Η κυρά Ζωή είναι, αν όχι το πιο παλιό, σίγουρα όμως ένα από τα παλαιότερα μαγαζιά που υπήρξαν στη σφύζουσα από κόσμο, χαρούμενη, ιστορική, ανοιχτόκαρδη, φιλική και καθόλου δήθεν πλατεία Καισαριανής.
Το επισκεπτόμαστε εδώ και, τουλάχιστον, 24 χρόνια, όχι μόνον καλοκαίρια, κι έχουμε να θυμηθούμε πολλές οικογενειακές και φιλικές ιστορίες οι οποίες εκτυλίχτηκαν με φόντο τα τραπέζια του.
Κατ’ αρχάς να σας πω ότι η κυρά Ζωή δεν είναι, απλά και μόνον, το όνομα του μαγαζιού αλλά υπαρκτό πρόσωπο. Ακμαιότατη κι απαράλλαχτη μέσα στον χρόνο θα τη βρείτε, αναλόγως της ώρας και της μέρας είτε στην κουζίνα, είτε πίσω από το ταμείο, είτε να ξεκουράζεται στο κοντινότερο στην πόρτα τραπέζι παρατηρώντας με γερακίσιο μάτι από τις αντιδράσεις σας μέχρι το παραμικρό νεύμα που θα κάνετε.
ΧΩΡΟΣ:
Χαρούμενος στο εξωτερικό που ξεδιπλώνεται πάνω στην πλατεία. Τραπέζια άνετα, καρέκλες κλασσικές, αποστάσεις που τηρούνται στο έπακρο όπως και όλα τα μέτρα ασφαλείας, διακοσμητικοί τόνοι που παραπέμπουν στο Αιγαίο. Σκεπασμένο με τέντα και ανεμιστήρες οι οποίοι θα φροντίσουν να παραμείνετε δροσεροί ακόμη και σε συνθήκες καύσωνα. Επίσης όμορφος κι ο εσωτερικός με πέτρα και νησιώτικες λεπτομέρειες. Υπάρχει κάποιος ανάμεσά μας που να έχει μικρά παιδιά? Βρήκατε τη χαρά σας φίλτατοι, όπως την είχαμε βρει κι εμείς με τα τότε μικρά να τρέχουν ανενόχλητα κι ασφαλή. Το παρκάρισμα κατανοείτε ότι έχει έναν αρκετά ψηλό βαθμό δυσκολίας αναλόγως της μέρας και της ώρας.
ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ:
Ευγενέστατη από νέα παιδιά πλέον που την ιδρώνουν τη φανέλα τους. Μόλις καθίσετε θα έρθουν άμεσα να σας φέρουν τους καταλόγους, τα σερβίτσια, τα ποτήρια, το, τόσο απαραίτητο αυτές τις μέρες, κρύο νεράκι (αλλά γιατί εμφιαλωμένο?), το, όχι ιδιαίτερο αλλά, φρέσκο και νόστιμο ψωμάκι. Μόλις είστε έτοιμοι θα πάρουν την παραγγελία σας και θα έρθουν τα ποτά σας. Εδώ θα πρέπει να σας πω ότι θα πιείτε (εφόσον το επιθυμείτε) την πιο κρύα/ κρύσταλλο/ μπούζι μπύρα της Αθήνας. Λευκό κρασί ευκολόπιοτο, ελαφρύ κι ικανοποιητική ποικιλία σε τσίπουρα και ούζα (βασικά βρίσκουμε την αγαπημένη μας Απαλλαρίνα, οπότε δεν έχω ασχοληθεί περαιτέρω). Τα πιάτα και τα μαχαιροπήρουνα θα αλλαχθούν ενώ στο κλείσιμο θα σας ρωτήσουν αν επιθυμείτε φρούτο , χαλβά ή και τα δύο.
