλά κάποια κομμάτια μας φάνηκαν κρύα. Πιθανολογούμε πως ένα από τα δύο κυρίως πιάτα είχε βγει νωρίτερα στο πάσο και δεν υπήρξε συγχρονισμός. Οι συνοδευτικές πατάτες στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων ενώ υπήρξε και λίγη πρασινάδα επίσης.
– Τιραμισού, στα 8 ευρώ. Περιγράφεται ως αυθεντικό ιταλικό. Πολύ γευστική κρέμα, ποτό που “ακουγόταν” και σε γενικές γραμμές ήταν ικανοποιητικό. Από την άλλη, η ποσότητα ήταν αρκετά μέτρια, αέρινο δεν το έλεγες και χρησιμοποιήθηκε τσέρκι ώστε να πάρει το τελικό σχήμα του.
– Εμφιαλωμένο μπουκάλι νερό, 2.5 ευρώ.
Συνολικό κόστος ???????? : 76 ευρώ.
Η συνολική αποτίμηση είναι θετική. Όμορφος χώρος με βάση το ξύλο, σου σπάει τη μύτη το ζυμάρι μόλις εισέρχεσαι στον χώρο, αρκετές επιλογές στον κατάλογο με τσιμπημένες τις τιμές σε αναψυκτικά και μπύρες που θεωρητικά “δικαιολογούνται” λόγω πληθωρισμού.
Οι γεύσεις καλές, εμείς μείναμε ικανοποιημένοι. Μπορείτε άνετα να πραγματοποιήσετε μια επίσκεψη αν θέλετε να απολαύσετε ένα μπουκάλι κρασί μαζί με φαγητό!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Επιστροφή της συζύγου από αγώνα στη Σαντορίνη και αφού αποχαιρετάει τους υπόλοιπους διαιτητές, δίνουμε ραντεβού στο μετρό του Αιγάλεω. Κυριακή μεσημέρι με καλό καιρό, τι καλύτερο για έξοδο φαγητού. Πολλές επιλογές σε περιοχές, τηλέφωνο ξανά στην Κοκόνα (βλέπε κριτική από Matina) και πάλι όμως δεν καταφέραμε να πάμε γιατί υπήρχε διαθεσιμότητα μόνο στον εξωτερικό χώρο.
Δεύτερη επιλογή της λίστας ήταν ο Λεβέντης στην Πετρούπολη. Μαγαζί που είχε τιμήσει σχετικά πρόσφατα ο φίλος Κωνσταντίνος και είχε μείνει με καλές εντυπώσεις, συν το ότι είχε φωτογραφικό υλικό για να χαζέψω. Και εκεί όμως γινόταν λαϊκό προσκύνημα, επιλογή μόνο στον εξωτερικό χώρο που απορρίφθηκε λόγω αέρα. Γρήγορο τηλέφωνο στον κοντινό Παράδεισο, νέο πακέτωμα με καμία διαθεσιμότητα. Ελάτε στην ουρά και περιμένετε.
Η λύση δόθηκε από το Apolis που σκεφτήκαμε να το συνδυάσουμε μαζί με την θέα στο λεκανοπέδιο της Αττικής! Σε 10 λεπτά παρκάραμε στην ανηφορίτσα και με 2 λεπτά περπάτημα εισήλθαμε στον χώρο της καφετέριας που είχε καλούτσικη πληρότητα για εκείνη την ώρα. Προχωρήσαμε πιο μέσα και είχαμε αρκετές επιλογές είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά.
Το Apolis λοιπόν, είναι “ανταγωνιστής” του Terra Petra στην περιοχή με μεγάλο ατού την θέα του. Δίνει τη δυνατότητα σε ξεχωριστό χώρο για φαγητό ή καφέ και η χωροθέτηση των τραπεζιών κρίνεται άνετη ώστε να διατηρηθεί μια διακριτική και πολιτισμένη ατμόσφαιρα. Επιλέγουμε τελικά ένα ψηλό τραπέζι στο εσωτερικό βάθος του καταστήματος που άνετα μπορεί να φιλοξενήσει 4 άτομα. Η αλήθεια είναι ότι ο χώρος ήταν μισοάδειος από θαμώνες, όσοι όμως είχαν καταλάβει τα τραπέζια, αυτά βρίσκονταν σε στρατηγική θέση!
Η προηγούμενη επίσκεψη μου για φαγητό στο Apolis μετράει μια δεκαετία πίσω πάνω κάτω και αν ενθυμούμαι σωστά ήταν προσανατολισμένη στις ποικιλίες και τις μπύρες. Παρ’ ότι κλείσαμε τραπέζι, πήγαμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα ως προς την κατηγορία κουζίνας που θα γευτούμε. Η σύζυγος φοβήθηκε μην τυχόν “τη βγάλουμε” με κάνα κλάμπ σάντουιτς, αλλά μόλις λάβαμε τους καταλόγους ανακουφιστήκαμε.
Αφού λοιπόν πήραμε τον χρόνο μας να μελετήσουμε τον κατάλογο φαγητού και κρασιού, κινηθήκαμε παραδόξως σε κρεατικές επιλογές και όχι σε ζυμαρικά και πίτσες.
