Δε σας υποσχέθηκα στην τελευταία κριτική ότι θα πάμε βόλτα εκτός Αθηνών? Ορίστε η απόδειξη ότι είμαι κορίτσι που κρατάει τον λόγο του.
Είναι Κυριακή πρωί κι είμαστε στην Αρκαδική Μαντίνεια. Θέλουμε να πιούμε καφέ. Θα πάμε στο Chalet Μαίναλο ή Ξύλινο όπως το λένε οι ντόπιοι.
Βρίσκεται στο 17ο χιλιόμετρο του επαρχιακού δρόμου Τρίπολης- Πύργου στους πρόποδες του Μαινάλου. Δεν υπάρχει περίπτωση να σας ξεφύγει αφού είναι πραγματικά εντυπωσιακό τόσο στο μέγεθος όσο και στην κατασκευή του. Μη φανταστείτε κανένα τερατούργημα. Δένει απίστευτα με το περιβάλλον και δικαιολογεί την ονομασία Chalet αφού πραγματικά σε μεταφέρει στις Άλπεις.
Ξύλο και πέτρα. Αυτά είναι τα υλικά που κυριαρχούν. Σε ζεστές καφέ αποχρώσεις με μπρούτζινα στοιχεία στα φωτιστικά. Το τζάκι πρωταγωνιστεί προσφέροντας μια αίσθηση ζεστασιάς και θαλπωρή. Φοβερό ατού αποτελεί η τζαμαρία στο πίσω μέρος που παρέχει απρόσκοπτη θέα στο βουνό. Αν έχει χιονίσει κιόλας μιλάμε για πραγματική μαγεία. Στιβαρά τραπέζια κι αναπαυτικές καρέκλες που παραπέμπουν σε αρχοντικό άλλης εποχής. Κι ο εξωτερικός του χώρος παρότι πιο απλός, φυσικά, είναι προσεγμένος, καθαρός, απίστευτα δροσερός το καλοκαίρι ενώ έχει και παιδική χαρά για να απασχολούνται τα παιδιά. Κάποτε έπαιζε και η μικρή μου εκεί. Τώρα κάθεται σοβαρή και παραγγέλνει καφέ.
Φυσικά υπάρχουν όλων των ειδών οι καφέδες, οι οποίοι σερβίρονται σε όμορφα σερβίτσια. Ειδική μνεία στη ζεστή σοκολάτα τους.
Μπορούν να συνοδευτούν με μια μεγάλη ποικιλία γλυκών ενώ υπάρχουν και βάφλες διότι σε chalet είμεθα, μην το ξεχνάτε. Τα γλυκά είναι αξιοπρεπή αλλά δεν έχουμε πάει εκεί να φάμε πάστα. Θα ρωτήσουμε πρώτα από όλα τι έχει φτιάξει με τα χεράκια της η Ασήμω, η, αεικίνητη και πανταχού παρούσα, γυναίκα του ιδιοκτήτη. Καταπληκτική μηλόπιτα, ραβανί αφρός και γαλακτομπούρεκο, πιο παραδοσιακό δε γίνεται, με γάλα που προμηθεύεται από τους τσοπάνηδες της περιοχής, είναι μερικά από τα τελευταία που έχω φάει εκεί.
Οι επιλογές όμως του chalet δε σταματούν στα γλυκά. Δεν πρόκειται, εξάλλου, να έγραφα κριτική για καφέ και γλυκό. Δεν το έχω κάνει μέχρι σήμερα δε σκοπεύω να αρχίσω τώρα.
Θέλετε να πιείτε ένα τσιπουράκι? Μια παγωμένη μπύρα το καλοκαίρι? Ε δεν πάνε σκέτα αυτά θέλουν και τη συνοδεία τους. Είναι βράδυ και δεν πεινάτε πολύ αλλά όλο και κάτι θέλετε να τσιμπήσετε? Μια χαρά θα καλυφθείτε.
Φυσικά δεν ασχολούμαστε με τοστ και παρεμφερή. Το τι κάνουμε είναι απλό./. Ξαναφωνάζουμε την Ασήμω και ξαναρωτάμε τι καλό έχει ετοιμάσει εκείνη τη μέρα.
Έχω δοκιμάσει φοβερή κολοκυθόπιτα και τυρόπιτα. Χωρίς φύλλο γιατί πρέπει να ξέρετε ότι η Αρκαδία δεν έχει παράδοση στις πίτες. Αξέχαστες μου έχουν μείνει και οι δύο. Αφράτες και τραγανές ταυτόχρονα, χωρίς περιττά λάδια, μοσχομύριζαν τα λαχανικά και το τυρί. Εννοείται ντόπια κι αυτά.
