Δεν ξέρω αν φταίει η περιοχή που είναι, αλλά ο ‘’Ασβεστόλακος’’ δεν έχει πέσει ποτέ στο τραπέζι για επίσκεψη. Αδικείται. Αδικείται διότι και καλό φαγητό διαθέτει και μια ιστορία τρομερή που συνεχίζεται από τις νέες γενεές της οικογένειας και πολύ καλή ζωντανή μουσική έχει και γενικά είναι ένα κουτούκι που σε κάνει να ξεχάσεις για λίγο ότι βρίσκεσαι στην πρωτεύουσα.
Κουτούκι με αυλή για το καλοκαίρι, εσωτερικά με παλιές φωτογραφίες στους τοίχους και τον κορμό του δέντρου να δίνει άλλη αίσθηση στον χώρο. Παλιά αντικείμενα κοσμούν το μαγαζί, μπακιρένια σκεύη, παράθυρο με θέα και τούβλα στη μια πλευρά του μαγαζιού. Καρέκλες κλασικές ψάθινες πλαισιώνουν τα ωραία στρωμένα ξύλινα τραπέζια.
Και επειδή για το φαγητό ήρθαμε πάμε να δούμε τι φάγαμε.Το ψαρονέφρι σε βάση από χεράτο και αφράτο πουρέ πατάτας. Επάνω απλώνεται νωχελικά ζουμερό άρα σωστά ψημένο, ρολό ψαρονέφρι περίεργα γεμισμένο αλλά γευστικά απίθανο. Ρόκα, παρμεζάνα και λουσμένο με λάδι τρούφας.
Η σπαλομπριζόλα των 400 γρ και αυτή συνοδεία ψητών λαχανικών και χωρίς κόκκαλο. Εδώ φάνηκε η μαεστρία του chef. Ζητήθηκε medium rare αμερικάνικο ψήσιμο και έτσι ήρθε. Ζουμερή, γευστική, ψημένη αλλά όχι καμένη, κόκκινη αλλά όχι ωμή.
Στην αρχή ήρθε ψωμί φρέσκο 2 ειδών και τυροκαυτερή κόκκινη –χαιρετίζω τον chef- με πίτα κομμένη αλάδωτη. Ορεκτικά στη μέση:
Φάβα, σωστά δεμένη και αρωματική, ψιλοκομμένο κρεμμύδι και καπνιστή πάπρικα. Να την πάρετε, είστε δεν είστε λάτρεις της φάβας. Κέρδισε τις εντυπώσεις. Παστουρμαδοπιτάκια, μεγάλα πιττάκια χωρίς λαδίλα, γεμισμένα με ντελικάτο παστουρμά, ντοματούλα και κασέρι. Γεύσεις ανατολής στα καλύτερα.
Πορτομπέλο γεμιστά, σωστά ψημένα, γεμισμένα όμορφα με ξινομυζήθρα και αρωματισμένα με πέστο βασιλικού. Νόστιμο πιάτο.
Κολοκυθοκεφτέδες,τεράστιοι από κολοκύθι, καρότο, μυρωδικά, αραγμένοι σε sauce φέτας. Πολύ καλοί και μπαμπάτσικοι, για λάτρεις και όχι μόνο.
Τελειώνω μη με αγχώνετε.
Κεφτεδάκια της γιαγιάς κύμινο, καθόλου βαριά, τραγανά στο εξωτερικό, ζουμερά μέσα, πάνω σε γενναία δόση από τηγανιτές πατάτες. Να τα προτιμήσετε βγάζουν οικογενειακό τραπέζι.
Γραβιέρα σαγανάκι όμορφα παναρισμένη με δημητριακά, γλύκιζε πολύ με τη συνοδευτική μαρμελάδα. Κλείσαμε με γλυκόπιοτη ρακί για τη χώνεψη. Το κρασί που δοκίμασα ήταν μοσχοφίλερο αρκετά καλό.
Τιμές θα τις βρείτε στο site του μαγαζιού. Θεωρώ πολύ καλές σε σχέση πάντα με την ποιότητα και την ποσότητα των πιάτων. Να πάτε αξίζει. Να πάτε και με μετρό.