Πριν περάσουμε στην παραγγελία μας να αναφέρω πως η εξυπηρέτηση ήταν ευγενέστατη, γρήγορη αλλά όχι βιαστική και κινήθηκε γενικότερα σε ευχάριστα επίπεδα κατά τη δίωρη παραμονή μας. Ζητήσαμε την άποψή τους για το ψήσιμο ενός πιάτου και (σχεδόν!) το πέτυχαν! Σωστή κίνηση η αλλαγή των πιάτων πριν την άφιξη των κυρίως επιλογών μας.
Ερωτηθήκαμε αν επιθυμούμε φρεσκοψημμένη ζεστή φοκάτσα αλλά για το εμφιαλωμένο νερό όχι. Πταισματάκι που παραλείπεται από τη συνολική εμπειρία.
Αφού λοιπόν επιλέξαμε κόκκινο κρασί????και συγκεκριμένα τον Ορεινό Ήλιο από το κτήμα Semeli, στα 23 ευρώ τιμή φιάλης, θα αναφέρω ότι στην κάβα κοστολογείται στα 9 με 10 ευρώ. Άρα έχουμε τίμια κοστολόγηση από το κατάστημα. Πρόκειται για Αγιωργίτικο/Syrah και δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες γιατί δεν είμαι και ειδικός! Ευχάριστο και δροσερό, ταίριαζε πολύ με τα κυρίως πιάτα μας και κυρίως με τα κεφτεδάκια.
Η υπόλοιπη παραγγελία μας ήταν η εξης:
– Arancini Palermitane, στα 7.5 ευρώ. Πολύ χαίρομαι που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και στην Ελλάδα αρχίζουν να βρίσκουν τη θέση τους στα καταστήματα ιταλικής κουζίνας. Πρόκειται για κροκέτες ρυζιού με σαφράν, γεμιστές με χοιρινό φιλέτο και λουκάνικο. Γευτήκαμε 3 μπάλες ικανοποιητικότατου μεγέθους, με τρομερή κρούστα αλλά και λίγο σφιχτή γέμιση ρυζιού. Η σάλτσα τυριών ελαφρώς τραχιά αλλά πολύ γευστική με έντονη την αίσθηση των τυριών που υπόσχεται στην περιγραφή. Βρίσκεται στη βάση και την κορυφή του πιάτου και είναι καλή σε ποσότητα ώστε να συνδυαστεί με τα arancini.
– Polpette al forno con pomodoro e mozzarella. Αρωματικοί (πολύ!) ιταλικοί κεφτέδες στον φούρνο με ντομάτα και μοτσαρέλα που συνοδεύονταν από νιόκι βουτύρου, στα 14 ευρώ. Αν και ελαφρώς τσιμπημένο πιάτο σε τιμή, ικανοποιηθήκαμε απόλυτα και απολαύσαμε το πιάτο. Ο κιμάς έλιωνε, η σάλτσα γλύκιζε ελαφρώς αλλά αγκάλιαζε μαζί με το τυρί τους κεφτέδες, ενώ η Εύα αν και πολύ διστακτική ως προς τα νιόκι, άλλαξε πλέον άποψη για τα ζυμαρικά τέτοιου τύπου που τα συνδύασε πολύ άνετα και με την κόκκινη σάλτσα ντομάτας. Πολύ νόστιμο, χειμωνιάτικο πιάτο!
– Ταλιάτα από μοσχάρι με βούτυρο, φρέσκα βότανα και baby πατάτες, στα 21 ευρώ. Μας προτάθηκε medium well, ήταν αρκετά πετυχημένο το ψήσιμο αλλά κάποια κομμάτια μας φάνηκαν κρύα. Πιθανολογούμε πως ένα από τα δύο κυρίως πιάτα είχε βγει νωρίτερα στο πάσο και δεν υπήρξε συγχρονισμός. Οι συνοδευτικές πατάτες στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων ενώ υπήρξε και λίγη πρασινάδα επίσης.
– Τιραμισού, στα 8 ευρώ. Περιγράφεται ως αυθεντικό ιταλικό. Πολύ γευστική κρέμα, ποτό που “ακουγόταν” και σε γενικές γραμμές ήταν ικανοποιητικό. Από την άλλη, η ποσότητα ήταν αρκετά μέτρια, αέρινο δεν το έλεγες και χρησιμοποιήθηκε τσέρκι ώστε να πάρει το τελικό σχήμα του.
– Εμφιαλωμένο μπουκάλι νερό, 2.5 ευρώ.
Συνολικό κόστος ???????? : 76 ευρώ.
Η συνολική αποτίμηση είναι θετική. Όμορφος χώρος με βάση το ξύλο, σου σπάει τη μύτη το ζυμάρι μόλις εισέρχεσαι στον χώρο, αρκετές επιλογές στον κατάλογο με τσιμπημένες τις τιμές σε αναψυκτικά και μπύρες που θεωρητικά “δικαιολογούνται” λόγω πληθωρισμού.
Οι γεύσεις καλές, εμείς μείναμε ικανοποιημένοι. Μπορείτε άνετα να πραγματοποιήσετε μια επίσκεψη αν θέλετε να απολαύσετε ένα μπουκάλι κρασί μαζί με φαγητό!