Λίγο πριν τις γιορτές και στο καθιερωμένο δείπνο της παρέας μας για ανταλλαγή δώρων και νέων, αποφασίσαμε να αλλάξουμε την κλασική μας επιλογή για φαγητό και να ψάξουμε για κάτι καινούριο.
Παρασκευή βράδυ λοιπόν και τραπέζι για 6ατομα σχετικά κεντρικά αλλά και με εύκολο παρκάρισμα, να προσέξουμε και τους φίλους όμως που θα φτάσουν με μετρό και κυρίως να φάμε καλά.
Τη σχετική έρευνα ανέλαβα εγώ και με στόχο τη σίγουρη επιτυχία πρότεινα τη Στοά (που την είχα βάλει στο μάτι από καιρό).
Καλές κριτικές είχε, το μέρος μας βόλευε απολύτως, η απαιτούμενη κράτηση έγινε και φτάσαμε.
Κατ αρχάς ο χώρος είναι μικρός και με σχετικα στριμωγμένα τα τραπέζια, γεγονός που δεν μας ενόχλησε ιδιαίτερα.
Η εξυπηρέτηση άψογη, από το σερβιτόρο, παράπονο δεν υπήρχε!
Εκεί που τα χαλάσαμε ήταν στο φαγητό.
Δοκιμάσαμε:
-πρασινη σαλάτα με παντζάρι,φουντούκι,και κατσικίσιο τυρί (9€) αρκετά σαφής η περιγραφή, βλέπετε να αναφέρει πουθενά σως….
Το κατσικίσιο τυρί πολύ νόστιμο έσωζε την κατάσταση.
-Σεβιτσε μυλοκοπι με κόκκινο γκρειπφρουτ, πιπεριά Φλωρίνης και μαντζουράνας 14€, το πιάτο που είχα επιλέξει πριν καν φτάσουμε στο μαγαζί, γενικα ήταν νόστιμο, αλλά είχαμε την ατυχία να βρούμε κόκκαλο.
-πατατες τηγανιτές (4€) με δύο αυγά μάτια +1.5€ το καλύτερο πιάτο της βραδιάς και αυτό λέει πολλά…
-μανιταρια με ημίξηρο ανθότυρο και αμύγδαλα 9€ , σωστά ψημένα νόστιμο όσο και απλό πιάτο.
-κοκκορας κρασατος με χειροποίητα ζυμαρικά με κρέμα κεφαλογραβιέρας 12.5€ ,πιάτο που μας πρότεινε ο σερβιτόρος όταν ρωτήθηκε για το πιάτο που δεν πρέπει να χάσουμε.
Ο κόκορας μαδημενος (βρέθηκε κοκκαλακι επίσης) η κρέμα πολύ νόστιμη το σύνολο γευστικά ήταν ικανοποιητικο.
-ριζοτο με γαρίδες, προσούτο και κρόκο Κοζάνης 13.5€ , όταν λέμε γαρίδες δεν εννοούμε προφανώς το προβρασμενο γαριδάκι σε μέγεθος ζαριού, όταν λέμε ριζότο δεν εννοούμε λαπά. Και σταματώ εδώ λέγοντας ότι είναι με διαφορά το χειρότερο “ριζότο” που έχω δοκιμάσει. Προς τιμήν της σεφ περνώντας είδε ότι ήταν σχεδόν ανέγγιχτο, ρώτησε αν δεν μας άρεσε, δεν έκατσε να ακούσει τι δεν μας άρεσε(ίσως επειδή ήταν αρκετά οφθαλμοφανές) και δε χρεώθηκε.
-τα διάσημα κεφτεδάκια με σάλτσα ντομάτας, γιαούρτι και τσιπς πατάτας 11.5€, νόστιμα μεν αλλά όχι κάτι αξιομνημόνευτο.
Για όλα τα παραπάνω μείον το ριζότο, δώσαμε περίπου 100€ έχοντας πιει, δύο ποτήρια κρασί, μια μπύρα και ένα κοκτέιλ. Ποσό που αντικειμενικά θα ήταν μικρό αν είχαμε φύγει ευχαριστημένοι.
Στην προκειμένη περίπτωση με θλίψη ομολογώ ότι έφυγα στεναχωρημένη καθώς εκτιμω τη σεφ και θα ήθελα να είχαμε φάει καλύτερα.
Καλή αρχή και καλοτάξιδο να είναι το νέο Site.
