Όπως υποδεικνύει και το όνομά μου, το budget είναι πάντα μικρό. Οπότε, για καιρό κόζαρα το συγκεκριμένο κατάστημα, κρίνοντας από το όλο vibe και την τοποθέτησή του ότι είναι αυτό που μου ταιριάζει.
Προ δεύτερης καραντίνας -ή lockdown, ή εγκλεισμού, για τους θιασώτες του λεξιλογίου του Μπαμπινιώτη- επισκέφτηκα για δεύτερη φορά το μαγαζί με 2 φίλους λόγω δικής τους επιθυμίας. Φτάνοντας, είχε ήδη αρκετό κόσμο, δεδομένου και του ότι ήταν βράδυ, που εμείς οι νεολαίοι, όπως λέγεται, κυκλοφορούμε τότε.
Ξεκινώντας με την “αισθητική” του μαγαζιού, δεν υπάρχουν και πολλά να πει κανείς. Είναι μια καντίνα, όπως υποδηλώνει και το όνομα της, με 3 τραπεζάκια απέξω (λίγα αν αναλογιστεί κανείς τον κόσμο που την επισκέπτεται). Χαριτωμένο μέρος παρόλα αυτά, αφού από το όνομα ξέρεις ήδη τι να περιμένεις, ώστε να μην μείνεις “έκπληκτος” σε περίπτωση που δεν είναι κανένα grande ψαγμένο αλλοεθνές φαγάδικο.
Εντοπίζοντας από μακριά το πλήθος του κόσμου που περίμενε να καθίσει, αποφασίζουμε να πάρουμε το φαγητό και να κάτσουμε στο ακριβώς από δίπλα παγκάκι. Πάμε να παραγγείλουμε, όλα καλά. Για 4 πράγματα βέβαια που είχαμε πάρει περιμέναμε κανένα εικοσιπεντάλεπτο, το οποίο είναι αρκετό αν αναλογιστούμε ότι πρόκειται για street food από καντίνα, δηλαδή κάτι το οποίο περιμένεις να το πάρεις σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Αυτά τα οποία παραγγείλαμε ήταν 2 bao buns με πάπια, 1 bao bun με πικάντικο μοσχάρι και μια μερίδα churros (ε χωρίς γλυκό δεν γίνεται!). Τα bao με την πάπια ήταν αρκετά νόστιμα και εύγευστα, αυτό το δίνω. Το δε bao με το μοσχάρι δεν έλεγε και πολλά, δεν ήταν και τόσο πικάντικο. Τα churros πολύ τίμια, ό,τι πρέπει για να γλυκαθείς και λίγο στο τέλος. Δοκίμασα από όλα -γιατί είμαι και γνωστό γουρουνάκι και τσίμπησα και από των υπολοίπων το φαγητό- οπότε έχω ολοκληρωμένη άποψη για τα όσα πήραμε. Οι γεύσεις συνολικά ήταν σχετικά καλές. Το “φάουλ” βρισκόταν στην μικρή ποσότητα των υλικών που είχε το κάθε bao. Σαν να μετρούσαν κυριολεκτικά και το τελευταίο κομματάκι που έβαζαν στο ψωμί. Τα churros ωστόσο ήταν άψογα από κάθε άποψη, το δίνω αυτό, όπως επίσης “το δίνω” στο γεγονός ότι όλα ήταν ζεστά (σημαντικό μιας και το λάστιχο ενός αυτοκινήτου έχει μακράν καλύτερη γεύση από ένα κρύο ψωμάκι ατμού).
Κάθε bao bun κόστιζε 4,5-5 ευρώ. Κλασική σχετικά τιμή για το συγκεκριμένο είδος street food (γνωστή πληροφορία όντας άτομο που έχει πάρει παραμάζωμα ό,τι μέρος παράγει bao buns). Λίγο ακριβούτσικα για φαγώσιμο που ως ποσότητα δεν θα έφτανε ούτε να καλύψει την πείνα μου. Και πεινάω και συνέχεια, αλλά άλλο θέμα αυτό… Τα churros δε με κόστος 3,5 ευρώ, συμπλήρωσαν κάπως το κενό. Αυτά ήταν μια χαρά για τα χρήματα τους, no problem.
Εν κατακλείδι, πρέπει κάποιος να επισκεφθεί το συγκεκριμένο φαγάδικο; Ναι, είναι η απάντηση για να δοκιμάσετε νέες γεύσεις σχετικά descent, όχι, αν θέλετε να το κάνετε στέκι, διότι αν είστε low budget όπως εγώ είτε δεν θα χορταίνετε με ένα bao είτε δεν θα έχετε χρήματα να πάρετε κι άλλα. Εκτός κι αν είστε σαν τη μάνα μου που ξοδεύει χρήματα αβέρτα έτσι κι αλλιώς χωρίς να την πειράζει αν θα ξοδέψει τον μισθό του μήνα. Μάνα κάντο στέκι!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Όπως υποδεικνύει και το όνομά μου, το budget είναι πάντα μικρό. Οπότε, για καιρό κόζαρα το συγκεκριμένο κατάστημα, κρίνοντας από το όλο vibe και την τοποθέτησή του ότι είναι αυτό που μου ταιριάζει.
