Ας κάνουμε όμως μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, πριν περιγράψουμε την εμπειρία μας. Το ένα εκ των 2 μελών που γράφει την παρούσα κριτική, έτυχε να γνωρίσει τη Σουρτούκω από μια παλαιά φίλη και τέως χρήστρια του Eatingout. Με τον καιρό, οι εμπειρίες στη Σουρτούκω πολλαπλασιάζονταν μα δεν καταγράφονταν!
Πλέον, με νέες παρέες, ήρθε η ώρα να αποτυπώσουμε την τελευταία εμπειρία μας! Που ήταν και η καλύτερη που είχαμε ποτέ!
Γιατί να πας στη Σουρτούκω;;; Θα σας αναφέρουμε την εξής στιχομυθία!
Ευαγγελία: “Πολύ μαλακό για κοκκινιστό, αλλά οι γκόγκες είναι το κάτι άλλο!”
Κλεάνθης: “Εγώ πάλι ξεχώρισα τους γίγαντες Πρεσπών σε κουρκούτι”.
Βαγγέλης: “Νομίζω πως ξεχνάτε πόσο νόστιμο ήταν το πεϊνιρλί που δοκιμάσαμε”.
Ετυμηγορία –> ΔΕΝ υπήρχε πιάτο που να μην μας άρεσε 5/5!!!
Θα επανέλθουμε με λεπτομέρειες παρακάτω.
Στη Σουρτούκω λοιπόν, θα πας με παρέα ή και με το αμόρε. Διακρίσεις δεν γίνονται. Με την παρέα όμως, θα παρασυρθείς κι εκτός από το φαγητό, μπορεί να πεις και κάνα τραγούδι! Όλα επιτρέπονται!
Τους καλοκαιρινούς μήνες θα καθίσεις έξω, στην παλιά αγορά, μέσα στη στοά. Μπορεί να μην έχει τίποτα ακραίο διακοσμητικά, έχει όμως μια αίσθηση ξεγνοιασιάς και χαλαρότητας! Και ας συνορεύει με κάμποσες επιχειρήσεις εστίασης παραδίπλα. Ολόκληρος Γιάννης Αντετοκούμπο κάνει την επίσκεψη του τα καλοκαίρια!
Εδώ να σε ενημερώσω ότι καλό θα ήταν να πάρεις ένα τηλεφωνάκι για να κάνεις μια κρατησούλα, γιατί ακόμη και τις καθημερινές, η Σουρτούκω σφύζει από ζωή! Πολύ γρήγορα θα επιβεβαιώσεις το τραπέζι σου και αυτό ήταν!
Ή μήπως όχι;;; Και συμβουλεύω. Αν οδηγείς σκούτερ, επιβάλλεται να κάνεις την επίσκεψή σου με αυτό. Το πάρκινγκ είναι σχεδόν ακατόρθωτο και σίγουρα θα επηρεάσει αρνητικά τη διάθεσή σου!
Αφού λοιπόν παρκάρεις, θα καθίσεις και θα λάβεις καταλόγους. Θα εξυπηρετηθείς ευγενικά, με καλές ταχύτητες. Βιασύνη δεν υπάρχει! Εμείς καθίσαμε 3 ώρες! Και θα μπορούσαμε άλλες τόσες! Και όχι, δεν ήπιαμε αρκετά!
Τελευταίο κεφάλαιο και πιο σημαντικό. Φαγητό στη Σουρτούκω.
Μπορείς να ζητήσεις να σου κάνουν πιο πικάντικο όποιο πιάτο επιθυμείς.
Τους ενημερώνεις για τυχόν αλλεργίες. Σε ενημερώνουν με εικονίδια για ό,τι περιέχει η παρασκευή. Από ξηρούς καρπούς και αυγά μέχρι μπαχαρικά ή vegetarian.
Μην αγχώνεσαι, ούτε εμείς αγχωθήκαμε.
Ο Κλεάνθης ξεκίνησε με μπύρα Άλφα (4 ευρώ/500 μλ) μιας και αργήσαμε ελαφρώς. Με την άφιξή μας, τις ζευγαρώσαμε αμέσως και κάναμε παρέα με ροζέ ημίγλυκο κρασί (3 ευρώ/250 μλ). Ο Βαγγέλης ανέλαβε την επιλογή των πιάτων …
– Γίγαντες Πρεσπών σε κουρκούτι, με σκορδαλιά ντομάτας (8 ευρώ) . Οπτικά, μοιάζουν με μικρά λουκουμαδάκια. Ωραία κρούστα, χωρίς να κρατούν λάδι. Νόστιμη σκορδαλιά ντομάτας που ακόμη και οι περίεργοι θα την φάνε με το κουτάλι! Αφήνει μια ωραία αίσθηση, χωρίς να σε βαραίνει.
– Τυρόπιτα καταΐφι, στα 7.5 ευρώ. Αρκετή ποσότητα σε τσιτσιριστό τηγανάκι. Στην κορυφή κυριαρχεί η ξιδάτη (όχι έντονα) μαρμελάδα ντομάτας και το μαυροσούσαμο. Η μπεσαμέλ τυριών εντός της γέμισης δεν σε λίγωνε, αντιθέτως. Εύκολα παραγγέλναμε και δεύτερη! Αξιοσημείωτο εδώ ότι ενώ αγαπάμε τις γλυκές γεύσεις, στην παρούσα παρασκευή, άνετα μπορούσε να “σταθεί” ακόμη και με την απουσία της μαρμελάδας.
– Πεϊνιρλί, στα 8 ευρώ. ΤΟ ΠΕΪΝΙΡΛΙ !!! Ω, ρε μάνα μου. Θες από τιμή; Θες από γεύση; ΤΡΟ – ΜΕ – ΡΗ ζύμη θα πει η Ευαγγελία. Απίστευτος συνδυασμός ζουμερού κόκορα κρασάτου με την υπόξινη γεύση από το κατίκι Δομοκού. Συμβουλή: Άπλωσε το πάνω στην σάλτσα ντομάτας. Δεν θα χάσεις!
– Μοσχάρι κοκκινιστό, στα 10 ευρώ. Συνοδεύεται από ζυμαρικά, τις γκόγκες Λακωνίας. Γευστικά μοιάζουν με νιόκι, δεν είναι όμως από πατάτα αλλά από αλεύρι, νερό και αλάτι. Οπτικά, μοιάζει πολύ ρουστίκ πιάτο που θα ταίριαζε σε χειμωνιάτικη περίσταση. Σε αυτό οφείλεται και η άπλετη τριμμένη μυζήθρα που καλύπτει το πιάτο! Ζουμερό, τρυφερό κρέας, καλή σάλτσα ντομάτας.
– Κεφτεδάκια κοτόπουλο, στα 8 ευρώ. Σε βαθύ πιάτο, περιμετρικά καλυμμένα από κομμένες σουβλακόπιτες και στην κορυφή περιβάλλονται από ρόκα. Τελευταίο πιάτο που δοκιμάσαμε, ίσως αδικημένο. Η κρέμα καπνιστής μελιτζάνας με γιαούρτι είχε ενδιαφέρον, τα κεφτεδάκια ήταν αρκετά κρεατένια, ζουμερά. Απλώς … μετριάστηκε η απόδοσή τους λόγω θερμοκρασίας.
Κόστος: 53€. Σκάρτα 18 ευρώ/άτομο. Χωρίς μάλιστα στερήσεις! Με σούπερ συζητήσεις!
Θα ξαναπάμε;;; 100% !!!
Απόλυτο value for money ποσότητας – ποιότητας – τιμής! Ίσως η καλύτερη επίσκεψη των τελευταίων μηνών! Όλα μα ΟΛΑ μας άρεσαν γευστικά! Σε αξιοπρεπείς τιμές!
Αν έφτιαχναν και κάνα άλλο γλυκό εκτός από γαλακτομπούρεκο ή μπακλαβά, θα υπήρχε ένας έξτρα λόγος για να κάνουμε γευστική δοκιμή. Δεν πειράζει, πνίξαμε τον πόνο μας με ένα σφηνάκι κερασμένης ρακής!
Η Σουρτούκω σουρτουκεύει
Και καλό φαΐ γυρεύει…
Και στο Βύρωνα το βρήκε
Και έκατσε, έφαγε και ήπιε!!!!!
Φυσικά δεν ήταν μόνη
Ούτε ακόμα στο τιμόνι
Είχε φίλους και παρέα
Και περάσανε ωραία!!!
Οκτώ στίχοι ενός επίδοξου Ελύτη περιγράφουν ακριβώς εκείνο το βράδυ που μαζεύτηκε μια παρέα καλοφαγάδων να τιμήσει οοοοολο τον κατάλογο, ακόμα και αυτόν με τα πιάτα ημέρας!!!! Ευτυχώς που υπάρχουν τα πειστήρια με τις φωτογραφίες γιατί αλλιώς ούτε που θα θυμόμουν τι έχουμε φάει και τί καταβροχθίσαμε!
