Μια συνηθισμένη βραδιά καθημερινής, παρακολουθώντας Master Chef, είπαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου “ρε συ, δεν έχουμε επισκεφθεί κάποιο από τα εστιατόρια των κριτών”. Αφορμή στάθηκε μια δοκιμασία όπου οι διαγωνιζόμενοι είχαν την αποστολή να φέρουν εις πέρας κάποια από τα signature πιάτα των σεφ. Παρακολουθούμε το πιάτο του σεφ Ιωαννίδη. Νιόκι πατάτας με γκοργκοντζόλα και αχλάδι. Ωραία παρουσίαση, στα γούστα μας προς επίσκεψη. Συνεχίζουμε με το υπόλοιπο επεισόδιο χωρίς να αναφέρουμε κάτι περισσότερο.
Την επόμενη ημέρα ένας φίλος μας στέλνει το μενού του Dine Athens 2024.Κάνουμε γρήγορο τσεκάρισμα των εστιατορίων και με συνοπτικές διαδικασίες επιβεβαιώνουμε κράτηση για το Ovio, γιατί στα εστιατόρια γνωστών σεφ η πληρότητα χτυπάει κόκκινο. Καρμικό;
Δεν γνωρίζουμε τι συνέβη τις 3-4 εβδομάδες του Dine Athens, σίγουρα όμως το Ovio θα είχε αρκετές κρατήσεις, χωρίς ελαστικότητα στις ώρες και τις ημέρες. Σε τέτοιες περιπτώσεις, να κλείνετε όσο το δυνατόν νωρίτερα γίνεται.
Πάμε στη βραδιά της επίσκεψης. Αν χρησιμοποιείτε τα μέσα, προτιμήστε τα. Το πάρκινγκ κόστισε 16 ευρώ για 2-3 ώρες. Η περιοχή σφύζει από ζωή και καταστήματα εστίασης, ελεύθερο πάρκινγκ χωρίς χρέωση ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ. Να είστε προετοιμασμένοι για αυτό.
Κεφάλαιο εξυπηρέτηση: Άριστα! Πολύ προσωπικό, ευγενέστατοι, καλά εκπαιδευμένοι. Συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους ακόμη και σε δύσκολες καταστάσεις, όταν η νέα σερβιτόρα αγχώθηκε με το σερβίρισμα του κρασιού! Βαθμός 5/5 ασυζητητί.
Όμορφος χώρος, μοντέρνος. Υποδέχεται κόσμο εξωτερικά, εσωτερικά και στο “πατάρι” του κτηρίου. Σημειώνουμε εδώ πως υπάρχει ένα πιο prive τραπέζι που μοιάζει με εικονικό κήπο. Διαθέτει επίσης, μπάρα για ποτό που μπορείτε να επιλέξετε από την όμορφη βιτρίνα τους. Θα βρείτε αντισηπτικά με την επωνυμία τους, ενώ τα σκεύη σερβιρίσματος είναι όμορφα και μοντέρνα. Αυτό που αναφέραμε στους σερβιτόρους και χρήζει άμεσης αλλαγής είναι οι καρέκλες. Τόσο άβολη πλάτη δεν έχουμε συναντήσει πουθενά αλλού. Αφαιρεί πόντους από την άνεση.
Μενού: Είχαμε την επιλογή για ένα ορεκτικό, ένα κυρίως και γλυκό, στα 30 ευρώ ανά άτομο. Οι πιθανές επιλογές ήταν τρεις σε κάθε κατηγορία πλην του γλυκού που ήταν ένα. Αλλά τι γλυκό! Ας μην προτρεχουμε!
Ξεκινήσαμε με καλωσόρισμα από το μαγαζί με κράκερ ρυζιού, κρέμα παρμεζάνας και dots από τομάτα κονφί. Προσέξτε το ντεκόρ, το ρύζι, δεν είναι προς δοκιμή!
– Σαλάτα καπρέζε. Άψογη! Έντονο κόκκινο χρώμα οπτικά από τα τοματίνια δύο ειδών, πολύ αρωματική από τον βασιλικό και το τζελ του και ταυτόχρονα εξαιρετικά βουτυρένια εξαιτίας της μοτσαρέλας μπουράτα.
