Εδώ Σελίμ, εκεί Σελίμ, πού είναι ο Σελίμ; Σίγουρα όχι πλέον στο Anadolu το οποίο λειτουργεί υπό άλλη διεύθυνση και σεφ προφανώς, αλλά στη γειτονιά μου πια, σε δικό του ολοκαίνουργιο χώρο. Είναι Παρασκευή 14/5, είναι το τέλος του sms, είναι εξοδόχαρτο έως τις 00.30, είναι η επιστροφή σε μια ακανόνιστη κανονικότητα. Και είναι η επίσημη πρώτη του Selim Bey το οποίο πληροφορήθηκα ως κεραυνό εν αιθρία. Δεν κρύβω ότι, προσωπικά, δεν τρώω πια έξω. Όμως ήθελα να συναντήσω τους φίλους μου να πιούμε εις υγείαν της απελευθέρωσης, οι συννενοήσεις δεν άργησαν να γίνουν και το τηλεφώνημα για κράτηση τραπεζιού (της υπέροχης ροτόντας για να ακριβολογώ) ήταν απαραίτητο όπως είδαμε, καθώς το παρών δόθηκε από φίλους, σελέμπριτις, φωτογράφους αλλά και πρώην Μάστερσεφ παίκτες, που ήρθαν για τα καλορίζικα στον Σελίμ! Διαβαίνοντας την είσοδο (είναι το παλιό Μαρουσάκι για όσους θυμούνται) βρεθήκαμε σε έναν υπέροχο κήπο, με όλες τις νέες προυποθέσεις. Νέα μασκοφορεμένα παιδιά σε υποδοχή και εξυπηρέτηση, σωστές αποστάσεις τραπεζιών, αντισηπτικά παντού, ευχάριστα χρώματα, μυρωδιές και περιβάλλον, όλα σε βοηθούν να ξεχάσεις τις πάρα πολύ ανεβασμένες τιμές. Δεν γκρίνιαξα για το πανάκριβο εμφιαλωμένο νερό, που ζήτησα να πάρουν πίσω και δεν το πήραν, για το ελαφρώς ασυντόνιστο σέρβις που δικαιολόγησα λόγω επίσημης πρώτης με κατάμεστο μαγαζί, για την έλλειψη οποιασδήποτε χειρονομίας κεράσματος λόγω εγκαινίων, ήταν κι οι φίλοι σου βρε Σελίμ παρόντες, ντροπή λίγο…Ούτε καν γκρίνιαξα για τα 9 ευρώ που κοστίζει πλέον εκείνο το αείμνηστο κιουνεφέ! Τα ψωμάκια (κουβέρ 1 ευρώ κατά κεφαλήν) δεν τίμησαν την περιγραφή τους, ήταν ετοιματζίδικα, όχι φρέσκα κι όχι νόστιμα. Το κρεμώδες πικάντικο Kirmizi biber ezmesi (ψητές πιπεριές Φλωρίνης, αλεσμένες και τηγανισμένες με μπαχαρικά και φέτα, 5 ευρώ) άρεσε πολύ, όπως και το συρρικνωμένο σε μέγεθος αλλά σωστά ψημένο ευτυχώς Lahmacun (7 ευρώ). Το Suzuclu pide ενθουσίασε και ήταν επίσης πολύ χορταστική μερίδα για 4 άτομα (φύλλο γιουφκά τηγανητό γεμιστό με σουτζούκι, ντομάτα, πιπεριά και μαστιχωτό τυρί, συνοδεία γιαουρτιού, 8 ευρώ). Στις 2 μερίδες Fistikli kebab, με έντονη την παρουσία του φυστικιού στο μάτι, στη γεύση και στην τσέπη καθώς 14 ευρώ η μερίδα, συνέβη αυτό που φοβόμουν. Ήταν αρκετά σφιχτό και στεγνό. Πάντως τα πιάτα άδειασαν και παράπονα δεν εισέπραξα. Από την άλλη, ο…καψερός που επέλεξε το Adana kebab το καταευχαριστήθηκε