Δοκιμάσαμε πολίτικη σαλάτα, λίγο πιο διαφορετική από ότι συνήθως, ελαφρώς πιο ξυδάτη από το αναμενόμενο, αρκετά καλή. Από ορεκτικά και ζεστά πιάτα, το μπουγιουρντί με παστουρμά ήταν πολύ καλό και ελαφρώς πικάντικο, καθώς και γίγαντες Πρεσπών σε κουρκούτι, συνοδευόμενο με σκορδαλιά τομάτας. Ήταν εξαιρετικό και περίεργο. Ήταν επιλογή των υπολοίπων που το είχαν ξανά δοκιμάσει, και νομίζω ότι είχαν δίκιο. Επίσης δοκιμάσαμε τυρόπιτα κανταΐφι με μπεσαμέλ τυριών, και ξυδάτη μαρμελάδα τομάτας, η οποία το αναδείκνυε εξαιρετικά. Μπριζολάκια μαύρου χοίρου πολύ καλά ψημένα, και βουβαλίσιο μπιφτέκι Κερκίνης, επίσης πολύ γευστικό. Ακόμα δοκιμάσαμε και ένα από τα λουκάνικα που διαθέτουν, το οποίο δε θυμάμαι ποιο ακριβώς ήταν, θυμάμαι όμως ότι το φάγαμε μέχρι τελικής πτώσης.
Πληρώσαμε κάπου περίπου 25 ευρώ το άτομο πολύ τίμιο για όλα αυτά που δοκιμάσαμε, φύγαμε σκασμένοι, πιωμένοι και γελαστοί, έχοντας στο τσεπάκι μας και μια πολύ καλή έως άψογη εξυπηρέτηση από όλες τις απόψεις. Για το χώρο είπα; Δε θα πω πολλά γιατί με συνεπήρε το όμορφο κλίμα της παρέας. Δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα, αλλά δεν είναι καν λόγος για να μην ξανά πάω.
Στη Σουρτουκω βρέθηκα μια Τρίτη του Οκτώβρη, έχοντας πρώτα διασχίσει τη μισή Αθήνα. Εντάξει, εγώ κοιμόμουν στη μισή διαδρομή, αλλά αφού ξύπνησα και ακόμα η μαμα μου οδηγούσε αντί να με έχει ήδη αγκαλιά, ήταν πολύ μακριά! Άρχισα να γκρινιάζω αλλά πάλι δεν με πήρε αγκαλιά, γιατί έψαχνε λέει να παρκάρει σε περιοχή που πιο εύκολα βρίσκεις πετρέλαιο παρά θέση. Έτσι είπε, δεν κατάλαβα γιατί.
Το μαγαζί ήταν ωραίο, όσο είδα δηλαδή γιατί αντί να με αφήσουν ελεύθερη να μπουσουλήσω με είχαν συνέχεια αγκαλιά, λες και είμαι κανένα μωρό. Γύρω μου ειχε πολύ κόσμο, κάποιοι ήταν φίλοι της μαμάς, κάποιοι δούλευαν εκεί και ήταν και ένας ψηλός, όμορφος που με πρόσεχε πολύ και όταν μεγαλώσω θα τον παντρευτώ. Η κοπέλα που έχει το μαγαζί είναι επίσης πολύ όμορφη και καλή και μου έδωσε και ένα βιβλίο με εικόνες να διαβάσω, και μου έφερνε και συνέχεια ψωμί! Και οι άλλοι σερβιτόροι έγιναν αμέσως φίλοι μου, γιατί όλο έφερναν φαγητά και τα έβαζαν κοντά μου για να μπορώ να τα φτάσω, όταν δεν κοιτάζει η μαμα, που μονίμως μου σκουπίζει τα χέρια πριν προλάβω να ζωγραφίσω με τη σάλτσα.
Το φαγητό ήταν τέλειο, όσο με άφησε να φάω αυτή η μαμα μου που όλο εμπόδια μου βάζει και δεν με αφήνει να ευχαριστηθώ τίποτα πια! Έκλεψα, όμως, ένα λουκουμά με τυρί και έδωσα μάχη για να τον κρατήσω, που τελικά κέρδισα. Ήταν υπέροχος! Η κοπέλα μαγειρεύει πολύ καλύτερα απ τη μαμα μου, που όλο με ταΐζει ανάλατες κρεατοσουπες, λες και δεν έχω ήδη ένα δόντι!
Δοκίμασα πολλά πιάτα, και απόλαυσα παρά πολύ τη σκορδαλιά ντομάτας που συνόδευε τους γίγαντες σε κουρκούτι! Έφαγα πολλή, όση ώρα η μαμα μου έτρωγε κρυφά τους γίγαντες και την άκουσα να λέει ότι δεν έχει φάει καλύτερους στη ζωή της.Νόμιζε ότι δεν την είδα, αλλά όλα τα βλέπω εγώ! Επίσης λάτρεψα την τυρόπιτα κανταΐφι, μιλάμε πολύ γλυκεια και σούπερ, καμία σχέση με την βαρετή τυρόπιτα με ανθότυρο της γιαγιάς. Ελπιζω η καλή κοπέλα να τους δώσει τη συνταγή, μήπως και φάμε τίποτα νόστιμο επιτέλους!
Η μαμά μου λάτρεψε την χωριάτικη σαλάτα, και ας της έκλεψα τον λουκουμά, και το βουβαλίσιο μπιφτέκι που καλύτερο του δεν φτιάχνουν ούτε τα Μακ Ντοναλντς, που απ’ ότι ακούω βγάζουν εκατομμύρια! Μάλλον πρέπει η Σουρτούκω να τους πουλήσει το μπιφτέκι της, εκεί να δεις εκατομμύρια. Την είδα να τρώει και μια μπουκιά συκώτι και μου έδωσε και μένα λίγο, αλλά δεν το έφαγα γιατί ενώ ήταν τέλειο, μου έπεσε. Το υπόλοιπο το είχε ήδη φάει η μαμα, μαζί με το μπουγιουρντί και το κεμπάπ, που δεν ήθελε να μου δώσει, ενώ μύριζαν φανταστικά, γιατί είχαν πολύ αλάτι για μένα. Αυτή, όμως, η πονηρή τα έφαγε και φαινόταν πολύ ικανοποιημένη! Τρωει η μάνα και του παιδιού δεν δίνει, κατάλαβες;
Το σαγανάκι παστουρμά ήταν τόσο καλό που άξιζε που πλέον μυρίζει περίεργα το γάλα μου, η τσουχτη που έκλεψα ήταν πολύ κρεμωδης και καρμποναρενια και η πανσέτα ήταν λουκούμι, έτσι είπε ο καλός κύριος δίπλα που μοιάζει λίγο με το χάρο αλλά τελικά είναι γλυκούλης! Φάγαμε τόσο πολύ που η κοιλιτσα μου φούσκωσε και κανείς δεν σκέφτηκε να βάλει λίγο από αυτό το μαύρο αφρώδες ζουμί που έπιναν. Ούτε το άλλο το ροζ που άκουσα να λένε κρασί δεν μου έδωσαν, γιατί είμαι λέει πολύ μικρή για αυτό.
Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, η μαμα έβγαλε μόνο ένα μπλε από το πορτοφόλι της, και είπε ότι τόσο που φάγαμε έπρεπε να έχει δώσει τουλάχιστον ένα σομόν. Φτηνά της βγήκε πάλι. Εγώ, ως η ομορφότερη του τραπεζιού δεν πλήρωσα τίποτα, έτσι κάνουν οι όμορφες άκουσα! Μετά με έβαλαν στο καρότσι και έφυγα. Δεν ήθελα να φύγω, πράγμα που έκανα σαφές στο δρόμο του γυρισμού ουρλιάζοντας ακατάπαυστα μέχρι να γίνω μπλε. Η μαμα χρειάστηκε να δώσει το αμάξι μας στον Χάρο για να με ηρεμήσει!
Περάσαμε σούπερ! Θέλω να ξαναπάω πολλές φορές, αλλα αυτή τη φορά θα παρω δικούς μου λουκουμάδες και δε θα δώσω σε κανέναν!!
Ελπίδα, ενός χρόνου, όσο και αυτό το σάιτ. Έβαλα τη μαμα μου να τα γραψει, να μου πείτε αν δεν τα έγραψε καλά!
Δηλώνω μη υπερηφάνεια πως ήμουν, είμαι και θα παραμείνω Σουρτούκω!
Τον ορισμό της Σουρτούκω – τη δίνει ωραιότατα ο Fratello στην κριτική του, όπου και σας παραπέμπω.
Με το που τοποθετήθηκε στο χάρτη του eatingout, μου έκανε κλικ. Θες το αλήτικο όνομα, θες οι ζουμερές περιγραφές των γεύσεων, θες που είναι στην ευρύτερη γειτονιά της κόρης….
Και τέτοια κλικ δεν τα αγνοείς.
Η πρώτη «ελεύθερη» συνάντηση –με την ολοκλήρωση του εμβολιασμού- έγινε στη Σουρτούκω βραδάκι Πέμπτης.
Με την απόλυτη πανσέληνο να κρέμεται ολόγιομη και φωτεινή στον Αττικό ουρανό και τη θερμοκρασία να σκαρφαλώνει στους 35 βαθμούς.
Επιτέλους! Απεριόριστες αγκαλιές και φιλιά με τη θυγατέρα….Άτιμη πανδημία, πόσα στέρησες και πόσα καθυστέρησες….
Στον εξωτερικό χώρο της Σ. διάσπαρτα τραπέζια, κάποια εξ αυτών ήδη κατειλημμένα.
