‘’Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος’’…
Και όντως ο δρόμος είναι μακρύς για να φτάσεις Νέα Ερυθραία, αλλά πίστεψε με θα το ευχαριστηθείς, αν βέβαια είσαι άτομο που σ’ αρέσουν οι μεζέδες και η δυνατότητα επιλογής από μια αρκετά μεγάλη λίστα σε αποστάγματα.
Γύρω στα 30 τσίπουρα και άλλα τόσα ούζα, είναι μια πολύ καλή λίστα για να επιλέξεις το καλύτερο. Εμείς κλασσικοί ξεκινήσαμε με ‘’Μαύρο Ρόδο’’ από μοσχάτο Αμβούργου με έντονο το άρωμα του τριαντάφυλλου στην επίγευση και κλείσαμε με ‘’Angel Tears’’ με εξαιρετική βελούδινη γεύση και άρωμα ανθέων.
Το ίδιο και οι μεζέδες. Επιλογή από μια ευρεία λίστα για όλα τα γούστα.
Απλές πατάτες χρυσαφένιες με 3 αυγά στην κορυφή, έτοιμα για σπάσιμο, με τον κρόκο να κυλάει αργά και βασανιστικά και να γίνεται ένα με τις πατάτες και το απαραίτητο κομμάτι από το φρέσκο ψωμί.
Ποικιλία από λουκάνικα καθένα με τη γεύση του και τα αρώματα του, με το τρικαλινό –αν δεν παινέψεις τον τόπο σου- και το αγριογόυρουνο να ξεχωρίζουν. Ωραίο και το τυρένιο δεν σε χαλάει αλλά έχω φάει και καλύτερο.
Κεφτεδάκια αρωματικά γιαγιαδίσια, σωστά ψημένα, όπως τα έτρωγες μικρό παιδί και έκλεβες και από το πιάτο του αδερφού σου, όταν δεν σε βλέπαν γιατί δεν τα χόρταινες.
Συκώτι στη σχάρα, όπως το λέει ο κατάλογος, γάλακτος και να μην σ’ αρέσει θα το αγαπήσεις και φιλέτο προβατίνας στη σχάρα με μπόλικη ρίγανη και λεμόνι, τα αμέσως καλύτερα πιάτα του τραπεζιού.
Γιατί το καλύτερο με διαφορά ήταν το εξαιρετικό τραχανώτο, σωστά χυλωμένο και βαθιά αρωματικό με τριμμένη φέτα, πράσο και κομμάτια λουκάνικου. ‘’Χωριό μου χωριουδάκι μου’’ και επικές μάχες ποιος θα κάνει την καλύτερη βούτα.
Πανσέτα σε κομματάκια μαριναρισμένη σε μπύρα, με την πάπρικα που βοήθησε στην παρασκευή, να της δίνει το έντονο και καπνιστό άρωμα.
Για να φάμε όλα αυτά, ανοίξαμε την όρεξη μας, με μια πολίτικη σαλάτα, αρκετά επίπεδη σε γεύση, σωστά αρτυμένα χόρτα με τρίχρωμα τοματίνια και σπασμένα ντακάκια, εξαιρετικούς τοματοκεφτέδες με μια γευστική μους φέτας και ένα απλό σαγανάκι με κεφαλοτύρι.
Η εξυπηρέτηση τα ‘’σπάει’’, και σε καλύπτει στα πάντα. Δεν άργησαν οι μεζέδες παρότι την ίδια ώρα εξυπηρετούσε και ευτυχές ‘’γεγονός’’, ήρθαν με τη σωστή σειρά, αφού μας είχαν λύσει κάθε απορία, για το τί θα φάμε και πόσο.
Η εμφάνιση του ‘’Γάκια’’ θυμίζει παλιά Αθήνα με την vintage πινακίδα να ξεχωρίζει και να σε καθοδήγει σε αυτό ακριβώς που έρχεσαι: ‘’Μεζετζίδικο’’. Το δε εσωτερικό όμορφο και λιτό με πρωτοστατούντα στον χώρο τα αποστάγματα.
Για τις τιμές τα λόγια είναι περιττά διότι έχουν μείνει σε περασμένες εποχές. Τρως και πληρώνεις μεζέδες, όπως θα έπρεπε να ισχύει παντού.
Με πολύ φαγητό και αρκετό οινόπνευμα ο λογαριασμός ήρθε περί τα 17e pp!
Αν και μακριά από τις γνωστές περιοχές, σίγουρα αξίζει να κάνεις τη διαδρομή, θα ευχαριστηθείς τον προορισμό τα μάλα.
