Το συγκεκριμένο μαγαζί είναι all time classic. Τι για μπραντς θες να πας το πρωί, τι για φαγητό όταν πείνας άπειρα το μεσημέρι, τι για χαλαρό φαγητό βράδυ, τι για κοκτέιλ… Όλα τα καλά τα έχει… Είναι σχετικά πιο comfort food σε μια ελαφρώς πιο “καλή” εκδοχή… Προσοχή, καλή, όχι κυριλέ, έχει διαφορά… Είναι τέλος πάντων από τα μέρη που ο πατέρας μου θα έλεγε “σε τι ανοησίες πας να φας” και η μάνα μου θα έλεγε “αχ για να κάθεται η κόρη μου σίγουρα θα πάω και εγώ”… Βγάλε άκρη μετά…
Έχοντας πάει λοιπόν πάμπολλες φορές, θαρρώ υπάρχει μια καλή γνώμη για το μαγαζί. Από θέμα αισθητικής, ο χώρος είναι ένα γλυκό μαγαζάκι, πιο σύγχρονου design το οποίο είναι “fancy” αλλά με έναν χαλαρό τρόπο. Έχει μέσα και έξω ξύλινα τραπεζάκια (όχι τυπικό καφενειοταβερνοτράπεζο), που είναι εξαιρετικά βολικά, διότι έχουν και μια φανταστική επεκτεινόμενη πλάκα που κάθε φορά με ενθουσιάζει γιατί κάθε φορά είναι γεμάτο το τραπέζι με πράγματα, οπότε αυτό το μαγικό κατασκεύασμα είναι σωτήριο. Εκτός από τα ωραία τραπέζια, οι τοίχοι, το μπαρ και οι παγκοι είναι χρωματισμένοι με πολλά διαφορετικά χρώματα -όχι τσιρκολέ ολέ- χαμηλών αποχρώσεων, το πάτωμα μοιάζει με σκακιέρα και ο χώρος είναι περιτριγυρισμένος με διάφορα φωτάκια που φέρουν τον κατάλληλο φωτισμό• ούτε πολύ χαμηλό, ούτε πολύ δυνατό. Παρά το ότι πάντα είναι ευχάριστος ο χώρος, ειδικά το καλοκαίρι που ανοίγει και η οροφή είναι ακόμα καλύτερα, θεϊκά σχεδόν.
Από χώρο λοιπόν είμαστε τέλεια. Από προσωπικό μπορώ να πω το ίδιο. Πάντα οι σερβιτόροι σε υποδέχονται με χαρά, πάντα είναι πρόθυμοι να εξηγήσουν τι έχει κάθε φαγητό, γενικά πάντα είναι άψογοι. Με το που καθίσει κανείς έρχονται με καταλόγους και για να προσφέρουν νερό, και όποτε τους χρειαστείς είναι διαθέσιμοι. Σημειωτέον ότι επειδή είναι ως επί το πλείστον νέα παιδιά και πάντα είναι φοβερά αφήνουμε καλό τιπ, ακόμα και εμείς οι low budget.
Και πάμε στα επίμαχα• το φαγητό. Έχοντας δοκιμάσει οριακά σχεδόν όλο τον κατάλογο είτε από επιλογές brunch είτε από all day γεύματα, με σιγουριά μπορώ να πω ότι έχει πολύ νόστιμο φαγητό. Σημαντικό είναι επίσης το ότι έχει και τίμιες μερίδες, τις οποίες προσωπικά εκτιμώ λίγο παραπάνω όταν έχω φάει φασολάκια για μεσημεριανό (συγνώμη μαμά). Από το μόνο που ίσως λίγο υστερεί η ποσότητα είναι από τις σαλάτες, που αν ας πούμε πάνε 2 άτομα και θέλουν να την μοιραστούν με άλλα πιάτα είναι τζαστ η ποσότητα, αν πάρουν σαλάτα όμως παραπάνω από 2 άτομα μάλλον απλά θα φάνε κάνα δυό μπουκιές ο καθένας. Τουλάχιστον αυτό εξισορροπείται από τις υπόλοιπες γενναίες μερίδες που σερβίρονται, οι οποίες είναι ναι μεν μεγάλες αλλά ταυτόχρονα δεν νιώθεις σαν να έχεις φάει και το τραπέζι μαζί και μόνο που τις βλέπεις. Οι γεύσεις γενικά κυμαίνονται σε πιο αμερικανικού στυλ, “αμερικανιές” που θα έλεγε κάποιος boomer, νιώθοντας όμως ότι τρως κανονικό φαγητό και όχι πλαστικό -όπως συμβαίνει συνήθως με αυτή την κατηγορία-. Στο δια ταύτα, πιθανότητα θα φάτε κάτι που λογικά έχετε ξαναδοκιμάσει, όμως εγγυημένα θα το καταβροχθίσετε με χαρά. Ειδικά αν πάρετε και γλυκό στο τέλος δεν θα θέλετε να φάτε καν την επόμενη μέρα.