Λόγω της υπερβολικής ζέστης προτιμήσαμε ένα από τα ελεύθερα τραπέζια φάτσα στην πολύβουη Χ. Σμύρνης για να «δροσιζόμαστε» λίγο, μιας και τα «καλύτερα» τραπέζια προς τα μέσα ήταν πιασμένα ή reserve..
Η εξυπηρέτηση από δύο κορίτσια άμεση και ευγενική.
Ήμουν κατάλληλα προετοιμασμένη, έχοντας ξεσηκώσει τα SOS από τις αναρτημένες κριτικές, ωστόσο η παραγγελία μας προσαρμόστηκε κυρίως στη vegetarian άποψη της κόρης.
Αρχικά ήρθε το πολυπόθητο παγωμένο νερό σε κανάτα – να σβήσουμε τη δίψα του καύσωνα.
Το menu έξυπνα “οριοθετημένο” σε μία σελίδα μπρος-πίσω, ικανό να καλύψει τα περισσότερα γούστα.
Εννοείται ότι πήραμε τη χωριάτικη σαλάτα με το κλου των τηγανισμένων λουκουμάδων φέτας. Αγαπώ τη χωριάτικη σαλάτα, η συγκεκριμένη έκδοση είναι από τις καλύτερες. Και τι ωραία ιδέα οι λουκουμάδες φέτας!
Γίγαντες περιτυλιγμένοι με κουρκούτι που συνοδεύονται με σκορδαλιά ντομάτας. Παρά την υψηλή θερμοκρασία το πιάτο αυτό παραγγέλθηκε και εκτιμήθηκε δεόντως. Ευρηματικότατο και νοστιμότατο.Να σημειώσω πως το σκόρδο δεν “ακούγεται” καθόλου, για αυτό μη διστάσετε!
Η κόρη ήθελε μπουγιουρντί, εγώ ήθελα να δοκιμάσω την τυρόπιτα κανταίφι με μπεσαμέλ τυριών στεφανωμένη με τσάτνεϊ ντομάτας, νίκησε στα σημεία (της παραγγελίας) η τυρόπιτα.
Θες η πολύ ζεστή βραδιά, θες η υπερβολικά γλυκερή γεύση της τυρόπιτας, μας φάνηκε το πιο αδύναμο πιάτο.
Πατάτες κυδωνάτες με φρέσκα μυρωδικά και στην κορυφή τους τσαλαφούτι Καρπενησίου.
Και επειδή είχαμε και τον μπαμπά στην παρέα, επιλέξαμε κεμπάπ τυλιχτό σε φύλλο, με μελιτζάνα και δροσερό γιαούρτι.
Ένα υπέροχο πιάτο, πικάντικο τόσο-όσο, με έντονη κρεατένια γεύση, χωρίς να αφήνει τη γνωστή επίγευση του “συντηρητικού” που συχνά μου μένει στο τέλος.
Ήπιαμε 5-6 μπύρες παγωμένες, όπως πρέπει να σερβίρονται!
Λογαριασμός στα 54,00 (μαζί με τα ποτά)
Η Σ. προσφέρει νόστιμο και τίμιο φαγάκι.
Θα επιστρέψω!
Θέμα πρώτον (μια και βρισκόμαστε σε περίοδο Πανελληνίων): Τι εστί σουρτούκω; Ως σουρτούκω ή σουρτούκα, θηλυκό του σουρτούκης, χαρακτηρίζεται αυτή που όλο γυρνάει έξω και κάνει βόλτες, παλαιότερα γυναίκα ελευθερίων ηθών.
Θέμα δεύτερον: Τι εστί ΣΟΥΡΤΟΥΚΩ; Μεζεδοπωλείο ιδρυθέν εν έτει 2019 στην παλιά αγορά του Βύρωνα, που φιλοξένησε προ ημερών παρέα φίλων του eating out και άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά: Λόγω ειδικών συνθηκών είχαμε κλείσει τραπέζι στον πίσω έξω χώρο. Ήσυχο περιβάλλον, που θα το ήθελα λίγο πιο πράσινο, με σωστή, δηλαδή αραιά διάταξη των τραπεζιών, επιφυλαχθήκαμε όλοι να πραγματοποιήσουμε δεύτερη επίσκεψη, όταν αυτό επιτραπεί, στον πραγματικά κιμπάρικο εσωτερικό χώρο, που εντυπωσιάζει με τη φροντίδα που δόθηκε για τη διαμόρφωσή του, αρχίζοντας από τα vintage πλακάκια του δαπέδου, περνώντας το βλέμμα στους χαριτωμένα διακοσμημένους τοίχους και καταλήγοντας, επιτρέψτε μου την υπερβολή, στο michelangelικής τεχνοτροπίας ταβάνι.
Είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να συζητήσουμε με τις δύο κυρίες που βρίσκονται πίσω από τη ΣΟΥΡΤΟΥΚΩ, την Τζο και την Ξένια (αν θυμάμαι καλά) όπως και την Ελένη (εδώ είμαι σίγουρος, γιατί τα ονόματα των μαγείρων/μαγειρισσών δεν τα ξεχνάω ποτέ). Συνεπικουρούμενες από μια ομάδα ευγενικών, χαμογελαστών και σβέλτων παιδιών που φροντίζουν Σάββατο βράδυ, δηλαδή απόλυτη ώρα αιχμής, να μην έχει κανείς το παραμικρό παράπονο από την εξυπηρέτηση, απέδειξαν ότι ένας απρόσμενα υποδειγματικός χώρος εστίασης μπορεί να είναι κρυμμένος σε μια από τις λιγότερο γνωστές γειτονιές της πρωτεύουσας.
Η σεφ Ελένη, με προηγούμενη θητεία στο ΚΑΠΠΑ στον Κεραμεικό (το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, όπως έμαθα έχει δυστυχώς παύσει να λειτουργεί, κρίμα και πάλι κρίμα) υποστηρίζει με την τέχνη της ένα κατάλογο με αρκετές, ευτυχώς όμως όχι πάρα πολλές επιλογές, που κινούνται στη λογική του μεζέ, με τα πιάτα να μπαίνουν όλα στη μέση του τραπεζιού. Αυτό που εκτίμησα ιδιαίτερα είναι το ότι, αν και η παραγγελία μας ήταν αντικειμενικά πολύ μεγάλη, σεβάστηκαν την προτροπή μας να επικρατήσει ρέγουλα στο σερβίρισμα των πιάτων. Όποιος διαβάζει τακτικά τις κριτικές μου θα θυμάται πόσο συχνά έχω γκρινιάξει για τον καταιγιστικό ρυθμό με τον οποίο καταφθάνουν σε πολλά μαγαζιά τα παραγγελθέντα, με αποτέλεσμα να εξαναγκάζονται οι πελάτες σε αγώνα δρόμου, αν θέλουν να απολαύσουν τα πιάτα στη σωστή θερμοκρασία. Στο σημείο αυτό η ΣΟΥΡΤΟΥΚΩ πήρε από έναν Σαλονικιό καλοφαγά άριστα 10!
Για προθέρμανση, αλλά και στο τέλος για κλείσιμο, ένα ποτηράκι ρακή καλής ποιότητας. Τα πιάτα που δοκιμάσαμε σας τα παραθέτω κατά σειρά εμφάνισης στο τραπέζι:
Χωριάτικη σαλάτα (7,50 €), η οποία πέραν των κλασσικών συστατικών – ντομάτα, αγγούρι, φρέσκο κρεμμύδι, ελιές και κάπαρη – περιέχει και φρεσκοτηγανισμένα λουκουμαδάκια φέτας, η πρώτη ευχάριστη έκπληξη του μενού. Ακολούθησαν λουκάνικο κεφτέ από τη Δράμα με ιδιαίτερα επιτυχημένη τυροκαυτερή και μουστάρδα (8,50 €) και το προαναγγελθέν highlight της βραδιάς: Γίγαντες σε κουρκούτι με σκορδαλιά ντομάτας (7 €). Τόσο το πανάλαφρο κουρκούτι όσο και – κυρίως – η γλυκοσκορδάτη σάλτσα που τους συνόδευε τοποθετούν το πιάτο αυτό στα απόλυτα must order του μαγαζιού.
Ο δεύτερος γύρος ξεκίνησε με πανσέτα φούρνου με καπνιστή πάπρικα και πατάτες baby ως συνοδευτικό (7,50 €), σουτζουκάκια Δράμας με σάλτσα ντομάτας (όχι όμως τη γνωστή σαλονικιώτικη πάπρικα) και γιαούρτι μπαχαρικών (8 €), πιάτο υποδειγματικά εκτελεσμένο από τη μαγείρισσα, κοτόπουλο φιλέτο με κινόα και γιαούρτι (8,50 €) και κεμπάπ σε φύλλο Βηρυτού με μελιτζάνα και γιαούρτι (8 €), που έκλεισε με απροσδόκητη νοστιμιά και αυτή τη σειρά, που ήταν περισσότερο κυρίως πιάτα παρά μεζέδες.
