Την ηλιόλουστη Κυριακή που μας πέρασε πέντε φίλοι αποφασίσαμε να δαπανήσουμε χρόνο (απ’ ότι αποδείχθηκε και χρήμα) στο ξακουστό Μαντρί. Αφού ακολουθήσαμε ευλαβικά τις οδηγίες του GPS, φτάσαμε στον προορισμό μας, όπου μας υποδέχθηκαν με ευγένεια και μας οδήγησαν σε ένα τραπέζι ομολογουμένως με τη θέα “πιάτο”. Ο χώρος όμορφος και περιποιημένος, χωρίς να παραπέμπει καθόλου σε μαντρί. Η εξυπηρέτηση άμεση και φιλική, με τα πιάτα να καταφθάνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα και στη σωστή θερμοκρασία.
Η παραγγελία μας ήταν μια σαλάτα χωριάτικη, ένας πουρές γλυκοπατάτας, μια μερίδα τζατζίκι, μία μερίδα rib eyes, δυο φιλέτα νεαρού μόσχου, δυο μερίδες Picanha και 1 λίτρο κρασί ροζέ ημίγλυκο. Οι μερίδες ικανοποιητικές σε ποσότητα χωρίς όμως να προκαλούν το αίσθημα του κορεσμού. Ο λογαριασμός άγγιξε τα 193 ευρώ, χωρίς το ποσό να ανταποκρίνεται στην αξία της γεύσης και της πληρότητας. Με λίγα λόγια, η δοκιμή δεν μας έπεισε για επίσκεψη δεύτερη φορά.
Θα συμφωνείτε, φαντάζομαι, ότι ακούγεται αντιφατικό ένα μαγαζί με το όνομα ΜΑΝΤΡΙ να έχει ως ατού τη θέα στο Σαρωνικό. Και όμως έτσι είναι. Η θέα από το ΜΑΝΤΡΙ δεν σου κόβει την ανάσα, είναι όμως ενδιαφέρουσα. Με το φως της ημέρας έχεις όλη τη νότια Αθήνα με τη θάλασσα στο βάθος στο πιάτο, με το φως της νύχτας χαζεύεις τα φώτα των πλοίων και των αεροπλάνων που προσεγγίζουν την πρωτεύουσα.
Για να φθάσετε βέβαια στον προορισμό σας, πρέπει να διαθέτετε αξιόπιστο GPS, διαφορετικά τα πράγματα είναι δύσκολα. Με λίγη προσοχή όμως θα τα καταφέρετε. Θα σας αποζημιώσει σίγουρα το άνετο πάρκινγκ. Φροντίστε επίσης, ειδικά Σαββατοκύριακο, να κάνετε κράτηση με επισήμανση «παρακαλώ στον έξω χώρο», γιατί διαφορετικά το πλεονέκτημα της θέας ενδέχεται να ακυρωθεί, άσε που μπορεί να πέσετε σε εκδήλωση τύπου «γάμος, βαφτίσια, δεξίωση, όλοι οι καλοί χωράνε» – και να φάτε πόρτα.
Να πάτε, τέλος, εφόσον είστε ορκισμένος κρεατοφάγος, στο ΜΑΝΤΡΙ ούτε ψαρονέφρι δεν υπάρχει στον κατάλογο.
Δίνει λοιπόν ο καλός θεούλης και στρίβετε στην οδό Βαρδουσίων (άλλο σημαδιακό και τούτο) της πέρα Αργυρούπολης, Άνω Γλυφάδας ή Τερψιθέας, διαλέγετε αυτό που σας βολεύει. Τέτοια μαγαζάρα στην άκρη του πουθενά σίγουρα δεν μπορείτε να φανταστείτε. Το όνομα ΜΑΝΤΡΙ μόνο ως homage στο παρελθόν μπορώ να το φανταστώ. Η μεταλλική αψιδοκατασκευή με ημιπολύτιμους λίθους στην είσοδο ολίγον κιτς, αλλά την περνάτε γρήγορα και βρίσκεστε σε ένα χώρο με πολύ γυαλί και ξύλο, ολίγη ψάθα και ακόμα λιγότερο τσιμέντο. Ωραίο είναι, δεν μπορώ να πω, με τα τραπέζια τοποθετημένα αραιά και – δυστυχώς – μικρές και αφρόντιστες τουαλέτες.