Δε θέλετε μόνο ένα πράγμα? Θέλετε να τσιμπολογήσετε διάφορα? Ζητήστε να σας ετοιμάσει μια ποικιλία. Ακόμη καλύτερα ζητήστε να σας ετοιμάσει μία με προϊόντα της περιοχής. Η τελευταία που έφαγα είχε εκτός των λουκάνικων, τυριών, λαχανικών και άλλων διάφορων, φοβερούς κολοκυθοκεφτέδες , ντοματοκεφτέδες και σκέτους κεφτέδες. Όχι φυσικά καταψυγμένους και προτηγανισμένους.
Θέλετε κάτι σε αυγό? Εννοείται ότι μπορεί να γίνει. Αυγά από το χωριό, παστό από το χωριό, έτοιμος ο καγιανάς ή η ομελέτα. Μάτια με βουτυράκι και λίγη καμένη μυζήθρα από πάνω? Λουκάνικο με πορτοκάλι έχετε δοκιμάσει? Έτσι το φτιάχνουν στην Αρκαδία και είναι πραγματικά ιδιαίτερο.
Γενικά σας προτείνω να αφήσετε να σας προτείνουν. Δε θα χάσετε. Δεν είναι εστιατόριο με την κλασσική έννοια επ’ουδενί. Είναι όμως ένας πανέμορφος χώρος, με γρήγορη κι ευγενική εξυπηρέτηση αν και καμιά μικροκαθυστέρηση μπορεί να σημειωθεί, ο οποίος θα σας καλύψει όλες τις ώρες της ημέρας. Γουρνοπούλα δε θα φάτε θα δοκιμάσετε όμως πολλά απλά, καθημερινά, “πρόχειρα”, σπιτικά πιάτα των οποίων η παρασκευή κι η εξαιρετική ποιότητα των πρώτων υλών τα κάνουν να ξεχωρίζουν.
Η τελευταία στάση όταν γυρίζω στην Αθήνα γίνεται εκεί. Συνήθως με τους αγαπημένους μου από το χωριό. Εκεί τους αποχαιρετώ. Πίνω πάντα τσάι του βουνού με λίγο κονιάκ, αγοράζω κάποιο από τα σπιτικά γλυκά για να κεράσω την επόμενη μέρα και μ αυτή τη γεύση ταξιδεύω πίσω.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Δε σας υποσχέθηκα στην τελευταία κριτική ότι θα πάμε βόλτα εκτός Αθηνών? Ορίστε η απόδειξη ότι είμαι κορίτσι που κρατάει τον λόγο του.
Είναι Κυριακή πρωί κι είμαστε στην Αρκαδική Μαντίνεια. Θέλουμε να πιούμε καφέ. Θα πάμε στο Chalet Μαίναλο ή Ξύλινο όπως το λένε οι ντόπιοι.
Βρίσκεται στο 17ο χιλιόμετρο του επαρχιακού δρόμου Τρίπολης- Πύργου στους πρόποδες του Μαινάλου. Δεν υπάρχει περίπτωση να σας ξεφύγει αφού είναι πραγματικά εντυπωσιακό τόσο στο μέγεθος όσο και στην κατασκευή του. Μη φανταστείτε κανένα τερατούργημα. Δένει απίστευτα με το περιβάλλον και δικαιολογεί την ονομασία Chalet αφού πραγματικά σε μεταφέρει στις Άλπεις.
Ξύλο και πέτρα. Αυτά είναι τα υλικά που κυριαρχούν. Σε ζεστές καφέ αποχρώσεις με μπρούτζινα στοιχεία στα φωτιστικά. Το τζάκι πρωταγωνιστεί προσφέροντας μια αίσθηση ζεστασιάς και θαλπωρή. Φοβερό ατού αποτελεί η τζαμαρία στο πίσω μέρος που παρέχει απρόσκοπτη θέα στο βουνό. Αν έχει χιονίσει κιόλας μιλάμε για πραγματική μαγεία. Στιβαρά τραπέζια κι αναπαυτικές καρέκλες που παραπέμπουν σε αρχοντικό άλλης εποχής. Κι ο εξωτερικός του χώρος παρότι πιο απλός, φυσικά, είναι προσεγμένος, καθαρός, απίστευτα δροσερός το καλοκαίρι ενώ έχει και παιδική χαρά για να απασχολούνται τα παιδιά. Κάποτε έπαιζε και η μικρή μου εκεί. Τώρα κάθεται σοβαρή και παραγγέλνει καφέ.
Φυσικά υπάρχουν όλων των ειδών οι καφέδες, οι οποίοι σερβίρονται σε όμορφα σερβίτσια. Ειδική μνεία στη ζεστή σοκολάτα τους.
