Τα ΝΤΟΥΖΕΝΙΑ θα τα βρειτε στη Βόρεια Νάξο, στο Λυώνα, δίπλα στο ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ (βλέπε «Γαστρονομικό οδοιπορικό στη Νάξο»), με το οποίο., όπως μου εξήγησαν εμπιστευτικά οι ντόπιοι, υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, δεν είναι όμως του παρόντος να εμπλακούμε σε ενδοοικογενειακά κουτσομπολιά. Εν πάση περιπτώσει, στην τελευταία μας επίσκεψη Κυριακή μεσημέρι στο Λυώνα αποφασίσαμε να δώσουμε μια ευκαιρία στα ΝΤΟΥΖΕΝΙΑ, για να κρίνουμε ποιο από τα δύο εστιατόρια του μικρού παραθαλάσσιου χωριού είναι το καλύτερο.
Η πελατεία στα δύο μαγαζιά δείχνει ισοκατανεμημένη. Τα ΝΤΟΥΖΕΝΙΑ πλεονεκτούν σαφώς ως προς τη θέση, καθώς ο μεγάλος μπροστινός χώρος λειτουργεί σαν εξέδρα πάνω από το γαλάζιο Αιγαίο. Όταν έχει βοριαδάκι, ακούς και βλεπεις τα κύματα να σκάνε μεγαλόπρεπα στη βοτσαλωτή ακτή. Υποδοχή με χαμόγελο, μας τακτοποίησαν αμέσως σε ένα τραπέζι σκιερό και άφησαν χρόνο να μελετήσουμε τον κατάλογο. Το περιβάλλον απλό και καθαρό. Ως προς τις επιλογές κλασική ελληνική ψαροταβέρνα, χωρίς κάτι το αλλιώτικο να κεντρίζει το ενδιαφέρον, στο σημείο αυτό θεωρώ ότι ο γείτονας υπερτερεί. Μια ματιά στη βιτρίνα με τα ψάρια μάς οδήγησε να επιλέξουμε μια σάλπα πελαγίσια (γιατί, όπως προς τιμήν τους παραδέχτηκαν ειλικρινά, τα περισσότερα ψάρια της βιτρίνας ήταν ιχθυοτροφείου) ικανοποιητικού μεγέθους, με τις γνωστές χρυσές λωρίδες να διατρέχουν το ασημόχρωμο σώμα της. Το ψήσιμο μαστόρικο, η σάρκα είχε κρατήσει τους χυμούς της, κανένα παράπονο. Όσο περιμέναμε το ψαράκι μας δοκιμάσαμε μια μερίδα καλαμαράκια, τραγανά και καλοτηγανισμένα, και ένα χταπόδι επίσης καλά ψημένο και όχι προβρασμένο, όμως απαράδεκτο μικρό ως μερίδα. Τα συνοδεύσαμε με μια φρέσκια αγγουροντομάτα και ένα ούζο «Πλωμάρι». Για επιδόρπιο το καλύτερο μετά την ψαροφαγία: δροσερό σταφύλι μοσχάτο φράουλα, από τα πιο αρωματικά είδη του ελληνικού αμπελώνα.
Ο λογαριασμός ίσα που ξεπέρασε τα 40 ευρουδάκια, τίμια τιμή για μια τίμια προσφορά – με την εξαίρεση του μίνι-χταποδιού. Φεύγοντας κάναμε συμβούλιο και ανακηρύξαμε τα δύο μαγαζιά ισόπαλα. Όταν είμαστε σε ρομαντική διάθεση, θα ανεβαίνουμε την αριστερή σκάλα, όταν θέλουμε να το ρίξουμε έξω, τη δεξιά. Έτσι θα είναι όλοι ικανοποιημένοι. Γενικά πάντως μια βόλτα στο Λυώνα με τα σμυριδορυχεία που συναντάτε στη διαδρομή και την άγριας ομορφιάς ακτή του είναι μια καλή ιδέα για αυτοκινητάδα. Στο δρόμο κάντε μια βόλτα στην παραδοσιακή Κόρωνο, ένα από τα πιο ωραία ορεινά χωριά του νησιού.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Τα ΝΤΟΥΖΕΝΙΑ θα τα βρειτε στη Βόρεια Νάξο, στο Λυώνα, δίπλα στο ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ (βλέπε «Γαστρονομικό οδοιπορικό στη Νάξο»), με το οποίο., όπως μου εξήγησαν εμπιστευτικά οι ντόπιοι, υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός, δεν είναι όμως του παρόντος να εμπλακούμε σε ενδοοικογενειακά κουτσομπολιά. Εν πάση περιπτώσει, στην τελευταία μας επίσκεψη Κυριακή μεσημέρι στο Λυώνα αποφασίσαμε να δώσουμε μια ευκαιρία στα ΝΤΟΥΖΕΝΙΑ, για να κρίνουμε ποιο από τα δύο εστιατόρια του μικρού παραθαλάσσιου χωριού είναι το καλύτερο.