Υποδοχή επαγγελματική, προσωπικό επαρκές και εκπαιδευμένο, τραπέζια καλοστρωμένα με art de la table που φέρνει σαφώς σε χώρο συνεστιάσεων, αμέσως νεράκι Υμηττού σε γυάλινο μπουκάλι, από κοντά και ο κατάλογος, δύο σελίδες όλος κι όλος, πράγμα που επίσης δεν είναι κακό, οι επιλογές είναι υπεραρκετές για ναό κρεοφαγίας.
Η κουζίνα δεν πρόκειται να σας συναρπάσει, αν οι προσδοκίες σας έχουν ανέβει σε επίπεδο BASE GRILL, φροντίστε να τις κατεβάσετε. Αυτό που πραγματικά αξίζει είναι τα παϊδάκια όλα τα υπόλοιπα μέτρια, δηλαδή κοκορέτσι σωστά φτιαγμένο αλλά κρύο και η προβατίνα σκέτη απογοήτευση, σε κάνει να αναπολείς το ΓΑΒΡΙΛΗ στον Κουβαρά. Το αρνίσιο κότσι κάτι έλεγε, όμως και αυτό ήρθε χλιαρό, η απόσταση από το πάσο ως τα τραπέζια είναι προφανώς μεγάλη για το σέρβις. Τα υπόλοιπα – σαλάτες, κολοκυθάκια, αλοιφές και λοιπά ορεκτικά – μέτρια, (σαν) του εμπορίου. Τιμητική εξαίρεση η μελιτζάνα στο πήλινο. Καλούτσικο κόκκινο χύμα κρασί Νεμέας, κέρασμα ανάλογα με το πώς θα σας κόψει ο σερβιτόρος σας, από παγωτό μέχρι γιαούρτι με μέλι, πάρτε μια κουταλιά και σταματήστε μετά καλύτερα για γλυκό στην Αργυρούπολη.
Ο λογαριασμός γύρω στα 20 plus ευρώ το άτομο, συνολικά σίγουρα όχι μια ανεπανάληπτη εμπειρία, αλλά για μια φορά pas mal.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Την ηλιόλουστη Κυριακή που μας πέρασε πέντε φίλοι αποφασίσαμε να δαπανήσουμε χρόνο (απ’ ότι αποδείχθηκε και χρήμα) στο ξακουστό Μαντρί. Αφού ακολουθήσαμε ευλαβικά τις οδηγίες του GPS, φτάσαμε στον προορισμό μας, όπου μας υποδέχθηκαν με ευγένεια και μας οδήγησαν σε ένα τραπέζι ομολογουμένως με τη θέα “πιάτο”. Ο χώρος όμορφος και περιποιημένος, χωρίς να παραπέμπει καθόλου σε μαντρί. Η εξυπηρέτηση άμεση και φιλική, με τα πιάτα να καταφθάνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα και στη σωστή θερμοκρασία.
Η παραγγελία μας ήταν μια σαλάτα χωριάτικη, ένας πουρές γλυκοπατάτας, μια μερίδα τζατζίκι, μία μερίδα rib eyes, δυο φιλέτα νεαρού μόσχου, δυο μερίδες Picanha και 1 λίτρο κρασί ροζέ ημίγλυκο. Οι μερίδες ικανοποιητικές σε ποσότητα χωρίς όμως να προκαλούν το αίσθημα του κορεσμού. Ο λογαριασμός άγγιξε τα 193 ευρώ, χωρίς το ποσό να ανταποκρίνεται στην αξία της γεύσης και της πληρότητας. Με λίγα λόγια, η δοκιμή δεν μας έπεισε για επίσκεψη δεύτερη φορά.
Θα συμφωνείτε, φαντάζομαι, ότι ακούγεται αντιφατικό ένα μαγαζί με το όνομα ΜΑΝΤΡΙ να έχει ως ατού τη θέα στο Σαρωνικό. Και όμως έτσι είναι. Η θέα από το ΜΑΝΤΡΙ δεν σου κόβει την ανάσα, είναι όμως ενδιαφέρουσα. Με το φως της ημέρας έχεις όλη τη νότια Αθήνα με τη θάλασσα στο βάθος στο πιάτο, με το φως της νύχτας χαζεύεις τα φώτα των πλοίων και των αεροπλάνων που προσεγγίζουν την πρωτεύουσα.