Ο Γάκιας είναι ένα μεζεδό-καφενείο, το οποίο είναι μάλλον πασίγνωστο στους θαμώνες των βορείων προαστίων. Εγώ βρέθηκα εκεί επειδή με πήγε φίλη, αλλιώς ουδεμία σχέση με την ευρύτερη περιοχή δεν έχω. Αν έρχεστε από κέντρο, όπως εγώ, θα βγείτε από την έξοδο της εθνικής και θα βάλετε GPS. Κατατοπιστικότατη ε? Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι απέχει 2,8 χλμ, και είναι στην ίδια ευθεία με το γνωστό «Ταξιδεύοντας στα Βόρεια».
Ο χώρος είναι απλός, έχει δύο επίπεδα, το ένα είναι λίγο πιο πριβέ, καθώς έχει δύο τραπέζια για πιο μεγάλες παρέες, και στη μία πλευρά δεσπόζει η ανοιχτή κουζίνα. Στα ράφια θα βρείτε μπουκάλια από μπύρες ελληνικής ζυθοποιίας, κονσέρβες και βαζάκια, όλα γεμάτα. Καθαρός χώρος και περιποιημένος, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο.
Η εξυπηρέτηση είναι γρήγορη και πληθωρική. Είναι ευγενική, και αυτό φάνηκε από την υποδοχή. Επειδή ό,τι ζητήσαμε ήρθε σχετικά γρήγορα, δείχνει ότι προφανώς πολύς κόσμος δουλεύει για να φέρει αυτό το αποτέλεσμα.
Δοκιμάσαμε σχεδόν όλο τον κατάλογο, γιατί ο εορτάζοντας βγήκε πρόσφατα από δίαιτα και προφανώς είπε να ξανά κυλήσει!!! Τα πάντα έρχονται σε μικρά πιατάκια, και ακόμα και τα πιάτα σερβιρίσματος είναι μικρά, ίσα που χωράνε δύο- τρεις μπουκιές. Δεν είναι κακό αυτό, είναι το ύφος του μαγαζιού.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν
1. Ντάκος, κανονική μερίδα και βρεγμένο το παξιμάδι από την τομάτα.
2. Κολοκυθοκεφτέδες, ωραίοι, τραγανοί, σερβιρισμένοι με την ανάλογη σως
3. Ντοματοκεφτέδες. Επίσης ωραίοι, αλλά λίγο πιο ξεροψημένοι
4. Λουκάνικο. Τέλειο, γευστικό, το παραγγείλαμε δύο φορές γιατί την πρώτη δεν πρόλαβαν όλοι.
5. Κεφτεδάκια τηγανητά κιμαδένια και με δυόσμο
6. Πατάτες τηγανητές, κλασικές, καλές.
7. Τυροκαυτερή και μελιτζανοσαλάτα. Η τυροκαυτερή ήταν καλή στη γεύση, λίγο πιο στεγνή από ότι θα έπρεπε. Η μελιτζανοσαλάτα πολύ καλή.
8. Φασόλια με τυρί και κάτι ακόμα σε πήλινο, το οποίο δεν πρόλαβα να δοκιμάσω, οι υπόλοιποι όμως το τίμησαν, γιατί το ήξεραν από παλαιότερη επίσκεψη
9. Μανιτάρια, τα οποία ήταν καλά, εγώ δεν τα τρώω, αλλά δε σημαίνει το ίδιο και για τους άλλους
10. Χοιρινή τηγανιά, και κοτόπουλο τηγανιά. Πολύ ωραία η σάλτσα και πολύ καλά δεμένη, εγκρίνονται αμφότερα.
Για το τέλος μας κέρασαν μαστίχα, ενώ η πορτοκαλόπιτα και η σοκολατόπιτα με το παγωτό, θα είναι το talk of the town για πολύ καιρό με τα παιδιά που φάγαμε μαζί.
Επειδή το τραπέζι ήταν κερασμένο, ενδεικτικά αναφέρω ότι το άτομο κυμαίνεται 15-20 ευρώ. Θεωρώ ότι οι τιμές του είναι αρκετά καλές, και σαφώς με λιγότερα άτομα δε χρειάζεται να παραγγείλετε το καταπέτασμα όπως κάναμε εμείς. Για όσους θέλουν να βγουν στα Βόρεια, εννοείται το προτείνω. Εγώ επίσης, όταν ξανά βρεθώ στα Βόρεια, θα το προτιμήσω, απλώς δεν ανεβαίνω συχνά. Ξέρω όμως, ότι η φίλη μου που με πήγε εκεί, ήξερε γιατί με πήγε. Γιατί η φίλη μου, ξέρει…..