Η πελατεία στα δύο μαγαζιά δείχνει ισοκατανεμημένη. Τα ΝΤΟΥΖΕΝΙΑ πλεονεκτούν σαφώς ως προς τη θέση, καθώς ο μεγάλος μπροστινός χώρος λειτουργεί σαν εξέδρα πάνω από το γαλάζιο Αιγαίο. Όταν έχει βοριαδάκι, ακούς και βλεπεις τα κύματα να σκάνε μεγαλόπρεπα στη βοτσαλωτή ακτή. Υποδοχή με χαμόγελο, μας τακτοποίησαν αμέσως σε ένα τραπέζι σκιερό και άφησαν χρόνο να μελετήσουμε τον κατάλογο. Το περιβάλλον απλό και καθαρό. Ως προς τις επιλογές κλασική ελληνική ψαροταβέρνα, χωρίς κάτι το αλλιώτικο να κεντρίζει το ενδιαφέρον, στο σημείο αυτό θεωρώ ότι ο γείτονας υπερτερεί. Μια ματιά στη βιτρίνα με τα ψάρια μάς οδήγησε να επιλέξουμε μια σάλπα πελαγίσια (γιατί, όπως προς τιμήν τους παραδέχτηκαν ειλικρινά, τα περισσότερα ψάρια της βιτρίνας ήταν ιχθυοτροφείου) ικανοποιητικού μεγέθους, με τις γνωστές χρυσές λωρίδες να διατρέχουν το ασημόχρωμο σώμα της. Το ψήσιμο μαστόρικο, η σάρκα είχε κρατήσει τους χυμούς της, κανένα παράπονο. Όσο περιμέναμε το ψαράκι μας δοκιμάσαμε μια μερίδα καλαμαράκια, τραγανά και καλοτηγανισμένα, και ένα χταπόδι επίσης καλά ψημένο και όχι προβρασμένο, όμως απαράδεκτο μικρό ως μερίδα. Τα συνοδεύσαμε με μια φρέσκια αγγουροντομάτα και ένα ούζο «Πλωμάρι». Για επιδόρπιο το καλύτερο μετά την ψαροφαγία: δροσερό σταφύλι μοσχάτο φράουλα, από τα πιο αρωματικά είδη του ελληνικού αμπελώνα.
Ο λογαριασμός ίσα που ξεπέρασε τα 40 ευρουδάκια, τίμια τιμή για μια τίμια προσφορά – με την εξαίρεση του μίνι-χταποδιού. Φεύγοντας κάναμε συμβούλιο και ανακηρύξαμε τα δύο μαγαζιά ισόπαλα. Όταν είμαστε σε ρομαντική διάθεση, θα ανεβαίνουμε την αριστερή σκάλα, όταν θέλουμε να το ρίξουμε έξω, τη δεξιά. Έτσι θα είναι όλοι ικανοποιημένοι. Γενικά πάντως μια βόλτα στο Λυώνα με τα σμυριδορυχεία που συναντάτε στη διαδρομή και την άγριας ομορφιάς ακτή του είναι μια καλή ιδέα για αυτοκινητάδα. Στο δρόμο κάντε μια βόλτα στην παραδοσιακή Κόρωνο, ένα από τα πιο ωραία ορεινά χωριά του νησιού.