Αν συνοψίσουμε τα πάντα, έχουμε και λέμε: χώρος τσεκ, προσωπικό τσεκ, φαγητό καρατσεκ. Όποτε και να επισκεφθείτε το συγκεκριμένο μαγαζί πάντα αποτελεί μια καλή ιδέα για χαλαρό φαγητό, αρκεί να βρείτε να κάτσετε, ειδικά το βράδυ που πάντα έχει παραπάνω κόσμο. Η μοναδική περίπτωση που δεν θα το πρότεινα είναι αν δεν σας “ψήνει” και πολύ η σκέψη του να κάνει καμιά δεκαριά ευρώ ένα πιάτο σαν το μπέργκερ επειδή είναι κάτι που “μπορεί κανείς να φτιάξει και σπίτι του άνετα”. Αλλά ας μην κοροιδευόμαστε, επειδή δεν θα το φτιάξετε καθίστε φάτε στο Penny Lane και μην λέτε πολλά
Penny Lane… Φήμες λένε ότι ίσως και να είναι το καλύτερο μαγαζί για brunch. Δεν έχω άποψη γιατί δεν το έχω επισκεφθεί… ακόμα. Η πρώτη μου επαφή ήταν τις ημέρες των Χριστουγέννων. Δεν μπορώ να πω ότι το φαγητό με ενθουσίασε τόσο πολύ που είπα ουαου, σίγουρα όμως με έβαλε στη διαδικασία ότι κάποια στιγμή θα ξανά πάω. Ήμασταν αρκετά μεγάλη παρέα και δοκιμάσαμε αρκετά πιάτα, τα οποία προφανώς δεν είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα, καθώς τροποποιήθηκαν από το συνηθισμένο μενού, λόγω Χριστουγέννων.
Ξεκινήσαμε με σαλάτα χριστουγεννιάτικη, ανάμεικτη, η οποία είχε μέσα πληγούρι, κουκουνάρι, ρόδι και ανθότυρο…. Αν και το σύνολο έδενε, εν τούτοις ήθελε μια σως πιο ζωηρή για να την αναδεικνύει περισσότερο. Σούπα βελουτέ με γεύση μανιτάρι. Ναι μεν ωραία στη γεύση, αλλά…δε ήταν ακριβώς βελουτέ, αλλά τρομερά πηχτή. Προφανώς θα έπρεπε λίγο να αραιωθεί. Τυροκροκέτες συνοδευόμενες από chutney αχλαδιού και μάνγκο, το τελευταίο, όμως δεν ακουγόταν σχεδόν καθόλου, η οποία όμως, έφερνε μια ισορροπία, ανάμεσα στο γλυκό και το αλμυρό. Ήταν πολύ καλές, και αρκετά μεγαλούτσικες. Η τάρτα που πήραμε σαν ορεκτικό είχε πολύ ωραία παρουσίαση, με βάση τον κιμά από το κοτόπουλο, αρκετά καλή στο σύνολο της.
