Τα καλοκαίρια μου είναι των άκρων. Από τη μία έχω πάρα, μα πάρα, πολλή δουλειά, ένταση, νεύρα, συσσωρευμένη κούραση, κι απ’ την άλλη κατορθώνω, μόλις σώσω και ξεμπλέξω με τις εργασιακές υποχρεώσεις της κάθε μέρας, να κάνω switch mode στον εγκεφαλικό μου διακόπτη μπαίνοντας σε διάθεση χαλάρωσης, ανεμελιάς και διακοπών έστω και στην Αθήνα.
Φυσικά κρεμώ τις κατσαρόλες και τα τηγάνια μου. Όχι μόνο δεν έχω διάθεση να μαγειρέψω αλλά γενικά το μόνο που κάνω είναι να βάζω κανένα πλυντήριο κι αυτό όταν υπάρχει μεγάλη ανάγκη.
Εδώ και κάποια χρόνια ανακαλύψαμε σχεδόν τυχαία τον Ηλία κι έκτοτε αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς των καλοκαιρινών μηνών αφού, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν τον έχω επισκεφθεί ποτέ τους χειμωνιάτικους.
Μας κέρδισε από την πρώτη φορά η εξυπηρέτησή τους η οποία είναι ευγενέστατη, επεξηγηματική, με διάθεση κουβέντας κι ανταλλαγής απόψεων και σχολίων.
Το φαγητό του, σαφώς, δε δρέπει δάφνες πρωτοτυπίας. Θα βρείτε απλές παρασκευές οι οποίες όμως θα διαφοροποιηθούν από πολλά άλλα αντίστοιχα μαγαζιά λόγω της νοστιμιάς, φρεσκάδας, άψογης πρώτης ύλης, μαστόρικης παρασκευής και, τηρουμένων των αναλογιών, καλής τιμής.
Το περιβάλλον είναι παντελώς ανεπιτήδευτο. Απλά τραπέζια και καρέκλες τα οποία βρίσκονται κάτω από στέγαστρο σε κάτι σαν ελαφρώς υπερυψωμένο πεζοδρόμιο. Η τέντα και οι ανεμιστήρες δε θα σας αφήσουν να βράσετε ενώ θα εκτιμήσετε την καθαριότητα του χώρου, των σερβίτσιων, του παγωμένου νερού που θα προσγειωθεί άμεσα σε κανάτα και της μπύρας όσο και των ποτηριών της. Επειδή δεν παρατηρώ ποτέ μεμονωμένες τιμές θα σας δώσω μια ιδέα βασιζόμενη στην τελευταία παραγγελία μας:
· Χωριάτικη σαλάτα υπερπαραγωγή. Από τις ωραιότερες που έχω φάει στην Αθήνα. Γλυκύτατη ντομάτα, ζωντανό αγγούρι, κρεμμύδι, πιπεριά, ελίτσες, πιπερίτσες τουρσί, κάππαρη, φύλλα ρόκας, ευμεγέθες κομμάτι νόστιμης φέτας, παξιμαδάκια χαρουπιού. Με θαυμάσιο φρουτώδες ελαιόλαδο.
· Μύδια αχνιστά. Σαρκώδη και τρυφερά. Ελαφρύ άρωμα σκόρδου με υποψία κρασιού και λεμονιού συν τα φύλλα βασιλικού που προσέδιδαν μια διαφορετική διάσταση που τους πήγαινε πολύ. Φυσικά δεν αφήσαμε να πάει χαμένη ούτε μία σταγόνα από το θεϊκό ζουμάκι τους.
· Χταπόδι ψητό. Τραγανό απ’ έξω, ζουμερό μέσα. Τόσο όσο έπρεπε μαστιχωτό. Με ακαταμάχητο άρωμα από το κάρβουνο.
· Καλαμάρι ψητό. Αφτιασίδωτο με ακαταμάχητο άρωμα από το κάρβουνο.