– Ταρτάρ μπολονέζ από μοσχαρίσιο φιλέτο. Εξίσου όμορφη παρουσίαση όπου δύο μεγάλα, κρατσανιστά φύλλα περικλείουν το λεπτοκομμένο κρέας, την κρέμα παρμεζάνας όπως και τα φλέικς της. Ποιοτικά υλικά, βαθιά γεύση που δεν πρέπει να χάσετε.
– Πίτσα carbonara zafferano. Μοτσαρέλα, πανσέτα, σαφράν, Parmigiano Reggiano και κρόκος αβγού. Όπου υπάρχει αβγό σε παρασκευή, δύσκολα το αποτέλεσμα να είναι αποτυχημένο! Αφράτο και μαλακό ζυμάρι, ποσότητα υλικών που είναι σωστά κατανεμημένα. Αφρός! Χορταίνεις χωρίς να το καταλάβεις. Η ποσότητα είναι ικανοποιητική, ούτε μικρή, ούτε τεράστια.
– Νιόκι με λευκή σάλτσα,γκοργκοντζόλα, αχλάδι και καρύδια. Η κυρία των Food Destinations δεν συμπαθεί τα νιόκι, τα αποφεύγει με κάθε τρόπο. Τα συγκεκριμένα όμως ήταν καλοφτιαγμένα, φρέσκα, με σάλτσα τόση όση χρειαζόταν που δεν τους αντιστάθηκε! Όμορφη παρασκευή από μπισκότο παρμεζάνας, ένα κομψοτέχνημα! Το αχλάδι σε κύβους μέτριου μεγέθους, ζουμερό. Τα καρύδια όχι ιδιαίτερα αισθητά.
– Τιραμισού! ΤΟ ΓΛΥΚΟ! Το καλύτερο με διάφορα που έχουμε γευτεί! Ιδανική ποσότητα καφέ, τρομερή κρέμα για τους λάτρεις των αρκετά γλυκών γεύσεων, χωρίς να λιγώνει! Σίγουρα θα επιστρέφαμε για αυτό! Τα κομμάτια σπασμένης μαρέγκας να τα αναμείξετε με την κρέμα!
– Εμφιαλωμένο νερό Acqua Panna, στα 3 ευρώ.
– Εμφιαλωμένο μπουκάλι κόκκινο κρασί, Vitiano Rosso Falesco, στα 31 ευρώ/750 ml. Έντονο κόκκινο χρώμα και αρκετά αρωματικό.
Κόστος: 94 ευρώ,60 το μενού για δύο άτομα, 31 για το κρασί και 3 ευρώ για το εμφιαλωμένο μπουκάλι νερό.
Συμπερασματικά, είχαμε μία πολύ όμορφη βραδιά, αντάξια των προσδοκιών μας. Νόστιμες, καθαρές και περιποιημένες γεύσεις σε συνδυασμό με πολύ καλό σέρβις. Μακάρι να βρισκόταν πιο κοντά στην περιοχή κατοικίας μας, ώστε να δοκιμάσουμε περισσότερα πιάτα από το μενού. Θα πηγαίναμε ξανά ευχαρίστως!
12 Σεπτεμβρίου 2020 και Σάββατο ταυτόχρονα. Επέτειος γάμου ακριβώς όπως τότε και αποφασίσαμε να το γιορτάσουμε με ιταλικό. Ένα ιταλικό για το οποίο είχαμε ακούσει διάφορα, αλλά καθώς οι γευστικοί κάλυκες του καθενός είναι διαφορετικοί, θέλαμε να έχουμε ιδία άποψη. Η κράτηση τραπεζιού 3 ατόμων για δείπνο έγινε τηλεφωνικά 3-4 μέρες νωρίτερα με εξαιρετικά χαμηλή διαθεσιμότητα, τουτ’ έστιν «Έχουμε δύο τραπέζια, ένα 8-9μιση κι ένα 9μιση στον εξωτερικό χώρο μπροστά στο διπλανό μαγαζί που κλείνει το βράδυ.». Δίλημμα δεν υπήρξε ποτέ, διότι φαγητό με προκαθορισμένη ώρα λήξης δεν υφίσταται για μένα, προτιμώ να μη βγω.