Μολονότι είχαμε πια χορτάσει, δεν αντισταθήκαμε στις δύο τελευταίες σπεσιαλιτέ της κουζίνας: Μανιάτικες τσουχτές, δηλαδή χειροποίητα ζυμαρικά, με χοντροκομμένο παστό Καλαμάτας, μυζήθρα και αβγά τηγανιτά (8,50 €), πραγματικά πάρα πολύ νόστιμο, ευτυχώς που σαν μεγάλη παρέα καταφέραμε να το γευτούμε όλοι, και – ως επιστέγασμα του δείπνου μας – τυρόπιτα κανταΐφι με μπεσαμέλ τυριών και κρύο τσάτνεϊ ντομάτας, μια ελληνική εκδοχή του κιουνεφέ (7,50 €), που βάζει τα γυαλιά στους γείτονες. Για το γλυκό επιδόρπιο είχε φροντίσει η φίλη tzia, ας είναι καλά.
Για την επόμενη φορά έχω προσημειώσει το μοσχαρίσιο συκώτι με λεμονάτη σάλτσα μυρωδικών και σκορδάκι, το οποίο παίνεσε ιδιαίτερα η σεφ. Έχουμε συνεπώς ένα ακόμα λόγο να ξανασουρτουκέψουμε.
Οι μερίδες όλες όχι μόνο νόστιμες αλλά και μάλλον μεγάλες για μεζεδοπωλείο – και σε πολύ λογικές τιμές. Στα ποτά υπήρξε πολυφωνία, εγώ ήμουν ο μόνος που προτίμησε μια μπίρα τύπου Weiss της Πατραϊκής Ζυθοποιϊας, ίσως μια ιδέα πιο γλυκιά από την αυθεντική γερμανική.
Γενικό συμπέρασμα: Στη ΣΟΥΡΤΟΥΚΩ αξίζει τον κόπο να κάνετε και μία και δύο επισκέψεις. Θα το ευχαριστηθείτε!
Τώρα που ξαναβρίσκουμε την αίσθηση της, ας πούμε, κανονικότητας και το να φας έξω με φίλους δεν αποτελεί séquence ταινίας επιστημονικής φαντασίας, ομολογώ ότι αναρωτήθηκα αν υπάρχει κάτι, έστω κι ελάχιστα, θετικό που να προέκυψε από το εξάμηνο lock down της εστίασης …
Καθότι, φύσει μη σας πω και θέσει, αισιόδοξο άτομο αποφάσισα πως ναι! Με χαρά βλέπω όλα τα αγαπημένα μου εστιατόρια να έχουν εκμεταλλευθεί τον χρόνο και να έχουν επανέλθει δυναμικότερα από ποτέ!
Τρανό παράδειγμα αποτελεί η Σουρτούκω! Το μαγαζί, το οποίο αν δεν απατώμαι, είχε μόλις συστηθεί στο Αθηναϊκό κοινό τον Μάιο του 2019 , στο οποίο κάλεσα φίλους για μια καθυστερημένη ονομαστική εορτή την ίδια χρονιά και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Στο μεσοδιάστημα το επισκεφθήκαμε αρκετές φορές και δε θα μπορούσα παρά να παρατηρήσω ότι υπήρξε μία, αν όχι κάμψη, τουλάχιστον ένας εφησυχασμός.
Ξέρετε ότι δεν το έχω με τις περιγραφές του χώρου…τις βαριέμαι. Όμως εδώ θα πρέπει να κάνετε μια στάση και να παρατηρήσετε. Το μαγαζί βρίσκεται στην Παλιά αγορά του Βύρωνα κι έχει μια μακριά ιστορία πίσω του. Μια ιστορία που χαίρομαι να βλέπω ότι έχουν σεβαστεί απόλυτα με μικρές χαριτωμένες διακοσμητικές παρεμβάσεις. Υπέροχα πλακάκια στο δάπεδο αλλά αφήστε το βλέμμα σας να περιπλανηθεί στο ταβάνι. Καθότι καλοκαίρι, πλέον θα καθίσετε στην σκεπασμένη, λουλουδάτη, αυλή και θα βιώσετε τι σημαίνει πραγματική απόσταση μεταξύ τραπεζιών.
Από την εξυπηρέτηση δε θα έχετε κανένα παράπονο. Άμεση, ευγενική, με χαμόγελο. Οι δύο ιδιοκτήτριες επίσης θα περάσουν από το τραπέζι σας για να ρωτήσουν τις απόψεις σας και να ακούσουν τις παρατηρήσεις σας.
Το καλωσόρισμα θα είναι ένα ποτήρι γλυκόπιοτου τσίπουρου (ή ρακής δεν έχω καταλάβει, ακόμη τη διαφορά) και μην παραλείψετε το υπέροχο μαύρο προζυμένιο ψωμί τους. Να το πάρετε, όχι γιατί θα σας χρειαστεί, αλλά μόνο και μόνο για τη γεύση του.
Ας πάμε σε ότι δοκιμάσαμε στην τελευταία επίσκεψή μας πριν 2 Κυριακές..(θα είναι πολλά διότι υπήρξαν κι εκπλήξεις…)
• Χωριάτικη σαλάτα με λουκουμάδες φέτας!
Ω ναι! Φρέσκα και τραγανά υλικά της γνωστής, σε όλους μας, σαλάτας, συν κάππαρη, και φρέσκο κρεμμύδι με τους λουκουμάδες να κάνουν τη διαφορά. Μη διστάσετε να ζητήσετε να σας βάλουν λίγους περισσότερους. Υπέροχα τραγανοί κι εύγευστοι που κλείνουν μέσα τους τη γεύση του εθνικού μας τυριού. 7.00e.
• Μπουγιουρντί
Υπέροχα κρεμώδες με προσθήκη κασεριού που προσθέτει μια γλυκοπικάντικη γεύση ενώ η ντομάτα και η πιπεριά δένουν αρμονικά. Αν το επιθυμείτε περισσότερο πικάντικο (όπως και τα υπόλοιπα πιάτα του καταλόγου τους) δεν έχετε παρά να το ζητήσετε. 6.00e.
• Σουτζουκάκια φούρνου πικάντικα
Στη λογική της Βορειοελλαδίτικης παρασκευής τους. Κρεατένια, με εξαιρετικής ποιότητας κιμά, διακριτικά μπαχάρια, νόστιμη, δεμένη, σάλτσα ντομάτας και γιαούρτι. 7.50e.
• Μπριζολάκια μαύρου χοίρου
Λεπτοκομμένα και, παρότι ψημένα στη σχάρα, καθόλου στεγνά. Περιχύνονται διακριτικά από μια ελαφριά sauce λεμονιού που τους δίνει σπιρτάδα χωρίς να καπελώνει τη γεύση του μαύρου χοίρου. Η μουστάρδα στο πλάι αποτελεί το ιδανικό συνοδευτικό. 12.00e.
Εδώ είχαμε ήδη χορτάσει, διότι κρατήστε στα υπόψη ότι οι μερίδες είναι κανονικές κι όχι μεζεδοπωλείου (το καλύτερο βέβαια σας το κρατώ για το τέλος). Έλα όμως που στο διπλανό τραπέζι ήταν κάποιοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι οπότε μεταφερθήκαμε και είχα τη δυνατότητα να δοκιμάσω επίσης…
• Τυρόπιτα κανταΐφι
Εξαιρετική. Φίνα μπεσαμέλ τυριών, τραγανό κανταΐφι, υπέροχη μαρμελάδα ντομάτας και μαύρο σουσάμι. Μπορώ να σας πω ότι μου έφερε στο μυαλό ένα πειραγμένο κιουνεφέ. 7.00e.
• Κοτόπουλο φιλέτο
Έχει ανατολίτικα αρώματα και είναι ζουμερό όμως η αποκάλυψη ήταν η ζεστή σαλάτα κινόας που το συνοδεύει. Εύγευστο, ελαφρύ κι υγεινό, τι άλλο θέλετε? Εγώ πάντως θα το παραγγείλω για δικό μου κυρίως την επόμενη φορά. 8.00e.
Άφησα για το τέλος αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε και αποτελεί, κατά τη γνώμη του, το signature πιάτο τους.
• Γίγαντες σε κουρκούτι
Βασικά δε μιλάμε για κουρκούτι μιλάμε για tempura. Τραγανοί, αλάδωτοι, γήινα νόστιμοι οι οποίοι συνοδεύονται από σκορδαλιά ντομάτας. Μη φοβάστε το σκόρδο είναι διακριτικό κι η τελική γεύση υπέροχα δροσερή και yummy! Το θεωρώ ιεροσυλία να μην το παραγγείλετε ακόμη κι αν ξινίζετε τα μούτρα σας στην ιδέα των οσπρίων. 6.50e.
Μετά από 660 λέξεις κριτικής φαντάζομαι ότι είναι περιττό να σας πω αν το προτείνω… Εννοείται πως ναι με κλειστά μάτια! Το μόνο που περιμένω είναι να δοκιμάσω και τα υπόλοιπα πιάτα τους που μου έκανα κλικ (σχεδόν όλα δηλαδή) αλλά και να τα μοιραστώ με τους υπόλοιπους έμπιστους καλοφαγάδες της ομάδας!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Έχουμε και λέμε …
Η Σουρτούκω έχει καταγωγή από την Πόλη! Μα μαγειρεύει με οτιδήποτε φυτρώνει ή παράγεται στην ελληνική επικράτεια!
Προσφέρει πιάτα ανατολίτικης προέλευσης; Προσφέρει!