Για να φθάσετε βέβαια στον προορισμό σας, πρέπει να διαθέτετε αξιόπιστο GPS, διαφορετικά τα πράγματα είναι δύσκολα. Με λίγη προσοχή όμως θα τα καταφέρετε. Θα σας αποζημιώσει σίγουρα το άνετο πάρκινγκ. Φροντίστε επίσης, ειδικά Σαββατοκύριακο, να κάνετε κράτηση με επισήμανση «παρακαλώ στον έξω χώρο», γιατί διαφορετικά το πλεονέκτημα της θέας ενδέχεται να ακυρωθεί, άσε που μπορεί να πέσετε σε εκδήλωση τύπου «γάμος, βαφτίσια, δεξίωση, όλοι οι καλοί χωράνε» – και να φάτε πόρτα.
Να πάτε, τέλος, εφόσον είστε ορκισμένος κρεατοφάγος, στο ΜΑΝΤΡΙ ούτε ψαρονέφρι δεν υπάρχει στον κατάλογο.
Δίνει λοιπόν ο καλός θεούλης και στρίβετε στην οδό Βαρδουσίων (άλλο σημαδιακό και τούτο) της πέρα Αργυρούπολης, Άνω Γλυφάδας ή Τερψιθέας, διαλέγετε αυτό που σας βολεύει. Τέτοια μαγαζάρα στην άκρη του πουθενά σίγουρα δεν μπορείτε να φανταστείτε. Το όνομα ΜΑΝΤΡΙ μόνο ως homage στο παρελθόν μπορώ να το φανταστώ. Η μεταλλική αψιδοκατασκευή με ημιπολύτιμους λίθους στην είσοδο ολίγον κιτς, αλλά την περνάτε γρήγορα και βρίσκεστε σε ένα χώρο με πολύ γυαλί και ξύλο, ολίγη ψάθα και ακόμα λιγότερο τσιμέντο. Ωραίο είναι, δεν μπορώ να πω, με τα τραπέζια τοποθετημένα αραιά και – δυστυχώς – μικρές και αφρόντιστες τουαλέτες.
Υποδοχή επαγγελματική, προσωπικό επαρκές και εκπαιδευμένο, τραπέζια καλοστρωμένα με art de la table που φέρνει σαφώς σε χώρο συνεστιάσεων, αμέσως νεράκι Υμηττού σε γυάλινο μπουκάλι, από κοντά και ο κατάλογος, δύο σελίδες όλος κι όλος, πράγμα που επίσης δεν είναι κακό, οι επιλογές είναι υπεραρκετές για ναό κρεοφαγίας.
Η κουζίνα δεν πρόκειται να σας συναρπάσει, αν οι προσδοκίες σας έχουν ανέβει σε επίπεδο BASE GRILL, φροντίστε να τις κατεβάσετε. Αυτό που πραγματικά αξίζει είναι τα παϊδάκια όλα τα υπόλοιπα μέτρια, δηλαδή κοκορέτσι σωστά φτιαγμένο αλλά κρύο και η προβατίνα σκέτη απογοήτευση, σε κάνει να αναπολείς το ΓΑΒΡΙΛΗ στον Κουβαρά. Το αρνίσιο κότσι κάτι έλεγε, όμως και αυτό ήρθε χλιαρό, η απόσταση από το πάσο ως τα τραπέζια είναι προφανώς μεγάλη για το σέρβις. Τα υπόλοιπα – σαλάτες, κολοκυθάκια, αλοιφές και λοιπά ορεκτικά – μέτρια, (σαν) του εμπορίου. Τιμητική εξαίρεση η μελιτζάνα στο πήλινο. Καλούτσικο κόκκινο χύμα κρασί Νεμέας, κέρασμα ανάλογα με το πώς θα σας κόψει ο σερβιτόρος σας, από παγωτό μέχρι γιαούρτι με μέλι, πάρτε μια κουταλιά και σταματήστε μετά καλύτερα για γλυκό στην Αργυρούπολη.
Ο λογαριασμός γύρω στα 20 plus ευρώ το άτομο, συνολικά σίγουρα όχι μια ανεπανάληπτη εμπειρία, αλλά για μια φορά pas mal.