Θα μου πεις τώρα εσύ ο ένας που με διαβάζεις, είναι τώρα αυτό μαγαζί για να κάνεις κριτική; Δεν είναι, αλλά όλο το καλοκαίρι που εσύ ο επικριτικός ένας ξοδευες αλόγιστα τα λεφτουδακια σου στην Ψαρρού, μαζί με την προδοτρα την αδερφή μου, εγώ μέχρι εκεί έφτασα, δηλαδή 15 τετράγωνα από το σπίτι μου. Αυτό ήταν το πιο εξωτικό μέρος που πήγα, γι αυτό θα γράψω και εσύ ο ένας μη το διαβάσεις αν δε θες! Α μα πια!
Τουλάχιστον κάτι έχω να γράψω, γιατί έχει φανταστικό χώρο. Τον προτιμούσα όταν ήταν boulangerie, αλλά ως σουβλακερί έχει μεγαλύτερη διάρκεια στο χρόνο. Για τους μη κατοίκους της περιοχής έχει κάτι το εξοχικό, γιατί έχει βεράντες μέσα στα δέντρα, αδέσποτα γατάκια και τζιτζίκια να κάνουν τζίρ-τζιρ όπως στο χωριό. Για τους κατοίκους, είναι σαν το σπίτι τους. Επίσης έχει μια σάλα αρκετά μεγάλη για διοργάνωση 5Χ5 και μια τουαλέτα εξωπραγματική, με πόρτα που ανοίγει μαγικά με ένα «σουσάμι άνοιξε» και ένα βόμβο. Μ’ αρέσει αυτή η πόρτα.
Επίσης έχει πολυάριθμο προσωπικό. Πέντε τραπέζια γεμάτα στο χώρο, 5 σερβιτόροι πάνω απ τα κεφάλια μας. Δεν έχω να πω κακό για τα παιδιά, γιατί και καρεκλάκι μωρού μας έφεραν για τον τζαναμπετικο μισό άνθρωπο που έφερα μαζί μου, και τις πίτες που σκόρπισε στο πάτωμα δεν μας τις έφεραν στο κεφάλι, και ήταν και ευγενικοί. Αν είχαν φέρει και την πίτα του μωρού πρώτη όπως ζητήθηκε, ώστε να μην ξεσπάσει ο αναμενόμενος πόλεμος, που δεν αποφεύχθηκε, θα είχα βάλει άριστα. Λίαν καλώς, λοιπόν.
Στο φαγητό μην περιμένετε συγκλονιστικά πράγματα, καλλωπισμένο ψητοπωλείο είναι. Παραδεκτό, τυποποιημένο κρέας και Τζιτζιμπλίγκια που δεν κλέβουν την παράσταση. Εμείς, δυόμιση άτομα πήραμε:
•Μια σαλάτα τύπου Caesar’s με γύρο κοτόπουλο. Ήταν για μένα το ωραιότερο πιάτο, γιατί ήταν δροσερή σαν σαλάτα, με αρκετό κρέας και μετρημένη σως. Παραμένω υπερήφανη υποστηρικτής της σαλάτας, η οποία όταν την θάβεις κάτω από κρέας, τυρί και σως δεν είναι σαλάτα, αλλά μερίδα γύρου με πράσινη γαρνιτούρα. Με κόστος στα 7.5€, νορμαλ ποσότητα και λίγα υλικά.
•Πατάτες τηγανίτες με παρμεζάνα. (4.3€) Όταν είναι τόσο ψιλοκομμένες, λεπτότερες και απ των αμερικανικών, δεν είναι πατάτες αλλά στικς. Είχαν, όμως, πολύ τυρί όποτε συγχωρούνται.
• Μερίδα γύρο χοιρινό. Άκου τώρα τι γίνεται. Ναι, ο γύρος τους είναι καλός και, ναι, είναι τυποποιημένος. Επίσης είναι αρκετός. Αλλά με 8.5€ βρίσκεις μερίδες μεγαλύτερες, πιο πλούσιες και πιο νόστιμες. Όπως όλες οι αλυσίδες, ακολουθεί τη λογική των 200gr κρέας και ούτε μπουκιά παραπάνω, πράγμα που σέβομαι. Δεν σέβομαι όμως την επιλογή να σου σερβίρει χωρίς ντομάτα και κυρίως, πατάτα. Ξέρω ότι είναι ένα τρικ για να πάρω έξτρα πατάτες και θα πάρω, γιατί σουβλάκι χωρίς πατάτες είναι έγκλημα. Αλλά δεν το σέβομαι.
• Ίδια συναισθήματα και για τη μερίδα κεμπαπ, στα ίδια χρηματα. Θεωρώ τα κεμπαπ τους πολύ πετυχημένα, αλλά την όλη προσέγγιση σερβιρίσματος φτωχή και μίζερη. Μια ψητή ντοματα, μια πιπερίτσα και λίγο κρεμμυδι δεν είναι συνοδευτικά αλλά ντεκορ.
Επίσης πήραμε και ένα σωσακι, για να αντικαταστήσει το γλυκανάλατο τζατζίκι της μεριδας και μια πίτα σκετη για τη μικρή. Η φίλη ήπιε λίγο, αποδεκτό, λευκό κρασί και το μωρό μια κοκα κόλα, μέσω θηλασμού.