Ας κάνουμε όμως μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, πριν περιγράψουμε την εμπειρία μας. Το ένα εκ των 2 μελών που γράφει την παρούσα κριτική, έτυχε να γνωρίσει τη Σουρτούκω από μια παλαιά φίλη και τέως χρήστρια του Eatingout. Με τον καιρό, οι εμπειρίες στη Σουρτούκω πολλαπλασιάζονταν μα δεν καταγράφονταν!
Πλέον, με νέες παρέες, ήρθε η ώρα να αποτυπώσουμε την τελευταία εμπειρία μας! Που ήταν και η καλύτερη που είχαμε ποτέ!
Γιατί να πας στη Σουρτούκω;;; Θα σας αναφέρουμε την εξής στιχομυθία!
Ευαγγελία: “Πολύ μαλακό για κοκκινιστό, αλλά οι γκόγκες είναι το κάτι άλλο!”
Κλεάνθης: “Εγώ πάλι ξεχώρισα τους γίγαντες Πρεσπών σε κουρκούτι”.
Βαγγέλης: “Νομίζω πως ξεχνάτε πόσο νόστιμο ήταν το πεϊνιρλί που δοκιμάσαμε”.
Ετυμηγορία –> ΔΕΝ υπήρχε πιάτο που να μην μας άρεσε 5/5!!!
Θα επανέλθουμε με λεπτομέρειες παρακάτω.
Στη Σουρτούκω λοιπόν, θα πας με παρέα ή και με το αμόρε. Διακρίσεις δεν γίνονται. Με την παρέα όμως, θα παρασυρθείς κι εκτός από το φαγητό, μπορεί να πεις και κάνα τραγούδι! Όλα επιτρέπονται!
Τους καλοκαιρινούς μήνες θα καθίσεις έξω, στην παλιά αγορά, μέσα στη στοά. Μπορεί να μην έχει τίποτα ακραίο διακοσμητικά, έχει όμως μια αίσθηση ξεγνοιασιάς και χαλαρότητας! Και ας συνορεύει με κάμποσες επιχειρήσεις εστίασης παραδίπλα. Ολόκληρος Γιάννης Αντετοκούμπο κάνει την επίσκεψη του τα καλοκαίρια!
Εδώ να σε ενημερώσω ότι καλό θα ήταν να πάρεις ένα τηλεφωνάκι για να κάνεις μια κρατησούλα, γιατί ακόμη και τις καθημερινές, η Σουρτούκω σφύζει από ζωή! Πολύ γρήγορα θα επιβεβαιώσεις το τραπέζι σου και αυτό ήταν!
Ή μήπως όχι;;; Και συμβουλεύω. Αν οδηγείς σκούτερ, επιβάλλεται να κάνεις την επίσκεψή σου με αυτό. Το πάρκινγκ είναι σχεδόν ακατόρθωτο και σίγουρα θα επηρεάσει αρνητικά τη διάθεσή σου!
Αφού λοιπόν παρκάρεις, θα καθίσεις και θα λάβεις καταλόγους. Θα εξυπηρετηθείς ευγενικά, με καλές ταχύτητες. Βιασύνη δεν υπάρχει! Εμείς καθίσαμε 3 ώρες! Και θα μπορούσαμε άλλες τόσες! Και όχι, δεν ήπιαμε αρκετά!
Τελευταίο κεφάλαιο και πιο σημαντικό. Φαγητό στη Σουρτούκω.
Κρύα πιάτα.Ζεστά πιάτα.
Κρεατικά, ναι. Θαλασσινά, όχι.
Μπορείς να ζητήσεις να σου κάνουν πιο πικάντικο όποιο πιάτο επιθυμείς.
Τους ενημερώνεις για τυχόν αλλεργίες. Σε ενημερώνουν με εικονίδια για ό,τι περιέχει η παρασκευή. Από ξηρούς καρπούς και αυγά μέχρι μπαχαρικά ή vegetarian.
Μην αγχώνεσαι, ούτε εμείς αγχωθήκαμε.
Ο Κλεάνθης ξεκίνησε με μπύρα Άλφα (4 ευρώ/500 μλ) μιας και αργήσαμε ελαφρώς. Με την άφιξή μας, τις ζευγαρώσαμε αμέσως και κάναμε παρέα με ροζέ ημίγλυκο κρασί (3 ευρώ/250 μλ). Ο Βαγγέλης ανέλαβε την επιλογή των πιάτων …
– Γίγαντες Πρεσπών σε κουρκούτι, με σκορδαλιά ντομάτας (8 ευρώ) . Οπτικά, μοιάζουν με μικρά λουκουμαδάκια. Ωραία κρούστα, χωρίς να κρατούν λάδι. Νόστιμη σκορδαλιά ντομάτας που ακόμη και οι περίεργοι θα την φάνε με το κουτάλι! Αφήνει μια ωραία αίσθηση, χωρίς να σε βαραίνει.
– Τυρόπιτα καταΐφι, στα 7.5 ευρώ. Αρκετή ποσότητα σε τσιτσιριστό τηγανάκι. Στην κορυφή κυριαρχεί η ξιδάτη (όχι έντονα) μαρμελάδα ντομάτας και το μαυροσούσαμο. Η μπεσαμέλ τυριών εντός της γέμισης δεν σε λίγωνε, αντιθέτως. Εύκολα παραγγέλναμε και δεύτερη! Αξιοσημείωτο εδώ ότι ενώ αγαπάμε τις γλυκές γεύσεις, στην παρούσα παρασκευή, άνετα μπορούσε να “σταθεί” ακόμη και με την απουσία της μαρμελάδας.
– Πεϊνιρλί, στα 8 ευρώ. ΤΟ ΠΕΪΝΙΡΛΙ !!! Ω, ρε μάνα μου. Θες από τιμή; Θες από γεύση; ΤΡΟ – ΜΕ – ΡΗ ζύμη θα πει η Ευαγγελία. Απίστευτος συνδυασμός ζουμερού κόκορα κρασάτου με την υπόξινη γεύση από το κατίκι Δομοκού. Συμβουλή: Άπλωσε το πάνω στην σάλτσα ντομάτας. Δεν θα χάσεις!
– Μοσχάρι κοκκινιστό, στα 10 ευρώ. Συνοδεύεται από ζυμαρικά, τις γκόγκες Λακωνίας. Γευστικά μοιάζουν με νιόκι, δεν είναι όμως από πατάτα αλλά από αλεύρι, νερό και αλάτι. Οπτικά, μοιάζει πολύ ρουστίκ πιάτο που θα ταίριαζε σε χειμωνιάτικη περίσταση. Σε αυτό οφείλεται και η άπλετη τριμμένη μυζήθρα που καλύπτει το πιάτο! Ζουμερό, τρυφερό κρέας, καλή σάλτσα ντομάτας.
– Κεφτεδάκια κοτόπουλο, στα 8 ευρώ. Σε βαθύ πιάτο, περιμετρικά καλυμμένα από κομμένες σουβλακόπιτες και στην κορυφή περιβάλλονται από ρόκα. Τελευταίο πιάτο που δοκιμάσαμε, ίσως αδικημένο. Η κρέμα καπνιστής μελιτζάνας με γιαούρτι είχε ενδιαφέρον, τα κεφτεδάκια ήταν αρκετά κρεατένια, ζουμερά. Απλώς … μετριάστηκε η απόδοσή τους λόγω θερμοκρασίας.
Κόστος: 53€. Σκάρτα 18 ευρώ/άτομο. Χωρίς μάλιστα στερήσεις! Με σούπερ συζητήσεις!
Θα ξαναπάμε;;; 100% !!!
Απόλυτο value for money ποσότητας – ποιότητας – τιμής! Ίσως η καλύτερη επίσκεψη των τελευταίων μηνών! Όλα μα ΟΛΑ μας άρεσαν γευστικά! Σε αξιοπρεπείς τιμές!
Αν έφτιαχναν και κάνα άλλο γλυκό εκτός από γαλακτομπούρεκο ή μπακλαβά, θα υπήρχε ένας έξτρα λόγος για να κάνουμε γευστική δοκιμή. Δεν πειράζει, πνίξαμε τον πόνο μας με ένα σφηνάκι κερασμένης ρακής!
Να πάτε!!!!
Η Σουρτούκω σουρτουκεύει
Και καλό φαΐ γυρεύει…
Και στο Βύρωνα το βρήκε
Και έκατσε, έφαγε και ήπιε!!!!!
Φυσικά δεν ήταν μόνη
Ούτε ακόμα στο τιμόνι
Είχε φίλους και παρέα
Και περάσανε ωραία!!!
Οκτώ στίχοι ενός επίδοξου Ελύτη περιγράφουν ακριβώς εκείνο το βράδυ που μαζεύτηκε μια παρέα καλοφαγάδων να τιμήσει οοοοολο τον κατάλογο, ακόμα και αυτόν με τα πιάτα ημέρας!!!! Ευτυχώς που υπάρχουν τα πειστήρια με τις φωτογραφίες γιατί αλλιώς ούτε που θα θυμόμουν τι έχουμε φάει και τί καταβροχθίσαμε!
