Έχετε ξανακούσει το όνομα Πλανητέρο; Εγώ ομολογώ ότι μέχρι προσφάτως αγνοούσα την ύπαρξη αυτού του μικρού χωριού με το παράξενο όνομα στην Άνω Αχαΐα, λίγο μετά την Κλειτορία. Μας το ανέφερε ο γιος μου, που εξελίσσεται σε μέγα γνώστη και λάτρη της Πελοποννήσου, οπότε – ψάχνοντας ένα μέρος για ημερήσια πρωτομαγιάτικη εκδρομή – το επιλέξαμε. Μολονότι προτιμήσαμε την πιο σύντομη διαδρομή (Αθήνα, Κόρινθος προς Τρίπολη και μετά προς Λεβίδι) μας πήρε σχεδόν τρεις ώρες, μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας.
Ευτυχώς το φυσικό περιβάλλον μας αποζημίωσε πλήρως. Στο Πλανητέρο ξεπηδούν σε υψόμετρο 700 μέτρων, κυριολεκτικά θαρρείς μέσα από το έδαφος, οι πηγές των Αροάνιων, που ορθώνονται επιβλητικά στο βάθος και οι περισσότεροι γνωρίζουν με την ονομασία Χελμός. Αυτή την εποχή τα πάντα είναι δροσερά και καταπράσινα. Ένα υπέροχο δάσος με αιωνόβια πλατάνια αποτελεί πόλο έλξης για φυσιολάτρες όλων των ηλικιών, κυρίως βέβαια οικογένειες. Το μέρος θυμίζει χωροταξικά τη Στενή Ευβοίας, χωρίζεται σε δύο οικισμούς, ο καθένας με τις ταβέρνες του, που προσφέρουν πολλές δυνατότητες άνετων περιπάτων, καθώς υπάρχει ελάχιστη κίνηση. Από γαστρονομικής πλευράς μεταφερθήκαμε όμως στο χωριό των Αγράφων, όπου ανθεί επίσης η εκτροφή πέστροφας, όπως και στο Πλανητέρο.
Τι θα τρώγαμε ήταν συνεπώς εκ προοιμίου γνωστό, έμενε να διαλέξουμε τραπέζι. Χωρίς πολλή αναζήτηση καταλήξαμε στον ΧΕΛΜΟ, σε ένα προνομιακό τραπέζι σε μια μικρή εξέδρα δίπλα σ’ ένα γεφυράκι πάνω από το ορμητικό ποταμάκι, κυριολεκτικά πρώτη θέση πίστα. Σε τέτοιο σκηνικό ξέρεις ότι ενδέχεται το φαγητό μάλλον να υστερεί, πράγμα που μόνο εν μέρει συνέβη. Σαν κακο-/καλομαθημένοι πρωτευουσιάνοι κρίνουμε το γενικό επίπεδο καθαριότητας απλώς ανεκτό. Κανένα παράπονο από την κυρία (ιδιοκτήτρια, όπως καταλάβαμε) που μας εξυπηρέτησε, οι δύο ψητές πέστροφες που παραγγείλαμε ήταν ψημένες όπως πρέπει, το συνοδευτικό τηγανόψωμο επίσης καλό, τα χόρτα όμως ήταν ελαφρώς παραβρασμένα. Τόσο κοντά στην Πάτρα δεν ήταν επιτρεπτό να συνοδεύσουμε το γεύμα μας με κάτι άλλο εκτός από μια μπύρα «ΜΑΜΟΣ».
