Σήμερα θα αναφερθώ στο κεφάλαιο ζαχαροπλαστεία. Μια παλιά ιστορία. Δεκαετίες πίσω, μαζί με τις ταβέρνες αποτελούσαν πόλο έλξης και ουσιαστικά τη μόνη διασκέδαση της Ελληνικής μεσοαστικής οικογένειας. Στις πόλεις που μεγάλωσα, έπαιρνε ο πάτερ φαμίλιας τη σύζυγο και τα παιδιά και πήγαιναν για σπάτουλα -κάτι σαν πουτίγκα στα καλύτερα της-, για ποτήρι -ένα ασπρόμαυρο ποτήρι με εναλλαγή κρέμας και σοκολάτας και στη βάση παντεσπάνι- και για απίθανο μιλφέιγ που μπορεί να μην το έφτιαχνε μπροστά σου, αλλά ήταν κλάσεις ανώτερο από το σημερινό.
Κατάσταση παρφέ.
Στην Αθήνα πάλι, πολλά και καλά συνοικιακά ζαχαροπλαστεία πρόσφεραν γευστικές περιπλανήσεις εφάμιλλες της επαρχίας. Στην Πατησίων για ταψάκι εκμέκ με παγωτό καϊμάκι, στη Φιλαδέλφεια για φοβερό παγωτό, στον Άγιο Ελευθέριο για θεϊκό γαλακτομπούρεκο, στη Φιλοθέη για αείμνηστο προφιτερόλ. Αυτούς ξέραμε αυτοί μας κάλυπταν.
Στο σήμερα η κατάσταση έχει ξεφύγει. Αρκετά νέο ζαχαροπλαστεία, φούρνοι που τα κάνουν όλα, pastry shop, patisserie με περίεργα ονόματα, έχουν κατακλύσει την πρωτεύουσα. Και τι προσφέρουν; Άγλυκα γλυκά, για να προσελκύσουν τις νεαρές δεσποινίδες, τις μεσόκοπες κυρίες αλλά και τους άρρενες που χτυπιούνται στο γυμναστήριο αλλά θέλουν ‘’κάτι γλυκό’’ που λέει και ο Λάκης (aka Παπαδόπουλος). Και αφού θες γλυκό, γιατί τότε το προτιμάς άγλυκο; Τι θα καταλάβεις γευστικά; Τίποτα. Κάτι σαν σοκολάτα ή σαν κρέμα.
Θα προτείνω αλλαγή ονομασίας. Να λέει ο κόσμος ‘’πάω να φάω ένα άγλυκο’’ να τον καταλαβαίνω. Anyway.
Η ουσία είναι ‘’Συντριβάνι’’ λοιπόν. ‘’Συντριβάνι’’, με όνομα βαρύ σαν ιστορία. Χαρισματικοί που λέγαμε παραπάνω οι ιδιοκτήτες του. Μάθανε την τέχνη της ζαχαροπλαστικής μαθητεύοντας δίπλα στους καλύτερους του είδους (ονόματα δεν λέμε), ακολούθησαν κατά γράμμα τις συμβουλές τους και στη συνέχεια άνοιξαν το δικό τους μαγαζί έχοντας σαν γνώμονα την προσοχή στην πρώτη ύλη. Η επιχείρηση πήγε καλά, οπότε δόθηκε με στοργή και αγάπη στα παιδιά τους. Έτσι έχουμε τη σημερινή κατάσταση.
Εδώ θα φας γλυκό ή παγωτό και θα καταλάβεις την πεμπτουσία της τέχνης του διαλέγω τα υλικά γάλα, βούτυρο, παράγω κάτι που αρέσει σε εμένα, προσέχω τις τιμές, ευχαριστώ τον πελάτη για να ξανάρθει και να με διαφημίσει.
Μην περιμένεις κανένα φοβερό χώρο. Έχει βελτιωθεί βέβαια από το παλιό μαγαζί αλλά έως εκεί. Βρίσκεται δεξιά στη γωνία του παλιού Κανάκη, πολύ κοντά στον ναό της ένδοξης ομάδας.
Μεγάλη ταμπέλα, το εργαστήριο δίπλα, άνετες άσπρες πολυθρόνες και τραπεζάκια τα κλασικά στρογγυλά με το ένα πόδι. Στο εσωτερικό τακτοποιημένες οι βιτρίνες – ψυγεία άλλη με τα γλυκά, άλλη με τα κεράσματα, άλλη με τα σιροπιαστά και άλλη με τα παγωτά.