Δοκιμάσαμε πολίτικη σαλάτα, λίγο πιο διαφορετική από ότι συνήθως, ελαφρώς πιο ξυδάτη από το αναμενόμενο, αρκετά καλή. Από ορεκτικά και ζεστά πιάτα, το μπουγιουρντί με παστουρμά ήταν πολύ καλό και ελαφρώς πικάντικο, καθώς και γίγαντες Πρεσπών σε κουρκούτι, συνοδευόμενο με σκορδαλιά τομάτας. Ήταν εξαιρετικό και περίεργο. Ήταν επιλογή των υπολοίπων που το είχαν ξανά δοκιμάσει, και νομίζω ότι είχαν δίκιο. Επίσης δοκιμάσαμε τυρόπιτα κανταΐφι με μπεσαμέλ τυριών, και ξυδάτη μαρμελάδα τομάτας, η οποία το αναδείκνυε εξαιρετικά. Μπριζολάκια μαύρου χοίρου πολύ καλά ψημένα, και βουβαλίσιο μπιφτέκι Κερκίνης, επίσης πολύ γευστικό. Ακόμα δοκιμάσαμε και ένα από τα λουκάνικα που διαθέτουν, το οποίο δε θυμάμαι ποιο ακριβώς ήταν, θυμάμαι όμως ότι το φάγαμε μέχρι τελικής πτώσης.
Πληρώσαμε κάπου περίπου 25 ευρώ το άτομο πολύ τίμιο για όλα αυτά που δοκιμάσαμε, φύγαμε σκασμένοι, πιωμένοι και γελαστοί, έχοντας στο τσεπάκι μας και μια πολύ καλή έως άψογη εξυπηρέτηση από όλες τις απόψεις. Για το χώρο είπα; Δε θα πω πολλά γιατί με συνεπήρε το όμορφο κλίμα της παρέας. Δε με ενθουσίασε ιδιαίτερα, αλλά δεν είναι καν λόγος για να μην ξανά πάω.
Στη Σουρτουκω βρέθηκα μια Τρίτη του Οκτώβρη, έχοντας πρώτα διασχίσει τη μισή Αθήνα. Εντάξει, εγώ κοιμόμουν στη μισή διαδρομή, αλλά αφού ξύπνησα και ακόμα η μαμα μου οδηγούσε αντί να με έχει ήδη αγκαλιά, ήταν πολύ μακριά! Άρχισα να γκρινιάζω αλλά πάλι δεν με πήρε αγκαλιά, γιατί έψαχνε λέει να παρκάρει σε περιοχή που πιο εύκολα βρίσκεις πετρέλαιο παρά θέση. Έτσι είπε, δεν κατάλαβα γιατί.
Το μαγαζί ήταν ωραίο, όσο είδα δηλαδή γιατί αντί να με αφήσουν ελεύθερη να μπουσουλήσω με είχαν συνέχεια αγκαλιά, λες και είμαι κανένα μωρό. Γύρω μου ειχε πολύ κόσμο, κάποιοι ήταν φίλοι της μαμάς, κάποιοι δούλευαν εκεί και ήταν και ένας ψηλός, όμορφος που με πρόσεχε πολύ και όταν μεγαλώσω θα τον παντρευτώ. Η κοπέλα που έχει το μαγαζί είναι επίσης πολύ όμορφη και καλή και μου έδωσε και ένα βιβλίο με εικόνες να διαβάσω, και μου έφερνε και συνέχεια ψωμί! Και οι άλλοι σερβιτόροι έγιναν αμέσως φίλοι μου, γιατί όλο έφερναν φαγητά και τα έβαζαν κοντά μου για να μπορώ να τα φτάσω, όταν δεν κοιτάζει η μαμα, που μονίμως μου σκουπίζει τα χέρια πριν προλάβω να ζωγραφίσω με τη σάλτσα.
Το φαγητό ήταν τέλειο, όσο με άφησε να φάω αυτή η μαμα μου που όλο εμπόδια μου βάζει και δεν με αφήνει να ευχαριστηθώ τίποτα πια! Έκλεψα, όμως, ένα λουκουμά με τυρί και έδωσα μάχη για να τον κρατήσω, που τελικά κέρδισα. Ήταν υπέροχος! Η κοπέλα μαγειρεύει πολύ καλύτερα απ τη μαμα μου, που όλο με ταΐζει ανάλατες κρεατοσουπες, λες και δεν έχω ήδη ένα δόντι!
Δοκίμασα πολλά πιάτα, και απόλαυσα παρά πολύ τη σκορδαλιά ντομάτας που συνόδευε τους γίγαντες σε κουρκούτι! Έφαγα πολλή, όση ώρα η μαμα μου έτρωγε κρυφά τους γίγαντες και την άκουσα να λέει ότι δεν έχει φάει καλύτερους στη ζωή της.Νόμιζε ότι δεν την είδα, αλλά όλα τα βλέπω εγώ! Επίσης λάτρεψα την τυρόπιτα κανταΐφι, μιλάμε πολύ γλυκεια και σούπερ, καμία σχέση με την βαρετή τυρόπιτα με ανθότυρο της γιαγιάς. Ελπιζω η καλή κοπέλα να τους δώσει τη συνταγή, μήπως και φάμε τίποτα νόστιμο επιτέλους!
Η μαμά μου λάτρεψε την χωριάτικη σαλάτα, και ας της έκλεψα τον λουκουμά, και το βουβαλίσιο μπιφτέκι που καλύτερο του δεν φτιάχνουν ούτε τα Μακ Ντοναλντς, που απ’ ότι ακούω βγάζουν εκατομμύρια! Μάλλον πρέπει η Σουρτούκω να τους πουλήσει το μπιφτέκι της, εκεί να δεις εκατομμύρια. Την είδα να τρώει και μια μπουκιά συκώτι και μου έδωσε και μένα λίγο, αλλά δεν το έφαγα γιατί ενώ ήταν τέλειο, μου έπεσε. Το υπόλοιπο το είχε ήδη φάει η μαμα, μαζί με το μπουγιουρντί και το κεμπάπ, που δεν ήθελε να μου δώσει, ενώ μύριζαν φανταστικά, γιατί είχαν πολύ αλάτι για μένα. Αυτή, όμως, η πονηρή τα έφαγε και φαινόταν πολύ ικανοποιημένη! Τρωει η μάνα και του παιδιού δεν δίνει, κατάλαβες;
Το σαγανάκι παστουρμά ήταν τόσο καλό που άξιζε που πλέον μυρίζει περίεργα το γάλα μου, η τσουχτη που έκλεψα ήταν πολύ κρεμωδης και καρμποναρενια και η πανσέτα ήταν λουκούμι, έτσι είπε ο καλός κύριος δίπλα που μοιάζει λίγο με το χάρο αλλά τελικά είναι γλυκούλης! Φάγαμε τόσο πολύ που η κοιλιτσα μου φούσκωσε και κανείς δεν σκέφτηκε να βάλει λίγο από αυτό το μαύρο αφρώδες ζουμί που έπιναν. Ούτε το άλλο το ροζ που άκουσα να λένε κρασί δεν μου έδωσαν, γιατί είμαι λέει πολύ μικρή για αυτό.
Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε, η μαμα έβγαλε μόνο ένα μπλε από το πορτοφόλι της, και είπε ότι τόσο που φάγαμε έπρεπε να έχει δώσει τουλάχιστον ένα σομόν. Φτηνά της βγήκε πάλι. Εγώ, ως η ομορφότερη του τραπεζιού δεν πλήρωσα τίποτα, έτσι κάνουν οι όμορφες άκουσα! Μετά με έβαλαν στο καρότσι και έφυγα. Δεν ήθελα να φύγω, πράγμα που έκανα σαφές στο δρόμο του γυρισμού ουρλιάζοντας ακατάπαυστα μέχρι να γίνω μπλε. Η μαμα χρειάστηκε να δώσει το αμάξι μας στον Χάρο για να με ηρεμήσει!
Περάσαμε σούπερ! Θέλω να ξαναπάω πολλές φορές, αλλα αυτή τη φορά θα παρω δικούς μου λουκουμάδες και δε θα δώσω σε κανέναν!!
Ελπίδα, ενός χρόνου, όσο και αυτό το σάιτ. Έβαλα τη μαμα μου να τα γραψει, να μου πείτε αν δεν τα έγραψε καλά!
Δηλώνω μη υπερηφάνεια πως ήμουν, είμαι και θα παραμείνω Σουρτούκω!
Τον ορισμό της Σουρτούκω – τη δίνει ωραιότατα ο Fratello στην κριτική του, όπου και σας παραπέμπω.
Με το που τοποθετήθηκε στο χάρτη του eatingout, μου έκανε κλικ. Θες το αλήτικο όνομα, θες οι ζουμερές περιγραφές των γεύσεων, θες που είναι στην ευρύτερη γειτονιά της κόρης….
Και τέτοια κλικ δεν τα αγνοείς.
Η πρώτη «ελεύθερη» συνάντηση –με την ολοκλήρωση του εμβολιασμού- έγινε στη Σουρτούκω βραδάκι Πέμπτης.
Με την απόλυτη πανσέληνο να κρέμεται ολόγιομη και φωτεινή στον Αττικό ουρανό και τη θερμοκρασία να σκαρφαλώνει στους 35 βαθμούς.