Νέα αρχή λοιπόν, οπότε επέλεξα έναν νέο χώρο εστίασης για ποδαρικό, που αν κρίνω από την πρώτη επίσκεψη, εκτιμώ ότι θα πάει πολύ μακρυά.
Το Στοά Φιξ δεν ξέρω αν θα πάει καλά λόγω της δημοσιότητας και προβολής της ιδιοκτήτριας Γωγώς Δελογιάννη η οποία -λίγο πολύ- είναι γνωστή και από ένα παλαιότερο master chef. Σίγουρα βοηθάει. Πιστεύω όμως ότι αν κάτι δεν αξίζει, όση προβολή και διαφήμιση να πέσει, δεν καταφέρνει να εδραιωθεί μόνο από αυτά.
Σε μια στοά λοιπόν, επί της Αιόλου -πριν ξεκινήσει ο πεζόδρομος- την οποία προσωπικά, δε θα γύριζα να κοιτάξω ούτε για αστείο, και συγκεκριμένα στο υπόγειο αυτής, στεγάζεται το εν λόγω εστιατόριο.
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά έμεινα έκπληκτη από το γεγονός ότι Παρασκευή 09/10/2020 περί ώρα 17:30 ήταν, σχεδόν, όλα τα τραπέζια γεμάτα (σημειώστε τουλάχιστον δέκα).
Στα του χώρου μπορεί μπορντωκόκκινες κουρτίνες (ευτυχώς) να μην υπάρχουν, όμως σίγουρα οι πρασινόλευκες αποχρώσεις -αν και Αεκτζού- βοηθούν στο να μην κουράζεται το μάτι. Οι τουαλέτες ήταν καθαρές παρότι το λευκό πλακάκι στο πάτωμα δεν ενδείκνυται στον συγκεκριμένο χώρο και ιδίως, όταν πρόκειται, για δάπεδο.
Η εξυπηρέτηση ήταν πολύ καλή, οι χρόνοι κύλισαν σωστά και ο συντονισμός κουζίνας – πάσου – σάλας ήταν άψογος. Ειδικό credit στη Γωγώ η οποία κατά τη διάρκεια που τρώγαμε το επιδόρπιο, και τσακώνοντάς με σε χρόνο ανύποπτο να βγάζω από το στόμα μου ένα κομματάκι φλούδι από το αμύγδαλο, έσπευσε να με ρωτήσει με ανησυχία, τι ήταν αυτό που βρήκα στο γλυκό. Φυσικά δεν ήταν τίποτα κακό, όπως της εξήγησα. Όμως, αυτό είναι δείγμα του τι θα πει επαγγελματισμός. Να τα παρακολουθείς όλα διακριτικά, να ενδιαφέρεσαι και να είσαι πάντα παρών.
Ο κατάλογος είναι σχετικά μικρός με δυο πιάτα ημέρας, ορεκτικό και κυρίως.
Επιλέξαμε -δύο άτομα- τα παρακάτω:
– Καγιανάς με λουκάνικο από τα ορεκτικά ημέρας
Η γνωστή σε όλους συνταγή με ντομάτες και αυγά. Το λουκάνικο ήταν “σπασμένο” μέσα στις ντομάτες και παρότι ήταν γευστικό γενικά το πιάτο, θα προτιμούσα το λουκάνικο σε ροδέλες, γιατί στο στόμα καταλάβαινα κάποιους χόνδρους από το λουκάνικο. Ένα ωραίο απάκι, θα ήταν επίσης ένας καλός συνδυασμός.
– Τηγανιτός τραχανάς χ 7,5€
Δεν έχω λόγια να περιγράψω το συγκεκριμένο πιάτο. Πραγματικά ό,τι και να πω είναι λίγο. Ξέρω ότι ανεβάζω τις προσδοκίες με αυτήν την περιγραφή, αλλά δε μπορώ να κάνω διαφορετικά γιατί μου έχει μείνει η γεύση ακόμα στο στόμα.
Μια πρωτότυπη εκδοχή τραχανά, που σοτάρεται με κρεμμύδι και τελειώνει με γάλα. Φανταστείτε κάτι σαν ριζότο αλλά σε αρκετά πιο πηχτή εκδοχή, όπου ο τραχανάς είναι μαλακός απ’ έξω και μέσα έχει διατηρηθεί κριτσανιστός και στέκεται στο δόντι. Η γεύση του απλά υ-πέ-ρο-χη για τον δικό μου ουρανίσκο. Είμαι περίεργη να ακούσω κι άλλες απόψεις για το συγκεκριμένο πιάτο. Αν σας αρέσει ο τραχανάς μη διστάσετε να το δοκιμάσετε.