Από κυρίως δοκιμάσαμε τα spare ribs, Rib eye, penny burger και οσομπούκο. Το ψήσιμο από ότι είπαν οι φίλοι ήταν εξαιρετικό, όπως και το σύνολο του πιάτου. Οι δε πατάτες που το συνόδευαν, ήταν γλυκοπατάτες τηγανητές και αρωματικό βούτυρο, οι οποίες ήταν πραγματικά εξαιρετικές. Το burger της φίλης είπε ότι ήταν πολύ καλό και γευστικό και φάνηκε γιατί δεν έμεινε τίποτα στο τέλος! Το τελευταίο πιάτο δυστυχώς όμως, είναι και αυτό που κόβει το αστεράκι από τη γεύση ήταν το οσομπούκο, το οποίο ναι μεν ήταν μια χαρά σε μερίδα, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δε δικαίωσε καθόλου την επιλογή. Ήταν σιγομαγειρεμένο με δαμάσκηνα, σοκολάτα bitter, αμύγδαλο και chilli. Τα πάντα τα υπερκάλυψε η σοκολάτα και δεν μπορούσες να βρείς άλλη γεύση, με αποτέλεσμα να τρως ένα κομμάτι μοσχαρίσιο κρέας, αραδιασμένο σε πουρέ, με μπόλικη σοκολάτα. Δυστυχώς φαγώθηκε το μισό, και με πολύ προσπάθεια. Μπορεί βέβαια, να ήταν και μια ατυχής γευστική επιλογή, ή απλά να μην αποδόθηκε όπως θα έπρεπε.
Για όλο το σύνολο μαζί με κρασί και κοκτέιλ, η τιμή βγήκε στα 35 ευρώ το άτομο, την οποία θεωρώ αρκετά καλή, γιατί στο σύνολο φάγαμε καλά και μάλιστα στις ημέρες των Χριστουγένων, ου δεν ξεχνάμε ότι καποιοι άλλοι άνθρωποι δουλεύουν για να περάσουμε εμείς καλά. Η εξυπηρέτηση ήταν ευγενική, γελαστή, άμεση, τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα, ενώ ο χώρος στις αποχρώσεις του γκρι και του μεταλλικού, όχι ιδιαίτερα οικείος, αλλά ήταν πολύ όμορφα στολισμένος, λόγω εποχής. Κλείνοντας θα πω, ότι ένα πιάτο δεν κρίνει μια απόφαση, αλλά το σύνολο της εμπειρίας, και τελικά θα ξανά πάω!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Το συγκεκριμένο μαγαζί είναι all time classic. Τι για μπραντς θες να πας το πρωί, τι για φαγητό όταν πείνας άπειρα το μεσημέρι, τι για χαλαρό φαγητό βράδυ, τι για κοκτέιλ… Όλα τα καλά τα έχει… Είναι σχετικά πιο comfort food σε μια ελαφρώς πιο “καλή” εκδοχή… Προσοχή, καλή, όχι κυριλέ, έχει διαφορά… Είναι τέλος πάντων από τα μέρη που ο πατέρας μου θα έλεγε “σε τι ανοησίες πας να φας” και η μάνα μου θα έλεγε “αχ για να κάθεται η κόρη μου σίγουρα θα πάω και εγώ”… Βγάλε άκρη μετά…
Έχοντας πάει λοιπόν πάμπολλες φορές, θαρρώ υπάρχει μια καλή γνώμη για το μαγαζί. Από θέμα αισθητικής, ο χώρος είναι ένα γλυκό μαγαζάκι, πιο σύγχρονου design το οποίο είναι “fancy” αλλά με έναν χαλαρό τρόπο. Έχει μέσα και έξω ξύλινα τραπεζάκια (όχι τυπικό καφενειοταβερνοτράπεζο), που είναι εξαιρετικά βολικά, διότι έχουν και μια φανταστική επεκτεινόμενη πλάκα που κάθε φορά με ενθουσιάζει γιατί κάθε φορά είναι γεμάτο το τραπέζι με πράγματα, οπότε αυτό το μαγικό κατασκεύασμα είναι σωτήριο. Εκτός από τα ωραία τραπέζια, οι τοίχοι, το μπαρ και οι παγκοι είναι χρωματισμένοι με πολλά διαφορετικά χρώματα -όχι τσιρκολέ ολέ- χαμηλών αποχρώσεων, το πάτωμα μοιάζει με σκακιέρα και ο χώρος είναι περιτριγυρισμένος με διάφορα φωτάκια που φέρουν τον κατάλληλο φωτισμό• ούτε πολύ χαμηλό, ούτε πολύ δυνατό. Παρά το ότι πάντα είναι ευχάριστος ο χώρος, ειδικά το καλοκαίρι που ανοίγει και η οροφή είναι ακόμα καλύτερα, θεϊκά σχεδόν.