Μας υποδέχθηκαν ευγενικά και μας οδήγησαν στο τραπέζι μας που ήταν όντως στη γωνία της εσοχής του διπλανού πρακτορείου ΟΠΑΠ. Το συγκεκριμένο σημείο ως χώρος δεν είχε καμιά ομορφιά ή ιδιαιτερότητα, αλλά δε δίνω πολλή σημασία, όταν το φαγητό με αποζημιώνει. Ο εσωτερικός χώρος, αν και μικρός, είναι αρκετά προσεγμένος, απλός και έξυπνα διαμορφωμένος.
Αφού τακτοποιηθήκαμε λοιπόν, κατέφτασε το εμφιαλωμένο νερό εκ Τοσκάνης και οι κατάλογοι. Η πρώτη κάρτα περιείχε σαλάτες/ζεστά-κρύα ορεκτικά (3+5), ριζότα/ζυμαρικά (9), πιάτα με κρέας και ένα με σολωμό (4+1) και γλυκά (3). Η δεύτερη κάρτα περιείχε αποκλειστικά πίτσες (8) και η τρίτη αλκοόλ/αναψυκτικά κ.τ.λ.. Μου άρεσε η προσφερόμενη ποικιλία, ήταν αρκετή για να έχεις επιλογές, όχι τεράστια για να χάνεσαι. Μετά από εκτενές οικογενειακό συμβούλιο, ώστε να ικανοποιηθεί και το μικρότερο 9χρονο μέλος και παρά την -σωστή και άκρως λογική- πρόταση του ευγενέστατου σερβιτόρου να παραγγείλουμε μια σαλάτα, ένα ορεκτικό, ένα ριζότο ή ένα ζυμαρικό και μια πίτσα, καταλήξαμε στα:
• Risotto με trifolata μανιταριών (22€)
Όμορφα χυλωμένο ριζότο, μεγάλη μερίδα, απόλυτα ταιριαστό το twist του ψιλοκομμένου μαϊντανού, θα θέλαμε ελαφρώς λεπτότερη την αίσθηση της τρούφας.
• Carbonara al tartufo με spaghetti chitarra (18€)
Πιάτο που κάνει μπαμ στον ουρανίσκο. Umami στο Θεό. Ιταλικό μέγεθος μερίδας pasta, μας είχαν ενημερώσει κατά την παραγγελία. Πολύ σοφή κίνηση, σε μεγαλύτερη ποσότητα θα ήταν μπουχτιστικό.
• Ossobuco με μανιτάρια του δάσους & risotto al salto (για δύο άτομα) (36€)
Εξαιρετική ποιότητα κρέατος, πολύ μαλακό, ισορροπημένη σάλτσα, με λίγα λόγια υπέροχο. Διαφωνώ με την ποσότητα που αναγράφεται στον κατάλογο, δεν είναι για δύο άτομα, είναι για τρία. Το συνοδευτικό risotto al salto ήταν παντελώς αδιάφορο, ένα μετριότατο κράμα παρμεζάνας και ρυζιού. Ίσως η απουσία γεύσης τονιζόταν περισσότερο λόγω της νοστιμιάς του κρέατος. Όπως και να έχει, ήταν η μοναδική απογοήτευση στο δείπνο μας. Αναφέρθηκε στο σερβιτόρο, ο οποίος μας ενημέρωσε ότι το συγκεκριμένο συνοδευτικό είναι υπό συζήτηση για αλλαγή, καθώς τα σχόλια είναι αμφιλεγόμενα. Μακάρι να το αλλάξουν.
• Pizza Margherita (11€)
Επιλέξαμε την Margherita ως τυπικό δείγμα. Αν είναι νόστιμη η Margherita, είναι αδύνατον να αποτύχουν οι υπόλοιπες. Εμφανισιακά δε μου γέμισε το μάτι. Όχι λόγω μεγέθους, άλλωστε μας είχαν ενημερώσει ότι είναι μεσαία, μου φάνηκε πολύ «ψωμένια». Καμία σχέση. Είχε φρέσκια μοτσαρέλα, τέλεια σάλτσα ντομάτας με κάποιο υλικό που άφηνε μια ελάχιστα καυτερή εθιστική επίγευση, ελάχιστα φύλλα βασιλικού και λίγο λάδι βασιλικού. Η πιο νόστιμη κι ελαφριά πίτσα που έχω δοκιμάσει ποτέ! Ήταν το πιάτο που με κέρδισε απόλυτα. Ποια; Εμένα που δε μου αρέσει η πίτσα, σιχαίνομαι το έντονο άρωμα του βασιλικού και δεν προτιμώ τη φρέσκια μοτσαρέλλα. Δεν περιγράφω άλλο.