– Λαζάνια με μανιτάρια και σπανάκι (πιάτο ημέρας)
Πεντανόστιμο πιάτο που κατά την γνώμη μου πρέπει να μπει στο κυρίως μενού, χωρίς δεύτερη σκέψη. Βελούδινη και νόστιμη μπεσαμέλ και γευστικότατα μανιτάρια, με συνοδευτικό ρόκα και ανθό αλατιού. Άλλο ένα εξαιρετικό πιάτο.
Κεφτέδες χ 8,50€
Έξι μπαμπάτσικοι, μαμαδίστικοι γευστικά, μοσχαρίσιοι κεφτέδες, που κόβοντάς τους μοσχοβολάει ο τόπος από τον δυόσμο. Είχα δοκιμάσει τον χειμώνα σε ένα φεστιβάλ για street food στο παλιό αμαξοστάσιο τους κεφτέδες της και είχα πάθει πλάκα, οπότε δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα ήταν και τώρα τέλειοι. Από τους νοστιμότερους κεφτέδες που έχω γευτεί σε εστιατόριο. Ήταν απλωμένοι πάνω σε μια ελαφρώς γλυκίζουσα κρέμα καλαμποκιού, που επίσης μου άρεσε πάρα πολύ κι από πάνω είχαν φρέσκο κρεμμυδάκι ελαφρώς σοταρισμένο που έδινε έξτρα γεύση στις μπουκιές με το καλαμπόκι.
Από τα δύο συνολικά επιδόρπια του καταλόγου δοκιμάσαμε
– Πολίτικο εκμέκ χ 6€
Κομμάτια σιροπιασμένου τσουρεκιού, λουσμένο από γενναιόδωρη ποσότητα κρέμας μαστίχας, με παγωτό μαστίχα, πασπαλισμένα αμφότερα με κανελίτσα. Κι από πάνω χοντροκομμένα καβουρδισμένα αμύγδαλα με τη φλούδα τους. Τι να πω; Τρελαίνομαι για άρωμα μαστίχας, για άρωμα κανέλας, για κρέμες και για σιροπιασμένο τσουρέκι. Οπότε τα υπόλοιπα τα καταλάβατε. Δεν έτυχε…πέτυχε!
Πληρώσαμε για τα 5 συνολικά πιάτα, περίπου 37€ χωρίς ποτό, με νεράκι βρύσης (δεν πλήρωσα εγώ, οπότε δεν ξέρω τιμές των πιάτων ημέρας αλλά πρέπει να κυμαίνονται κι αυτά γύρω στα 7€ έκαστο). Χορτάσαμε, καθώς οι μερίδες είναι κανονικές και φύγαμε με τις καλύτερες των εντυπώσεων σε ότι αφορά στο γευστικό κομμάτι. Αν είχα ένα σχόλιο να κάνω αυτό θα ήταν για τις σαλάτες που είδαμε σε άλλα τραπέζια και σε σχέση με την τιμή τους -μιας και τα σουπλά έχουν το μενού- μου φάνηκαν φτωχές ποσοτικά. Κατά τα άλλα, και πάντα μιλώντας για όσα δοκιμάσαμε εμείς, η σχέση ποιότητας τιμής, θεωρώ ότι ήταν τιμιότατη.
Ανυπομονώ να ξαναπάω όχι μόνο για τον τραχανά αλλά γιατί έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με την “τσουχτή μακαρονάδα”, που παρά την παρουσία μαύρου σκόρδου, οι λοιποί παίχτες (μυζήθρα και τηγανιτό αυγό) με διαβεβαιώνουν ότι δε θα το μετανιώσω. Επίσης για το τηγανιτό κοτόπουλο με μοτσαρέλα και γλυκό τσίλι, τις πατάτες λαδορίγανη και τα τσιγαριαστά χόρτα. Η ταλιάτα προβατίνα αν και πρόκληση για την Στοά, δεν είναι για τα δικά μου γούστα, ώστε να της δώσω ευκαιρία. Προκαλώ όμως τους υπόλοιπους να την δοκιμάσουν και να μας πουν την γνώμη τους.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Λίγο πριν τις γιορτές και στο καθιερωμένο δείπνο της παρέας μας για ανταλλαγή δώρων και νέων, αποφασίσαμε να αλλάξουμε την κλασική μας επιλογή για φαγητό και να ψάξουμε για κάτι καινούριο.
