Αφορμή για αυτήν την κριτική στάθηκε ένα τηλεφώνημα και κάτι μπύρες.
Διότι αντί να κάθεστε μόνοι σας μιζεριάζοντας (είμαι πτώμα, ζεσταίνομαι, έχω τρελή δουλειά, οι διακοπές είναι αβέβαιες κι αργούν, πως θα τη βγάλω και φέτος), παίρνετε τηλέφωνο την κολλητή σας (η οπoία βρίσκεται, ακριβώς, στο ίδιο mood), τσιμπάτε ότι αλκοολούχο σας βρίσκεται πρόχειρο και πάτε να κλαφτείτε παρέα.
Αφού περάσετε γενεές δεκατέσσερις συζύγους, παιδιά, υποχρεώσεις , αναφωνείτε ένα, μεγαλοπρεπές “ας τα διάλα”, αποφασίζoντας, επί τόπου, να κάνετε κοπάνα αφιερώνοντας, έστω και μισή μέρα στην πάρτη σας. Βάζετε μαγιό, καφτάνια, καπελαδούρες, μπαίνετε στο αμάξι κι όπου σας βγάλει ο δρόμος.
Εμάς μας έβγαλε στη λίμνη της Βουλιαγμένης όπου, πραγματικά, απολαύσαμε, με όλη τη σημασία του ρήματος, ένα υπέροχο μπάνιο σε ένα ειδυλλιακό τοπίο και φροντισμένες εγκαταστάσεις, οπότε χαλάλι το αλμυρό αντίτιμο. Ηρεμήσαμε, μιλήσαμε (δεν έχουμε κλείσει το ρημάδι το στόμα μας, τα τελευταία είκοσι χρόνια), σιωπήσαμε (μόνο οι ισχυρές φιλίες αντέχουν τη σιωπή), θυμηθήκαμε ιστορίες, γελάσαμε, κάναμε σχέδια (κι ας γελάει ο Θεός).
Μετά…δεν ήρθαν οι μέλισσες αλλά η πείνα… Εφόσον είχαμε αποφασίσει ότι θέλαμε ψαράκια και θαλασσινά, το μυαλό μου πήγε, αμέσως, στο ομώνυμο μαγαζί στο οποίο έχω φάει πάμπολλες φορές χωρίς να με έχει απογοητεύσει ποτέ.
Βρίσκεται στην καρδιά της Βάρκιζας πάνω στον κεντρικό δρόμο, στο ρεύμα προς Αθήνα, πολύ κοντά στον, πάλαι ποτέ, διάσημο φούρνο του Γεωργιάδη. Πρόβλημα παρκαρίσματος δε θα υπάρξει. Σε μέρα και ώρα αιχμής θα βρείτε θέση, το πολύ, σε 200 μέτρα.
Προ καραντίνας αναπτυσσόταν σε δύο επίπεδα. Ένα ακριβώς πάνω στον δρόμο και την ταράτσα. Τώρα υφίσταται μόνο η ταράτσα οπότε δώστε λίγη προσοχή μιας και η ταμπέλα, που σηματοδοτεί το μαγαζί, είναι διακριτική.
Αραιά τραπέζια, άνετες καρέκλες, διακόσμηση σε ανάλαφρο θαλασσινό στυλ. Μια χαρά ενώ έχετε το extra bonus της δροσιάς και της υπέροχης, απρόσκοπτης θέας στη θάλασσα, που ξεδιπλώνεται μπροστά σας.
Από την εξυπηρέτηση δε θα έχετε κανένα παράπονο. Στα τόσα χρόνια που πηγαίνω δεν αντιμετώπισα ποτέ κάτι παραπάνω από καθυστέρηση των 2,3 λεπτών σε ένα γεμάτο μαγαζί στο οποίο περίμεναν όρθιοι για να καθίσουν. Έτσι και τώρα υπήρξε άμεση, ευγενικότατη, με προτάσεις και σωστή ροή των πιάτων.
Ο κατάλογος τους είναι πλούσιος και θα σας δώσει τη δυνατότητα να κινηθείτε είτε σε μεζέδες είτε σε πιο “κύρια” πιάτα. Εμείς διαλέξαμε:
• Αλμύρα. Φρεσκότατη κι άρτια βρασμένη τόσο όσο. Ήρθε ζεστή, γενναιόδωρη στο λάδι και με extra άφθονα λεμόνια.
