Το πιάτο που, ήδη, μου λείπει
Ποιο πιάτο σου προκαλεί ρίγη συγκίνησης, με τη σκέψη και μόνο;
Για ποια πρώτη ύλη θα διερρήγνυες τα ιμάτια σου ότι, θα αρέσει στην παρέα σου;
Για ποια γευστική διαδρομή δε θα υπολόγιζες την απόσταση και τον χρόνο έτσι ώστε να το γευτείς;
Τι διεγείρει, όσο τίποτε άλλο, τους γευστικούς σου κάλυκες και παίζει rock στον ουρανίσκο σου;
Τι ορίζεις ως το απόλυτο “must eat” στον αθηναϊκό χάρτη εστίασης;
Οι δημιουργοί του “EatingOut” όργωσαν το Λεκανοπέδιο αναπολούν και σου προτείνουν τα απόλυτα, γαστριμαργικά πιάτα, που θα σε αφήσουν να ονειρεύεσαι.
“Εμείς” προτείνουμε:
Η Indulge
Tortelloni con salsa di noci στο La casa di Giorgino
“Αλήθεια τώρα;” ήταν η πρώτη αντίδραση, όταν προτάθηκε να διαλέξουμε από ΈΝΑ εστιατόριο ΈΝΑ πιάτο! Εγώ, που είμαι διατεθειμένη να διανύσω ατέλειωτες αποστάσεις με αποκλειστικό σκοπό το φαγητό, να βρεθώ σε αυτή την τραγική θέση. Mη σου τύχει!
Σκέφτηκα, ξανασκέφτηκα και κατέληξα στο αγαπημένο ιταλικό της Γλυφάδας La casa di Giorgino και το λατρεμένο πιάτο των χειροποίητων Tortelloni con salsa di noci, ελληνιστί “Φρέσκα τορτελίνια γεμιστά με σάλτσα από ποικιλία μανιταριών με τη συνοδεία ελαφριάς κρέμας γάλακτος και sauce καρυδιού”. Απίθανα γεμάτη γεύση, διαδοχικές εκρηξούλες στους γευστικούς κάλυκες, μερικώς από τα μανιτάρια, μερικώς από το, τόσο ταιριαστό, καρύδι, πιο umami πεθαίνεις!
Έκανα το ολέθριο λάθος να παραγγείλω αυτό το πιάτο την πρώτη φορά που επισκέφθηκα το εστιατόριο. Γιατί ολέθριο λάθος; Δεν κατάφερα σε καμία από όλες τις επόμενες επισκέψεις, να παραγγείλω κάτι άλλο για δικό μου κυρίως. Κάθε φορά ζητιανεύω μπουκίτσες από τα πιάτα φίλων -που με ανέχονται τόσα χρόνια- για να δοκιμάσω και κάτι διαφορετικό, καταλήγοντας ότι πάλι έκανα την καλύτερη επιλογή.
Ακολουθεί απόδειξη από τη μοναδική φορά που έδειξα μερική εγκράτεια και φωτογράφισα, πριν (γκουχ γκουχ) πέσω με τα μούτρα. Σημειώνω πως το πρώτο τορτελίνι από τα δεξιά λείπει (πώς έγινε αυτό;;;) και απλώθηκαν λίγο τα υπόλοιπα για να δείχνει πιο άρτιο το πιάτο.
H Julie05
Παστιρμαδοπιτάκια καραμανλίδικα στα Καραμανλίδικα του Φάνη
Παστουρμαδοπιτάκια, αν και τα ονομάζουν παστιρμαδοπιτάκια, υπέροχα, γευστικά, ζουμερά και εξαιρετική αναλογία μεταξύ των συστατικών τους!!! Φύλλο τραγανό χωρίς περιττά λάδια. Ισορροπία τυριού. Παστουρμάς πρώτης ποιότητας που κυριαρχεί μεν δεν καπελώνει το πιάτο δε. Μπαχαρικά ιδιαίτερα που δίνουν το άρωμά τους ταξιδεύοντάς σε στην Ανατολή. Λίγο γιαούρτι στην άκρη που τους ταιριάζει αφάνταστα δροσίζοντάς τα.
Τα γεύτηκα πριν από πολύ καιρό με την πιο ανατρεπτική παρέα και υποσχεθήκαμε με την πρώτη ευκαιρία να επιστρέψουμε για να τα ξαναγευτούμε. Μπορεί η πανδημία να είναι εδώ και να μπαίνει εμπόδιο ανάμεσα στην παρέα και τα παστουρμαδοπιτάκια, αλλά θα έρθει ο καιρός που θα βρεθούμε όλοι στο ίδιο τραπέζι!!!
