Δύο φιλικά ζευγάρια επισκεφθήκαμε, ύστερα από αποχή τριών χρόνων είναι η αλήθεια, το LA PASTERIA της Νέας Σμύρνης, ένα από τα πιο παλιά και πιο επιτυχημένα καταστήματα της αλυσίδας. Το θυμάμαι σχεδόν πάντα με πολύ κόσμο και τα Σαββατοκύριακα ένας κακός χαμός. Η θέση του, σε μια γωνία του δρόμου που κατηφορίζει προς το γήπεδο του Πανιωνίου, είναι καλή και την εκμεταλλεύεται αυτή την εποχή με τον καλύτερο τρόπο αξιοποιώντας την περιφερειακή τζαμαρία που ανοίγει εντελώς, επιτρέποντας έτσι άμεση οπτική επαφή με τον κήπο. Όσον αφορά το παρκάρισμα (6 στα 10) το μόνο παρήγορο είναι ότι οι περισσότεροι πελάτες είναι Νεοσμυρνιώτες και έρχονται με τα πόδια.
Με ικανοποίηση διαπιστώσαμε αισθητές βελτιώσεις σε πολλά σημεία, αν και η βασική διαρρύθμιση δεν άλλαξε. Ενιαία επίπλωση με καφέ τραπέζια των 4 ατόμων και αναπαυτικές ξύλινες καρέκλες, καθόλου στριμωγμένα (έχει και τα καλά της η πανδημία), καθαρά καρό τραπεζομάντηλα. Οι τοίχοι στον μέσα χώρο παραμένουν χωρίς ουσιαστική διακόσμηση, οι τουαλέτες όμως, που βρίσκονται στο υπόγειο, ανακαινίστηκαν και ευπρεπίστηκαν.
Αυτό από το οποίο δεν είχα ποτέ παράπονο από το LA PASTERIA, δηλαδή το σέρβις, παραμένει άψογο. Είχαμε φροντίσει βέβαια να κλείσουμε τραπέζι, Παρασκευή βράδυ μην το διακινδυνεύσετε, όμως μας υποδέχτηκαν, μας εξυπηρέτησαν και μας ξεπροβόδισαν με το χαμόγελο. Το προσωπικό, νέα παιδιά, παίρνουν την παραγγελία και φέρνουν πιάτα και ποτά, απόλυτα επαγγελματικά, με σβελτάδα, χιούμορ και χαμόγελο. Ερωτηθήκαμε αν θέλουμε εμφιαλωμένο νερό, ερωτηθήκαμε αν θέλουμε έξτρα ψωμάκια με το ντιπ και τις ελιές της αρχής (με τη διευκρίνιση ότι χρεώνονται επιπλέον), ερωτηθήκαμε τέλος αν θέλουμε παρμεζάνα στην πάστα και ήρθε φρέσκια και γενναιόδωρη.
Η κουζίνα εξακολουθεί – και στη μετά Μποτρίνι εποχή – να μην κρύβει εκπλήξεις, ούτε ευχάριστες ούτε δυσάρεστες. Επειδή είχαμε συμφωνήσει να βγούμε για ένα κρασάκι και – κυρίως – να τα πούμε, παραγγείλαμε κάπως ανορθόδοξα για ιταλικό εστιατόριο, δηλαδή όλα στη μέση, ως εξής:
Bruschetta Mista (7,50 €) για το ξεκίνημα, τέσσερις διαφορετικές γεύσεις (καπνιστή μελιτζάνα, κατσικίσιο τυρί, φρέσκια ντομάτα, βασιλικό, πιπεριές και μους τυριών) πάνω σε ωραία φρυγανισμένο ψωμί. Μερακλίδικα φτιαγμένες, σας τις συστήνω ανεπιφύλακτα, ακόμα κι αν είστε μόνο δύο άτομα. Παρέα με τις μπρουσκέτες μια δροσερή σαλάτα Σιτσιλιάνα (μεγάλη μερίδα, 11 €) με πράσινη σαλάτα, ψητά λαχανικά, μους τυριών και dressing από λιαστή ντομάτα και κάπαρη). Στη συνέχεια μια πίτσα σπέσιαλ La Pasteria (15,60 €) με μοτσαρέλα, παρμεζάνα, προσούτο, σαλάμι, μπέικον, μανιτάρια και φρέσκια σάλτσα τομάτας. Επιτυχημένη η ζύμη – όπως μας είπαν, τώρα πια την αφήνουν δύο μέρες στο ψυγείο να τραβήξει – και πολύ πλούσια τα υλικά. Ήταν η πρώτη φορά που έφαγα πίτσα στο LA PASTERIA, δεν το μετάνιωσα. Πρώτη φορά επίσης δοκίμασα και την Pasta Mista (14 €) δηλαδή ποικιλία ζυμαρικών (πένες και ριγκατόνι) στο φούρνο με λιανισμένο κοτόπουλο, μπέικον, κρέμα γάλακτος και παρμεζάνα. Ήπιαμε δύο μπουκάλια «Κανένας» του Τσάνταλη, σταθερή αξία, και βάλαμε στο τέλος δύο τιραμισού (6,50 €, έχω φάει και καλύτερα) – πού αλλού; – στη μέση.
