Piece of cake και άλλα ιδιαίτερα.
Γράφει το Χρυσανθεμάκι.
Αφού μοιράσαμε, απλόχερα, τη γνώση για τη σωστή συμπεριφορά στον μπουφετζή σας, ξέρετε τι εκκρεμεί; Να μάθουμε όλα αυτά που εξοργίζουν τον σερβιτόρο σας, και ας χαμογελάει σφιγμένα όταν μπαίνετε στο μαγαζί. Γιατί και ο σερβιτόρος άνθρωπος είναι, άρα υποκείμενο νεύρων και αγανάκτησης.
ΜΗΝ κάθεσαι όπου θέλεις, όταν υπάρχει υπάλληλος υποδοχής. Αυτή η δίμετρη, μελαχρινή οπτασία στην είσοδο, δεν πληρώνεται για να κάνει τη γλάστρα. Εστιατόριο είμαστε, όχι πρωινάδικο. Εντάξει, δεν είναι όλοι ξύπνιοι σαν εσένα να έρθουν χωρίς κράτηση, να παρακάμψουν τη λίστα αναμονής με τσαμπουκά και να απιθώσουν τον… εαυτό τους στην πρώτη διαθέσιμη καρέκλα, αλλά μην τους το τρίβεις και στη μούρη. Κάνε μου, όμως, τη χάρη και μην κάθεσαι όπου να ναι…
…πολλώ, δε, μάλλον όταν το εν λόγω όπου να ναι είναι αμάζευτο. Αυτή η μυστήρια μανία των πελατών να σκανάρουν τον χώρο με τα τριακόσια σαράντα εφτάμιση άδεια, καλοστρωμένα τραπέζια και να επιλέγουν το ένα και μοναδικό αμάζευτο, πρέπει να μελετηθεί από κοινωνιολόγους.
Όχι ότι δεν είναι εξόφθαλμα σαφές ότι οι χυμένες κόκα κόλες που λιμνάζουν κάτω από τα πιάτα με τα αποφάγια και οι χαρτοπετσέτες που κάνουν ύπτιο στο κολλώδες μαυροζούμι είναι τόσο ελκυστικές που σε μαγνητίζουν, αλλά αξίζει να λερωθεί το παλτό σου όσο ένας κάθιδρος σερβιτόρος υπολογίζει πόσο θα του κοστίσει το καθαριστήριο σου αν το βετέξ του φύγει απ το χέρι;
Μην επιμένεις να καθίσεις αμέσως, ενώ ήδη έχεις ενημερωθεί ότι έχουμε αναμονή από σήμερα ως τη Δευτέρα Παρουσία. Το βρήκες, ατιμούτσικο, για όλους αυτούς τους πληβείους που περιμένουν, υπομονετικά, τη σειρά τους στην είσοδο στοιχισμένοι ατενώς, δεν έχουμε ούτε σκαμπό διαθέσιμο, αλλά για σένα; Για σένα θα φέρουμε τραπέζι απ το σπίτι μας και θα το στήσουμε και μέσα στην κουζίνα αν χρειαστεί. Και όχι, το 10άρι τραπέζι που μόλις άδειασε δεν προορίζεται για να φιλοξενήσει εσένα, όσο χώρο κι αν πιάνει το υπερτροφικό εγώ σου.
Μην αλλάζεις συνεχώς τραπέζια. Στο ένα σε πιάνει ένα ρεύμα απ’ το παράθυρο, στο άλλο ζεσταίνεσαι πολύ, το τρίτο δεν έχει καλό φενγκ σουι, σε αυτό σε αποσυντονίζει το μαλλί του διπλανού… Δεν ξέρω πως εμπνεύστηκες αυτό το παιχνίδι μουσικών καρεκλών, αλλά κόφτο. Όσο εσύ δοκιμάζεις καρέκλες, υπάρχει μια κοπελίτσα που κραδαίνει δίσκο και μαζεύει όσα αφήνεις πίσω σου. Δηλαδή ποτήρια, χαρτομάντιλα και ραγισμένες καρδιές. Με το ζόρι την κρατάμε να μη σου ραγίσει και το κεφάλι. Κατσικώσου κάπου και σταμάτα να δοκιμάζεις τραπεζοκαθίσματα, δε θα τα αγοράσεις.