Εξυπηρέτηση από σερβιτόρους παλαιάς κοπής αλλά και νεαρούς με γνώση στο αντικείμενο. Όλα θα έρθουν στην ώρα τους. Ο σερβιτόρος παλαιάς κοπής που λέγαμε θα σε εντυπωσιάσει. Θα του δώσεις την παραγγελία, δεν θα σημειώσει όσο μεγάλη και να ‘ναι και θα στη φέρει ακριβώς.
Τα παγωτά στα γνωστά vintage μεταλλικά μπολάκια – τώρα δεν ξέρω αν είναι από ανοξείδωτο ατσάλι αλλά μικρή σημασία έχει- και τα γλυκά ανάλογα του είδους σε παραδοσιακά όπως το σερβίτσιο της γιαγιάς, μεταλλικά, αλλά και πιο πιασάρικα. Μην ξεχνάς ότι έρχεσαι για να απολαύσεις γλυκό ή παγωτό και όχι για να σχολιάσεις τα σκεύη σερβιρίσματος. Κανάτα μεταλλική πάλι, με παγωμένο νερό που ανανεώνεται συνέχεια, που το χρειάζεσαι σίγουρα μετά το γλυκό.
Τι θα φας. Στο στομάχι σου δεν είμαι αλλά ότι και να διαλέξεις θα είναι φρέσκο, θα μυρίζει αγνά υλικά και θα αισθανθείς το σερμπέτι στον ουρανίσκο.
Οπωσδήποτε εκμέκ, σιροπιασμένο όσο χρειάζεται, μη φανταστείς τεράστιο κομμάτι μη σε λιγώσει κιόλας, το οποίο θα συνδυάσεις με μια μπάλα παγωτό ή πραγματική αφράτη σαντιγί φτιαγμένη με μαεστρία.
Πάστες νουγκατίνα και αμυγδάλου για να δουλέψουν όλες οι αισθήσεις σου τρώγοντας και φυσικά για να εμπεδώσεις πως γίνονταν κάποτε τα γλυκά.
Μπαμπάδες με ρούμι ή ξενόγλωσσα αν δεν γνωρίζεις τον μπαμπά, savarin. Μεταξένια και αφράτη ζύμη με λίγο ρούμι μη μεθύσουμε κιόλας, γλασαρισμένο και ανοιγμένο 45 μοίρες περίπου για να μπει η μοσχοβολιστή σαντιγί. Απόλαυση.
Τα παγωτά χειροποίητα μυρίζουν γάλα θα τα δοκιμάσεις με σιρόπι της αρεσκείας σου, το παραδοσιακό μπισκοτάκι και οπωσδήποτε σαντιγί. Δοκίμασε τις παραδοσιακές γεύσεις κρέμα και σοκολάτα, τα αντίστοιχα παρφέ, αλλά και τα αντίστοιχα σορμπέ με πρωταγωνιστή τη φράουλα. Μη περιμένεις σορμπέ με αρώματα, χρωστικές κλπ, αυτά είναι για άλλα μαγαζιά.
Τώρα αν θες να δοκιμάσεις τα παγωτά που τρώγαμε μικροί ζήτα ένα ice cream soda ή ένα Chicago. Λάτρης της σοκολάτας είσαι για Chicago, ενώ κάνεις εντύπωση με το ice cream soda, ρίχνοντας τη σόδα μέσα στην κρέμα για να αφρίσει και να ταΐσεις το έτερον σου ήμισυ στο στόμα, με το μακρύ κουτάλι.
Αν δεν είσαι του γλυκού ή του παγωτού δεν πας στο ‘’Συντριβάνι’’, αν πάλι αναγκάστηκες από την παρέα- οικογένεια να πας πιες ένα καφέ, ένα αναψυκτικό βρε αδελφέ ή ρίξτο στα βαριά και πιες ένα ποτό γιατί έχει και ποτά το μαγαζί. Να χεις να το διηγείσαι στα παιδιά σου ότι ήπιες scotch σε ζαχαροπλαστείο, όπως κάναν και κάποιοι από τους προγόνους σου που δεν τρώγανε γλυκά.
Οι τιμές κυμαίνονται χαμηλά έως πολύ χαμηλά, αρκετά φθηνές αν συνυπολογίσεις πόσο πουλάνε τα γκουρμεδιάρικα ζαχαροπλαστεία και την ποιότητα που προσφέρει το Συντριβάνι.