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
‘’Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος’’…
Και όντως ο δρόμος είναι μακρύς για να φτάσεις Νέα Ερυθραία, αλλά πίστεψε με θα το ευχαριστηθείς, αν βέβαια είσαι άτομο που σ’ αρέσουν οι μεζέδες και η δυνατότητα επιλογής από μια αρκετά μεγάλη λίστα σε αποστάγματα.
Γύρω στα 30 τσίπουρα και άλλα τόσα ούζα, είναι μια πολύ καλή λίστα για να επιλέξεις το καλύτερο. Εμείς κλασσικοί ξεκινήσαμε με ‘’Μαύρο Ρόδο’’ από μοσχάτο Αμβούργου με έντονο το άρωμα του τριαντάφυλλου στην επίγευση και κλείσαμε με ‘’Angel Tears’’ με εξαιρετική βελούδινη γεύση και άρωμα ανθέων.
Το ίδιο και οι μεζέδες. Επιλογή από μια ευρεία λίστα για όλα τα γούστα.
Απλές πατάτες χρυσαφένιες με 3 αυγά στην κορυφή, έτοιμα για σπάσιμο, με τον κρόκο να κυλάει αργά και βασανιστικά και να γίνεται ένα με τις πατάτες και το απαραίτητο κομμάτι από το φρέσκο ψωμί.
Ποικιλία από λουκάνικα καθένα με τη γεύση του και τα αρώματα του, με το τρικαλινό –αν δεν παινέψεις τον τόπο σου- και το αγριογόυρουνο να ξεχωρίζουν. Ωραίο και το τυρένιο δεν σε χαλάει αλλά έχω φάει και καλύτερο.
Κεφτεδάκια αρωματικά γιαγιαδίσια, σωστά ψημένα, όπως τα έτρωγες μικρό παιδί και έκλεβες και από το πιάτο του αδερφού σου, όταν δεν σε βλέπαν γιατί δεν τα χόρταινες.
Συκώτι στη σχάρα, όπως το λέει ο κατάλογος, γάλακτος και να μην σ’ αρέσει θα το αγαπήσεις και φιλέτο προβατίνας στη σχάρα με μπόλικη ρίγανη και λεμόνι, τα αμέσως καλύτερα πιάτα του τραπεζιού.
Γιατί το καλύτερο με διαφορά ήταν το εξαιρετικό τραχανώτο, σωστά χυλωμένο και βαθιά αρωματικό με τριμμένη φέτα, πράσο και κομμάτια λουκάνικου. ‘’Χωριό μου χωριουδάκι μου’’ και επικές μάχες ποιος θα κάνει την καλύτερη βούτα.
Πανσέτα σε κομματάκια μαριναρισμένη σε μπύρα, με την πάπρικα που βοήθησε στην παρασκευή, να της δίνει το έντονο και καπνιστό άρωμα.
Για να φάμε όλα αυτά, ανοίξαμε την όρεξη μας, με μια πολίτικη σαλάτα, αρκετά επίπεδη σε γεύση, σωστά αρτυμένα χόρτα με τρίχρωμα τοματίνια και σπασμένα ντακάκια, εξαιρετικούς τοματοκεφτέδες με μια γευστική μους φέτας και ένα απλό σαγανάκι με κεφαλοτύρι.
Η εξυπηρέτηση τα ‘’σπάει’’, και σε καλύπτει στα πάντα. Δεν άργησαν οι μεζέδες παρότι την ίδια ώρα εξυπηρετούσε και ευτυχές ‘’γεγονός’’, ήρθαν με τη σωστή σειρά, αφού μας είχαν λύσει κάθε απορία, για το τί θα φάμε και πόσο.
Η εμφάνιση του ‘’Γάκια’’ θυμίζει παλιά Αθήνα με την vintage πινακίδα να ξεχωρίζει και να σε καθοδήγει σε αυτό ακριβώς που έρχεσαι: ‘’Μεζετζίδικο’’. Το δε εσωτερικό όμορφο και λιτό με πρωτοστατούντα στον χώρο τα αποστάγματα.
Για τις τιμές τα λόγια είναι περιττά διότι έχουν μείνει σε περασμένες εποχές. Τρως και πληρώνεις μεζέδες, όπως θα έπρεπε να ισχύει παντού.
Με πολύ φαγητό και αρκετό οινόπνευμα ο λογαριασμός ήρθε περί τα 17e pp!
Αν και μακριά από τις γνωστές περιοχές, σίγουρα αξίζει να κάνεις τη διαδρομή, θα ευχαριστηθείς τον προορισμό τα μάλα.
