Εξάρχεια…..
Συχνά απορώ με τους τουρίστες, τι όμορφο βρίσκουν σε μια τόσο δύσκολη περιοχή (για πεζούς και οδηγούς) που δεν έχει οικιστικό ή περιβαλλοντικό ενδιαφέρον.
Προφανώς η ομορφιά είναι στα vibes.
Των ανθρώπων που κατοικούν, εργάζονται και συχνάζουν εδώ.
Όλων αυτών που συναντιούνται στα καφέ, καφενεία, ουζερί, ρακάδικα και εστιατόρια που απλώνουν τα τραπέζια τους σε στενά πεζοδρόμια, ή σε ευρύχωρους πεζόδρομους.
Στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου επιλέξαμε να συναντηθούμε με φιλικό ζευγάρι.
Στη Ροζαλία που έχει τραπέζια στον εσωτερικό της χώρο, στη μεγάλη αυλή της και στον πεζόδρομο.
Η απαραίτητη κράτηση είχε προηγηθεί 2 μέρες νωρίτερα.
Ο κατάλογος της Ρ. είναι αρκετά μεγάλος και η αλήθεια είναι πως πλέον βαριέμαι να διαβάζω βιβλία ολόκληρα για να επιλέξω φαγητό.
Συμπληρωματικά του menu, κυκλοφορεί ανάμεσα στα τραπέζια ένας μεγάλος δίσκος «starters Demonstration» όπως θα τον χαρακτήριζα (με ταραμοσαλάτα, πατατοσαλάτα, πατζάρια, χόρτα, μαυρομάτικα κλπ. εδέσματα).
Τα πιατάκια του δίσκου είναι σκεπασμένα με σελοφάν (!) κοιτάς και επιλέγεις….
Τι να πω, δε με ενθουσίασε αυτή η πρακτική επίδειξης των ορεκτικών τυλιγμένα σε πλαστικό, ωστόσο είμαι βέβαιη ότι έχει νόημα για τους ξένους.
Με το σύστημα αυτό του περιφερόμενου δίσκου και το σχετικά μεγάλο menu, κάπου χάνεις την μπάλα με την παραγγελία.
Αυτή τη φορά την επιλογή έκαναν τα αγόρια της παρέας, ζητώντας απλά τη συγκατάθεση των κοριτσιών.
Με το νερό βρύσης έρχεται και το ατομικό κουβέρ μέσα σε χάρτινο σακουλάκι.
Ζητήσαμε μαύρο ψωμί και ήρθε χωρίς επιπλέον χρέωση.
Επίσης, πάνω στο τραπέζι μας υπήρχε το κλασσικό (χύμα) λαδόξυδο.
Από το τραπέζι μας πέρασαν (με σχετικά καλή χρονική αλληλουχία):
Τυράκι γραβιέρα,1ος μεζές για το οινόπνευμα έως ότου έρθουν τα υπόλοιπα της παραγγελίας.
Παντζάρια, ολόκληρα βρασμένα όσο πρέπει, αρτυμένα όπως πρέπει.
Πατατοσαλάτα – κρίθηκε κάτω του μετρίου (σίγουρα δεν ήταν φρεσκοπαρασκευασμένη και το καταλάβαινες με την πρώτη πηρουνιά).
Μελιτζάνα ψητή πασπαλισμένη με τυρί φέτα και σκόρδο που ακουγόταν – και αυτό το πιάτο κρίθηκε πολύ κάτω του μετρίου.
Στεγνή, με τη φλούδα της τόσο σκληρή σαν πλαστικό, όφειλες να τη φτύσεις (γιατί όλοι μας, ανυποψίαστοι δοκιμάσαμε χωρίς να μπούμε στη λογική να καθαρίσουμε τη φλούδα).
Κακής ποιότητας πρώτη ύλη και στο τυρί φέτα που τη σκέπαζε.
Ψητά λαχανικά εποχής – εντελώς «τουριστικό πιάτο», 2-3 κομμάτια πιπεριάς Φλωρίνης, μελιτζάνας, πράσινης πιπεριάς, ίσως κάποιο λαχανικό ακόμη.
Μαραθόπιτα – νόστιμη γέμιση, το φύλο ελαφρώς πανιασμένο
Πράσινη σαλάτα με αβοκάντο και κατίκι Δομοκού – Καλή
Τηγανητές πατάτες
Ποικιλία κρεατικών (το κατάστημα διαθέτει 2 μεγέθη : μικρή και μεγάλη)
Εμείς πήραμε τη μικρή που σα μέγεθος είναι μια χαρά.
Περιείχε από 2 μπιφτεκάκια κοτόπουλο, μοσχάρι, παιδάκια κοτόπουλο, πανσέτες, λουκάνικο, πατάτες τηγανητές και ντιπάκι γιαουρτιού.
Το ψήσιμο ήταν καλό, τα κρέατα γευστικά.
Η παρέα κατανάλωσε τσιπουράκι, μπίρες και βιολογικό κόκκινο χύμα κρασάκι.
Κόστος γεύματος στα € 67,00 (χωρίς τα ποτά).
Κέρασμα ρακόμελο.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Εξάρχεια…..