Δεν ξέρω αν σε έπεισα να το επισκεφτείς, εγώ πάντως δεν το αλλάζω με τίποτα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Σήμερα θα αναφερθώ στο κεφάλαιο ζαχαροπλαστεία. Μια παλιά ιστορία. Δεκαετίες πίσω, μαζί με τις ταβέρνες αποτελούσαν πόλο έλξης και ουσιαστικά τη μόνη διασκέδαση της Ελληνικής μεσοαστικής οικογένειας. Στις πόλεις που μεγάλωσα, έπαιρνε ο πάτερ φαμίλιας τη σύζυγο και τα παιδιά και πήγαιναν για σπάτουλα -κάτι σαν πουτίγκα στα καλύτερα της-, για ποτήρι -ένα ασπρόμαυρο ποτήρι με εναλλαγή κρέμας και σοκολάτας και στη βάση παντεσπάνι- και για απίθανο μιλφέιγ που μπορεί να μην το έφτιαχνε μπροστά σου, αλλά ήταν κλάσεις ανώτερο από το σημερινό.
Κατάσταση παρφέ.
Στην Αθήνα πάλι, πολλά και καλά συνοικιακά ζαχαροπλαστεία πρόσφεραν γευστικές περιπλανήσεις εφάμιλλες της επαρχίας. Στην Πατησίων για ταψάκι εκμέκ με παγωτό καϊμάκι, στη Φιλαδέλφεια για φοβερό παγωτό, στον Άγιο Ελευθέριο για θεϊκό γαλακτομπούρεκο, στη Φιλοθέη για αείμνηστο προφιτερόλ. Αυτούς ξέραμε αυτοί μας κάλυπταν.
Στο σήμερα η κατάσταση έχει ξεφύγει. Αρκετά νέο ζαχαροπλαστεία, φούρνοι που τα κάνουν όλα, pastry shop, patisserie με περίεργα ονόματα, έχουν κατακλύσει την πρωτεύουσα. Και τι προσφέρουν; Άγλυκα γλυκά, για να προσελκύσουν τις νεαρές δεσποινίδες, τις μεσόκοπες κυρίες αλλά και τους άρρενες που χτυπιούνται στο γυμναστήριο αλλά θέλουν ‘’κάτι γλυκό’’ που λέει και ο Λάκης (aka Παπαδόπουλος). Και αφού θες γλυκό, γιατί τότε το προτιμάς άγλυκο; Τι θα καταλάβεις γευστικά; Τίποτα. Κάτι σαν σοκολάτα ή σαν κρέμα.
Θα προτείνω αλλαγή ονομασίας. Να λέει ο κόσμος ‘’πάω να φάω ένα άγλυκο’’ να τον καταλαβαίνω. Anyway.
Η ουσία είναι ‘’Συντριβάνι’’ λοιπόν. ‘’Συντριβάνι’’, με όνομα βαρύ σαν ιστορία. Χαρισματικοί που λέγαμε παραπάνω οι ιδιοκτήτες του. Μάθανε την τέχνη της ζαχαροπλαστικής μαθητεύοντας δίπλα στους καλύτερους του είδους (ονόματα δεν λέμε), ακολούθησαν κατά γράμμα τις συμβουλές τους και στη συνέχεια άνοιξαν το δικό τους μαγαζί έχοντας σαν γνώμονα την προσοχή στην πρώτη ύλη. Η επιχείρηση πήγε καλά, οπότε δόθηκε με στοργή και αγάπη στα παιδιά τους. Έτσι έχουμε τη σημερινή κατάσταση.
Εδώ θα φας γλυκό ή παγωτό και θα καταλάβεις την πεμπτουσία της τέχνης του διαλέγω τα υλικά γάλα, βούτυρο, παράγω κάτι που αρέσει σε εμένα, προσέχω τις τιμές, ευχαριστώ τον πελάτη για να ξανάρθει και να με διαφημίσει.
Μην περιμένεις κανένα φοβερό χώρο. Έχει βελτιωθεί βέβαια από το παλιό μαγαζί αλλά έως εκεί. Βρίσκεται δεξιά στη γωνία του παλιού Κανάκη, πολύ κοντά στον ναό της ένδοξης ομάδας.
Μεγάλη ταμπέλα, το εργαστήριο δίπλα, άνετες άσπρες πολυθρόνες και τραπεζάκια τα κλασικά στρογγυλά με το ένα πόδι. Στο εσωτερικό τακτοποιημένες οι βιτρίνες – ψυγεία άλλη με τα γλυκά, άλλη με τα κεράσματα, άλλη με τα σιροπιαστά και άλλη με τα παγωτά.