• Καβουροσαλάτα. New entry αφού δεν τη θυμάμαι να παίζει παλαιότερα. Λεπτοτριμμένο καρότο και σελινόριζα. Το καβούρι, φυσικά, surimi, λίγο περισσότερη μαγιονέζα από ότι θα επιθυμούσα αλλά το τελικό αποτέλεσμα δροσερό κι ορεκτικό.
• Ταραμοσαλάτα. All time classic. Αέρινη, αφράτη, λεμονάτη. Από τις πλέον αγαπημένες μου. Συνοδεύεται από σπιτικά tortilla chips, που της πάνε θαυμάσια, δίνοντας μια άλλη διάσταση. Θα σας φέρουν κι επιπλέον αλλά είμαι σίγουρη ότι θα καταλήξετε να βουτάτε και το ψωμάκι που θα έρθει, αμέσως, μόλις κάτσετε.
• Ψητό μυλοκόπι. Εδώ θα γελάσετε είμαι σίγουρη. Βλέπετε εγώ νόμιζα ότι το συγκεκριμένο ψάρι κυκλοφορεί μόνο σε φέτα (τόσο άσχετη κυρίες και κύριοι) οπότε παραγγέλνω δύο. Ο ατάραχος maitre έρχεται με ένα ολόκληρο ψάρι βάρους 1.800 γραμμαρίων δηλώνοντας “ φαντάζομαι ότι είναι αρκετό και για τις δυο σας”. Όχι μόνον ήταν αρκετό αλλά ήταν, επίσης, τόσο νόστιμο, που τώρα που γράφω την κριτική το νοσταλγώ πραγματικά. Θαυμάσια ψημένο, με όλους τους χυμούς του και, μετά από ερώτηση, αριστοτεχνικά καθαρισμένο. Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε το συνοδευτικό του που ήταν μια σαλάτα μαρούλι με ντοματίνια, σε κανονικό μέγεθος, η οποία ήρθε και συμπλήρωσε την ευωχία.
• 2 μπύρες παγωμένες και σερβιρισμένες στα κατάλληλα ποτήρια.
• Δύο γλυκά. Ρωτήσαμε και μας προτάθηκαν (cheesecake και εκμέκ κανταΐφι). Δυστυχώς είναι ο λόγος για τον οποίο θα αφαιρέσω βαθμούς. Απόλυτα συμβατικά, χωρίς κάτι να τα κάνει να ξεχωρίζουν. Κρίμα. Παλιότερα κερνούσαν παγωτίνια που το βρίσκω απίστευτα πιο ταιριαστό. Τους παρακαλώ να το ξαναδούν διότι είναι κρίμα μετά από τέτοιο ψάρι η τελευταία εντύπωση να είναι αρνητική.
• Για τα ανωτέρω ο λογαριασμός ανήλθε στα 70e τον οποίο θεωρώ απόλυτο vmf για την ποιότητα, ποσότητα, νοστιμιά, θέση, εξυπηρέτηση.
Θέλω να σας πω επίσης ότι κάνουν πολύ καλά και…
• Τα μύδια
• Το κριθαρότο γαρίδας
• Τη γαριδομακαρονάδα
• Το οποιοδήποτε ψιλό, τηγανιτό, ψαράκι
• Τα ντολμαδάκια (άσχετο).
Οι μερίδες του είναι μεγάλες οπότε να δείξετε εγκράτεια ή ακόμη καλύτερα να πάτε με μεγάλη παρέα. Ελπίζω να μην ακολουθούν ακόμη την παλαιότερη τακτική τους “ δε γίνεται κράτηση τραπεζιών”. Εγώ φυσικά και θα ξαναπάω.
Η αγαπημένη φιλενάδα με την οποία μοιραστήκαμε αυτήν τη μέρα είναι Δασκάλα με το δέλτα κεφαλαίο. Συμφωνήσαμε ότι την επόμενη φορά που θα κάνουμε σκασιαρχείο δε θα αφήσουμε να μας μαλώσει κανείς και πάνω από όλα δε θα μαλώσουμε εμείς τους εαυτούς μας. Χρειάζεται σε όλους μας!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Αφορμή για αυτήν την κριτική στάθηκε ένα τηλεφώνημα και κάτι μπύρες.