Ο λογαριασμός κόντεψε μεν τα 100 ευρώπουλα, 40 € κόστισαν όμως μόνο τα κρασιά, συνεπώς το κόστος ανά άτομο υπολογίζεται στα 15 ευρώ, το απόλυτο value for money για αυτό το είδος παραγγελίας. Συμπέρασμα: Στη Νέα Σμύρνη το LA PASTERIA παίζει προς το παρόν χωρίς αντίπαλο (έχει ανοίξει βέβαια ένα μικρό καινούριο ιταλικό ακριβώς απέναντι από το σπίτι μου, οπότε περιμένετε να το επισκεφθώ) και εφόσον διατηρήσει αυτό το επίπεδο τιμών – κουζίνας – σέρβις δύσκολα να εκτοπισθεί από τη δεσπόζουσα θέση του.
Υ.Γ.: Για τεχνικούς λόγους αυτή η κριτική δεν συνοδεύεται από φωτογραφίες, θα τις προσθέσω στην επόμενη επίσκεψη.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Δύο φιλικά ζευγάρια επισκεφθήκαμε, ύστερα από αποχή τριών χρόνων είναι η αλήθεια, το LA PASTERIA της Νέας Σμύρνης, ένα από τα πιο παλιά και πιο επιτυχημένα καταστήματα της αλυσίδας. Το θυμάμαι σχεδόν πάντα με πολύ κόσμο και τα Σαββατοκύριακα ένας κακός χαμός. Η θέση του, σε μια γωνία του δρόμου που κατηφορίζει προς το γήπεδο του Πανιωνίου, είναι καλή και την εκμεταλλεύεται αυτή την εποχή με τον καλύτερο τρόπο αξιοποιώντας την περιφερειακή τζαμαρία που ανοίγει εντελώς, επιτρέποντας έτσι άμεση οπτική επαφή με τον κήπο. Όσον αφορά το παρκάρισμα (6 στα 10) το μόνο παρήγορο είναι ότι οι περισσότεροι πελάτες είναι Νεοσμυρνιώτες και έρχονται με τα πόδια.
Με ικανοποίηση διαπιστώσαμε αισθητές βελτιώσεις σε πολλά σημεία, αν και η βασική διαρρύθμιση δεν άλλαξε. Ενιαία επίπλωση με καφέ τραπέζια των 4 ατόμων και αναπαυτικές ξύλινες καρέκλες, καθόλου στριμωγμένα (έχει και τα καλά της η πανδημία), καθαρά καρό τραπεζομάντηλα. Οι τοίχοι στον μέσα χώρο παραμένουν χωρίς ουσιαστική διακόσμηση, οι τουαλέτες όμως, που βρίσκονται στο υπόγειο, ανακαινίστηκαν και ευπρεπίστηκαν.