· Μια μεγάλη φέτα από ψάρι ικανή να χορτάσει τουλάχιστον 2 άτομα. Δε θυμάμαι αν ήταν συναγρίδα, μαγιάτικο ή μυλοκόπι. Θυμάμαι όμως τη νοστιμιά και το άρτιο ψήσιμο. Λαδολέμονο σε μεγάλη ποσότητα και αφθονία κομμένων λεμονιών προσμετρώνται στα υπέρ.
Τα ανωτέρω μαζί με τρείς ή τέσσερις μπύρες, το λαδοριγανάτο άφθονο ψωμάκι της αρχής, φρούτα στο τέλος καθώς και μία υπέροχη πορτοκαλόπιτα με φύλλο κανταΐφι , παγωτό καϊμάκι και γλυκό βύσσινο κόστισαν 70 e. Πολλά ή λίγα εσείς θα το κρίνετε.
Τον Αύγουστο του 18 γιόρτασα εκεί για τελευταία φορά με τη μαμά μου την επερχόμενη γιορτή μου αφού την επομένη έφευγα για Ικαρία. Ακόμη θυμάμαι το χαμόγελό και την επιδοκιμασία της όταν έφαγε την πεσκανδρίτσα που μας είχαν ετοιμάσει. Ίσως λοιπόν η έννοια της τιμής να είναι πολύ προσωπική. Οι αναμνήσεις και τα χαμόγελα είναι ανεκτίμητα.
Επί του πιεστηρίου: θεωρώ υποχρέωσή μου μετά τη χθεσινή πεσκανδρίτσα να βάλω την ανώτερη βαθμολογία στη γεύση. Αποτελεί πλέον ένα εκ των δύο κορυφαίων ψαρομάγαζων στην προσωπική μου κλίμακα αξιολόγησης.
ΥΓ: Ευχαριστώ πολύ τον Αντώνη που μοιράστηκε μαζί μας τις ιστορίες του παππού του.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Τα καλοκαίρια μου είναι των άκρων. Από τη μία έχω πάρα, μα πάρα, πολλή δουλειά, ένταση, νεύρα, συσσωρευμένη κούραση, κι απ’ την άλλη κατορθώνω, μόλις σώσω και ξεμπλέξω με τις εργασιακές υποχρεώσεις της κάθε μέρας, να κάνω switch mode στον εγκεφαλικό μου διακόπτη μπαίνοντας σε διάθεση χαλάρωσης, ανεμελιάς και διακοπών έστω και στην Αθήνα.
Φυσικά κρεμώ τις κατσαρόλες και τα τηγάνια μου. Όχι μόνο δεν έχω διάθεση να μαγειρέψω αλλά γενικά το μόνο που κάνω είναι να βάζω κανένα πλυντήριο κι αυτό όταν υπάρχει μεγάλη ανάγκη.
Εδώ και κάποια χρόνια ανακαλύψαμε σχεδόν τυχαία τον Ηλία κι έκτοτε αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς των καλοκαιρινών μηνών αφού, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν τον έχω επισκεφθεί ποτέ τους χειμωνιάτικους.
Μας κέρδισε από την πρώτη φορά η εξυπηρέτησή τους η οποία είναι ευγενέστατη, επεξηγηματική, με διάθεση κουβέντας κι ανταλλαγής απόψεων και σχολίων.
Το φαγητό του, σαφώς, δε δρέπει δάφνες πρωτοτυπίας. Θα βρείτε απλές παρασκευές οι οποίες όμως θα διαφοροποιηθούν από πολλά άλλα αντίστοιχα μαγαζιά λόγω της νοστιμιάς, φρεσκάδας, άψογης πρώτης ύλης, μαστόρικης παρασκευής και, τηρουμένων των αναλογιών, καλής τιμής.