Ο Γάκιας είναι ένα μεζεδό-καφενείο, το οποίο είναι μάλλον πασίγνωστο στους θαμώνες των βορείων προαστίων. Εγώ βρέθηκα εκεί επειδή με πήγε φίλη, αλλιώς ουδεμία σχέση με την ευρύτερη περιοχή δεν έχω. Αν έρχεστε από κέντρο, όπως εγώ, θα βγείτε από την έξοδο της εθνικής και θα βάλετε GPS. Κατατοπιστικότατη ε? Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι απέχει 2,8 χλμ, και είναι στην ίδια ευθεία με το γνωστό «Ταξιδεύοντας στα Βόρεια».
Ο χώρος είναι απλός, έχει δύο επίπεδα, το ένα είναι λίγο πιο πριβέ, καθώς έχει δύο τραπέζια για πιο μεγάλες παρέες, και στη μία πλευρά δεσπόζει η ανοιχτή κουζίνα. Στα ράφια θα βρείτε μπουκάλια από μπύρες ελληνικής ζυθοποιίας, κονσέρβες και βαζάκια, όλα γεμάτα. Καθαρός χώρος και περιποιημένος, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο.
Η εξυπηρέτηση είναι γρήγορη και πληθωρική. Είναι ευγενική, και αυτό φάνηκε από την υποδοχή. Επειδή ό,τι ζητήσαμε ήρθε σχετικά γρήγορα, δείχνει ότι προφανώς πολύς κόσμος δουλεύει για να φέρει αυτό το αποτέλεσμα.
Δοκιμάσαμε σχεδόν όλο τον κατάλογο, γιατί ο εορτάζοντας βγήκε πρόσφατα από δίαιτα και προφανώς είπε να ξανά κυλήσει!!! Τα πάντα έρχονται σε μικρά πιατάκια, και ακόμα και τα πιάτα σερβιρίσματος είναι μικρά, ίσα που χωράνε δύο- τρεις μπουκιές. Δεν είναι κακό αυτό, είναι το ύφος του μαγαζιού.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν
1. Ντάκος, κανονική μερίδα και βρεγμένο το παξιμάδι από την τομάτα.
2. Κολοκυθοκεφτέδες, ωραίοι, τραγανοί, σερβιρισμένοι με την ανάλογη σως
3. Ντοματοκεφτέδες. Επίσης ωραίοι, αλλά λίγο πιο ξεροψημένοι
4. Λουκάνικο. Τέλειο, γευστικό, το παραγγείλαμε δύο φορές γιατί την πρώτη δεν πρόλαβαν όλοι.
5. Κεφτεδάκια τηγανητά κιμαδένια και με δυόσμο
6. Πατάτες τηγανητές, κλασικές, καλές.
7. Τυροκαυτερή και μελιτζανοσαλάτα. Η τυροκαυτερή ήταν καλή στη γεύση, λίγο πιο στεγνή από ότι θα έπρεπε. Η μελιτζανοσαλάτα πολύ καλή.
8. Φασόλια με τυρί και κάτι ακόμα σε πήλινο, το οποίο δεν πρόλαβα να δοκιμάσω, οι υπόλοιποι όμως το τίμησαν, γιατί το ήξεραν από παλαιότερη επίσκεψη
9. Μανιτάρια, τα οποία ήταν καλά, εγώ δεν τα τρώω, αλλά δε σημαίνει το ίδιο και για τους άλλους
10. Χοιρινή τηγανιά, και κοτόπουλο τηγανιά. Πολύ ωραία η σάλτσα και πολύ καλά δεμένη, εγκρίνονται αμφότερα.
Για το τέλος μας κέρασαν μαστίχα, ενώ η πορτοκαλόπιτα και η σοκολατόπιτα με το παγωτό, θα είναι το talk of the town για πολύ καιρό με τα παιδιά που φάγαμε μαζί.
Επειδή το τραπέζι ήταν κερασμένο, ενδεικτικά αναφέρω ότι το άτομο κυμαίνεται 15-20 ευρώ. Θεωρώ ότι οι τιμές του είναι αρκετά καλές, και σαφώς με λιγότερα άτομα δε χρειάζεται να παραγγείλετε το καταπέτασμα όπως κάναμε εμείς. Για όσους θέλουν να βγουν στα Βόρεια, εννοείται το προτείνω. Εγώ επίσης, όταν ξανά βρεθώ στα Βόρεια, θα το προτιμήσω, απλώς δεν ανεβαίνω συχνά. Ξέρω όμως, ότι η φίλη μου που με πήγε εκεί, ήξερε γιατί με πήγε. Γιατί η φίλη μου, ξέρει…..