Παρασκευή βράδυ λοιπόν και τραπέζι για 6ατομα σχετικά κεντρικά αλλά και με εύκολο παρκάρισμα, να προσέξουμε και τους φίλους όμως που θα φτάσουν με μετρό και κυρίως να φάμε καλά.
Τη σχετική έρευνα ανέλαβα εγώ και με στόχο τη σίγουρη επιτυχία πρότεινα τη Στοά (που την είχα βάλει στο μάτι από καιρό).
Καλές κριτικές είχε, το μέρος μας βόλευε απολύτως, η απαιτούμενη κράτηση έγινε και φτάσαμε.
Κατ αρχάς ο χώρος είναι μικρός και με σχετικα στριμωγμένα τα τραπέζια, γεγονός που δεν μας ενόχλησε ιδιαίτερα.
Η εξυπηρέτηση άψογη, από το σερβιτόρο, παράπονο δεν υπήρχε!
Εκεί που τα χαλάσαμε ήταν στο φαγητό.
Δοκιμάσαμε:
-πρασινη σαλάτα με παντζάρι,φουντούκι,και κατσικίσιο τυρί (9€) αρκετά σαφής η περιγραφή, βλέπετε να αναφέρει πουθενά σως….
Το κατσικίσιο τυρί πολύ νόστιμο έσωζε την κατάσταση.
-Σεβιτσε μυλοκοπι με κόκκινο γκρειπφρουτ, πιπεριά Φλωρίνης και μαντζουράνας 14€, το πιάτο που είχα επιλέξει πριν καν φτάσουμε στο μαγαζί, γενικα ήταν νόστιμο, αλλά είχαμε την ατυχία να βρούμε κόκκαλο.
-πατατες τηγανιτές (4€) με δύο αυγά μάτια +1.5€ το καλύτερο πιάτο της βραδιάς και αυτό λέει πολλά…
-μανιταρια με ημίξηρο ανθότυρο και αμύγδαλα 9€ , σωστά ψημένα νόστιμο όσο και απλό πιάτο.
-κοκκορας κρασατος με χειροποίητα ζυμαρικά με κρέμα κεφαλογραβιέρας 12.5€ ,πιάτο που μας πρότεινε ο σερβιτόρος όταν ρωτήθηκε για το πιάτο που δεν πρέπει να χάσουμε.
Ο κόκορας μαδημενος (βρέθηκε κοκκαλακι επίσης) η κρέμα πολύ νόστιμη το σύνολο γευστικά ήταν ικανοποιητικο.
-ριζοτο με γαρίδες, προσούτο και κρόκο Κοζάνης 13.5€ , όταν λέμε γαρίδες δεν εννοούμε προφανώς το προβρασμενο γαριδάκι σε μέγεθος ζαριού, όταν λέμε ριζότο δεν εννοούμε λαπά. Και σταματώ εδώ λέγοντας ότι είναι με διαφορά το χειρότερο “ριζότο” που έχω δοκιμάσει. Προς τιμήν της σεφ περνώντας είδε ότι ήταν σχεδόν ανέγγιχτο, ρώτησε αν δεν μας άρεσε, δεν έκατσε να ακούσει τι δεν μας άρεσε(ίσως επειδή ήταν αρκετά οφθαλμοφανές) και δε χρεώθηκε.
-τα διάσημα κεφτεδάκια με σάλτσα ντομάτας, γιαούρτι και τσιπς πατάτας 11.5€, νόστιμα μεν αλλά όχι κάτι αξιομνημόνευτο.
Για όλα τα παραπάνω μείον το ριζότο, δώσαμε περίπου 100€ έχοντας πιει, δύο ποτήρια κρασί, μια μπύρα και ένα κοκτέιλ. Ποσό που αντικειμενικά θα ήταν μικρό αν είχαμε φύγει ευχαριστημένοι.
Στην προκειμένη περίπτωση με θλίψη ομολογώ ότι έφυγα στεναχωρημένη καθώς εκτιμω τη σεφ και θα ήθελα να είχαμε φάει καλύτερα.
Καλή αρχή και καλοτάξιδο να είναι το νέο Site.