• 1 ποτήρι λευκό κρασί, 2 coca cola
Δυστυχώς δε θυμάμαι ποιο κρασί επέλεξα, θυμάμαι μόνο ότι ήταν ελληνικό και όχι κρητικό, δύο απαράβατοι δικοί μου κανόνες. Ήταν ελαφρύ και ελαφρώς αρωματικό, καταναλώθηκε πολύ ευχάριστα.
• Lemon pie (7€)
Η τρέλα μου με τα ξινά γλυκά είναι ανεκδιήγητη, το συγκεκριμένο ήταν πολύ καλό. Συνδυαζόταν με sorbet βατόμουρο (να κατάλαβα καλά) και μικρά τραγανά καραμελωμένα κομματάκια σου συν κάποια κομματάκια φρέσκων μούρων. Τα δοκίμασα όλα ξεχωριστά κι επειδή δεν τρελάθηκα με το sorbet, συνέχισα να συνδυάζω τα υπόλοιπα δύο. Μέγα λάθος, διότι το sorbet εξισορροπούσε τη γλυκύτητα του συνόλου και το διαπίστωσα στις τελευταίες μπουκιές.
Ο λογαριασμός περίπου στα 110€, τσιμπημένο αν γίνει η αναγωγή στο άτομο, όμως αυτά που παραγγείλαμε δεν ήταν για δύο ενήλικες και μια 9χρονη. Χόρταινε άνετα 4 ενήλικες. Ευχαριστηθήκαμε τις γεύσεις κι έτσι δεν το μετανιώνω.
Προτείνεται με δώρο συμβουλή να παραγγείλετε οπωσδήποτε πίτσα!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Μια συνηθισμένη βραδιά καθημερινής, παρακολουθώντας Master Chef, είπαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου “ρε συ, δεν έχουμε επισκεφθεί κάποιο από τα εστιατόρια των κριτών”. Αφορμή στάθηκε μια δοκιμασία όπου οι διαγωνιζόμενοι είχαν την αποστολή να φέρουν εις πέρας κάποια από τα signature πιάτα των σεφ. Παρακολουθούμε το πιάτο του σεφ Ιωαννίδη. Νιόκι πατάτας με γκοργκοντζόλα και αχλάδι. Ωραία παρουσίαση, στα γούστα μας προς επίσκεψη. Συνεχίζουμε με το υπόλοιπο επεισόδιο χωρίς να αναφέρουμε κάτι περισσότερο.
Την επόμενη ημέρα ένας φίλος μας στέλνει το μενού του Dine Athens 2024.Κάνουμε γρήγορο τσεκάρισμα των εστιατορίων και με συνοπτικές διαδικασίες επιβεβαιώνουμε κράτηση για το Ovio, γιατί στα εστιατόρια γνωστών σεφ η πληρότητα χτυπάει κόκκινο. Καρμικό;
Δεν γνωρίζουμε τι συνέβη τις 3-4 εβδομάδες του Dine Athens, σίγουρα όμως το Ovio θα είχε αρκετές κρατήσεις, χωρίς ελαστικότητα στις ώρες και τις ημέρες. Σε τέτοιες περιπτώσεις, να κλείνετε όσο το δυνατόν νωρίτερα γίνεται.
Πάμε στη βραδιά της επίσκεψης. Αν χρησιμοποιείτε τα μέσα, προτιμήστε τα. Το πάρκινγκ κόστισε 16 ευρώ για 2-3 ώρες. Η περιοχή σφύζει από ζωή και καταστήματα εστίασης, ελεύθερο πάρκινγκ χωρίς χρέωση ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ. Να είστε προετοιμασμένοι για αυτό.