Μπορούν να συνοδευτούν με μια μεγάλη ποικιλία γλυκών ενώ υπάρχουν και βάφλες διότι σε chalet είμεθα, μην το ξεχνάτε. Τα γλυκά είναι αξιοπρεπή αλλά δεν έχουμε πάει εκεί να φάμε πάστα. Θα ρωτήσουμε πρώτα από όλα τι έχει φτιάξει με τα χεράκια της η Ασήμω, η, αεικίνητη και πανταχού παρούσα, γυναίκα του ιδιοκτήτη. Καταπληκτική μηλόπιτα, ραβανί αφρός και γαλακτομπούρεκο, πιο παραδοσιακό δε γίνεται, με γάλα που προμηθεύεται από τους τσοπάνηδες της περιοχής, είναι μερικά από τα τελευταία που έχω φάει εκεί.
Οι επιλογές όμως του chalet δε σταματούν στα γλυκά. Δεν πρόκειται, εξάλλου, να έγραφα κριτική για καφέ και γλυκό. Δεν το έχω κάνει μέχρι σήμερα δε σκοπεύω να αρχίσω τώρα.
Θέλετε να πιείτε ένα τσιπουράκι? Μια παγωμένη μπύρα το καλοκαίρι? Ε δεν πάνε σκέτα αυτά θέλουν και τη συνοδεία τους. Είναι βράδυ και δεν πεινάτε πολύ αλλά όλο και κάτι θέλετε να τσιμπήσετε? Μια χαρά θα καλυφθείτε.
Φυσικά δεν ασχολούμαστε με τοστ και παρεμφερή. Το τι κάνουμε είναι απλό./. Ξαναφωνάζουμε την Ασήμω και ξαναρωτάμε τι καλό έχει ετοιμάσει εκείνη τη μέρα.
Έχω δοκιμάσει φοβερή κολοκυθόπιτα και τυρόπιτα. Χωρίς φύλλο γιατί πρέπει να ξέρετε ότι η Αρκαδία δεν έχει παράδοση στις πίτες. Αξέχαστες μου έχουν μείνει και οι δύο. Αφράτες και τραγανές ταυτόχρονα, χωρίς περιττά λάδια, μοσχομύριζαν τα λαχανικά και το τυρί. Εννοείται ντόπια κι αυτά.
Δε θέλετε μόνο ένα πράγμα? Θέλετε να τσιμπολογήσετε διάφορα? Ζητήστε να σας ετοιμάσει μια ποικιλία. Ακόμη καλύτερα ζητήστε να σας ετοιμάσει μία με προϊόντα της περιοχής. Η τελευταία που έφαγα είχε εκτός των λουκάνικων, τυριών, λαχανικών και άλλων διάφορων, φοβερούς κολοκυθοκεφτέδες , ντοματοκεφτέδες και σκέτους κεφτέδες. Όχι φυσικά καταψυγμένους και προτηγανισμένους.
Θέλετε κάτι σε αυγό? Εννοείται ότι μπορεί να γίνει. Αυγά από το χωριό, παστό από το χωριό, έτοιμος ο καγιανάς ή η ομελέτα. Μάτια με βουτυράκι και λίγη καμένη μυζήθρα από πάνω? Λουκάνικο με πορτοκάλι έχετε δοκιμάσει? Έτσι το φτιάχνουν στην Αρκαδία και είναι πραγματικά ιδιαίτερο.
Γενικά σας προτείνω να αφήσετε να σας προτείνουν. Δε θα χάσετε. Δεν είναι εστιατόριο με την κλασσική έννοια επ’ουδενί. Είναι όμως ένας πανέμορφος χώρος, με γρήγορη κι ευγενική εξυπηρέτηση αν και καμιά μικροκαθυστέρηση μπορεί να σημειωθεί, ο οποίος θα σας καλύψει όλες τις ώρες της ημέρας. Γουρνοπούλα δε θα φάτε θα δοκιμάσετε όμως πολλά απλά, καθημερινά, “πρόχειρα”, σπιτικά πιάτα των οποίων η παρασκευή κι η εξαιρετική ποιότητα των πρώτων υλών τα κάνουν να ξεχωρίζουν.
Η τελευταία στάση όταν γυρίζω στην Αθήνα γίνεται εκεί. Συνήθως με τους αγαπημένους μου από το χωριό. Εκεί τους αποχαιρετώ. Πίνω πάντα τσάι του βουνού με λίγο κονιάκ, αγοράζω κάποιο από τα σπιτικά γλυκά για να κεράσω την επόμενη μέρα και μ αυτή τη γεύση ταξιδεύω πίσω.