ΦΑΓΗΤΟ ( Lets do some serious talking):
Θα ξεκινήσω, αρχικά, με τα γενικά και στη συνέχεια θα σας πω τα δικά μας αγαπημένα που δε λείπουν από καμία παραγγελία. Φρέσκα λαχανικά στις σαλάτες τους. Ελαφρύ τηγάνι με λάδι που ανανεώνεται συχνά (άρα δε θα φάτε πατάτες που μυρίζουν καλαμαράκια). Ψάρια φρέσκα. Άριστο ψήσιμο (όχι στα χείλη). Πατατούλες χερίσιες. Χόρτα ζωντανά. Καλαμαράκια χρυσαφένια. Μεγάλο hit η paella τους. Μύδια με μουστάρδα και λεμόνι κατά τα σαλονικιώτικα πρότυπα. Μυδοπίλαφο στο οποίο κάποιοι ορκίζονται. Χταπόδι τρυφερό σε αέρινες φέτες που θυμίζει carpaccio. Κολοκυθοκεφτέδες αρωματικοί και αλάδωτοι. Καλαμάρι γεμιστό με ντομάτα και πιπεριά. Φλογέρες τυριού( άσχετο αλλά κάποιοι φίλοι δε νοούνται να μην τις παραγγείλουν .
· Η ομώνυμη σαλάτα του μαγαζιού. Κυκλοφορεί σε δύο μεγέθη. Από όλα έχει ο μπαξές. Μαρούλι, λάχανο/καρότο, φύλλα ρόκας, ροδέλες ντομάτας, φέτες αγγούρι, πιπεριές τουρσί, ελιές (μπορεί και μου διαφεύγει κάτι).
· Ταραμοσαλάτα η οποία συγκαταλέγεται στο top 3 των αγαπημένων μου. Ήπια, λεμονάτη, αφράτη.
· Γαύρος μαρινάτος. Σπιτικός. Όχι ιδιαίτερα αλμυρός κι αρκούντως ξιδάτος.
· Ντολμαδάκια. Έχω υπάρξει αυτόπτης μάρτυρας της κυρά Ζωής όταν τα φτιάχνει. Τρυφερά αμπελόφυλλα, θαυμάσια βρασμένο ρύζι, μυρωδικά. Μ΄ αυτά τα τρία θα ήμουν καλυμμένη αλλά…
· Γαρίδες σκορδάτες. Μεγάλες, ζουμερές με ακαταμάχητο άρωμα σκόρδου (ήπιο) κι ένα ελαφρώς κόκκινο λάδι που είναι αφορμή για πολλές βούτες. Εγώ στύβω και λίγο λεμόνι και δεν έχω σταματημό.
· Καραβιδόψιχα. Εννοείται αληθινή. Τραγανή και γλυκιά.
· Κουτσομούρες/μπαρμπουνάκια όταν υπάρχουν δεν παραλείπονται ποτέ. Τρώγονται ολόκληρα σε μια μπουκιά.
ΤΙΜΕΣ:
Φθηνό δεν το λες. Τίμιο για την ποσότητα και την ποιότητα το λες. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από την παραγγελία, το μέγεθος και την όρεξη της παρέας. Με μεζεδάκια θεωρώ ότι θα είστε μέσα στο εύρος 20-25. Με μεγάλο ψάρι θα ανέβετε στο 35-40 αλλά θα έχετε σκάσει.
TIP:
Μέρες και ώρες αιχμής θα προνοήσετε για την κράτηση τραπεζιού.
Αν θέλετε ψάρι θα ζητήσετε να μιλήσετε με τον Μπάμπη ο οποίος είναι ο γιος της κυρά Ζωής. Θα σας πάει μέσα να δείτε ότι υπάρχει, θα σας καθοδηγήσει και δε θα σας αφήσει να ξεφύγετε από τον προϋπολογισμό σας.
ΥΓ.1 Η λιγόφαγη/κακόφαγη κι ότι άλλο σας βρίσκεται σε όφαγη κόρη έχει ξεπαστρέψει εκεί (σε ηλικία 5 ετών) ένα ψάρι του ενός κιλού. μόνη της! Έπαιζε τότε με τον γιο του Μπάμπη ο οποίος, άριστα πράττοντας, θα σας περιποιηθεί κάποιες μέρες. Η κόρη ολοκλήρωσε, in flying colors, το πρώτο έτος των σπουδών της στο ΕΜΠ κι απέκτησε δίπλωμα οδήγησης. Δεν παίζει πλέον στην πλατεία αλλά εξακολουθεί να ξεπαστρεύει τα ψάρια.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Η κυρά Ζωή είναι, αν όχι το πιο παλιό, σίγουρα όμως ένα από τα παλαιότερα μαγαζιά που υπήρξαν στη σφύζουσα από κόσμο, χαρούμενη, ιστορική, ανοιχτόκαρδη, φιλική και καθόλου δήθεν πλατεία Καισαριανής.