Διότι αντί να κάθεστε μόνοι σας μιζεριάζοντας (είμαι πτώμα, ζεσταίνομαι, έχω τρελή δουλειά, οι διακοπές είναι αβέβαιες κι αργούν, πως θα τη βγάλω και φέτος), παίρνετε τηλέφωνο την κολλητή σας (η οπoία βρίσκεται, ακριβώς, στο ίδιο mood), τσιμπάτε ότι αλκοολούχο σας βρίσκεται πρόχειρο και πάτε να κλαφτείτε παρέα.
Αφού περάσετε γενεές δεκατέσσερις συζύγους, παιδιά, υποχρεώσεις , αναφωνείτε ένα, μεγαλοπρεπές “ας τα διάλα”, αποφασίζoντας, επί τόπου, να κάνετε κοπάνα αφιερώνοντας, έστω και μισή μέρα στην πάρτη σας. Βάζετε μαγιό, καφτάνια, καπελαδούρες, μπαίνετε στο αμάξι κι όπου σας βγάλει ο δρόμος.
Εμάς μας έβγαλε στη λίμνη της Βουλιαγμένης όπου, πραγματικά, απολαύσαμε, με όλη τη σημασία του ρήματος, ένα υπέροχο μπάνιο σε ένα ειδυλλιακό τοπίο και φροντισμένες εγκαταστάσεις, οπότε χαλάλι το αλμυρό αντίτιμο. Ηρεμήσαμε, μιλήσαμε (δεν έχουμε κλείσει το ρημάδι το στόμα μας, τα τελευταία είκοσι χρόνια), σιωπήσαμε (μόνο οι ισχυρές φιλίες αντέχουν τη σιωπή), θυμηθήκαμε ιστορίες, γελάσαμε, κάναμε σχέδια (κι ας γελάει ο Θεός).
Μετά…δεν ήρθαν οι μέλισσες αλλά η πείνα… Εφόσον είχαμε αποφασίσει ότι θέλαμε ψαράκια και θαλασσινά, το μυαλό μου πήγε, αμέσως, στο ομώνυμο μαγαζί στο οποίο έχω φάει πάμπολλες φορές χωρίς να με έχει απογοητεύσει ποτέ.
Βρίσκεται στην καρδιά της Βάρκιζας πάνω στον κεντρικό δρόμο, στο ρεύμα προς Αθήνα, πολύ κοντά στον, πάλαι ποτέ, διάσημο φούρνο του Γεωργιάδη. Πρόβλημα παρκαρίσματος δε θα υπάρξει. Σε μέρα και ώρα αιχμής θα βρείτε θέση, το πολύ, σε 200 μέτρα.
Προ καραντίνας αναπτυσσόταν σε δύο επίπεδα. Ένα ακριβώς πάνω στον δρόμο και την ταράτσα. Τώρα υφίσταται μόνο η ταράτσα οπότε δώστε λίγη προσοχή μιας και η ταμπέλα, που σηματοδοτεί το μαγαζί, είναι διακριτική.
Αραιά τραπέζια, άνετες καρέκλες, διακόσμηση σε ανάλαφρο θαλασσινό στυλ. Μια χαρά ενώ έχετε το extra bonus της δροσιάς και της υπέροχης, απρόσκοπτης θέας στη θάλασσα, που ξεδιπλώνεται μπροστά σας.
Από την εξυπηρέτηση δε θα έχετε κανένα παράπονο. Στα τόσα χρόνια που πηγαίνω δεν αντιμετώπισα ποτέ κάτι παραπάνω από καθυστέρηση των 2,3 λεπτών σε ένα γεμάτο μαγαζί στο οποίο περίμεναν όρθιοι για να καθίσουν. Έτσι και τώρα υπήρξε άμεση, ευγενικότατη, με προτάσεις και σωστή ροή των πιάτων.
Ο κατάλογος τους είναι πλούσιος και θα σας δώσει τη δυνατότητα να κινηθείτε είτε σε μεζέδες είτε σε πιο “κύρια” πιάτα. Εμείς διαλέξαμε:
• Αλμύρα. Φρεσκότατη κι άρτια βρασμένη τόσο όσο. Ήρθε ζεστή, γενναιόδωρη στο λάδι και με extra άφθονα λεμόνια.