Νέα αρχή λοιπόν, οπότε επέλεξα έναν νέο χώρο εστίασης για ποδαρικό, που αν κρίνω από την πρώτη επίσκεψη, εκτιμώ ότι θα πάει πολύ μακρυά.
Το Στοά Φιξ δεν ξέρω αν θα πάει καλά λόγω της δημοσιότητας και προβολής της ιδιοκτήτριας Γωγώς Δελογιάννη η οποία -λίγο πολύ- είναι γνωστή και από ένα παλαιότερο master chef. Σίγουρα βοηθάει. Πιστεύω όμως ότι αν κάτι δεν αξίζει, όση προβολή και διαφήμιση να πέσει, δεν καταφέρνει να εδραιωθεί μόνο από αυτά.
Σε μια στοά λοιπόν, επί της Αιόλου -πριν ξεκινήσει ο πεζόδρομος- την οποία προσωπικά, δε θα γύριζα να κοιτάξω ούτε για αστείο, και συγκεκριμένα στο υπόγειο αυτής, στεγάζεται το εν λόγω εστιατόριο.
Κατεβαίνοντας τα σκαλιά έμεινα έκπληκτη από το γεγονός ότι Παρασκευή 09/10/2020 περί ώρα 17:30 ήταν, σχεδόν, όλα τα τραπέζια γεμάτα (σημειώστε τουλάχιστον δέκα).
Στα του χώρου μπορεί μπορντωκόκκινες κουρτίνες (ευτυχώς) να μην υπάρχουν, όμως σίγουρα οι πρασινόλευκες αποχρώσεις -αν και Αεκτζού- βοηθούν στο να μην κουράζεται το μάτι. Οι τουαλέτες ήταν καθαρές παρότι το λευκό πλακάκι στο πάτωμα δεν ενδείκνυται στον συγκεκριμένο χώρο και ιδίως, όταν πρόκειται, για δάπεδο.
Η εξυπηρέτηση ήταν πολύ καλή, οι χρόνοι κύλισαν σωστά και ο συντονισμός κουζίνας – πάσου – σάλας ήταν άψογος. Ειδικό credit στη Γωγώ η οποία κατά τη διάρκεια που τρώγαμε το επιδόρπιο, και τσακώνοντάς με σε χρόνο ανύποπτο να βγάζω από το στόμα μου ένα κομματάκι φλούδι από το αμύγδαλο, έσπευσε να με ρωτήσει με ανησυχία, τι ήταν αυτό που βρήκα στο γλυκό. Φυσικά δεν ήταν τίποτα κακό, όπως της εξήγησα. Όμως, αυτό είναι δείγμα του τι θα πει επαγγελματισμός. Να τα παρακολουθείς όλα διακριτικά, να ενδιαφέρεσαι και να είσαι πάντα παρών.
Ο κατάλογος είναι σχετικά μικρός με δυο πιάτα ημέρας, ορεκτικό και κυρίως.
Επιλέξαμε -δύο άτομα- τα παρακάτω:
– Καγιανάς με λουκάνικο από τα ορεκτικά ημέρας
Η γνωστή σε όλους συνταγή με ντομάτες και αυγά. Το λουκάνικο ήταν “σπασμένο” μέσα στις ντομάτες και παρότι ήταν γευστικό γενικά το πιάτο, θα προτιμούσα το λουκάνικο σε ροδέλες, γιατί στο στόμα καταλάβαινα κάποιους χόνδρους από το λουκάνικο. Ένα ωραίο απάκι, θα ήταν επίσης ένας καλός συνδυασμός.
– Τηγανιτός τραχανάς χ 7,5€
Δεν έχω λόγια να περιγράψω το συγκεκριμένο πιάτο. Πραγματικά ό,τι και να πω είναι λίγο. Ξέρω ότι ανεβάζω τις προσδοκίες με αυτήν την περιγραφή, αλλά δε μπορώ να κάνω διαφορετικά γιατί μου έχει μείνει η γεύση ακόμα στο στόμα.
Μια πρωτότυπη εκδοχή τραχανά, που σοτάρεται με κρεμμύδι και τελειώνει με γάλα. Φανταστείτε κάτι σαν ριζότο αλλά σε αρκετά πιο πηχτή εκδοχή, όπου ο τραχανάς είναι μαλακός απ’ έξω και μέσα έχει διατηρηθεί κριτσανιστός και στέκεται στο δόντι. Η γεύση του απλά υ-πέ-ρο-χη για τον δικό μου ουρανίσκο. Είμαι περίεργη να ακούσω κι άλλες απόψεις για το συγκεκριμένο πιάτο. Αν σας αρέσει ο τραχανάς μη διστάσετε να το δοκιμάσετε.