Επιτέλους! Απεριόριστες αγκαλιές και φιλιά με τη θυγατέρα….Άτιμη πανδημία, πόσα στέρησες και πόσα καθυστέρησες….
Στον εξωτερικό χώρο της Σ. διάσπαρτα τραπέζια, κάποια εξ αυτών ήδη κατειλημμένα.
Λόγω της υπερβολικής ζέστης προτιμήσαμε ένα από τα ελεύθερα τραπέζια φάτσα στην πολύβουη Χ. Σμύρνης για να «δροσιζόμαστε» λίγο, μιας και τα «καλύτερα» τραπέζια προς τα μέσα ήταν πιασμένα ή reserve..
Η εξυπηρέτηση από δύο κορίτσια άμεση και ευγενική.
Ήμουν κατάλληλα προετοιμασμένη, έχοντας ξεσηκώσει τα SOS από τις αναρτημένες κριτικές, ωστόσο η παραγγελία μας προσαρμόστηκε κυρίως στη vegetarian άποψη της κόρης.
Αρχικά ήρθε το πολυπόθητο παγωμένο νερό σε κανάτα – να σβήσουμε τη δίψα του καύσωνα.
Το menu έξυπνα “οριοθετημένο” σε μία σελίδα μπρος-πίσω, ικανό να καλύψει τα περισσότερα γούστα.
Εννοείται ότι πήραμε τη χωριάτικη σαλάτα με το κλου των τηγανισμένων λουκουμάδων φέτας. Αγαπώ τη χωριάτικη σαλάτα, η συγκεκριμένη έκδοση είναι από τις καλύτερες. Και τι ωραία ιδέα οι λουκουμάδες φέτας!
Γίγαντες περιτυλιγμένοι με κουρκούτι που συνοδεύονται με σκορδαλιά ντομάτας. Παρά την υψηλή θερμοκρασία το πιάτο αυτό παραγγέλθηκε και εκτιμήθηκε δεόντως. Ευρηματικότατο και νοστιμότατο.Να σημειώσω πως το σκόρδο δεν “ακούγεται” καθόλου, για αυτό μη διστάσετε!
Η κόρη ήθελε μπουγιουρντί, εγώ ήθελα να δοκιμάσω την τυρόπιτα κανταίφι με μπεσαμέλ τυριών στεφανωμένη με τσάτνεϊ ντομάτας, νίκησε στα σημεία (της παραγγελίας) η τυρόπιτα.
Θες η πολύ ζεστή βραδιά, θες η υπερβολικά γλυκερή γεύση της τυρόπιτας, μας φάνηκε το πιο αδύναμο πιάτο.
Πατάτες κυδωνάτες με φρέσκα μυρωδικά και στην κορυφή τους τσαλαφούτι Καρπενησίου.
Και επειδή είχαμε και τον μπαμπά στην παρέα, επιλέξαμε κεμπάπ τυλιχτό σε φύλλο, με μελιτζάνα και δροσερό γιαούρτι.
Ένα υπέροχο πιάτο, πικάντικο τόσο-όσο, με έντονη κρεατένια γεύση, χωρίς να αφήνει τη γνωστή επίγευση του “συντηρητικού” που συχνά μου μένει στο τέλος.
Ήπιαμε 5-6 μπύρες παγωμένες, όπως πρέπει να σερβίρονται!
Λογαριασμός στα 54,00 (μαζί με τα ποτά)
Η Σ. προσφέρει νόστιμο και τίμιο φαγάκι.
Θα επιστρέψω!
Θέμα πρώτον (μια και βρισκόμαστε σε περίοδο Πανελληνίων): Τι εστί σουρτούκω; Ως σουρτούκω ή σουρτούκα, θηλυκό του σουρτούκης, χαρακτηρίζεται αυτή που όλο γυρνάει έξω και κάνει βόλτες, παλαιότερα γυναίκα ελευθερίων ηθών.
Θέμα δεύτερον: Τι εστί ΣΟΥΡΤΟΥΚΩ; Μεζεδοπωλείο ιδρυθέν εν έτει 2019 στην παλιά αγορά του Βύρωνα, που φιλοξένησε προ ημερών παρέα φίλων του eating out και άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά: Λόγω ειδικών συνθηκών είχαμε κλείσει τραπέζι στον πίσω έξω χώρο. Ήσυχο περιβάλλον, που θα το ήθελα λίγο πιο πράσινο, με σωστή, δηλαδή αραιά διάταξη των τραπεζιών, επιφυλαχθήκαμε όλοι να πραγματοποιήσουμε δεύτερη επίσκεψη, όταν αυτό επιτραπεί, στον πραγματικά κιμπάρικο εσωτερικό χώρο, που εντυπωσιάζει με τη φροντίδα που δόθηκε για τη διαμόρφωσή του, αρχίζοντας από τα vintage πλακάκια του δαπέδου, περνώντας το βλέμμα στους χαριτωμένα διακοσμημένους τοίχους και καταλήγοντας, επιτρέψτε μου την υπερβολή, στο michelangelικής τεχνοτροπίας ταβάνι.
Είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να συζητήσουμε με τις δύο κυρίες που βρίσκονται πίσω από τη ΣΟΥΡΤΟΥΚΩ, την Τζο και την Ξένια (αν θυμάμαι καλά) όπως και την Ελένη (εδώ είμαι σίγουρος, γιατί τα ονόματα των μαγείρων/μαγειρισσών δεν τα ξεχνάω ποτέ). Συνεπικουρούμενες από μια ομάδα ευγενικών, χαμογελαστών και σβέλτων παιδιών που φροντίζουν Σάββατο βράδυ, δηλαδή απόλυτη ώρα αιχμής, να μην έχει κανείς το παραμικρό παράπονο από την εξυπηρέτηση, απέδειξαν ότι ένας απρόσμενα υποδειγματικός χώρος εστίασης μπορεί να είναι κρυμμένος σε μια από τις λιγότερο γνωστές γειτονιές της πρωτεύουσας.
Η σεφ Ελένη, με προηγούμενη θητεία στο ΚΑΠΠΑ στον Κεραμεικό (το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, όπως έμαθα έχει δυστυχώς παύσει να λειτουργεί, κρίμα και πάλι κρίμα) υποστηρίζει με την τέχνη της ένα κατάλογο με αρκετές, ευτυχώς όμως όχι πάρα πολλές επιλογές, που κινούνται στη λογική του μεζέ, με τα πιάτα να μπαίνουν όλα στη μέση του τραπεζιού. Αυτό που εκτίμησα ιδιαίτερα είναι το ότι, αν και η παραγγελία μας ήταν αντικειμενικά πολύ μεγάλη, σεβάστηκαν την προτροπή μας να επικρατήσει ρέγουλα στο σερβίρισμα των πιάτων. Όποιος διαβάζει τακτικά τις κριτικές μου θα θυμάται πόσο συχνά έχω γκρινιάξει για τον καταιγιστικό ρυθμό με τον οποίο καταφθάνουν σε πολλά μαγαζιά τα παραγγελθέντα, με αποτέλεσμα να εξαναγκάζονται οι πελάτες σε αγώνα δρόμου, αν θέλουν να απολαύσουν τα πιάτα στη σωστή θερμοκρασία. Στο σημείο αυτό η ΣΟΥΡΤΟΥΚΩ πήρε από έναν Σαλονικιό καλοφαγά άριστα 10!
Για προθέρμανση, αλλά και στο τέλος για κλείσιμο, ένα ποτηράκι ρακή καλής ποιότητας. Τα πιάτα που δοκιμάσαμε σας τα παραθέτω κατά σειρά εμφάνισης στο τραπέζι:
Χωριάτικη σαλάτα (7,50 €), η οποία πέραν των κλασσικών συστατικών – ντομάτα, αγγούρι, φρέσκο κρεμμύδι, ελιές και κάπαρη – περιέχει και φρεσκοτηγανισμένα λουκουμαδάκια φέτας, η πρώτη ευχάριστη έκπληξη του μενού. Ακολούθησαν λουκάνικο κεφτέ από τη Δράμα με ιδιαίτερα επιτυχημένη τυροκαυτερή και μουστάρδα (8,50 €) και το προαναγγελθέν highlight της βραδιάς: Γίγαντες σε κουρκούτι με σκορδαλιά ντομάτας (7 €). Τόσο το πανάλαφρο κουρκούτι όσο και – κυρίως – η γλυκοσκορδάτη σάλτσα που τους συνόδευε τοποθετούν το πιάτο αυτό στα απόλυτα must order του μαγαζιού.
Ο δεύτερος γύρος ξεκίνησε με πανσέτα φούρνου με καπνιστή πάπρικα και πατάτες baby ως συνοδευτικό (7,50 €), σουτζουκάκια Δράμας με σάλτσα ντομάτας (όχι όμως τη γνωστή σαλονικιώτικη πάπρικα) και γιαούρτι μπαχαρικών (8 €), πιάτο υποδειγματικά εκτελεσμένο από τη μαγείρισσα, κοτόπουλο φιλέτο με κινόα και γιαούρτι (8,50 €) και κεμπάπ σε φύλλο Βηρυτού με μελιτζάνα και γιαούρτι (8 €), που έκλεισε με απροσδόκητη νοστιμιά και αυτή τη σειρά, που ήταν περισσότερο κυρίως πιάτα παρά μεζέδες.