• Καβουροσαλάτα. New entry αφού δεν τη θυμάμαι να παίζει παλαιότερα. Λεπτοτριμμένο καρότο και σελινόριζα. Το καβούρι, φυσικά, surimi, λίγο περισσότερη μαγιονέζα από ότι θα επιθυμούσα αλλά το τελικό αποτέλεσμα δροσερό κι ορεκτικό.
• Ταραμοσαλάτα. All time classic. Αέρινη, αφράτη, λεμονάτη. Από τις πλέον αγαπημένες μου. Συνοδεύεται από σπιτικά tortilla chips, που της πάνε θαυμάσια, δίνοντας μια άλλη διάσταση. Θα σας φέρουν κι επιπλέον αλλά είμαι σίγουρη ότι θα καταλήξετε να βουτάτε και το ψωμάκι που θα έρθει, αμέσως, μόλις κάτσετε.
• Ψητό μυλοκόπι. Εδώ θα γελάσετε είμαι σίγουρη. Βλέπετε εγώ νόμιζα ότι το συγκεκριμένο ψάρι κυκλοφορεί μόνο σε φέτα (τόσο άσχετη κυρίες και κύριοι) οπότε παραγγέλνω δύο. Ο ατάραχος maitre έρχεται με ένα ολόκληρο ψάρι βάρους 1.800 γραμμαρίων δηλώνοντας “ φαντάζομαι ότι είναι αρκετό και για τις δυο σας”. Όχι μόνον ήταν αρκετό αλλά ήταν, επίσης, τόσο νόστιμο, που τώρα που γράφω την κριτική το νοσταλγώ πραγματικά. Θαυμάσια ψημένο, με όλους τους χυμούς του και, μετά από ερώτηση, αριστοτεχνικά καθαρισμένο. Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε το συνοδευτικό του που ήταν μια σαλάτα μαρούλι με ντοματίνια, σε κανονικό μέγεθος, η οποία ήρθε και συμπλήρωσε την ευωχία.
• 2 μπύρες παγωμένες και σερβιρισμένες στα κατάλληλα ποτήρια.
• Δύο γλυκά. Ρωτήσαμε και μας προτάθηκαν (cheesecake και εκμέκ κανταΐφι). Δυστυχώς είναι ο λόγος για τον οποίο θα αφαιρέσω βαθμούς. Απόλυτα συμβατικά, χωρίς κάτι να τα κάνει να ξεχωρίζουν. Κρίμα. Παλιότερα κερνούσαν παγωτίνια που το βρίσκω απίστευτα πιο ταιριαστό. Τους παρακαλώ να το ξαναδούν διότι είναι κρίμα μετά από τέτοιο ψάρι η τελευταία εντύπωση να είναι αρνητική.
• Για τα ανωτέρω ο λογαριασμός ανήλθε στα 70e τον οποίο θεωρώ απόλυτο vmf για την ποιότητα, ποσότητα, νοστιμιά, θέση, εξυπηρέτηση.
Θέλω να σας πω επίσης ότι κάνουν πολύ καλά και…
• Τα μύδια
• Το κριθαρότο γαρίδας
• Τη γαριδομακαρονάδα
• Το οποιοδήποτε ψιλό, τηγανιτό, ψαράκι
• Τα ντολμαδάκια (άσχετο).
Οι μερίδες του είναι μεγάλες οπότε να δείξετε εγκράτεια ή ακόμη καλύτερα να πάτε με μεγάλη παρέα. Ελπίζω να μην ακολουθούν ακόμη την παλαιότερη τακτική τους “ δε γίνεται κράτηση τραπεζιών”. Εγώ φυσικά και θα ξαναπάω.
Η αγαπημένη φιλενάδα με την οποία μοιραστήκαμε αυτήν τη μέρα είναι Δασκάλα με το δέλτα κεφαλαίο. Συμφωνήσαμε ότι την επόμενη φορά που θα κάνουμε σκασιαρχείο δε θα αφήσουμε να μας μαλώσει κανείς και πάνω από όλα δε θα μαλώσουμε εμείς τους εαυτούς μας. Χρειάζεται σε όλους μας!