και δήλωσε ότι δεν έχει ξαναφάει τόσο ωραίο κεμπάπ (9,50 ευρώ). Τέλος, δεν θα κρύψω ότι ξανά εγώ έκανα την καλύτερη επιλογή πιάτου, κι ας απέχω πλέον από το σπορ, άρα η μπογιά μου περνάει ακόμη. Τουτέστιν, Alinazik kebab (12 ευρώ), κεμπάπ ατόφιο κρεατένιο πάνω σε πουρέ μελιτζάνας, με σιγοβρασμένη σάλτσα ντομάτας, γιαούρτι, ψητά λαχανικά και πίτες…όνειρο, που το πλήρωσα στη ζυγαριά τις επόμενες ημέρες. Το κιουνεφέ πάλι, είναι πάντα ΤΟ κιουνεφέ. Πήραμε 2 ώστε να τα ευχαριστηθούμε 4 άνθρωποι, αλλά 18 ευρώ για δύο από δαύτα, δαγκώνουν! Ο λογαριασμός μας, μαζί με 2 Fischer, σκαρφάλωσε στα 102 ευρώ, με ομολογουμένως συγκρατημένη παραγγελία. Και τώρα πείτε μου. Έχω το Selim Bey λίγα βήματα από το σπίτι μου για να κάνω την βόλτα μου (παρεμπιπτόντως το παρκάρισμα δράμα). Μπορώ να το κάνω στέκι με αυτές τις τιμές, που σε όποιον τις ανέφερα, έπεσαν σαγόνια; Η απάντηση είναι μάλλον όχι. Ναι μεν μας άρεσε και το προτείνω, περάσαμε πολύ όμορφα και εύχομαι να αγκαλιαστεί από το κοινό στο οποίο στοχεύει, αλλά εγώ θα το κρατήσω για μια πιο ιδιαίτερη περίσταση, δηλαδή ποιός ξέρει πότε… Καλή και αναμενόμενη η εξαργύρωση του ονόματος, δεν διαφωνώ. Αλλά έγινε χρυσή.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Εδώ Σελίμ, εκεί Σελίμ, πού είναι ο Σελίμ; Σίγουρα όχι πλέον στο Anadolu το οποίο λειτουργεί υπό άλλη διεύθυνση και σεφ προφανώς, αλλά στη γειτονιά μου πια, σε δικό του ολοκαίνουργιο χώρο. Είναι Παρασκευή 14/5, είναι το τέλος του sms, είναι εξοδόχαρτο έως τις 00.30, είναι η επιστροφή σε μια ακανόνιστη κανονικότητα. Και είναι η επίσημη πρώτη του Selim Bey το οποίο πληροφορήθηκα ως κεραυνό εν αιθρία. Δεν κρύβω ότι, προσωπικά, δεν τρώω πια έξω. Όμως ήθελα να συναντήσω τους φίλους μου να πιούμε εις υγείαν της απελευθέρωσης, οι συννενοήσεις δεν άργησαν να γίνουν και το τηλεφώνημα για κράτηση τραπεζιού (της υπέροχης ροτόντας για να ακριβολογώ) ήταν απαραίτητο όπως είδαμε, καθώς το παρών δόθηκε από φίλους, σελέμπριτις, φωτογράφους αλλά και πρώην Μάστερσεφ παίκτες, που ήρθαν για τα καλορίζικα στον Σελίμ! Διαβαίνοντας την είσοδο (είναι το παλιό Μαρουσάκι για όσους θυμούνται) βρεθήκαμε σε έναν υπέροχο κήπο, με όλες τις νέες προυποθέσεις. Νέα μασκοφορεμένα παιδιά σε υποδοχή και εξυπηρέτηση, σωστές αποστάσεις τραπεζιών, αντισηπτικά παντού, ευχάριστα χρώματα, μυρωδιές και περιβάλλον, όλα σε βοηθούν να ξεχάσεις τις πάρα πολύ ανεβασμένες τιμές. Δεν γκρίνιαξα