Κεφάλαιο εξυπηρέτηση: Άριστα! Πολύ προσωπικό, ευγενέστατοι, καλά εκπαιδευμένοι. Συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους ακόμη και σε δύσκολες καταστάσεις, όταν η νέα σερβιτόρα αγχώθηκε με το σερβίρισμα του κρασιού! Βαθμός 5/5 ασυζητητί.
Όμορφος χώρος, μοντέρνος. Υποδέχεται κόσμο εξωτερικά, εσωτερικά και στο “πατάρι” του κτηρίου. Σημειώνουμε εδώ πως υπάρχει ένα πιο prive τραπέζι που μοιάζει με εικονικό κήπο. Διαθέτει επίσης, μπάρα για ποτό που μπορείτε να επιλέξετε από την όμορφη βιτρίνα τους. Θα βρείτε αντισηπτικά με την επωνυμία τους, ενώ τα σκεύη σερβιρίσματος είναι όμορφα και μοντέρνα. Αυτό που αναφέραμε στους σερβιτόρους και χρήζει άμεσης αλλαγής είναι οι καρέκλες. Τόσο άβολη πλάτη δεν έχουμε συναντήσει πουθενά αλλού. Αφαιρεί πόντους από την άνεση.
Μενού: Είχαμε την επιλογή για ένα ορεκτικό, ένα κυρίως και γλυκό, στα 30 ευρώ ανά άτομο. Οι πιθανές επιλογές ήταν τρεις σε κάθε κατηγορία πλην του γλυκού που ήταν ένα. Αλλά τι γλυκό! Ας μην προτρεχουμε!
Ξεκινήσαμε με καλωσόρισμα από το μαγαζί με κράκερ ρυζιού, κρέμα παρμεζάνας και dots από τομάτα κονφί. Προσέξτε το ντεκόρ, το ρύζι, δεν είναι προς δοκιμή!
– Σαλάτα καπρέζε. Άψογη! Έντονο κόκκινο χρώμα οπτικά από τα τοματίνια δύο ειδών, πολύ αρωματική από τον βασιλικό και το τζελ του και ταυτόχρονα εξαιρετικά βουτυρένια εξαιτίας της μοτσαρέλας μπουράτα.
– Ταρτάρ μπολονέζ από μοσχαρίσιο φιλέτο. Εξίσου όμορφη παρουσίαση όπου δύο μεγάλα, κρατσανιστά φύλλα περικλείουν το λεπτοκομμένο κρέας, την κρέμα παρμεζάνας όπως και τα φλέικς της. Ποιοτικά υλικά, βαθιά γεύση που δεν πρέπει να χάσετε.
– Πίτσα carbonara zafferano. Μοτσαρέλα, πανσέτα, σαφράν, Parmigiano Reggiano και κρόκος αβγού. Όπου υπάρχει αβγό σε παρασκευή, δύσκολα το αποτέλεσμα να είναι αποτυχημένο! Αφράτο και μαλακό ζυμάρι, ποσότητα υλικών που είναι σωστά κατανεμημένα. Αφρός! Χορταίνεις χωρίς να το καταλάβεις. Η ποσότητα είναι ικανοποιητική, ούτε μικρή, ούτε τεράστια.
– Νιόκι με λευκή σάλτσα,γκοργκοντζόλα, αχλάδι και καρύδια. Η κυρία των Food Destinations δεν συμπαθεί τα νιόκι, τα αποφεύγει με κάθε τρόπο. Τα συγκεκριμένα όμως ήταν καλοφτιαγμένα, φρέσκα, με σάλτσα τόση όση χρειαζόταν που δεν τους αντιστάθηκε! Όμορφη παρασκευή από μπισκότο παρμεζάνας, ένα κομψοτέχνημα! Το αχλάδι σε κύβους μέτριου μεγέθους, ζουμερό. Τα καρύδια όχι ιδιαίτερα αισθητά.
– Τιραμισού! ΤΟ ΓΛΥΚΟ! Το καλύτερο με διάφορα που έχουμε γευτεί! Ιδανική ποσότητα καφέ, τρομερή κρέμα για τους λάτρεις των αρκετά γλυκών γεύσεων, χωρίς να λιγώνει! Σίγουρα θα επιστρέφαμε για αυτό! Τα κομμάτια σπασμένης μαρέγκας να τα αναμείξετε με την κρέμα!