Στο εντωμεταξύ ένα τηλέφωνο στο μαγαζί δε βλάπτει… ίσως να μπορείτε να τα απολαύσετε και από την ασφάλεια του σπιτιού σας.
Η Tzia
Το μοσχάρι στον Μαύρο γάτο
Βλέπετε ότι αναφέρομαι γενικά και υπάρχει λόγος γι αυτό.
Δε θα ζητήσω μπριζόλα, σπαλομπριζόλα, tomahawk, rib eye, φιλέτο, picanhia, μοσχίδα. Θα μου φέρουν ότι νομίζουν καλύτερο. Ενίοτε θα φέρουν και περισσότερα του ενός κομμάτια κρέατος. Θα ξεκινήσουν με πιο ήπιας γεύσης από νεαρό ζώο καταλήγοντας στα πιο μεστής, από μεγαλύτερο. Θα μου πουν, ακριβώς, από που προέρχονται. Θα έχουν ωριμάσει, σιτέψει και κοπεί προσεκτικά με τον τρόπο που θα αναδείξει τα καλύτερα χαρακτηριστικά τους.
Θα είναι ψημένα όπως, ακριβώς, τα θέλω. Μέχρι medium φθάνω χωρίς καμία, περαιτέρω, υποχώρηση στον βαθμό ψησίματος. Θα έρθουν σε ξύλινα πλατό με το κατάλληλο μαχαίρι και διαφόρων ειδών αλάτια. Θα υπάρχουν και σπιτικές, φρέσκιες, τηγανιτές πατάτες στις οποίες δε θα δώσω καμία σημασία.
Βαθιά, κρεάτινη, μεστή, πολύπλοκη γεύση. Αυτή που σε γεμίζει. Αυτή που, απλά, δε χορταίνεις. Αυτή που νοσταλγώ κι ονειρεύομαι.
Το τελευταίο δε μου συμβαίνει συχνά αφού έχω την τύχη να μένω, σχεδόν, δίπλα. Και μακριά, όμως, να έμενα δεν υπάρχει περίπτωση να με σταματούσε η οποιαδήποτε απόσταση.
Θα είχα πέσει σε μαύρη απελπισία λόγω των νέων μέτρων τα οποία ανακοινώθηκαν. Γλυτώνω από αυτό διότι με ένα τηλέφωνο μπορώ να απολαύσω το αγαπημένο μου πιάτο στο σπίτι κι αυτό κάνει το καινούργιο, καθολικό, lockdown πιο εύκολα διαχειρίσιμο. Απλά να θυμηθώ να μου στείλουν και λίγο από το θεϊκό κρασί τους.
Την πρώτη μέρα που θα ανοίξει η εστίαση θα είμαι εκεί. Βλέπετε οι άνθρωποί του, μου λείπουν ήδη.
Η Tomie
Σολομός σοτέ στο Corks and forks
Η επιλογή ενός και μόνο αγαπημένου πιάτου δεν είναι εύκολη. Υπάρχουν πιάτα που είναι χαραγμένα στο μυαλό μου και, πλέον, είτε δε βρίσκονται στο μενού του εστιατορίου ή δεν υφίσταται καν το εστιατόριο. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω για το πιάτο που τα τελευταία χρόνια είναι συνυφασμένο με την ημέρα της εορτής μου, αφού επιλέγουμε να περάσουμε εκεί αυτή τη μέρα οικογενειακώς. Για το Corks and forks ελπίζω να γράψω συνολικά μια κριτική, όταν ανοίξει ο τομέας της εστίασης.
Εν ολίγοις, είναι ίσως το πιο αξιόλογο μαγαζί του Πειραιά. Το πιάτο τους που επιλέγω πάντα σαν κυρίως, είναι ο σολομός σοτέ, με κατσικίσιο τυρί, πουρέ από μπιζέλια και σάλτσα από μέλι με πορτοκάλι. Ο σολομός είναι ψημένος τόσο όσο χρειάζεται έτσι ώστε να παραμένει ζουμερός, ο συνδυασμός με το “έντονο” γευστικά κατσικίσιο τυρί και τον πιο “ελαφρύ” πουρέ μπιζελιού απόλυτα ιδανικός. Το μέγεθος της μερίδας αρκετά ικανοποιητικό. Συνδυάζεται ιδανικά με την αγαπημένη μου ποικιλία κρασιού τη Μαλαγουζιά.