Σφύριγμα ήταν αυτό που άκουσα ή με γελούν τα αφτιά μου;; Για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, φωνές, σφυρίγματα και λοιπά σινιάλα, στη στάνη σας. Ο σερβιτόρος δεν είναι πρόβατο για να τον καλείτε ως τέτοιο. Ξέρω ότι το χωριό δε βγαίνει απ’ το αγόρι, αλλά αν δεν μπορείτε να επικοινωνήσετε με βασικό ανθρώπινο κώδικα, μη βγαίνετε απ’ το μαντρί σας. Αν, δε, αρπάξεις σερβιτόρο απ το μπράτσο για να του μιλήσεις, εύχομαι να ξέρει αυτοάμυνα και να σου κάνει επιτόπια επίδειξη.
Αφού ολοκληρώσαμε και το δεύτερο μάθημα πως να φερόμαστε σαν άνθρωποι όταν βγαίνουμε να φάμε, μπορώ να προτείνω τα αγαπημένα μου μαγαζιά. Με την επιφύλαξη, πάντα, ότι θα με βγάλετε ασπροπρόσωπη.
Δε θα σταματήσω να το λέω ποτέ, νομίζω, ότι αν ήμουν θανατοποινίτης και είχα ένα τελευταίο γεύμα, αυτό θα ήταν σίγουρα απ’ τον Μαύρο Γάτο.
Δεν ξέρω με τι απαγορευμένο μαρινάρουν τα κρέατά τους και είναι τόσο εθιστικά, αλλά φοβάμαι ότι θα έκαναν μέχρι και τον Εσκομπάρ να κοκκινίσει από ντροπή.
Αυτά τα παιδιά ξέρουν από φαγητό, πράγμα που δε συνάδει με το βάρος της ιδιοκτήτριας, στη θέση της οποίας θα δήλωνα την περιφέρειά μου στο Ε9 μου, τόση που θα είχα γίνει μασουλώντας όλη μέρα. Αν δεν έχετε βυθίσει τα δόντια σας σε μια μπριζόλα του Γιάννη ως τώρα, μπορείτε να πάτε σε οδοντίατρο να τα κάνετε εξαγωγή, τσάμπα τα φιλοξενείτε στο στόμα σας.
Άλλο ένα, πραγματικά, αγαπημένο μου είναι το Ψωμί και Αλάτι, στην πλατεία Χαλανδρίου.
Είναι δύσκολο να αποφασίσω αν φταίει η συμπάθειά μου στο προσωπικό του ή στο πολύ φροντισμένο φαγητό τους, αλλά ένα είναι σίγουρο: αξίζει την επίσκεψη.
Προσπερνώντας το παράδοξο της επιλογής σερβιτόρων τους, που είναι σκέτο οφθαλμόλουτρο, θα εστιάσω στα ζυμαρικά τους, που κάνουν καλύτερα και από ιταλικό.
Όταν πάτε, παραγγείλετε ένα λαχταριστό ραγού να σας συντροφεύει στο μπάνισμα των αγοριών στη σάλα.
Προσπερνάω χωρίς ιδιαίτερη αναφορά το Oroscopo και το Ταξιδεύοντας στα Βόρεια γιατί τα έχω ματαξαναπεί και δε θέλω να γίνομαι γραφική και φτάνω στο Αρισμαρί & Αβάρσαμο, με το ιδιαίτερο όνομα.
Το φαγητό του είναι πολύ…. Statement. Ξέρω, ήμουν σαφέστατη πάλι η άτιμη. Δε θα πω αν είναι καλό ή κακό, είναι, όμως, φαγητό με ένταση που σου μένει. Δεν είναι σίγουρα αδιάφορο.
Ειδικά αυτό το ριζότο του με τα μανιτάρια, όσο πρόλαβα να φάω πριν ο φίλος μου το αρπάξει και αρχίσει να το κουταλιάζει με μανία, ήταν da bomb.
Τελευταίο αλλά καθόλου καταϊδρωμένο,το μαγαζί που έκανε την εισαγωγή μου στην κουζίνα της Κρήτης, ο Χοχλιός.
Με τον χώρο του ανακαινισμένο και μάλλον αχανή, τα σαλιγκάρια του τα μπαρουτοκαπνισμένα, τις Κρητικές λύρες να αντιλαλούν στη διαπασών, είναι σίγουρα ένα πολύ καλτ μαγαζί.
Εκεί ανακάλυψα ότι οι Κρητικοί χώνουν δεντρολίβανο μέχρι και στον καφέ τους.
Μαύρος γάτος, Πολέμωνος 4, Παγκράτι.
Ψωμί και Αλάτι, πλατεία Ελευθερωτών 8 Χαλάνδρι.
Αρισμαρί &. Αβάρσαμο, Σύρου 13 Γαλάτσι.
Χοχλιος, Κανάρη 7, Ν. Ηράκλειο.