Αυτό από το οποίο δεν είχα ποτέ παράπονο από το LA PASTERIA, δηλαδή το σέρβις, παραμένει άψογο. Είχαμε φροντίσει βέβαια να κλείσουμε τραπέζι, Παρασκευή βράδυ μην το διακινδυνεύσετε, όμως μας υποδέχτηκαν, μας εξυπηρέτησαν και μας ξεπροβόδισαν με το χαμόγελο. Το προσωπικό, νέα παιδιά, παίρνουν την παραγγελία και φέρνουν πιάτα και ποτά, απόλυτα επαγγελματικά, με σβελτάδα, χιούμορ και χαμόγελο. Ερωτηθήκαμε αν θέλουμε εμφιαλωμένο νερό, ερωτηθήκαμε αν θέλουμε έξτρα ψωμάκια με το ντιπ και τις ελιές της αρχής (με τη διευκρίνιση ότι χρεώνονται επιπλέον), ερωτηθήκαμε τέλος αν θέλουμε παρμεζάνα στην πάστα και ήρθε φρέσκια και γενναιόδωρη.
Η κουζίνα εξακολουθεί – και στη μετά Μποτρίνι εποχή – να μην κρύβει εκπλήξεις, ούτε ευχάριστες ούτε δυσάρεστες. Επειδή είχαμε συμφωνήσει να βγούμε για ένα κρασάκι και – κυρίως – να τα πούμε, παραγγείλαμε κάπως ανορθόδοξα για ιταλικό εστιατόριο, δηλαδή όλα στη μέση, ως εξής:
Bruschetta Mista (7,50 €) για το ξεκίνημα, τέσσερις διαφορετικές γεύσεις (καπνιστή μελιτζάνα, κατσικίσιο τυρί, φρέσκια ντομάτα, βασιλικό, πιπεριές και μους τυριών) πάνω σε ωραία φρυγανισμένο ψωμί. Μερακλίδικα φτιαγμένες, σας τις συστήνω ανεπιφύλακτα, ακόμα κι αν είστε μόνο δύο άτομα. Παρέα με τις μπρουσκέτες μια δροσερή σαλάτα Σιτσιλιάνα (μεγάλη μερίδα, 11 €) με πράσινη σαλάτα, ψητά λαχανικά, μους τυριών και dressing από λιαστή ντομάτα και κάπαρη). Στη συνέχεια μια πίτσα σπέσιαλ La Pasteria (15,60 €) με μοτσαρέλα, παρμεζάνα, προσούτο, σαλάμι, μπέικον, μανιτάρια και φρέσκια σάλτσα τομάτας. Επιτυχημένη η ζύμη – όπως μας είπαν, τώρα πια την αφήνουν δύο μέρες στο ψυγείο να τραβήξει – και πολύ πλούσια τα υλικά. Ήταν η πρώτη φορά που έφαγα πίτσα στο LA PASTERIA, δεν το μετάνιωσα. Πρώτη φορά επίσης δοκίμασα και την Pasta Mista (14 €) δηλαδή ποικιλία ζυμαρικών (πένες και ριγκατόνι) στο φούρνο με λιανισμένο κοτόπουλο, μπέικον, κρέμα γάλακτος και παρμεζάνα. Ήπιαμε δύο μπουκάλια «Κανένας» του Τσάνταλη, σταθερή αξία, και βάλαμε στο τέλος δύο τιραμισού (6,50 €, έχω φάει και καλύτερα) – πού αλλού; – στη μέση.
Ο λογαριασμός κόντεψε μεν τα 100 ευρώπουλα, 40 € κόστισαν όμως μόνο τα κρασιά, συνεπώς το κόστος ανά άτομο υπολογίζεται στα 15 ευρώ, το απόλυτο value for money για αυτό το είδος παραγγελίας. Συμπέρασμα: Στη Νέα Σμύρνη το LA PASTERIA παίζει προς το παρόν χωρίς αντίπαλο (έχει ανοίξει βέβαια ένα μικρό καινούριο ιταλικό ακριβώς απέναντι από το σπίτι μου, οπότε περιμένετε να το επισκεφθώ) και εφόσον διατηρήσει αυτό το επίπεδο τιμών – κουζίνας – σέρβις δύσκολα να εκτοπισθεί από τη δεσπόζουσα θέση του.
Υ.Γ.: Για τεχνικούς λόγους αυτή η κριτική δεν συνοδεύεται από φωτογραφίες, θα τις προσθέσω στην επόμενη επίσκεψη.