Προσωπική επιλογή, καθώς στο δίλημμα ψάρι ή κρέας διαλέγω πάντα το πρώτο ,όταν δε, συνυπάρχει με το αγαπημένο μου τυρί είναι μονόδρομος. Δυστυχώς αν και το μαγαζί λειτουργεί ως delivery-take away, είδα ότι το συγκεκριμένο πιάτο δεν είναι στο μενού.
Το Χρυσανθεμάκι
Αχλαδάκια τυριών στο Oroscopo
Το Χρυσανθεμάκι προτείνει Oroscopo δαγκωτό.
Και όταν λέμε Oroscopo, εννοούμε ένα και μόνο πιάτο: Αχλαδάκια τυριών.
Κρεμώδεις μπουκιές από απροσδιόριστα τυριά, των οποίων το μυστικό γεύσης αδυνατώ να αποκωδικοποιήσω, σε σχήμα μίνι κοντουλας. Αξίζει να πάτε γι’ αυτό το λαχταριστό, βουτυρένιο κομψοτέχνημα και από τη Ροδόπη.
Ένα μόνο μειονέκτημα έχει: είναι μόλις τέσσερα κομμάτια στο πιάτο και τελειώνει γρήγορα. Μην το μοιραστείτε, θα μετανιώσετε κάθε μπουκιά που θα στερηθείτε.
‘’Και Εμείς’’ προτείνουμε:
Ο Fratello
Μύδια “κάπως” στα Άργουρα
Έχοντας απολαύσει στη ζωή μου εξαιρετικό φαγητό σε πάμπολλα εστιατόρια ανά την επικράτεια και το εξωτερικό δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση να ξεχωρίσω το πιάτο που μου έχει μείνει αξέχαστο. Αποφάσισα λοιπόν αρχικά να περιοριστώ συνειδητά στην ομάδα των ορεκτικών. Μετά από βασανιστικές σκέψεις κατέληξα σε δύο πιάτα. Το πρώτο, μια ονειρεμένη αχινοσαλάτα στο κουκλίστικο χωριό Ολύμποι της Χίου, που απολαύσαμε με τη γυναίκα μου πριν 20 περίπου χρόνια, έπεσε θύμα του όρου να αναφερθούμε αποκλειστικά σε πιάτο που δοκιμάσαμε στην Αθήνα. Το να βάζει τον όρο αυτό ένας Βολιώτης σ’ έναν Σαλονικιό ας το θεωρήσουμε απλώς, χαριτωμένα, παράδοξο.
Κατέληξα λοιπόν σε ένα ορεκτικό που γευτήκαμε μαζί με φιλικό ζευγάρι πριν οκτώ(!) χρόνια στα ΑΡΓΟΥΡΑ, και μάλιστα στην πρώτη επίσκεψή μου σ’ αυτόν τον, ιδιαίτερο, χώρο ψαροφαγίας. Το όνομα του πιάτου δεν το θυμάμαι, φωτογραφία δε διαθέτω, μπορώ όμως να σας το περιγράψω λεπτομερώς, σαν να το έχω μπροστά μου: Σε ένα αρκετά βαθύ μπολ με μια υπόξινη κιτρινοπορτοκαλί σάλτσα με διάχυτο το άρωμα εσπεριδοειδών αναπαύονταν μύδια μεγάλου μεγέθους (χωρίς κέλυφος, ωμά, μόνο η σάρκα) και σκούρα πράσινα φύκια, ελαφρά βρασμένα. Σε κάθε μπουκιά συνδύαζες εύκολα και τις τρεις γεύσεις, μαζί με τις χαρακτηριστικές μπουκιές ψωμιού που προσφέρουν στα ΑΡΓΟΥΡΑ.
Το συνοδευτικό χύμα λευκό βοηθούσε απλώς να πάει το φαγητό κάτω. Σε κατοπινές επισκέψεις το πιάτο αυτό δεν το ξαναβρήκα, είναι γνωστό ότι ο κύριος Τάκης αρέσκεται στις γευστικές αλλαγές και τους πειραματισμούς, ειδικά σε πιάτα ψαρο-ωμοφαγίας. Τύφλα να έχει το καλύτερο σούσι.
