Talk of the town το τελευταίο διάστημα στην πόλη του Βόλου, είπα δεν μπορεί κάτι καλό θα είναι. Οι απόψεις βέβαια, από φίλους που το είχαν επισκεφτεί ήταν και έτσι και αλλιώς, όχι όμως ικανές να με αποτρέψουν να το επισκεφτώ. Ούτε το γεγονός ότι ζήτησα να μάθω στα social της Avlis το νέο μενού και απάντηση δεν πήρα.
Νάμαστε λοιπόν σε γιορτινή μέρα στο Avli Eatery, έτοιμη να δοκιμάσουμε τα καλούδια του νέου καταλόγου.
Η εξυπηρέτηση υποδειγματική από όλους τους υπεύθυνους του service. Από τη στιγμή της τακτοποίησης στο τραπέζι μέχρι την ώρα που φύγαμε όλα κύλησαν τέλεια. Ενημέρωση περί του φαγητού, ενημέρωση για το τι ερχόταν στο τραπέζι, ενημέρωση για το ψήσιμο του κρέατος αλλά και για το γεγονός ότι την picanhia μπορούσαμε να την ψήσουμε μόνοι μας, δίπλα μας σε ότι χρειαστήκαμε.
Ο χώρος όμορφος, και προσεγμένος. Βοηθάει και το γεγονός ότι πρόκειται για μονοκατοικία, οπότε αν υπάρχει μεράκι γίνεται τέλεια. Παστέλ χρώματα, όμορφα φωτιστικά, άνετα και αναπαυτικά τραπεζοκαθίσματα στο όλο στυλ και χρώμα του χώρου, ζωγραφιστά κάποια σημεία εσωτερικά, vintage καθρέφτης, φωτιστικά, φωτογραφική μηχανή, ραδιόφωνο και διάφορα άλλα μικροαντικείμενα σε εσωτερικές χωνευτές προθήκες, προθήκη αλλά και συντηρητής για την ενημερωμένη και σε φυσιολογικές τιμές λίστα κρασιών, semi ανοιχτή κουζίνα που δούλευε τέλεια.
Βέβαια αν δεν ξέρεις τι είναι το είδος κουζίνας που πρεσβεύει ο χώρος, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα φανταστικό μεξικάνικο μαγαζί. Από την πόρτα της εισόδου, το ξύλινο παγώνι trade mark του μαγαζιού, τα χρώματα ,τα φωτιστικά και γενικά όλη η διακόσμηση παραπέμπουν σε ένα όμορφο χώρο που πραγματεύεται τη μεξικάνικη κουζίνα. Μάλλον κάτι άλλο είχε στο μυαλό του ο διακοσμητής.
Στην ουσία τώρα και στα του φαγητού.
Στην αρχή ήρθε ψωμί, κριτσίνια και σερβιρισμένη σε ένα ωραίο μικρό κατσαρολάκι η sauce, νόστιμο γιαούρτι με lime και φρέσκο κρεμμυδάκι. Μαζί τους και νερό από γνωστή πηγή. Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει το ‘’σου φέρνω νερό εμφιαλωμένο’’ ότι νερό και αν έχει η περιοχή που μένεις. Διότι ο πελάτης είναι ευγενικός και δεν σου λέει να το πάρεις πίσω, εσύ όμως οφείλεις να μην του χρεώσεις όσα νερά θα πάς στο τραπέζι ή να προσέξεις την τιμολόγηση.
Τα ορεκτικά με ελάχιστες εξαιρέσεις ήταν τα καλύτερα πιάτα της Avlis.
Πολύ καλή η γραβιέρα Κρήτης, όμορφη η παρουσίαση, παναρισμένη με super food υλικά (βρώμη, χαρουπάλευρο και παπαρουνόσπορο), λουσμένη εξαιρετικά με μια δροσερή chutney ντομάτας, κομμάτια chorizo για την ένταση και φρέσκο κρεμμυδάκι για την αντίθεση.
Εξαιρετικό το spring rolls παστίτσιο, crispy τόσο όσο το φύλλο, πικάντικη η μπεσαμέλ με τη γραβιέρα, θαυμάσια η σάλτσα. Αν αντί για το μοσχάρι υπήρχε κιμάς, κλείνοντας τα μάτια θα νόμιζες ότι τρως παστίτσιο.
Ωραίες οι πατάτες αυλή, νόστιμη η παρμεζάνα με την κρέμα που ήταν περασμένες οι baby πατάτες, crispy όσο χρειαζόταν, σωστή σε ποσότητα για να δώσει ένταση και γεύση η ψιλοκομμένη πανσέτα, τα μανιτάρια δεν τα κατάλαβα πουθενά.
Ένσταση έχω για το tartare άγριων μανιταριών. Η παρουσίαση εξαιρετική, το όλο κόψιμο άψογο, αψεγάδιαστο στη βάση το μπισκότο παρμεζάνας, ωραία τα λεμονάτα μυρωδικά και η πρασινάδα με τις φλοίδες παρμεζάνας στην κορυφή. Το όλο σύνολο στο τέλος σου άφηνε μια πίκρα, μάλλον λόγω της παραπάνω τρούφας που είχε το πιάτο.