Να πάτε έχει απέναντι υπόγειο parking.Να πάτε μπορεί να είστε τυχεροί σαν και μένα και να βρείτε αμέσως να παρκάρετε. Να πάτε. Ήδη έπρεπε να είχατε πάει.
Ο ΑΣΒΕΣΤΟΛΑΚΟΣ είναι ένα παλιό μαρουσιώτικο κουτούκι σε πολύ βολικό σημείο, που αξίζει να ανακαλύψετε και να τιμήσετε.
Βρίσκεται σ’ ένα μικρό, ήσυχο πεζόδρομο στα δεξιά του πολυσύχναστου δρόμου που οδηγεί από τη Λεωφόρο Κηφισίας στο σταθμό του ΗΣΑΠ στο Μαρούσι. Βάλτε σημάδι την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ακριβώς δίπλα είναι ο στόχος σας. Αν βέβαια θέλετε να παρκάρετε, το πράγμα δυσκολεύει (8 στα 10 επιεικώς), εγώ έχω μάθει πια στην περιοχή Αμαρουσίου-Χαλανδρίου να χαλαλίζω 5 ευρώ για μια θέση στο κοντινότερο parking.
Είχα χρόνια να πάω στον ΑΣΒΕΣΤΟΛΑΚΟ (στο μυαλό μου τον θυμόμουν κάπως διαφορετικό) και ξαφνιάστηκα ευχάριστα με τις αλλαγές στην εμφάνιση του μαγαζιού. Καταρχήν βελτιώθηκε ο στεγασμένος χώρος με τραπέζια στην απέναντι μεριά του δρόμου – στα υπόψιν για το καλοκαίρι. Προχωρώντας στα ενδότερα βρίσκεσαι σε μια αίθουσα σε σχήμα «Γ», η οποία στην άκρη φιλοξενεί μια μικρή κομπανία, που φροντίζει το μουσικό χαλί της βραδιάς, και είναι διακοσμημένη εντελώς vintage, με κρασοβάρελα, κάδρα με φωτογραφίες από το παρελθόν, ένα τζάκι, ένα μαγκανοπήγαδο και το πίσω μέρος ενός κάρου (!), όλα πολύ ωραία τοποθετημένα.
Σωστός φωτισμός που φέρνει λίγο προς παλιό, οι τοίχοι σαγρέ και λευκοί, ενώ αυτός προς τη μεριά της κουζίνας δημιουργεί ευχάριστη αντίθεση με το παλιό κόκκινο τούβλο. Ο χώρος δεν είναι ψηλοτάβανος, εξαερίζεται όμως μια χαρά.
Τραπέζια στρωμένα με τραπεζομάντιλα, όμως σχετικά στριμωγμένα, και αναπαυτικά καθίσματα, όχι οι ψάθινες καρέκλες που σε μισή ώρα σε αναγκάζουν να σηκωθείς για να ξεμουδιάσεις, οι τουαλέτες στο βάθος πεντακάθαρες. Το σέρβις από τις δύο κοπέλες υποδειγματικό, μπράβο τους.
Μου έκανε εντύπωση το ότι γύρω στις 9 που έκανα μια βόλτα να εξερευνήσω τα πέριξ το μαγαζί ήταν γεμάτο 100%. Η πελατεία νεανική και νεάζουσα, οι περισσότεροι έδειχναν τακτικοί θαμώνες. Σε ένα χώρο εστίασης με αδιάλειπτη λειτουργία από το 1948 αυτό μόνο ως επιβεβαίωση της ιστορικής συνέχειας και αποδοχής από τον κόσμο μπορεί να ερμηνευτεί. Να το πω διαφορετικά: Μαγαζιά σαν τον ΑΣΒΕΣΤΟΛΑΚΟ ουσιαστικά δεν έχουν ανάγκη διαφήμισης, στηρίζονται, και καλά κάνουν, κυρίως στο word of mouth.