Με το σύνολο να κλείνει λίγο πάνω απ τα 35€, δεν ήταν άσχημα γιατί σκάσαμε από το φαγητό, αλλά δεν είναι μια εμπειρία που απαιτεί επανάληψη, παρά μόνο αν βρεθείς απέξω και η κοιλιά σου διαμαρτύρεται.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Θα μου πεις τώρα εσύ ο ένας που με διαβάζεις, είναι τώρα αυτό μαγαζί για να κάνεις κριτική; Δεν είναι, αλλά όλο το καλοκαίρι που εσύ ο επικριτικός ένας ξοδευες αλόγιστα τα λεφτουδακια σου στην Ψαρρού, μαζί με την προδοτρα την αδερφή μου, εγώ μέχρι εκεί έφτασα, δηλαδή 15 τετράγωνα από το σπίτι μου. Αυτό ήταν το πιο εξωτικό μέρος που πήγα, γι αυτό θα γράψω και εσύ ο ένας μη το διαβάσεις αν δε θες! Α μα πια!
Τουλάχιστον κάτι έχω να γράψω, γιατί έχει φανταστικό χώρο. Τον προτιμούσα όταν ήταν boulangerie, αλλά ως σουβλακερί έχει μεγαλύτερη διάρκεια στο χρόνο. Για τους μη κατοίκους της περιοχής έχει κάτι το εξοχικό, γιατί έχει βεράντες μέσα στα δέντρα, αδέσποτα γατάκια και τζιτζίκια να κάνουν τζίρ-τζιρ όπως στο χωριό. Για τους κατοίκους, είναι σαν το σπίτι τους. Επίσης έχει μια σάλα αρκετά μεγάλη για διοργάνωση 5Χ5 και μια τουαλέτα εξωπραγματική, με πόρτα που ανοίγει μαγικά με ένα «σουσάμι άνοιξε» και ένα βόμβο. Μ’ αρέσει αυτή η πόρτα.
Επίσης έχει πολυάριθμο προσωπικό. Πέντε τραπέζια γεμάτα στο χώρο, 5 σερβιτόροι πάνω απ τα κεφάλια μας. Δεν έχω να πω κακό για τα παιδιά, γιατί και καρεκλάκι μωρού μας έφεραν για τον τζαναμπετικο μισό άνθρωπο που έφερα μαζί μου, και τις πίτες που σκόρπισε στο πάτωμα δεν μας τις έφεραν στο κεφάλι, και ήταν και ευγενικοί. Αν είχαν φέρει και την πίτα του μωρού πρώτη όπως ζητήθηκε, ώστε να μην ξεσπάσει ο αναμενόμενος πόλεμος, που δεν αποφεύχθηκε, θα είχα βάλει άριστα. Λίαν καλώς, λοιπόν.
Στο φαγητό μην περιμένετε συγκλονιστικά πράγματα, καλλωπισμένο ψητοπωλείο είναι. Παραδεκτό, τυποποιημένο κρέας και Τζιτζιμπλίγκια που δεν κλέβουν την παράσταση. Εμείς, δυόμιση άτομα πήραμε:
•Μια σαλάτα τύπου Caesar’s με γύρο κοτόπουλο. Ήταν για μένα το ωραιότερο πιάτο, γιατί ήταν δροσερή σαν σαλάτα, με αρκετό κρέας και μετρημένη σως. Παραμένω υπερήφανη υποστηρικτής της σαλάτας, η οποία όταν την θάβεις κάτω από κρέας, τυρί και σως δεν είναι σαλάτα, αλλά μερίδα γύρου με πράσινη γαρνιτούρα. Με κόστος στα 7.5€, νορμαλ ποσότητα και λίγα υλικά.
•Πατάτες τηγανίτες με παρμεζάνα. (4.3€) Όταν είναι τόσο ψιλοκομμένες, λεπτότερες και απ των αμερικανικών, δεν είναι πατάτες αλλά στικς. Είχαν, όμως, πολύ τυρί όποτε συγχωρούνται.
• Μερίδα γύρο χοιρινό. Άκου τώρα τι γίνεται. Ναι, ο γύρος τους είναι καλός και, ναι, είναι τυποποιημένος. Επίσης είναι αρκετός. Αλλά με 8.5€ βρίσκεις μερίδες μεγαλύτερες, πιο πλούσιες και πιο νόστιμες. Όπως όλες οι αλυσίδες, ακολουθεί τη λογική των 200gr κρέας και ούτε μπουκιά παραπάνω, πράγμα που σέβομαι. Δεν σέβομαι όμως την επιλογή να σου σερβίρει χωρίς ντομάτα και κυρίως, πατάτα. Ξέρω ότι είναι ένα τρικ για να πάρω έξτρα πατάτες και θα πάρω, γιατί σουβλάκι χωρίς πατάτες είναι έγκλημα. Αλλά δεν το σέβομαι.
• Ίδια συναισθήματα και για τη μερίδα κεμπαπ, στα ίδια χρηματα. Θεωρώ τα κεμπαπ τους πολύ πετυχημένα, αλλά την όλη προσέγγιση σερβιρίσματος φτωχή και μίζερη. Μια ψητή ντοματα, μια πιπερίτσα και λίγο κρεμμυδι δεν είναι συνοδευτικά αλλά ντεκορ.
Επίσης πήραμε και ένα σωσακι, για να αντικαταστήσει το γλυκανάλατο τζατζίκι της μεριδας και μια πίτα σκετη για τη μικρή. Η φίλη ήπιε λίγο, αποδεκτό, λευκό κρασί και το μωρό μια κοκα κόλα, μέσω θηλασμού.
Με το σύνολο να κλείνει λίγο πάνω απ τα 35€, δεν ήταν άσχημα γιατί σκάσαμε από το φαγητό, αλλά δεν είναι μια εμπειρία που απαιτεί επανάληψη, παρά μόνο αν βρεθείς απέξω και η κοιλιά σου διαμαρτύρεται.