Φεύγοντας πήραμε και μια πέστροφα καπνιστή σε αεροστεγή συσκευασία, για να την ευχαριστηθούμε μια από τις επόμενες μέρες. Ο λογαριασμός στα 36 ευρώ απόλυτα σωστός. Αν λοιπόν βρεθείτε ποτέ προς Βυτίνα μεριά και έχετε διάθεση για περίπατο μέσα στη φύση, το Πλανητέρο και οι πέστροφές του σας περιμένουν.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Έχετε ξανακούσει το όνομα Πλανητέρο; Εγώ ομολογώ ότι μέχρι προσφάτως αγνοούσα την ύπαρξη αυτού του μικρού χωριού με το παράξενο όνομα στην Άνω Αχαΐα, λίγο μετά την Κλειτορία. Μας το ανέφερε ο γιος μου, που εξελίσσεται σε μέγα γνώστη και λάτρη της Πελοποννήσου, οπότε – ψάχνοντας ένα μέρος για ημερήσια πρωτομαγιάτικη εκδρομή – το επιλέξαμε. Μολονότι προτιμήσαμε την πιο σύντομη διαδρομή (Αθήνα, Κόρινθος προς Τρίπολη και μετά προς Λεβίδι) μας πήρε σχεδόν τρεις ώρες, μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας.
Ευτυχώς το φυσικό περιβάλλον μας αποζημίωσε πλήρως. Στο Πλανητέρο ξεπηδούν σε υψόμετρο 700 μέτρων, κυριολεκτικά θαρρείς μέσα από το έδαφος, οι πηγές των Αροάνιων, που ορθώνονται επιβλητικά στο βάθος και οι περισσότεροι γνωρίζουν με την ονομασία Χελμός. Αυτή την εποχή τα πάντα είναι δροσερά και καταπράσινα. Ένα υπέροχο δάσος με αιωνόβια πλατάνια αποτελεί πόλο έλξης για φυσιολάτρες όλων των ηλικιών, κυρίως βέβαια οικογένειες. Το μέρος θυμίζει χωροταξικά τη Στενή Ευβοίας, χωρίζεται σε δύο οικισμούς, ο καθένας με τις ταβέρνες του, που προσφέρουν πολλές δυνατότητες άνετων περιπάτων, καθώς υπάρχει ελάχιστη κίνηση. Από γαστρονομικής πλευράς μεταφερθήκαμε όμως στο χωριό των Αγράφων, όπου ανθεί επίσης η εκτροφή πέστροφας, όπως και στο Πλανητέρο.
Τι θα τρώγαμε ήταν συνεπώς εκ προοιμίου γνωστό, έμενε να διαλέξουμε τραπέζι. Χωρίς πολλή αναζήτηση καταλήξαμε στον ΧΕΛΜΟ, σε ένα προνομιακό τραπέζι σε μια μικρή εξέδρα δίπλα σ’ ένα γεφυράκι πάνω από το ορμητικό ποταμάκι, κυριολεκτικά πρώτη θέση πίστα. Σε τέτοιο σκηνικό ξέρεις ότι ενδέχεται το φαγητό μάλλον να υστερεί, πράγμα που μόνο εν μέρει συνέβη. Σαν κακο-/καλομαθημένοι πρωτευουσιάνοι κρίνουμε το γενικό επίπεδο καθαριότητας απλώς ανεκτό. Κανένα παράπονο από την κυρία (ιδιοκτήτρια, όπως καταλάβαμε) που μας εξυπηρέτησε, οι δύο ψητές πέστροφες που παραγγείλαμε ήταν ψημένες όπως πρέπει, το συνοδευτικό τηγανόψωμο επίσης καλό, τα χόρτα όμως ήταν ελαφρώς παραβρασμένα. Τόσο κοντά στην Πάτρα δεν ήταν επιτρεπτό να συνοδεύσουμε το γεύμα μας με κάτι άλλο εκτός από μια μπύρα «ΜΑΜΟΣ».
Φεύγοντας πήραμε και μια πέστροφα καπνιστή σε αεροστεγή συσκευασία, για να την ευχαριστηθούμε μια από τις επόμενες μέρες. Ο λογαριασμός στα 36 ευρώ απόλυτα σωστός. Αν λοιπόν βρεθείτε ποτέ προς Βυτίνα μεριά και έχετε διάθεση για περίπατο μέσα στη φύση, το Πλανητέρο και οι πέστροφές του σας περιμένουν.