Ο ανηψιός του αγοριού μου από τη Γερμανία μας βγήκε φιλέλληνας.
Και επισκέπτεται ανελλιπώς τη χώρα του Έλληνα παππού του.
Και δεν τη χορταίνει, αφού όπως λέει εδώ βρίσκει ανθρώπους με ζεστές καρδιές και τοπία με έντονο χρώμα και φως.
Αυτή τη φορά έχει φέρει και ένα συμφοιτητή του παρέα, έχουν οργώσει το κέντρο της Αθήνας, έχουν επισκεφτεί τους χώρους με αρχαιολογικό ενδιαφέρον και δεν έχουν αφήσει party για party.
Ήρθε η σειρά μας να τους «ψυχαγωγήσουμε» και τους προτείναμε ολοήμερη στο Σούνιο με επίσκεψη στο ναό του Ποσειδώνα. Και οι δύο ενθουσιάστηκαν.
Ολοήμερη που λέει ο λόγος, μέχρι να τινάξουν από πάνω τους το ξενύχτι της προηγούμενης βραδιάς πήγε μεσημέρι να ξεκινήσουμε.
Από την προηγούμενη είχα κάνει την έρευνά μου, που θα πάμε να τους ταίσουμε φρέσκα θαλασσινά, είχα λοιπόν στο δισάκι μου plan A, B,C.
Και τα λούστικα όλα τα πλάνα, όταν τους ρωτήσαμε εάν προτιμάνε ψάρι ή κρέας και απάντησαν κρέας!
Γιατί που να το βρουν το ψάρι στη Γερμανία?
Πως να μάθουν τις γεύσεις του βυθού της θάλασσας?
Κάπως έτσι, στο δρόμο της επιστροφής, σταματήσαμε στην Παλαιά Φώκαια, στα 4 αδέλφια.
Η επιλογή έγινε επειδή στην επιγραφή τους έγραφαν ότι σερβίρουν και κρέας.
Ο γνωστός «κράχτης» έξω από την ταβέρνα, σταμάτησε τα σήματα «μορς» που έκανε με τα χέρια φτερούγες του και μας καλωσόρισε.
Οδηγηθήκαμε στο τραπέζι μας, πάνω στη θάλασσα.
Καθαριότητα, ευγένεια, περιποίηση και αμεσότητα.
Ο κατάλογος μαζεμένος σε μέγεθος, προσφέρει θαλασσινά αλλά και μια μικρή γκάμα σε κρέας, χύμα κρασάκι και λοιπά εμφιαλωμένα οινοπνευματώδη.
Δεν είχαμε προλάβει να καθίσουμε και έφτασε στο τραπέζι μας εμφιαλωμένο νερό και οι κατάλογοι.
Για τη «μέση» παραγγείλαμε την κλασσική χωριάτικη σαλάτα, ένα τζατζίκι και ένα σαγανάκι τυρί.
Ο ένας νεαρός της παρέας επέλεξε μερίδα παϊδάκια που συνοδεύεται με πατάτες τηγανητές.
Ο άλλος νεαρός επέλεξε ψαρονέφρι –επίσης με πατάτες τηγανητές.
Εγώ ένα κοτόπουλο φιλέτο –με τις γνωστές τηγανητές πατάτες.
Ο καλός μου –ορθά σκεπτόμενος- πήρε μπακαλιάρο σκορδαλιά.
Με τη σαλάτα ήρθε και δίσκος με ψημένο ψωμάκι –κάποιες φέτες ωστόσο τους είχαν «αρπάξει».
Η σαλάτα, το σαγανάκι και το τζατζίκι πήραν μέτρια βαθμολογία, μιας και δε διέφεραν καθόλου από το μέσο όρο της ποιότητας, ποσότητας και γεύσης που προσφέρει η τυπική παραθαλάσσια και τουριστική ταβέρνα.
Και τα 2 αγόρια δήλωσαν ότι τους άρεσε το φαγητό τους –και δεν μπορώ να ξέρω εάν ήταν ειλικρινής δήλωση ή από ντροπή (επειδή τους κάναμε το τραπέζι).
Έχοντας όμως φάει σε αρκετά εστιατόρια και ταβέρνες στη δική τους χώρα, κρίνω πως μάλλον δε μας είπαν όλη την αλήθεια.
Το δικό μου φιλέτο κοτόπουλου ήταν μία πολύ κακή επιλογή. Μα τι μου ήρθε και πήρα κοτόπουλο πάνω στη θάλασσα!
Μεγάλη μερίδα, υπερβολικά λεπτό φιλέτο και υπερβολικά ψημένο, χωρίς τους χυμούς του και χωρίς καμία απολύτως γεύση.
Ο καλός μου απόλαυσε μία γενναία μερίδα υπέροχου και ελαφροτηγανισμένου μπακαλιάρου.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Ο ανηψιός του αγοριού μου από τη Γερμανία μας βγήκε φιλέλληνας.
