Μπυραρία στα Παλιά του Βόλου που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από παρόμοιες Γερμανικές, Αυστριακές και Τσέχικες μπυραρίες. Προσέξτε μπυραρία german style και όχι Irish pub. Έντονο το ξύλο και η πέτρα στο εσωτερικό της, φωτιστικά αναγεννησιακού style με τις λάμπες εν είδει φλόγας, πολλά καδράκια στο πνεύμα της μπύρας, stand με ποτήρια γυάλινα, κεραμικά, διακοσμητικά μπύρας, προθήκες με είδη προς πώληση από ποτήρια, ανοιχτήρια μέχρι μπρελόκ, καπέλα, μπλούζες κ.λπ όλα σχετικά με τη μπύρα.
Ο εξωτερικός χώρος στο ευρύχωρο πεζοδρόμιο της Φερών, καλύπτεται από απλά ξύλινα τραπέζια, αλλά και τραπέζια πικ-νικ με πάγκους, εναρμονισμένα στο γενικό πνεύμα.
Συχνά διοργανώνονται events, κάθε Octoberfest γίνεται πρωτόγνωρος χαμός αφού όλο το μαγαζί εναρμονίζεται με τη γιορτή, το προσωπικό ντύνεται με παραδοσιακές γερμανικές φορεσιές, τα λιτροπότηρα πάνε και έρχονται, νέες ετικέτες κυκλοφορούν, πολλά δώρα μοιράζονται, τρέχουν διαγωνισμοί Ex-it (μπύρα με τη μία, με μια ανάσα), τα χοιρινά κότσια έχουν την τιμητική τους.
Από μπύρες υπάρχουν τα πάντα, ενώ φιλοξενούνται συνέχεια και νέες ετικέτες. Ο κατάλογος είναι επεξηγηματικός στα πάντα. Από τον βαθμό, το κύριο συστατικό της, άρωμα, γεύσεις, συνδυασμούς κ.λπ.
Ιδιαίτερη μνεία κλασσικά, στις μοναστηριακές (La trappe Quadrupel 10% αγαπημένη), στις φρουτώδεις (φευγάτη η Lindermans Framboise) και στην καπνιστή της Schlenkerla που είναι μια κατηγορία μόνη της.
Στα του φαγητού τώρα. Δεν πρέπει να φύγετε από το Valentine αν δεν δοκιμάσετε φλογόζυμο. Άλλη γεύση, απογειώνει τη μπύρα. Λεπτή τραγανή ζύμη χωρίς μαγιά που ανοίγεται με την παραγγελία, μπέικον, παρμεζάνα, μαϊντανός, γιαούρτι μυρωδικών και κρεμμύδια που δίνουν εντελώς άλλη γευστική εμπειρία.
Αν δεν σας καλύψει που αμφιβάλλω, δοκιμάστε ζυμαρόδισκο με κυρίαρχο στοιχείο τη σπιτική aivar (κύρια συστατικά κόκκινες πιπεριές και σκόρδο). Μείνετε στην κλασσική, με τυρί και καπνιστό ζαμπόν να καταλάβετε γεύση.
Το pretzel του αρκετά αρωματικό και αφράτο και το ξινολάχανο από τα καλύτερα που έχω φάει.
Το βιεννέζικο Schnitzel εξαιρετικό, σωστά ψημένο με υπέροχη κρούστα, η καπνιστή χοιρινή πολύ καλή με έντονο στη μύτη το κάπνισμα, το δε κότσι, αν το έχει ο κατάλογος, λουκούμι.
Για τους δυνατούς παίκτες υπάρχει τρομερό Leberhas mit ei, ξέρετε, εκείνο το μεγάλο κομμάτι ζαμπόν στο φούρνο με αυγό και πατάτες. Θα σας αποζημιώσει ασχέτως αν θα ανεβάσει όλους τους δείκτες –τους γνωστούς- στα ύψη. Άλλωστε για κάτι τέτοια είναι η ζωή.
Άφησα τελευταία την ποικιλία με τα λουκάνικα. Το πιο αδύναμο πιάτο κατ’ εμέ και νομίζω χρειάζεται επαναπροσέγγιση. Αντί να είναι κυρίαρχος του πιάτου τα λουκάνικα, κυριαρχεί το ξινολάχανο και η πατατοσαλάτα, τα δε λουκάνικα όσες φορές δοκιμάσαμε έρχονται παραψημένα και στεγνά. Τέλος η επιλογή στη μικρή ποικιλία δεν είναι χαρακτηριστική. Η δε μεγάλη ποικιλία που έχει ωραίους συνδυασμούς, έχει τιμή στα ύψη.
Κάποιες καθυστερήσεις υπάρχουν στο service των φαγητών και μόνο, λογικές αφού τα περισσότερα πιάτα δημιουργούνται την ώρα της παραγγελίας.