Το περιβάλλον είναι παντελώς ανεπιτήδευτο. Απλά τραπέζια και καρέκλες τα οποία βρίσκονται κάτω από στέγαστρο σε κάτι σαν ελαφρώς υπερυψωμένο πεζοδρόμιο. Η τέντα και οι ανεμιστήρες δε θα σας αφήσουν να βράσετε ενώ θα εκτιμήσετε την καθαριότητα του χώρου, των σερβίτσιων, του παγωμένου νερού που θα προσγειωθεί άμεσα σε κανάτα και της μπύρας όσο και των ποτηριών της. Επειδή δεν παρατηρώ ποτέ μεμονωμένες τιμές θα σας δώσω μια ιδέα βασιζόμενη στην τελευταία παραγγελία μας:
· Χωριάτικη σαλάτα υπερπαραγωγή. Από τις ωραιότερες που έχω φάει στην Αθήνα. Γλυκύτατη ντομάτα, ζωντανό αγγούρι, κρεμμύδι, πιπεριά, ελίτσες, πιπερίτσες τουρσί, κάππαρη, φύλλα ρόκας, ευμεγέθες κομμάτι νόστιμης φέτας, παξιμαδάκια χαρουπιού. Με θαυμάσιο φρουτώδες ελαιόλαδο.
· Μύδια αχνιστά. Σαρκώδη και τρυφερά. Ελαφρύ άρωμα σκόρδου με υποψία κρασιού και λεμονιού συν τα φύλλα βασιλικού που προσέδιδαν μια διαφορετική διάσταση που τους πήγαινε πολύ. Φυσικά δεν αφήσαμε να πάει χαμένη ούτε μία σταγόνα από το θεϊκό ζουμάκι τους.
· Χταπόδι ψητό. Τραγανό απ’ έξω, ζουμερό μέσα. Τόσο όσο έπρεπε μαστιχωτό. Με ακαταμάχητο άρωμα από το κάρβουνο.
· Καλαμάρι ψητό. Αφτιασίδωτο με ακαταμάχητο άρωμα από το κάρβουνο.
· Μια μεγάλη φέτα από ψάρι ικανή να χορτάσει τουλάχιστον 2 άτομα. Δε θυμάμαι αν ήταν συναγρίδα, μαγιάτικο ή μυλοκόπι. Θυμάμαι όμως τη νοστιμιά και το άρτιο ψήσιμο. Λαδολέμονο σε μεγάλη ποσότητα και αφθονία κομμένων λεμονιών προσμετρώνται στα υπέρ.
Τα ανωτέρω μαζί με τρείς ή τέσσερις μπύρες, το λαδοριγανάτο άφθονο ψωμάκι της αρχής, φρούτα στο τέλος καθώς και μία υπέροχη πορτοκαλόπιτα με φύλλο κανταΐφι , παγωτό καϊμάκι και γλυκό βύσσινο κόστισαν 70 e. Πολλά ή λίγα εσείς θα το κρίνετε.
Τον Αύγουστο του 18 γιόρτασα εκεί για τελευταία φορά με τη μαμά μου την επερχόμενη γιορτή μου αφού την επομένη έφευγα για Ικαρία. Ακόμη θυμάμαι το χαμόγελό και την επιδοκιμασία της όταν έφαγε την πεσκανδρίτσα που μας είχαν ετοιμάσει. Ίσως λοιπόν η έννοια της τιμής να είναι πολύ προσωπική. Οι αναμνήσεις και τα χαμόγελα είναι ανεκτίμητα.
Επί του πιεστηρίου: θεωρώ υποχρέωσή μου μετά τη χθεσινή πεσκανδρίτσα να βάλω την ανώτερη βαθμολογία στη γεύση. Αποτελεί πλέον ένα εκ των δύο κορυφαίων ψαρομάγαζων στην προσωπική μου κλίμακα αξιολόγησης.
ΥΓ: Ευχαριστώ πολύ τον Αντώνη που μοιράστηκε μαζί μας τις ιστορίες του παππού του.