Προ δεύτερης καραντίνας -ή lockdown, ή εγκλεισμού, για τους θιασώτες του λεξιλογίου του Μπαμπινιώτη- επισκέφτηκα για δεύτερη φορά το μαγαζί με 2 φίλους λόγω δικής τους επιθυμίας. Φτάνοντας, είχε ήδη αρκετό κόσμο, δεδομένου και του ότι ήταν βράδυ, που εμείς οι νεολαίοι, όπως λέγεται, κυκλοφορούμε τότε.
Ξεκινώντας με την “αισθητική” του μαγαζιού, δεν υπάρχουν και πολλά να πει κανείς. Είναι μια καντίνα, όπως υποδηλώνει και το όνομα της, με 3 τραπεζάκια απέξω (λίγα αν αναλογιστεί κανείς τον κόσμο που την επισκέπτεται). Χαριτωμένο μέρος παρόλα αυτά, αφού από το όνομα ξέρεις ήδη τι να περιμένεις, ώστε να μην μείνεις “έκπληκτος” σε περίπτωση που δεν είναι κανένα grande ψαγμένο αλλοεθνές φαγάδικο.
Εντοπίζοντας από μακριά το πλήθος του κόσμου που περίμενε να καθίσει, αποφασίζουμε να πάρουμε το φαγητό και να κάτσουμε στο ακριβώς από δίπλα παγκάκι. Πάμε να παραγγείλουμε, όλα καλά. Για 4 πράγματα βέβαια που είχαμε πάρει περιμέναμε κανένα εικοσιπεντάλεπτο, το οποίο είναι αρκετό αν αναλογιστούμε ότι πρόκειται για street food από καντίνα, δηλαδή κάτι το οποίο περιμένεις να το πάρεις σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Αυτά τα οποία παραγγείλαμε ήταν 2 bao buns με πάπια, 1 bao bun με πικάντικο μοσχάρι και μια μερίδα churros (ε χωρίς γλυκό δεν γίνεται!). Τα bao με την πάπια ήταν αρκετά νόστιμα και εύγευστα, αυτό το δίνω. Το δε bao με το μοσχάρι δεν έλεγε και πολλά, δεν ήταν και τόσο πικάντικο. Τα churros πολύ τίμια, ό,τι πρέπει για να γλυκαθείς και λίγο στο τέλος. Δοκίμασα από όλα -γιατί είμαι και γνωστό γουρουνάκι και τσίμπησα και από των υπολοίπων το φαγητό- οπότε έχω ολοκληρωμένη άποψη για τα όσα πήραμε. Οι γεύσεις συνολικά ήταν σχετικά καλές. Το “φάουλ” βρισκόταν στην μικρή ποσότητα των υλικών που είχε το κάθε bao. Σαν να μετρούσαν κυριολεκτικά και το τελευταίο κομματάκι που έβαζαν στο ψωμί. Τα churros ωστόσο ήταν άψογα από κάθε άποψη, το δίνω αυτό, όπως επίσης “το δίνω” στο γεγονός ότι όλα ήταν ζεστά (σημαντικό μιας και το λάστιχο ενός αυτοκινήτου έχει μακράν καλύτερη γεύση από ένα κρύο ψωμάκι ατμού).
Κάθε bao bun κόστιζε 4,5-5 ευρώ. Κλασική σχετικά τιμή για το συγκεκριμένο είδος street food (γνωστή πληροφορία όντας άτομο που έχει πάρει παραμάζωμα ό,τι μέρος παράγει bao buns). Λίγο ακριβούτσικα για φαγώσιμο που ως ποσότητα δεν θα έφτανε ούτε να καλύψει την πείνα μου. Και πεινάω και συνέχεια, αλλά άλλο θέμα αυτό… Τα churros δε με κόστος 3,5 ευρώ, συμπλήρωσαν κάπως το κενό. Αυτά ήταν μια χαρά για τα χρήματα τους, no problem.
Εν κατακλείδι, πρέπει κάποιος να επισκεφθεί το συγκεκριμένο φαγάδικο; Ναι, είναι η απάντηση για να δοκιμάσετε νέες γεύσεις σχετικά descent, όχι, αν θέλετε να το κάνετε στέκι, διότι αν είστε low budget όπως εγώ είτε δεν θα χορταίνετε με ένα bao είτε δεν θα έχετε χρήματα να πάρετε κι άλλα. Εκτός κι αν είστε σαν τη μάνα μου που ξοδεύει χρήματα αβέρτα έτσι κι αλλιώς χωρίς να την πειράζει αν θα ξοδέψει τον μισθό του μήνα. Μάνα κάντο στέκι!