O Valentine μπυραρία 2ης γενεάς, κρατάει άσβεστο το πάθος για μπύρα και γερμανικές γεύσεις με κάποιες ελληνικές πινελιές, στον Βόλο. Αποτελεί σίγουρα must be place, ειδικά για αυτούς που θέλουν να ξεφύγουν από την κλασσική τσιπουροκατάσταση της πόλης.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Μπυραρία στα Παλιά του Βόλου που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από παρόμοιες Γερμανικές, Αυστριακές και Τσέχικες μπυραρίες. Προσέξτε μπυραρία german style και όχι Irish pub. Έντονο το ξύλο και η πέτρα στο εσωτερικό της, φωτιστικά αναγεννησιακού style με τις λάμπες εν είδει φλόγας, πολλά καδράκια στο πνεύμα της μπύρας, stand με ποτήρια γυάλινα, κεραμικά, διακοσμητικά μπύρας, προθήκες με είδη προς πώληση από ποτήρια, ανοιχτήρια μέχρι μπρελόκ, καπέλα, μπλούζες κ.λπ όλα σχετικά με τη μπύρα.
Ο εξωτερικός χώρος στο ευρύχωρο πεζοδρόμιο της Φερών, καλύπτεται από απλά ξύλινα τραπέζια, αλλά και τραπέζια πικ-νικ με πάγκους, εναρμονισμένα στο γενικό πνεύμα.
Συχνά διοργανώνονται events, κάθε Octoberfest γίνεται πρωτόγνωρος χαμός αφού όλο το μαγαζί εναρμονίζεται με τη γιορτή, το προσωπικό ντύνεται με παραδοσιακές γερμανικές φορεσιές, τα λιτροπότηρα πάνε και έρχονται, νέες ετικέτες κυκλοφορούν, πολλά δώρα μοιράζονται, τρέχουν διαγωνισμοί Ex-it (μπύρα με τη μία, με μια ανάσα), τα χοιρινά κότσια έχουν την τιμητική τους.
Από μπύρες υπάρχουν τα πάντα, ενώ φιλοξενούνται συνέχεια και νέες ετικέτες. Ο κατάλογος είναι επεξηγηματικός στα πάντα. Από τον βαθμό, το κύριο συστατικό της, άρωμα, γεύσεις, συνδυασμούς κ.λπ.
Ιδιαίτερη μνεία κλασσικά, στις μοναστηριακές (La trappe Quadrupel 10% αγαπημένη), στις φρουτώδεις (φευγάτη η Lindermans Framboise) και στην καπνιστή της Schlenkerla που είναι μια κατηγορία μόνη της.
Στα του φαγητού τώρα. Δεν πρέπει να φύγετε από το Valentine αν δεν δοκιμάσετε φλογόζυμο. Άλλη γεύση, απογειώνει τη μπύρα. Λεπτή τραγανή ζύμη χωρίς μαγιά που ανοίγεται με την παραγγελία, μπέικον, παρμεζάνα, μαϊντανός, γιαούρτι μυρωδικών και κρεμμύδια που δίνουν εντελώς άλλη γευστική εμπειρία.
Αν δεν σας καλύψει που αμφιβάλλω, δοκιμάστε ζυμαρόδισκο με κυρίαρχο στοιχείο τη σπιτική aivar (κύρια συστατικά κόκκινες πιπεριές και σκόρδο). Μείνετε στην κλασσική, με τυρί και καπνιστό ζαμπόν να καταλάβετε γεύση.
Το pretzel του αρκετά αρωματικό και αφράτο και το ξινολάχανο από τα καλύτερα που έχω φάει.
Το βιεννέζικο Schnitzel εξαιρετικό, σωστά ψημένο με υπέροχη κρούστα, η καπνιστή χοιρινή πολύ καλή με έντονο στη μύτη το κάπνισμα, το δε κότσι, αν το έχει ο κατάλογος, λουκούμι.
Για τους δυνατούς παίκτες υπάρχει τρομερό Leberhas mit ei, ξέρετε, εκείνο το μεγάλο κομμάτι ζαμπόν στο φούρνο με αυγό και πατάτες. Θα σας αποζημιώσει ασχέτως αν θα ανεβάσει όλους τους δείκτες –τους γνωστούς- στα ύψη. Άλλωστε για κάτι τέτοια είναι η ζωή.
Άφησα τελευταία την ποικιλία με τα λουκάνικα. Το πιο αδύναμο πιάτο κατ’ εμέ και νομίζω χρειάζεται επαναπροσέγγιση. Αντί να είναι κυρίαρχος του πιάτου τα λουκάνικα, κυριαρχεί το ξινολάχανο και η πατατοσαλάτα, τα δε λουκάνικα όσες φορές δοκιμάσαμε έρχονται παραψημένα και στεγνά. Τέλος η επιλογή στη μικρή ποικιλία δεν είναι χαρακτηριστική. Η δε μεγάλη ποικιλία που έχει ωραίους συνδυασμούς, έχει τιμή στα ύψη.
Κάποιες καθυστερήσεις υπάρχουν στο service των φαγητών και μόνο, λογικές αφού τα περισσότερα πιάτα δημιουργούνται την ώρα της παραγγελίας.
O Valentine μπυραρία 2ης γενεάς, κρατάει άσβεστο το πάθος για μπύρα και γερμανικές γεύσεις με κάποιες ελληνικές πινελιές, στον Βόλο. Αποτελεί σίγουρα must be place, ειδικά για αυτούς που θέλουν να ξεφύγουν από την κλασσική τσιπουροκατάσταση της πόλης.