– Εμφιαλωμένο νερό Acqua Panna, στα 3 ευρώ.
– Εμφιαλωμένο μπουκάλι κόκκινο κρασί, Vitiano Rosso Falesco, στα 31 ευρώ/750 ml. Έντονο κόκκινο χρώμα και αρκετά αρωματικό.
Κόστος: 94 ευρώ, 60 το μενού για δύο άτομα, 31 για το κρασί και 3 ευρώ για το εμφιαλωμένο μπουκάλι νερό.
Συμπερασματικά, είχαμε μία πολύ όμορφη βραδιά, αντάξια των προσδοκιών μας. Νόστιμες, καθαρές και περιποιημένες γεύσεις σε συνδυασμό με πολύ καλό σέρβις. Μακάρι να βρισκόταν πιο κοντά στην περιοχή κατοικίας μας, ώστε να δοκιμάσουμε περισσότερα πιάτα από το μενού. Θα πηγαίναμε ξανά ευχαρίστως!
12 Σεπτεμβρίου 2020 και Σάββατο ταυτόχρονα. Επέτειος γάμου ακριβώς όπως τότε και αποφασίσαμε να το γιορτάσουμε με ιταλικό. Ένα ιταλικό για το οποίο είχαμε ακούσει διάφορα, αλλά καθώς οι γευστικοί κάλυκες του καθενός είναι διαφορετικοί, θέλαμε να έχουμε ιδία άποψη. Η κράτηση τραπεζιού 3 ατόμων για δείπνο έγινε τηλεφωνικά 3-4 μέρες νωρίτερα με εξαιρετικά χαμηλή διαθεσιμότητα, τουτ’ έστιν «Έχουμε δύο τραπέζια, ένα 8-9μιση κι ένα 9μιση στον εξωτερικό χώρο μπροστά στο διπλανό μαγαζί που κλείνει το βράδυ.». Δίλημμα δεν υπήρξε ποτέ, διότι φαγητό με προκαθορισμένη ώρα λήξης δεν υφίσταται για μένα, προτιμώ να μη βγω.
Μας υποδέχθηκαν ευγενικά και μας οδήγησαν στο τραπέζι μας που ήταν όντως στη γωνία της εσοχής του διπλανού πρακτορείου ΟΠΑΠ. Το συγκεκριμένο σημείο ως χώρος δεν είχε καμιά ομορφιά ή ιδιαιτερότητα, αλλά δε δίνω πολλή σημασία, όταν το φαγητό με αποζημιώνει. Ο εσωτερικός χώρος, αν και μικρός, είναι αρκετά προσεγμένος, απλός και έξυπνα διαμορφωμένος.
Αφού τακτοποιηθήκαμε λοιπόν, κατέφτασε το εμφιαλωμένο νερό εκ Τοσκάνης και οι κατάλογοι. Η πρώτη κάρτα περιείχε σαλάτες/ζεστά-κρύα ορεκτικά (3+5), ριζότα/ζυμαρικά (9), πιάτα με κρέας και ένα με σολωμό (4+1) και γλυκά (3). Η δεύτερη κάρτα περιείχε αποκλειστικά πίτσες (8) και η τρίτη αλκοόλ/αναψυκτικά κ.τ.λ.. Μου άρεσε η προσφερόμενη ποικιλία, ήταν αρκετή για να έχεις επιλογές, όχι τεράστια για να χάνεσαι. Μετά από εκτενές οικογενειακό συμβούλιο, ώστε να ικανοποιηθεί και το μικρότερο 9χρονο μέλος και παρά την -σωστή και άκρως λογική- πρόταση του ευγενέστατου σερβιτόρου να παραγγείλουμε μια σαλάτα, ένα ορεκτικό, ένα ριζότο ή ένα ζυμαρικό και μια πίτσα, καταλήξαμε στα:
• Risotto με trifolata μανιταριών (22€)
Όμορφα χυλωμένο ριζότο, μεγάλη μερίδα, απόλυτα ταιριαστό το twist του ψιλοκομμένου μαϊντανού, θα θέλαμε ελαφρώς λεπτότερη την αίσθηση της τρούφας.