Το επισκεπτόμαστε εδώ και, τουλάχιστον, 24 χρόνια, όχι μόνον καλοκαίρια, κι έχουμε να θυμηθούμε πολλές οικογενειακές και φιλικές ιστορίες οι οποίες εκτυλίχτηκαν με φόντο τα τραπέζια του.
Κατ’ αρχάς να σας πω ότι η κυρά Ζωή δεν είναι, απλά και μόνον, το όνομα του μαγαζιού αλλά υπαρκτό πρόσωπο. Ακμαιότατη κι απαράλλαχτη μέσα στον χρόνο θα τη βρείτε, αναλόγως της ώρας και της μέρας είτε στην κουζίνα, είτε πίσω από το ταμείο, είτε να ξεκουράζεται στο κοντινότερο στην πόρτα τραπέζι παρατηρώντας με γερακίσιο μάτι από τις αντιδράσεις σας μέχρι το παραμικρό νεύμα που θα κάνετε.
ΧΩΡΟΣ:
Χαρούμενος στο εξωτερικό που ξεδιπλώνεται πάνω στην πλατεία. Τραπέζια άνετα, καρέκλες κλασσικές, αποστάσεις που τηρούνται στο έπακρο όπως και όλα τα μέτρα ασφαλείας, διακοσμητικοί τόνοι που παραπέμπουν στο Αιγαίο. Σκεπασμένο με τέντα και ανεμιστήρες οι οποίοι θα φροντίσουν να παραμείνετε δροσεροί ακόμη και σε συνθήκες καύσωνα. Επίσης όμορφος κι ο εσωτερικός με πέτρα και νησιώτικες λεπτομέρειες. Υπάρχει κάποιος ανάμεσά μας που να έχει μικρά παιδιά? Βρήκατε τη χαρά σας φίλτατοι, όπως την είχαμε βρει κι εμείς με τα τότε μικρά να τρέχουν ανενόχλητα κι ασφαλή. Το παρκάρισμα κατανοείτε ότι έχει έναν αρκετά ψηλό βαθμό δυσκολίας αναλόγως της μέρας και της ώρας.
ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ:
Ευγενέστατη από νέα παιδιά πλέον που την ιδρώνουν τη φανέλα τους. Μόλις καθίσετε θα έρθουν άμεσα να σας φέρουν τους καταλόγους, τα σερβίτσια, τα ποτήρια, το, τόσο απαραίτητο αυτές τις μέρες, κρύο νεράκι (αλλά γιατί εμφιαλωμένο?), το, όχι ιδιαίτερο αλλά, φρέσκο και νόστιμο ψωμάκι. Μόλις είστε έτοιμοι θα πάρουν την παραγγελία σας και θα έρθουν τα ποτά σας. Εδώ θα πρέπει να σας πω ότι θα πιείτε (εφόσον το επιθυμείτε) την πιο κρύα/ κρύσταλλο/ μπούζι μπύρα της Αθήνας. Λευκό κρασί ευκολόπιοτο, ελαφρύ κι ικανοποιητική ποικιλία σε τσίπουρα και ούζα (βασικά βρίσκουμε την αγαπημένη μας Απαλλαρίνα, οπότε δεν έχω ασχοληθεί περαιτέρω). Τα πιάτα και τα μαχαιροπήρουνα θα αλλαχθούν ενώ στο κλείσιμο θα σας ρωτήσουν αν επιθυμείτε φρούτο , χαλβά ή και τα δύο.