Ο Jim
Χωριάτικη πανακότα στις Λεύκες
Δεν έχω κόλλημα, έχω εξάρτηση. Και έχω εξάρτηση με περιοδικότητα μιας φοράς τον μήνα περίπου, διότι του Τάσου του chef-ιδιοκτήτη από τις Λεύκες στο Γαλάτσι, μπορείς να του προσάψεις ότι άσχημο θες, αλλά τίποτα δεν μπορείς να πεις για τη μαγειρική του ικανότητα. Ζωγραφίζει, με αποτέλεσμα πρώτα να γεύεται το μάτι και ο εγκέφαλος και μετά το στομάχι.
Χωριάτικη πανακότα λοιπόν, extreme εκτέλεση, shaky όσο δεν παίρνει άλλο, το κύριο σώμα αποτελούμενο από κρέμα φέτας με σταγόνες ούζου, γλυκές ελιές στην περιφέρεια και το όλο σύνολο λουσμένο με sauce αγγουριού και εκπληκτική μαρμελάδα ντομάτας.
Ανπεκτάμπλ!!!
Κλείνεις τα μάτια και μεταφέρεσαι στην πλατεία του χωριού σου, απολαμβάνοντας τη σκιά του γέρο πλάτανου. Θα έπρεπε από χθες, να βρίσκεται στα βασικά γλυκά του καταλόγου.
Για φροντίστε το εκεί στις Λεύκες.
Ο George G.
Το μπιφτέκι στον Μπάρμπα-Θανάση
Μπορεί να τραβήξει κάποιον από την άλλη άκρη της Αθήνας ένα μπιφτέκι που σερβίρεται μόνο με φρεσκοκομμένα κυβάκια ντομάτας; Μπορεί! Αν είναι αυτό του Μπάρμπα-Θανάση στο Χαλάνδρι.
Δε γνωρίζω, ούτε έχω ρωτήσει ποτέ, από τι κιμά φτιάχνεται, ποια είναι η αναλογία μπαχαρικών, αν έχει αβγά, ψωμί ή φρυγανιά.
Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι πραγματικά έχει απίστευτη, ζουμερή γεύση!
Κι ακόμα ότι ο συνδυασμός του φρεσκοψημένου μπιφτεκιού με τη φρεσκοκομμένη ντομάτα είναι ιδανικός, καθώς η δροσιά της ηρεμεί την καυτή αίσθηση του μπιφτεκιού.
Πολλές φορές μέχρι τώρα έχουμε ξεκινήσει φιλικές παρέες από όλα τα μέρη της Αθήνας, για να βρεθούμε είτε στη δροσερή αυλή, κάτω από τα δέντρα, το καλοκαίρι, είτε στη ζεστή αίθουσα τον χειμώνα.
Οι παρέες θα μου λείψουν, όπως και όλων μας, το προσεχές διάστημα. Το μπιφτέκι όμως μπορείτε να το παραγγείλετε και στο σπίτι αφού υπάρχει delivery.
Ο General
Πεϊνερλί στον Μπάρμπα Σταύρο
Η δική μας Δροσιά βρίσκεται στη Δραπετσώνα. Κυριαρχεί και το συναισθηματικό κομμάτι, μιας και μεγάλωσα ακριβώς απέναντί του και οι μυρωδιές, κάθε απόγευμα που έφευγα για το φροντιστήριο αγγλικών, μου έσπαγαν τη μύτη. Ο χώρος δε λέει τίποτα απολύτως, όμως η γεύση αποζημιώνει.
Τραγανή ψωμένια ζύμη, βούτυρο πάνω από τα υλικά και πλούσια γέμιση που υγραίνει τη βάση. Επιλογή από τυρί, ζαμπόν, κιμά, λουκάνικο και αυγό.
Δε χρειάζεται τίποτα άλλο να παραγγείλεις. Φαίνεται βαρύ, όμως δεν είναι. Κατά την άποψή μου καλύτερο από παλαιότερη δοκιμή στη Δροσιά. Άλλωστε, δεν έχω ανάγκη να ταξιδεύω ως εκεί.
Νομίζεις ότι τελειώσαμε εδώ; Σαφώς όχι.
Τώρα που δε μπορούν να πάρουν φωτιά τα πιρούνια μας, παίρνουν φωτιά τα δάχτυλά μας. Stay tuned για να είσαι διαβασμένος, όταν παραγγείλεις φαγητό με τροφοδιανομή, αλλά κυρίως όταν ξαναβγείς έξω για φαγητό.
Χωρίς sms…