• Carbonara al tartufo με spaghetti chitarra (18€)
Πιάτο που κάνει μπαμ στον ουρανίσκο. Umami στο Θεό. Ιταλικό μέγεθος μερίδας pasta, μας είχαν ενημερώσει κατά την παραγγελία. Πολύ σοφή κίνηση, σε μεγαλύτερη ποσότητα θα ήταν μπουχτιστικό.
• Ossobuco με μανιτάρια του δάσους & risotto al salto (για δύο άτομα) (36€)
Εξαιρετική ποιότητα κρέατος, πολύ μαλακό, ισορροπημένη σάλτσα, με λίγα λόγια υπέροχο. Διαφωνώ με την ποσότητα που αναγράφεται στον κατάλογο, δεν είναι για δύο άτομα, είναι για τρία. Το συνοδευτικό risotto al salto ήταν παντελώς αδιάφορο, ένα μετριότατο κράμα παρμεζάνας και ρυζιού. Ίσως η απουσία γεύσης τονιζόταν περισσότερο λόγω της νοστιμιάς του κρέατος. Όπως και να έχει, ήταν η μοναδική απογοήτευση στο δείπνο μας. Αναφέρθηκε στο σερβιτόρο, ο οποίος μας ενημέρωσε ότι το συγκεκριμένο συνοδευτικό είναι υπό συζήτηση για αλλαγή, καθώς τα σχόλια είναι αμφιλεγόμενα. Μακάρι να το αλλάξουν.
• Pizza Margherita (11€)
Επιλέξαμε την Margherita ως τυπικό δείγμα. Αν είναι νόστιμη η Margherita, είναι αδύνατον να αποτύχουν οι υπόλοιπες. Εμφανισιακά δε μου γέμισε το μάτι. Όχι λόγω μεγέθους, άλλωστε μας είχαν ενημερώσει ότι είναι μεσαία, μου φάνηκε πολύ «ψωμένια». Καμία σχέση. Είχε φρέσκια μοτσαρέλα, τέλεια σάλτσα ντομάτας με κάποιο υλικό που άφηνε μια ελάχιστα καυτερή εθιστική επίγευση, ελάχιστα φύλλα βασιλικού και λίγο λάδι βασιλικού. Η πιο νόστιμη κι ελαφριά πίτσα που έχω δοκιμάσει ποτέ! Ήταν το πιάτο που με κέρδισε απόλυτα. Ποια; Εμένα που δε μου αρέσει η πίτσα, σιχαίνομαι το έντονο άρωμα του βασιλικού και δεν προτιμώ τη φρέσκια μοτσαρέλλα. Δεν περιγράφω άλλο.
• 1 ποτήρι λευκό κρασί, 2 coca cola
Δυστυχώς δε θυμάμαι ποιο κρασί επέλεξα, θυμάμαι μόνο ότι ήταν ελληνικό και όχι κρητικό, δύο απαράβατοι δικοί μου κανόνες. Ήταν ελαφρύ και ελαφρώς αρωματικό, καταναλώθηκε πολύ ευχάριστα.
• Lemon pie (7€)
Η τρέλα μου με τα ξινά γλυκά είναι ανεκδιήγητη, το συγκεκριμένο ήταν πολύ καλό. Συνδυαζόταν με sorbet βατόμουρο (να κατάλαβα καλά) και μικρά τραγανά καραμελωμένα κομματάκια σου συν κάποια κομματάκια φρέσκων μούρων. Τα δοκίμασα όλα ξεχωριστά κι επειδή δεν τρελάθηκα με το sorbet, συνέχισα να συνδυάζω τα υπόλοιπα δύο. Μέγα λάθος, διότι το sorbet εξισορροπούσε τη γλυκύτητα του συνόλου και το διαπίστωσα στις τελευταίες μπουκιές.
Ο λογαριασμός περίπου στα 110€, τσιμπημένο αν γίνει η αναγωγή στο άτομο, όμως αυτά που παραγγείλαμε δεν ήταν για δύο ενήλικες και μια 9χρονη. Χόρταινε άνετα 4 ενήλικες. Ευχαριστηθήκαμε τις γεύσεις κι έτσι δεν το μετανιώνω.
Προτείνεται με δώρο συμβουλή να παραγγείλετε οπωσδήποτε πίτσα!