Μολονότι είχαμε πια χορτάσει, δεν αντισταθήκαμε στις δύο τελευταίες σπεσιαλιτέ της κουζίνας: Μανιάτικες τσουχτές, δηλαδή χειροποίητα ζυμαρικά, με χοντροκομμένο παστό Καλαμάτας, μυζήθρα και αβγά τηγανιτά (8,50 €), πραγματικά πάρα πολύ νόστιμο, ευτυχώς που σαν μεγάλη παρέα καταφέραμε να το γευτούμε όλοι, και – ως επιστέγασμα του δείπνου μας – τυρόπιτα κανταΐφι με μπεσαμέλ τυριών και κρύο τσάτνεϊ ντομάτας, μια ελληνική εκδοχή του κιουνεφέ (7,50 €), που βάζει τα γυαλιά στους γείτονες. Για το γλυκό επιδόρπιο είχε φροντίσει η φίλη tzia, ας είναι καλά.
Για την επόμενη φορά έχω προσημειώσει το μοσχαρίσιο συκώτι με λεμονάτη σάλτσα μυρωδικών και σκορδάκι, το οποίο παίνεσε ιδιαίτερα η σεφ. Έχουμε συνεπώς ένα ακόμα λόγο να ξανασουρτουκέψουμε.
Οι μερίδες όλες όχι μόνο νόστιμες αλλά και μάλλον μεγάλες για μεζεδοπωλείο – και σε πολύ λογικές τιμές. Στα ποτά υπήρξε πολυφωνία, εγώ ήμουν ο μόνος που προτίμησε μια μπίρα τύπου Weiss της Πατραϊκής Ζυθοποιϊας, ίσως μια ιδέα πιο γλυκιά από την αυθεντική γερμανική.
Γενικό συμπέρασμα: Στη ΣΟΥΡΤΟΥΚΩ αξίζει τον κόπο να κάνετε και μία και δύο επισκέψεις. Θα το ευχαριστηθείτε!
Τώρα που ξαναβρίσκουμε την αίσθηση της, ας πούμε, κανονικότητας και το να φας έξω με φίλους δεν αποτελεί séquence ταινίας επιστημονικής φαντασίας, ομολογώ ότι αναρωτήθηκα αν υπάρχει κάτι, έστω κι ελάχιστα, θετικό που να προέκυψε από το εξάμηνο lock down της εστίασης …
Καθότι, φύσει μη σας πω και θέσει, αισιόδοξο άτομο αποφάσισα πως ναι! Με χαρά βλέπω όλα τα αγαπημένα μου εστιατόρια να έχουν εκμεταλλευθεί τον χρόνο και να έχουν επανέλθει δυναμικότερα από ποτέ!
Τρανό παράδειγμα αποτελεί η Σουρτούκω! Το μαγαζί, το οποίο αν δεν απατώμαι, είχε μόλις συστηθεί στο Αθηναϊκό κοινό τον Μάιο του 2019 , στο οποίο κάλεσα φίλους για μια καθυστερημένη ονομαστική εορτή την ίδια χρονιά και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Στο μεσοδιάστημα το επισκεφθήκαμε αρκετές φορές και δε θα μπορούσα παρά να παρατηρήσω ότι υπήρξε μία, αν όχι κάμψη, τουλάχιστον ένας εφησυχασμός.
Ξέρετε ότι δεν το έχω με τις περιγραφές του χώρου…τις βαριέμαι. Όμως εδώ θα πρέπει να κάνετε μια στάση και να παρατηρήσετε. Το μαγαζί βρίσκεται στην Παλιά αγορά του Βύρωνα κι έχει μια μακριά ιστορία πίσω του. Μια ιστορία που χαίρομαι να βλέπω ότι έχουν σεβαστεί απόλυτα με μικρές χαριτωμένες διακοσμητικές παρεμβάσεις. Υπέροχα πλακάκια στο δάπεδο αλλά αφήστε το βλέμμα σας να περιπλανηθεί στο ταβάνι. Καθότι καλοκαίρι, πλέον θα καθίσετε στην σκεπασμένη, λουλουδάτη, αυλή και θα βιώσετε τι σημαίνει πραγματική απόσταση μεταξύ τραπεζιών.
Από την εξυπηρέτηση δε θα έχετε κανένα παράπονο. Άμεση, ευγενική, με χαμόγελο. Οι δύο ιδιοκτήτριες επίσης θα περάσουν από το τραπέζι σας για να ρωτήσουν τις απόψεις σας και να ακούσουν τις παρατηρήσεις σας.
Το καλωσόρισμα θα είναι ένα ποτήρι γλυκόπιοτου τσίπουρου (ή ρακής δεν έχω καταλάβει, ακόμη τη διαφορά) και μην παραλείψετε το υπέροχο μαύρο προζυμένιο ψωμί τους. Να το πάρετε, όχι γιατί θα σας χρειαστεί, αλλά μόνο και μόνο για τη γεύση του.
Ας πάμε σε ότι δοκιμάσαμε στην τελευταία επίσκεψή μας πριν 2 Κυριακές..(θα είναι πολλά διότι υπήρξαν κι εκπλήξεις…)
• Χωριάτικη σαλάτα με λουκουμάδες φέτας!
Ω ναι! Φρέσκα και τραγανά υλικά της γνωστής, σε όλους μας, σαλάτας, συν κάππαρη, και φρέσκο κρεμμύδι με τους λουκουμάδες να κάνουν τη διαφορά. Μη διστάσετε να ζητήσετε να σας βάλουν λίγους περισσότερους. Υπέροχα τραγανοί κι εύγευστοι που κλείνουν μέσα τους τη γεύση του εθνικού μας τυριού. 7.00e.
• Μπουγιουρντί
Υπέροχα κρεμώδες με προσθήκη κασεριού που προσθέτει μια γλυκοπικάντικη γεύση ενώ η ντομάτα και η πιπεριά δένουν αρμονικά. Αν το επιθυμείτε περισσότερο πικάντικο (όπως και τα υπόλοιπα πιάτα του καταλόγου τους) δεν έχετε παρά να το ζητήσετε. 6.00e.
• Σουτζουκάκια φούρνου πικάντικα
Στη λογική της Βορειοελλαδίτικης παρασκευής τους. Κρεατένια, με εξαιρετικής ποιότητας κιμά, διακριτικά μπαχάρια, νόστιμη, δεμένη, σάλτσα ντομάτας και γιαούρτι. 7.50e.
• Μπριζολάκια μαύρου χοίρου
Λεπτοκομμένα και, παρότι ψημένα στη σχάρα, καθόλου στεγνά. Περιχύνονται διακριτικά από μια ελαφριά sauce λεμονιού που τους δίνει σπιρτάδα χωρίς να καπελώνει τη γεύση του μαύρου χοίρου. Η μουστάρδα στο πλάι αποτελεί το ιδανικό συνοδευτικό. 12.00e.
Εδώ είχαμε ήδη χορτάσει, διότι κρατήστε στα υπόψη ότι οι μερίδες είναι κανονικές κι όχι μεζεδοπωλείου (το καλύτερο βέβαια σας το κρατώ για το τέλος). Έλα όμως που στο διπλανό τραπέζι ήταν κάποιοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι οπότε μεταφερθήκαμε και είχα τη δυνατότητα να δοκιμάσω επίσης…
• Τυρόπιτα κανταΐφι
Εξαιρετική. Φίνα μπεσαμέλ τυριών, τραγανό κανταΐφι, υπέροχη μαρμελάδα ντομάτας και μαύρο σουσάμι. Μπορώ να σας πω ότι μου έφερε στο μυαλό ένα πειραγμένο κιουνεφέ. 7.00e.
• Κοτόπουλο φιλέτο
Έχει ανατολίτικα αρώματα και είναι ζουμερό όμως η αποκάλυψη ήταν η ζεστή σαλάτα κινόας που το συνοδεύει. Εύγευστο, ελαφρύ κι υγεινό, τι άλλο θέλετε? Εγώ πάντως θα το παραγγείλω για δικό μου κυρίως την επόμενη φορά. 8.00e.
Άφησα για το τέλος αυτό που πραγματικά με εντυπωσίασε και αποτελεί, κατά τη γνώμη του, το signature πιάτο τους.
• Γίγαντες σε κουρκούτι
Βασικά δε μιλάμε για κουρκούτι μιλάμε για tempura. Τραγανοί, αλάδωτοι, γήινα νόστιμοι οι οποίοι συνοδεύονται από σκορδαλιά ντομάτας. Μη φοβάστε το σκόρδο είναι διακριτικό κι η τελική γεύση υπέροχα δροσερή και yummy! Το θεωρώ ιεροσυλία να μην το παραγγείλετε ακόμη κι αν ξινίζετε τα μούτρα σας στην ιδέα των οσπρίων. 6.50e.
Μετά από 660 λέξεις κριτικής φαντάζομαι ότι είναι περιττό να σας πω αν το προτείνω… Εννοείται πως ναι με κλειστά μάτια! Το μόνο που περιμένω είναι να δοκιμάσω και τα υπόλοιπα πιάτα τους που μου έκανα κλικ (σχεδόν όλα δηλαδή) αλλά και να τα μοιραστώ με τους υπόλοιπους έμπιστους καλοφαγάδες της ομάδας!