Και επισκέπτεται ανελλιπώς τη χώρα του Έλληνα παππού του.
Και δεν τη χορταίνει, αφού όπως λέει εδώ βρίσκει ανθρώπους με ζεστές καρδιές και τοπία με έντονο χρώμα και φως.
Αυτή τη φορά έχει φέρει και ένα συμφοιτητή του παρέα, έχουν οργώσει το κέντρο της Αθήνας, έχουν επισκεφτεί τους χώρους με αρχαιολογικό ενδιαφέρον και δεν έχουν αφήσει party για party.
Ήρθε η σειρά μας να τους «ψυχαγωγήσουμε» και τους προτείναμε ολοήμερη στο Σούνιο με επίσκεψη στο ναό του Ποσειδώνα. Και οι δύο ενθουσιάστηκαν.
Ολοήμερη που λέει ο λόγος, μέχρι να τινάξουν από πάνω τους το ξενύχτι της προηγούμενης βραδιάς πήγε μεσημέρι να ξεκινήσουμε.
Από την προηγούμενη είχα κάνει την έρευνά μου, που θα πάμε να τους ταίσουμε φρέσκα θαλασσινά, είχα λοιπόν στο δισάκι μου plan A, B,C.
Και τα λούστικα όλα τα πλάνα, όταν τους ρωτήσαμε εάν προτιμάνε ψάρι ή κρέας και απάντησαν κρέας!
Γιατί που να το βρουν το ψάρι στη Γερμανία?
Πως να μάθουν τις γεύσεις του βυθού της θάλασσας?
Κάπως έτσι, στο δρόμο της επιστροφής, σταματήσαμε στην Παλαιά Φώκαια, στα 4 αδέλφια.
Η επιλογή έγινε επειδή στην επιγραφή τους έγραφαν ότι σερβίρουν και κρέας.
Ο γνωστός «κράχτης» έξω από την ταβέρνα, σταμάτησε τα σήματα «μορς» που έκανε με τα χέρια φτερούγες του και μας καλωσόρισε.
Οδηγηθήκαμε στο τραπέζι μας, πάνω στη θάλασσα.
Καθαριότητα, ευγένεια, περιποίηση και αμεσότητα.
Ο κατάλογος μαζεμένος σε μέγεθος, προσφέρει θαλασσινά αλλά και μια μικρή γκάμα σε κρέας, χύμα κρασάκι και λοιπά εμφιαλωμένα οινοπνευματώδη.
Δεν είχαμε προλάβει να καθίσουμε και έφτασε στο τραπέζι μας εμφιαλωμένο νερό και οι κατάλογοι.
Για τη «μέση» παραγγείλαμε την κλασσική χωριάτικη σαλάτα, ένα τζατζίκι και ένα σαγανάκι τυρί.
Ο ένας νεαρός της παρέας επέλεξε μερίδα παϊδάκια που συνοδεύεται με πατάτες τηγανητές.
Ο άλλος νεαρός επέλεξε ψαρονέφρι –επίσης με πατάτες τηγανητές.
Εγώ ένα κοτόπουλο φιλέτο –με τις γνωστές τηγανητές πατάτες.
Ο καλός μου –ορθά σκεπτόμενος- πήρε μπακαλιάρο σκορδαλιά.
Με τη σαλάτα ήρθε και δίσκος με ψημένο ψωμάκι –κάποιες φέτες ωστόσο τους είχαν «αρπάξει».
Η σαλάτα, το σαγανάκι και το τζατζίκι πήραν μέτρια βαθμολογία, μιας και δε διέφεραν καθόλου από το μέσο όρο της ποιότητας, ποσότητας και γεύσης που προσφέρει η τυπική παραθαλάσσια και τουριστική ταβέρνα.
Και τα 2 αγόρια δήλωσαν ότι τους άρεσε το φαγητό τους –και δεν μπορώ να ξέρω εάν ήταν ειλικρινής δήλωση ή από ντροπή (επειδή τους κάναμε το τραπέζι).
Έχοντας όμως φάει σε αρκετά εστιατόρια και ταβέρνες στη δική τους χώρα, κρίνω πως μάλλον δε μας είπαν όλη την αλήθεια.
Το δικό μου φιλέτο κοτόπουλου ήταν μία πολύ κακή επιλογή. Μα τι μου ήρθε και πήρα κοτόπουλο πάνω στη θάλασσα!
Μεγάλη μερίδα, υπερβολικά λεπτό φιλέτο και υπερβολικά ψημένο, χωρίς τους χυμούς του και χωρίς καμία απολύτως γεύση.
Ο καλός μου απόλαυσε μία γενναία μερίδα υπέροχου και ελαφροτηγανισμένου μπακαλιάρου.
Ήπιαμε 5-6 μπύρες.
Ο λογαριασμός στα € 75,00
Κέρασμα παγωτίνια και νοστιμότατο ραβανί