ΦΑΓΗΤΟ ( Lets do some serious talking):
Θα ξεκινήσω, αρχικά, με τα γενικά και στη συνέχεια θα σας πω τα δικά μας αγαπημένα που δε λείπουν από καμία παραγγελία. Φρέσκα λαχανικά στις σαλάτες τους. Ελαφρύ τηγάνι με λάδι που ανανεώνεται συχνά (άρα δε θα φάτε πατάτες που μυρίζουν καλαμαράκια). Ψάρια φρέσκα. Άριστο ψήσιμο (όχι στα χείλη). Πατατούλες χερίσιες. Χόρτα ζωντανά. Καλαμαράκια χρυσαφένια. Μεγάλο hit η paella τους. Μύδια με μουστάρδα και λεμόνι κατά τα σαλονικιώτικα πρότυπα. Μυδοπίλαφο στο οποίο κάποιοι ορκίζονται. Χταπόδι τρυφερό σε αέρινες φέτες που θυμίζει carpaccio. Κολοκυθοκεφτέδες αρωματικοί και αλάδωτοι. Καλαμάρι γεμιστό με ντομάτα και πιπεριά. Φλογέρες τυριού( άσχετο αλλά κάποιοι φίλοι δε νοούνται να μην τις παραγγείλουν .
· Η ομώνυμη σαλάτα του μαγαζιού. Κυκλοφορεί σε δύο μεγέθη. Από όλα έχει ο μπαξές. Μαρούλι, λάχανο/καρότο, φύλλα ρόκας, ροδέλες ντομάτας, φέτες αγγούρι, πιπεριές τουρσί, ελιές (μπορεί και μου διαφεύγει κάτι).
· Ταραμοσαλάτα η οποία συγκαταλέγεται στο top 3 των αγαπημένων μου. Ήπια, λεμονάτη, αφράτη.
· Γαύρος μαρινάτος. Σπιτικός. Όχι ιδιαίτερα αλμυρός κι αρκούντως ξιδάτος.
· Ντολμαδάκια. Έχω υπάρξει αυτόπτης μάρτυρας της κυρά Ζωής όταν τα φτιάχνει. Τρυφερά αμπελόφυλλα, θαυμάσια βρασμένο ρύζι, μυρωδικά. Μ΄ αυτά τα τρία θα ήμουν καλυμμένη αλλά…
· Γαρίδες σκορδάτες. Μεγάλες, ζουμερές με ακαταμάχητο άρωμα σκόρδου (ήπιο) κι ένα ελαφρώς κόκκινο λάδι που είναι αφορμή για πολλές βούτες. Εγώ στύβω και λίγο λεμόνι και δεν έχω σταματημό.
· Καραβιδόψιχα. Εννοείται αληθινή. Τραγανή και γλυκιά.
· Κουτσομούρες/μπαρμπουνάκια όταν υπάρχουν δεν παραλείπονται ποτέ. Τρώγονται ολόκληρα σε μια μπουκιά.
ΤΙΜΕΣ:
Φθηνό δεν το λες. Τίμιο για την ποσότητα και την ποιότητα το λες. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από την παραγγελία, το μέγεθος και την όρεξη της παρέας. Με μεζεδάκια θεωρώ ότι θα είστε μέσα στο εύρος 20-25. Με μεγάλο ψάρι θα ανέβετε στο 35-40 αλλά θα έχετε σκάσει.
TIP:
Μέρες και ώρες αιχμής θα προνοήσετε για την κράτηση τραπεζιού.
Αν θέλετε ψάρι θα ζητήσετε να μιλήσετε με τον Μπάμπη ο οποίος είναι ο γιος της κυρά Ζωής. Θα σας πάει μέσα να δείτε ότι υπάρχει, θα σας καθοδηγήσει και δε θα σας αφήσει να ξεφύγετε από τον προϋπολογισμό σας.
ΥΓ.1 Η λιγόφαγη/κακόφαγη κι ότι άλλο σας βρίσκεται σε όφαγη κόρη έχει ξεπαστρέψει εκεί (σε ηλικία 5 ετών) ένα ψάρι του ενός κιλού. μόνη της! Έπαιζε τότε με τον γιο του Μπάμπη ο οποίος, άριστα πράττοντας, θα σας περιποιηθεί κάποιες μέρες. Η κόρη ολοκλήρωσε, in flying colors, το πρώτο έτος των σπουδών της στο ΕΜΠ κι απέκτησε δίπλωμα οδήγησης. Δεν παίζει πλέον στην πλατεία αλλά εξακολουθεί να ξεπαστρεύει τα ψάρια.