Συχνά απορώ με τους τουρίστες, τι όμορφο βρίσκουν σε μια τόσο δύσκολη περιοχή (για πεζούς και οδηγούς) που δεν έχει οικιστικό ή περιβαλλοντικό ενδιαφέρον.
Προφανώς η ομορφιά είναι στα vibes.
Των ανθρώπων που κατοικούν, εργάζονται και συχνάζουν εδώ.
Όλων αυτών που συναντιούνται στα καφέ, καφενεία, ουζερί, ρακάδικα και εστιατόρια που απλώνουν τα τραπέζια τους σε στενά πεζοδρόμια, ή σε ευρύχωρους πεζόδρομους.
Στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου επιλέξαμε να συναντηθούμε με φιλικό ζευγάρι.
Στη Ροζαλία που έχει τραπέζια στον εσωτερικό της χώρο, στη μεγάλη αυλή της και στον πεζόδρομο.
Η απαραίτητη κράτηση είχε προηγηθεί 2 μέρες νωρίτερα.
Ο κατάλογος της Ρ. είναι αρκετά μεγάλος και η αλήθεια είναι πως πλέον βαριέμαι να διαβάζω βιβλία ολόκληρα για να επιλέξω φαγητό.
Συμπληρωματικά του menu, κυκλοφορεί ανάμεσα στα τραπέζια ένας μεγάλος δίσκος «starters Demonstration» όπως θα τον χαρακτήριζα (με ταραμοσαλάτα, πατατοσαλάτα, πατζάρια, χόρτα, μαυρομάτικα κλπ. εδέσματα).
Τα πιατάκια του δίσκου είναι σκεπασμένα με σελοφάν (!) κοιτάς και επιλέγεις….
Τι να πω, δε με ενθουσίασε αυτή η πρακτική επίδειξης των ορεκτικών τυλιγμένα σε πλαστικό, ωστόσο είμαι βέβαιη ότι έχει νόημα για τους ξένους.
Με το σύστημα αυτό του περιφερόμενου δίσκου και το σχετικά μεγάλο menu, κάπου χάνεις την μπάλα με την παραγγελία.
Αυτή τη φορά την επιλογή έκαναν τα αγόρια της παρέας, ζητώντας απλά τη συγκατάθεση των κοριτσιών.
Με το νερό βρύσης έρχεται και το ατομικό κουβέρ μέσα σε χάρτινο σακουλάκι.
Ζητήσαμε μαύρο ψωμί και ήρθε χωρίς επιπλέον χρέωση.
Επίσης, πάνω στο τραπέζι μας υπήρχε το κλασσικό (χύμα) λαδόξυδο.
Από το τραπέζι μας πέρασαν (με σχετικά καλή χρονική αλληλουχία):
Τυράκι γραβιέρα,1ος μεζές για το οινόπνευμα έως ότου έρθουν τα υπόλοιπα της παραγγελίας.
Παντζάρια, ολόκληρα βρασμένα όσο πρέπει, αρτυμένα όπως πρέπει.
Πατατοσαλάτα – κρίθηκε κάτω του μετρίου (σίγουρα δεν ήταν φρεσκοπαρασκευασμένη και το καταλάβαινες με την πρώτη πηρουνιά).
Μελιτζάνα ψητή πασπαλισμένη με τυρί φέτα και σκόρδο που ακουγόταν – και αυτό το πιάτο κρίθηκε πολύ κάτω του μετρίου.
Στεγνή, με τη φλούδα της τόσο σκληρή σαν πλαστικό, όφειλες να τη φτύσεις (γιατί όλοι μας, ανυποψίαστοι δοκιμάσαμε χωρίς να μπούμε στη λογική να καθαρίσουμε τη φλούδα).
Κακής ποιότητας πρώτη ύλη και στο τυρί φέτα που τη σκέπαζε.
Ψητά λαχανικά εποχής – εντελώς «τουριστικό πιάτο», 2-3 κομμάτια πιπεριάς Φλωρίνης, μελιτζάνας, πράσινης πιπεριάς, ίσως κάποιο λαχανικό ακόμη.
Μαραθόπιτα – νόστιμη γέμιση, το φύλο ελαφρώς πανιασμένο
Πράσινη σαλάτα με αβοκάντο και κατίκι Δομοκού – Καλή
Τηγανητές πατάτες
Ποικιλία κρεατικών (το κατάστημα διαθέτει 2 μεγέθη : μικρή και μεγάλη)
Εμείς πήραμε τη μικρή που σα μέγεθος είναι μια χαρά.
Περιείχε από 2 μπιφτεκάκια κοτόπουλο, μοσχάρι, παιδάκια κοτόπουλο, πανσέτες, λουκάνικο, πατάτες τηγανητές και ντιπάκι γιαουρτιού.
Το ψήσιμο ήταν καλό, τα κρέατα γευστικά.
Η παρέα κατανάλωσε τσιπουράκι, μπίρες και βιολογικό κόκκινο χύμα κρασάκι.
Κόστος γεύματος στα € 67,00 (χωρίς τα ποτά).
Κέρασμα ρακόμελο.