Η ντακοσαλάτα δροσερή και εύγευστη με ντοματίνια και χαρουποπαξίμαδα για τη διαφορά.
Και πάμε στα κυρίως.
Η picanha εξαιρετική, ζουμερή με το ψήσιμο στο σημείο που το ζητήσαμε, ο πουρές τρούφας αρκετά καλός, όπως και η sauce γλυκού κόκκινου κρασιού. Στην τάβλα που ήρθε παρουσιασμένο το όλο σύνολο πολύ καλή προσθήκη και το χοντρό αλάτι. Μια καλύτερη παρουσίαση στα συνοδευτικά χρειαζόταν.
Τα φιλετάκια με το ραγού ήταν εύγεστα και ζουμερά, ο πουρές από μανιτάρια porcini ήταν έντονος και κάλυπτε όλες τις γεύσεις του πιάτου.
Άφησα τελευταία την tomahawk που δεν ήταν tomahawk. Ή ήταν κατά το ήμισυ. Σημείο κρέατος ναι, γυμνό κόκκαλο όχι. Αρκετό λίπος που δεν θα έπρεπε να υπάρχει κατά μήκος του κόκκαλου αλλά και του κρέατος. Η peper steak πολύ γευστική όπως και οι baby πατάτες. Τα μανιτάρια οκ αλλά ελάχιστα αναλογικά με τις πατάτες.
Το σουφλέ σοκολάτας που δοκίμασε στο τέλος ο μικρός πολύ καλό με ιδιαίτερη μνεία στην crème anglaise και τα peta crispy balls που άφηναν με την έκρηξη, τρομερή αίσθηση στον ουρανίσκο.
Ο λογαριασμός στο τέλος, μαζί με κάποιες μπύρες, ήρθε στα 130 euro για 4 άτομα, θεωρώ αρκετά ψηλά σε σχέση με το σύνολο των πιάτων.
Τα πάντα στη ζωή εξαρτώνται από τι ζητάς στο φαγητό, με τι ικανοποιείσαι και πόσο κοστολογείς αυτές σου τις επιλογές.
Θα πρέπει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού να έχουμε το γεγονός ότι, μιλάμε για εστίαση και ελληνική κουζίνα, σε μια πόλη, που τα τσιπουράδικα τα οποία έχουν τρομερή βελτίωση στην κουζίνα, είναι αξιοθέατο και με ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού να τα επισκέπτεται.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Talk of the town το τελευταίο διάστημα στην πόλη του Βόλου, είπα δεν μπορεί κάτι καλό θα είναι. Οι απόψεις βέβαια, από φίλους που το είχαν επισκεφτεί ήταν και έτσι και αλλιώς, όχι όμως ικανές να με αποτρέψουν να το επισκεφτώ. Ούτε το γεγονός ότι ζήτησα να μάθω στα social της Avlis το νέο μενού και απάντηση δεν πήρα.
Νάμαστε λοιπόν σε γιορτινή μέρα στο Avli Eatery, έτοιμη να δοκιμάσουμε τα καλούδια του νέου καταλόγου.
Η εξυπηρέτηση υποδειγματική από όλους τους υπεύθυνους του service. Από τη στιγμή της τακτοποίησης στο τραπέζι μέχρι την ώρα που φύγαμε όλα κύλησαν τέλεια. Ενημέρωση περί του φαγητού, ενημέρωση για το τι ερχόταν στο τραπέζι, ενημέρωση για το ψήσιμο του κρέατος αλλά και για το γεγονός ότι την picanhia μπορούσαμε να την ψήσουμε μόνοι μας, δίπλα μας σε ότι χρειαστήκαμε.
Ο χώρος όμορφος, και προσεγμένος. Βοηθάει και το γεγονός ότι πρόκειται για μονοκατοικία, οπότε αν υπάρχει μεράκι γίνεται τέλεια. Παστέλ χρώματα, όμορφα φωτιστικά, άνετα και αναπαυτικά τραπεζοκαθίσματα στο όλο στυλ και χρώμα του χώρου, ζωγραφιστά κάποια σημεία εσωτερικά, vintage καθρέφτης, φωτιστικά, φωτογραφική μηχανή, ραδιόφωνο και διάφορα άλλα μικροαντικείμενα σε εσωτερικές χωνευτές προθήκες, προθήκη αλλά και συντηρητής για την ενημερωμένη και σε φυσιολογικές τιμές λίστα κρασιών, semi ανοιχτή κουζίνα που δούλευε τέλεια.
Βέβαια αν δεν ξέρεις τι είναι το είδος κουζίνας που πρεσβεύει ο χώρος, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα φανταστικό μεξικάνικο μαγαζί. Από την πόρτα της εισόδου, το ξύλινο παγώνι trade mark του μαγαζιού, τα χρώματα ,τα φωτιστικά και γενικά όλη η διακόσμηση παραπέμπουν σε ένα όμορφο χώρο που πραγματεύεται τη μεξικάνικη κουζίνα. Μάλλον κάτι άλλο είχε στο μυαλό του ο διακοσμητής.