Από χώρο λοιπόν είμαστε τέλεια. Από προσωπικό μπορώ να πω το ίδιο. Πάντα οι σερβιτόροι σε υποδέχονται με χαρά, πάντα είναι πρόθυμοι να εξηγήσουν τι έχει κάθε φαγητό, γενικά πάντα είναι άψογοι. Με το που καθίσει κανείς έρχονται με καταλόγους και για να προσφέρουν νερό, και όποτε τους χρειαστείς είναι διαθέσιμοι. Σημειωτέον ότι επειδή είναι ως επί το πλείστον νέα παιδιά και πάντα είναι φοβερά αφήνουμε καλό τιπ, ακόμα και εμείς οι low budget.
Και πάμε στα επίμαχα• το φαγητό. Έχοντας δοκιμάσει οριακά σχεδόν όλο τον κατάλογο είτε από επιλογές brunch είτε από all day γεύματα, με σιγουριά μπορώ να πω ότι έχει πολύ νόστιμο φαγητό. Σημαντικό είναι επίσης το ότι έχει και τίμιες μερίδες, τις οποίες προσωπικά εκτιμώ λίγο παραπάνω όταν έχω φάει φασολάκια για μεσημεριανό (συγνώμη μαμά). Από το μόνο που ίσως λίγο υστερεί η ποσότητα είναι από τις σαλάτες, που αν ας πούμε πάνε 2 άτομα και θέλουν να την μοιραστούν με άλλα πιάτα είναι τζαστ η ποσότητα, αν πάρουν σαλάτα όμως παραπάνω από 2 άτομα μάλλον απλά θα φάνε κάνα δυό μπουκιές ο καθένας. Τουλάχιστον αυτό εξισορροπείται από τις υπόλοιπες γενναίες μερίδες που σερβίρονται, οι οποίες είναι ναι μεν μεγάλες αλλά ταυτόχρονα δεν νιώθεις σαν να έχεις φάει και το τραπέζι μαζί και μόνο που τις βλέπεις. Οι γεύσεις γενικά κυμαίνονται σε πιο αμερικανικού στυλ, “αμερικανιές” που θα έλεγε κάποιος boomer, νιώθοντας όμως ότι τρως κανονικό φαγητό και όχι πλαστικό -όπως συμβαίνει συνήθως με αυτή την κατηγορία-. Στο δια ταύτα, πιθανότητα θα φάτε κάτι που λογικά έχετε ξαναδοκιμάσει, όμως εγγυημένα θα το καταβροχθίσετε με χαρά. Ειδικά αν πάρετε και γλυκό στο τέλος δεν θα θέλετε να φάτε καν την επόμενη μέρα.
Αν συνοψίσουμε τα πάντα, έχουμε και λέμε: χώρος τσεκ, προσωπικό τσεκ, φαγητό καρατσεκ. Όποτε και να επισκεφθείτε το συγκεκριμένο μαγαζί πάντα αποτελεί μια καλή ιδέα για χαλαρό φαγητό, αρκεί να βρείτε να κάτσετε, ειδικά το βράδυ που πάντα έχει παραπάνω κόσμο. Η μοναδική περίπτωση που δεν θα το πρότεινα είναι αν δεν σας “ψήνει” και πολύ η σκέψη του να κάνει καμιά δεκαριά ευρώ ένα πιάτο σαν το μπέργκερ επειδή είναι κάτι που “μπορεί κανείς να φτιάξει και σπίτι του άνετα”. Αλλά ας μην κοροιδευόμαστε, επειδή δεν θα το φτιάξετε καθίστε φάτε στο Penny Lane και μην λέτε πολλά
Penny Lane… Φήμες λένε ότι ίσως και να είναι το καλύτερο μαγαζί για brunch. Δεν έχω άποψη γιατί δεν το έχω επισκεφθεί… ακόμα. Η πρώτη μου επαφή ήταν τις ημέρες των Χριστουγέννων. Δεν μπορώ να πω ότι το φαγητό με ενθουσίασε τόσο πολύ που είπα ουαου, σίγουρα όμως με έβαλε στη διαδικασία ότι κάποια στιγμή θα ξανά πάω. Ήμασταν αρκετά μεγάλη παρέα και δοκιμάσαμε αρκετά πιάτα, τα οποία προφανώς δεν είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα, καθώς τροποποιήθηκαν από το συνηθισμένο μενού, λόγω Χριστουγέννων.