Εξυπηρέτηση από σερβιτόρους παλαιάς κοπής αλλά και νεαρούς με γνώση στο αντικείμενο. Όλα θα έρθουν στην ώρα τους. Ο σερβιτόρος παλαιάς κοπής που λέγαμε θα σε εντυπωσιάσει. Θα του δώσεις την παραγγελία, δεν θα σημειώσει όσο μεγάλη και να ‘ναι και θα στη φέρει ακριβώς.
Τα παγωτά στα γνωστά vintage μεταλλικά μπολάκια – τώρα δεν ξέρω αν είναι από ανοξείδωτο ατσάλι αλλά μικρή σημασία έχει- και τα γλυκά ανάλογα του είδους σε παραδοσιακά όπως το σερβίτσιο της γιαγιάς, μεταλλικά, αλλά και πιο πιασάρικα. Μην ξεχνάς ότι έρχεσαι για να απολαύσεις γλυκό ή παγωτό και όχι για να σχολιάσεις τα σκεύη σερβιρίσματος. Κανάτα μεταλλική πάλι, με παγωμένο νερό που ανανεώνεται συνέχεια, που το χρειάζεσαι σίγουρα μετά το γλυκό.
Τι θα φας. Στο στομάχι σου δεν είμαι αλλά ότι και να διαλέξεις θα είναι φρέσκο, θα μυρίζει αγνά υλικά και θα αισθανθείς το σερμπέτι στον ουρανίσκο.
Οπωσδήποτε εκμέκ, σιροπιασμένο όσο χρειάζεται, μη φανταστείς τεράστιο κομμάτι μη σε λιγώσει κιόλας, το οποίο θα συνδυάσεις με μια μπάλα παγωτό ή πραγματική αφράτη σαντιγί φτιαγμένη με μαεστρία.
Πάστες νουγκατίνα και αμυγδάλου για να δουλέψουν όλες οι αισθήσεις σου τρώγοντας και φυσικά για να εμπεδώσεις πως γίνονταν κάποτε τα γλυκά.
Μπαμπάδες με ρούμι ή ξενόγλωσσα αν δεν γνωρίζεις τον μπαμπά, savarin. Μεταξένια και αφράτη ζύμη με λίγο ρούμι μη μεθύσουμε κιόλας, γλασαρισμένο και ανοιγμένο 45 μοίρες περίπου για να μπει η μοσχοβολιστή σαντιγί. Απόλαυση.
Τα παγωτά χειροποίητα μυρίζουν γάλα θα τα δοκιμάσεις με σιρόπι της αρεσκείας σου, το παραδοσιακό μπισκοτάκι και οπωσδήποτε σαντιγί. Δοκίμασε τις παραδοσιακές γεύσεις κρέμα και σοκολάτα, τα αντίστοιχα παρφέ, αλλά και τα αντίστοιχα σορμπέ με πρωταγωνιστή τη φράουλα. Μη περιμένεις σορμπέ με αρώματα, χρωστικές κλπ, αυτά είναι για άλλα μαγαζιά.
Τώρα αν θες να δοκιμάσεις τα παγωτά που τρώγαμε μικροί ζήτα ένα ice cream soda ή ένα Chicago. Λάτρης της σοκολάτας είσαι για Chicago, ενώ κάνεις εντύπωση με το ice cream soda, ρίχνοντας τη σόδα μέσα στην κρέμα για να αφρίσει και να ταΐσεις το έτερον σου ήμισυ στο στόμα, με το μακρύ κουτάλι.
Αν δεν είσαι του γλυκού ή του παγωτού δεν πας στο ‘’Συντριβάνι’’, αν πάλι αναγκάστηκες από την παρέα- οικογένεια να πας πιες ένα καφέ, ένα αναψυκτικό βρε αδελφέ ή ρίξτο στα βαριά και πιες ένα ποτό γιατί έχει και ποτά το μαγαζί. Να χεις να το διηγείσαι στα παιδιά σου ότι ήπιες scotch σε ζαχαροπλαστείο, όπως κάναν και κάποιοι από τους προγόνους σου που δεν τρώγανε γλυκά.
Οι τιμές κυμαίνονται χαμηλά έως πολύ χαμηλά, αρκετά φθηνές αν συνυπολογίσεις πόσο πουλάνε τα γκουρμεδιάρικα ζαχαροπλαστεία και την ποιότητα που προσφέρει το Συντριβάνι.
Δεν ξέρω αν σε έπεισα να το επισκεφτείς, εγώ πάντως δεν το αλλάζω με τίποτα.