Στην ουσία τώρα και στα του φαγητού.
Στην αρχή ήρθε ψωμί, κριτσίνια και σερβιρισμένη σε ένα ωραίο μικρό κατσαρολάκι η sauce, νόστιμο γιαούρτι με lime και φρέσκο κρεμμυδάκι. Μαζί τους και νερό από γνωστή πηγή. Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει το ‘’σου φέρνω νερό εμφιαλωμένο’’ ότι νερό και αν έχει η περιοχή που μένεις. Διότι ο πελάτης είναι ευγενικός και δεν σου λέει να το πάρεις πίσω, εσύ όμως οφείλεις να μην του χρεώσεις όσα νερά θα πάς στο τραπέζι ή να προσέξεις την τιμολόγηση.
Τα ορεκτικά με ελάχιστες εξαιρέσεις ήταν τα καλύτερα πιάτα της Avlis.
Πολύ καλή η γραβιέρα Κρήτης, όμορφη η παρουσίαση, παναρισμένη με super food υλικά (βρώμη, χαρουπάλευρο και παπαρουνόσπορο), λουσμένη εξαιρετικά με μια δροσερή chutney ντομάτας, κομμάτια chorizo για την ένταση και φρέσκο κρεμμυδάκι για την αντίθεση.
Εξαιρετικό το spring rolls παστίτσιο, crispy τόσο όσο το φύλλο, πικάντικη η μπεσαμέλ με τη γραβιέρα, θαυμάσια η σάλτσα. Αν αντί για το μοσχάρι υπήρχε κιμάς, κλείνοντας τα μάτια θα νόμιζες ότι τρως παστίτσιο.
Ωραίες οι πατάτες αυλή, νόστιμη η παρμεζάνα με την κρέμα που ήταν περασμένες οι baby πατάτες, crispy όσο χρειαζόταν, σωστή σε ποσότητα για να δώσει ένταση και γεύση η ψιλοκομμένη πανσέτα, τα μανιτάρια δεν τα κατάλαβα πουθενά.
Ένσταση έχω για το tartare άγριων μανιταριών. Η παρουσίαση εξαιρετική, το όλο κόψιμο άψογο, αψεγάδιαστο στη βάση το μπισκότο παρμεζάνας, ωραία τα λεμονάτα μυρωδικά και η πρασινάδα με τις φλοίδες παρμεζάνας στην κορυφή. Το όλο σύνολο στο τέλος σου άφηνε μια πίκρα, μάλλον λόγω της παραπάνω τρούφας που είχε το πιάτο.
Η ντακοσαλάτα δροσερή και εύγευστη με ντοματίνια και χαρουποπαξίμαδα για τη διαφορά.
Και πάμε στα κυρίως.
Η picanha εξαιρετική, ζουμερή με το ψήσιμο στο σημείο που το ζητήσαμε, ο πουρές τρούφας αρκετά καλός, όπως και η sauce γλυκού κόκκινου κρασιού. Στην τάβλα που ήρθε παρουσιασμένο το όλο σύνολο πολύ καλή προσθήκη και το χοντρό αλάτι. Μια καλύτερη παρουσίαση στα συνοδευτικά χρειαζόταν.
Τα φιλετάκια με το ραγού ήταν εύγεστα και ζουμερά, ο πουρές από μανιτάρια porcini ήταν έντονος και κάλυπτε όλες τις γεύσεις του πιάτου.
Άφησα τελευταία την tomahawk που δεν ήταν tomahawk. Ή ήταν κατά το ήμισυ. Σημείο κρέατος ναι, γυμνό κόκκαλο όχι. Αρκετό λίπος που δεν θα έπρεπε να υπάρχει κατά μήκος του κόκκαλου αλλά και του κρέατος. Η peper steak πολύ γευστική όπως και οι baby πατάτες. Τα μανιτάρια οκ αλλά ελάχιστα αναλογικά με τις πατάτες.
Το σουφλέ σοκολάτας που δοκίμασε στο τέλος ο μικρός πολύ καλό με ιδιαίτερη μνεία στην crème anglaise και τα peta crispy balls που άφηναν με την έκρηξη, τρομερή αίσθηση στον ουρανίσκο.
Ο λογαριασμός στο τέλος, μαζί με κάποιες μπύρες, ήρθε στα 130 euro για 4 άτομα, θεωρώ αρκετά ψηλά σε σχέση με το σύνολο των πιάτων.
Τα πάντα στη ζωή εξαρτώνται από τι ζητάς στο φαγητό, με τι ικανοποιείσαι και πόσο κοστολογείς αυτές σου τις επιλογές.
Θα πρέπει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού να έχουμε το γεγονός ότι, μιλάμε για εστίαση και ελληνική κουζίνα, σε μια πόλη, που τα τσιπουράδικα τα οποία έχουν τρομερή βελτίωση στην κουζίνα, είναι αξιοθέατο και με ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού να τα επισκέπτεται.