Ξεκινήσαμε με σαλάτα χριστουγεννιάτικη, ανάμεικτη, η οποία είχε μέσα πληγούρι, κουκουνάρι, ρόδι και ανθότυρο…. Αν και το σύνολο έδενε, εν τούτοις ήθελε μια σως πιο ζωηρή για να την αναδεικνύει περισσότερο. Σούπα βελουτέ με γεύση μανιτάρι. Ναι μεν ωραία στη γεύση, αλλά…δε ήταν ακριβώς βελουτέ, αλλά τρομερά πηχτή. Προφανώς θα έπρεπε λίγο να αραιωθεί. Τυροκροκέτες συνοδευόμενες από chutney αχλαδιού και μάνγκο, το τελευταίο, όμως δεν ακουγόταν σχεδόν καθόλου, η οποία όμως, έφερνε μια ισορροπία, ανάμεσα στο γλυκό και το αλμυρό. Ήταν πολύ καλές, και αρκετά μεγαλούτσικες. Η τάρτα που πήραμε σαν ορεκτικό είχε πολύ ωραία παρουσίαση, με βάση τον κιμά από το κοτόπουλο, αρκετά καλή στο σύνολο της.
Από κυρίως δοκιμάσαμε τα spare ribs, Rib eye, penny burger και οσομπούκο. Το ψήσιμο από ότι είπαν οι φίλοι ήταν εξαιρετικό, όπως και το σύνολο του πιάτου. Οι δε πατάτες που το συνόδευαν, ήταν γλυκοπατάτες τηγανητές και αρωματικό βούτυρο, οι οποίες ήταν πραγματικά εξαιρετικές. Το burger της φίλης είπε ότι ήταν πολύ καλό και γευστικό και φάνηκε γιατί δεν έμεινε τίποτα στο τέλος! Το τελευταίο πιάτο δυστυχώς όμως, είναι και αυτό που κόβει το αστεράκι από τη γεύση ήταν το οσομπούκο, το οποίο ναι μεν ήταν μια χαρά σε μερίδα, αλλά το τελικό αποτέλεσμα δε δικαίωσε καθόλου την επιλογή. Ήταν σιγομαγειρεμένο με δαμάσκηνα, σοκολάτα bitter, αμύγδαλο και chilli. Τα πάντα τα υπερκάλυψε η σοκολάτα και δεν μπορούσες να βρείς άλλη γεύση, με αποτέλεσμα να τρως ένα κομμάτι μοσχαρίσιο κρέας, αραδιασμένο σε πουρέ, με μπόλικη σοκολάτα. Δυστυχώς φαγώθηκε το μισό, και με πολύ προσπάθεια. Μπορεί βέβαια, να ήταν και μια ατυχής γευστική επιλογή, ή απλά να μην αποδόθηκε όπως θα έπρεπε.
Για όλο το σύνολο μαζί με κρασί και κοκτέιλ, η τιμή βγήκε στα 35 ευρώ το άτομο, την οποία θεωρώ αρκετά καλή, γιατί στο σύνολο φάγαμε καλά και μάλιστα στις ημέρες των Χριστουγένων, ου δεν ξεχνάμε ότι καποιοι άλλοι άνθρωποι δουλεύουν για να περάσουμε εμείς καλά. Η εξυπηρέτηση ήταν ευγενική, γελαστή, άμεση, τηρώντας όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα, ενώ ο χώρος στις αποχρώσεις του γκρι και του μεταλλικού, όχι ιδιαίτερα οικείος, αλλά ήταν πολύ όμορφα στολισμένος, λόγω εποχής. Κλείνοντας θα πω, ότι ένα πιάτο δεν κρίνει μια απόφαση, αλλά το σύνολο της εμπειρίας, και τελικά θα ξανά πάω!