– Λαζάνια με μανιτάρια και σπανάκι (πιάτο ημέρας)
Πεντανόστιμο πιάτο που κατά την γνώμη μου πρέπει να μπει στο κυρίως μενού, χωρίς δεύτερη σκέψη. Βελούδινη και νόστιμη μπεσαμέλ και γευστικότατα μανιτάρια, με συνοδευτικό ρόκα και ανθό αλατιού. Άλλο ένα εξαιρετικό πιάτο.
Κεφτέδες χ 8,50€
Έξι μπαμπάτσικοι, μαμαδίστικοι γευστικά, μοσχαρίσιοι κεφτέδες, που κόβοντάς τους μοσχοβολάει ο τόπος από τον δυόσμο. Είχα δοκιμάσει τον χειμώνα σε ένα φεστιβάλ για street food στο παλιό αμαξοστάσιο τους κεφτέδες της και είχα πάθει πλάκα, οπότε δεν είχα καμία αμφιβολία ότι θα ήταν και τώρα τέλειοι. Από τους νοστιμότερους κεφτέδες που έχω γευτεί σε εστιατόριο. Ήταν απλωμένοι πάνω σε μια ελαφρώς γλυκίζουσα κρέμα καλαμποκιού, που επίσης μου άρεσε πάρα πολύ κι από πάνω είχαν φρέσκο κρεμμυδάκι ελαφρώς σοταρισμένο που έδινε έξτρα γεύση στις μπουκιές με το καλαμπόκι.
Από τα δύο συνολικά επιδόρπια του καταλόγου δοκιμάσαμε
– Πολίτικο εκμέκ χ 6€
Κομμάτια σιροπιασμένου τσουρεκιού, λουσμένο από γενναιόδωρη ποσότητα κρέμας μαστίχας, με παγωτό μαστίχα, πασπαλισμένα αμφότερα με κανελίτσα. Κι από πάνω χοντροκομμένα καβουρδισμένα αμύγδαλα με τη φλούδα τους. Τι να πω; Τρελαίνομαι για άρωμα μαστίχας, για άρωμα κανέλας, για κρέμες και για σιροπιασμένο τσουρέκι. Οπότε τα υπόλοιπα τα καταλάβατε. Δεν έτυχε…πέτυχε!
Πληρώσαμε για τα 5 συνολικά πιάτα, περίπου 37€ χωρίς ποτό, με νεράκι βρύσης (δεν πλήρωσα εγώ, οπότε δεν ξέρω τιμές των πιάτων ημέρας αλλά πρέπει να κυμαίνονται κι αυτά γύρω στα 7€ έκαστο). Χορτάσαμε, καθώς οι μερίδες είναι κανονικές και φύγαμε με τις καλύτερες των εντυπώσεων σε ότι αφορά στο γευστικό κομμάτι. Αν είχα ένα σχόλιο να κάνω αυτό θα ήταν για τις σαλάτες που είδαμε σε άλλα τραπέζια και σε σχέση με την τιμή τους -μιας και τα σουπλά έχουν το μενού- μου φάνηκαν φτωχές ποσοτικά. Κατά τα άλλα, και πάντα μιλώντας για όσα δοκιμάσαμε εμείς, η σχέση ποιότητας τιμής, θεωρώ ότι ήταν τιμιότατη.
Ανυπομονώ να ξαναπάω όχι μόνο για τον τραχανά αλλά γιατί έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς με την “τσουχτή μακαρονάδα”, που παρά την παρουσία μαύρου σκόρδου, οι λοιποί παίχτες (μυζήθρα και τηγανιτό αυγό) με διαβεβαιώνουν ότι δε θα το μετανιώσω. Επίσης για το τηγανιτό κοτόπουλο με μοτσαρέλα και γλυκό τσίλι, τις πατάτες λαδορίγανη και τα τσιγαριαστά χόρτα. Η ταλιάτα προβατίνα αν και πρόκληση για την Στοά, δεν είναι για τα δικά μου γούστα, ώστε να της δώσω ευκαιρία. Προκαλώ όμως τους υπόλοιπους να την δοκιμάσουν και να μας πουν την γνώμη τους.
Από μένα, προτείνεται.