για το πανάκριβο εμφιαλωμένο νερό, που ζήτησα να πάρουν πίσω και δεν το πήραν, για το ελαφρώς ασυντόνιστο σέρβις που δικαιολόγησα λόγω επίσημης πρώτης με κατάμεστο μαγαζί, για την έλλειψη οποιασδήποτε χειρονομίας κεράσματος λόγω εγκαινίων, ήταν κι οι φίλοι σου βρε Σελίμ παρόντες, ντροπή λίγο…Ούτε καν γκρίνιαξα για τα 9 ευρώ που κοστίζει πλέον εκείνο το αείμνηστο κιουνεφέ! Τα ψωμάκια (κουβέρ 1 ευρώ κατά κεφαλήν) δεν τίμησαν την περιγραφή τους, ήταν ετοιματζίδικα, όχι φρέσκα κι όχι νόστιμα. Το κρεμώδες πικάντικο Kirmizi biber ezmesi (ψητές πιπεριές Φλωρίνης, αλεσμένες και τηγανισμένες με μπαχαρικά και φέτα, 5 ευρώ) άρεσε πολύ, όπως και το συρρικνωμένο σε μέγεθος αλλά σωστά ψημένο ευτυχώς Lahmacun (7 ευρώ). Το Suzuclu pide ενθουσίασε και ήταν επίσης πολύ χορταστική μερίδα για 4 άτομα (φύλλο γιουφκά τηγανητό γεμιστό με σουτζούκι, ντομάτα, πιπεριά και μαστιχωτό τυρί, συνοδεία γιαουρτιού, 8 ευρώ). Στις 2 μερίδες Fistikli kebab, με έντονη την παρουσία του φυστικιού στο μάτι, στη γεύση και στην τσέπη καθώς 14 ευρώ η μερίδα, συνέβη αυτό που φοβόμουν. Ήταν αρκετά σφιχτό και στεγνό. Πάντως τα πιάτα άδειασαν και παράπονα δεν εισέπραξα. Από την άλλη, ο…καψερός που επέλεξε το Adana kebab το καταευχαριστήθηκε και δήλωσε ότι δεν έχει ξαναφάει τόσο ωραίο κεμπάπ (9,50 ευρώ). Τέλος, δεν θα κρύψω ότι ξανά εγώ έκανα την καλύτερη επιλογή πιάτου, κι ας απέχω πλέον από το σπορ, άρα η μπογιά μου περνάει ακόμη. Τουτέστιν, Alinazik kebab (12 ευρώ), κεμπάπ ατόφιο κρεατένιο πάνω σε πουρέ μελιτζάνας, με σιγοβρασμένη σάλτσα ντομάτας, γιαούρτι, ψητά λαχανικά και πίτες…όνειρο, που το πλήρωσα στη ζυγαριά τις επόμενες ημέρες. Το κιουνεφέ πάλι, είναι πάντα ΤΟ κιουνεφέ. Πήραμε 2 ώστε να τα ευχαριστηθούμε 4 άνθρωποι, αλλά 18 ευρώ για δύο από δαύτα, δαγκώνουν! Ο λογαριασμός μας, μαζί με 2 Fischer, σκαρφάλωσε στα 102 ευρώ, με ομολογουμένως συγκρατημένη παραγγελία. Και τώρα πείτε μου. Έχω το Selim Bey λίγα βήματα από το σπίτι μου για να κάνω την βόλτα μου (παρεμπιπτόντως το παρκάρισμα δράμα). Μπορώ να το κάνω στέκι με αυτές τις τιμές, που σε όποιον τις ανέφερα, έπεσαν σαγόνια; Η απάντηση είναι μάλλον όχι. Ναι μεν μας άρεσε και το προτείνω, περάσαμε πολύ όμορφα και εύχομαι να αγκαλιαστεί από το κοινό στο οποίο στοχεύει, αλλά εγώ θα το κρατήσω για μια πιο ιδιαίτερη περίσταση, δηλαδή ποιός ξέρει πότε… Καλή και αναμενόμενη η εξαργύρωση του ονόματος, δεν διαφωνώ. Αλλά έγινε χρυσή.