O κόσμος δεν έρχεται βέβαια για να αποτίσει φόρο τιμής στην ιστορία του μαγαζιού, αλλά γιατί τους τραβά προφανώς η ποικιλία και η ποιότητα της κουζίνας (ελληνική, ελαφρά πειραγμένη κατά περίπτωση). Επιγραμματικά θα πω ότι δεν υπήρξε, όσες φορές έφαγα στον ΑΣΒΕΣΤΟΛΑΚΟ, ούτε ένα πιάτο που να με απογοητεύσει, αντίθετα μάλιστα υπήρξαν αρκετά που μου αρέσουν ιδιαίτερα, με πρώτη και καλύτερη τη φάβα (εξαιρετικής ποιότητας πρώτη ύλη, με ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και κάπαρη, 6 €), το σαγανάκι (και εδώ πολύ καλής ποιότητας γραβιέρα, με τη συνοδεία μαρμελάδας από φρούτα του δάσους, 6,50 €), οι κολοκυθοκεφτέδες (που συνοδεύονται από ντιπ γιαουρτιού, 6 €), η σαλάτα με ψητά λαχανικά (κολοκυθάκια, πιπεριές, μελιτζάνες και μανιτάρια, με ψητό ταλαγάνι και κρέμα βαλσάμικου, 7 €) και η σαλάτα «Ασβεστόλακος» (ποικιλία λαχανικών, πράσινο μήλο, ανθότυρο, τριμμένο καρύδι και κρέμα βαλσάμικου, 7 €).
Από τα ψητά αξιομνημόνευτη η μοσχαρίσια σπαλομπριζόλα king size (16 €). Θα πιείτε καλό χύμα κρασί, λευκό και ημίγλυκο, και νεράκι κρύο από μεγάλα μπουκάλια του μαγαζιού. Κρατήστε όμως οπωσδήποτε χώρο για το επιδόρπιο (παραδοσιακοί λουκουμάδες με μέλι, 5 €).
Γενική εντύπωση, το ξαναλέω, καθ’ όλα θετική. Οι τιμές ανταποκρίνονται απόλυτα στην ποιότητα (και ποσότητα) των προσφερομένων, ανάλογα με την όρεξή σας και το μέγεθος της παρέας να υπολογίσετε 25 με 30 ευρώ.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Δεν ξέρω αν φταίει η περιοχή που είναι, αλλά ο ‘’Ασβεστόλακος’’ δεν έχει πέσει ποτέ στο τραπέζι για επίσκεψη. Αδικείται. Αδικείται διότι και καλό φαγητό διαθέτει και μια ιστορία τρομερή που συνεχίζεται από τις νέες γενεές της οικογένειας και πολύ καλή ζωντανή μουσική έχει και γενικά είναι ένα κουτούκι που σε κάνει να ξεχάσεις για λίγο ότι βρίσκεσαι στην πρωτεύουσα.
Κουτούκι με αυλή για το καλοκαίρι, εσωτερικά με παλιές φωτογραφίες στους τοίχους και τον κορμό του δέντρου να δίνει άλλη αίσθηση στον χώρο. Παλιά αντικείμενα κοσμούν το μαγαζί, μπακιρένια σκεύη, παράθυρο με θέα και τούβλα στη μια πλευρά του μαγαζιού. Καρέκλες κλασικές ψάθινες πλαισιώνουν τα ωραία στρωμένα ξύλινα τραπέζια.
Και επειδή για το φαγητό ήρθαμε πάμε να δούμε τι φάγαμε.Το ψαρονέφρι σε βάση από χεράτο και αφράτο πουρέ πατάτας. Επάνω απλώνεται νωχελικά ζουμερό άρα σωστά ψημένο, ρολό ψαρονέφρι περίεργα γεμισμένο αλλά γευστικά απίθανο. Ρόκα, παρμεζάνα και λουσμένο με λάδι τρούφας.
Η σπαλομπριζόλα των 400 γρ και αυτή συνοδεία ψητών λαχανικών και χωρίς κόκκαλο. Εδώ φάνηκε η μαεστρία του chef. Ζητήθηκε medium rare αμερικάνικο ψήσιμο και έτσι ήρθε. Ζουμερή, γευστική, ψημένη αλλά όχι καμένη, κόκκινη αλλά όχι ωμή.
Στην αρχή ήρθε ψωμί φρέσκο 2 ειδών και τυροκαυτερή κόκκινη –χαιρετίζω τον chef- με πίτα κομμένη αλάδωτη. Ορεκτικά στη μέση:
Φάβα, σωστά δεμένη και αρωματική, ψιλοκομμένο κρεμμύδι και καπνιστή πάπρικα. Να την πάρετε, είστε δεν είστε λάτρεις της φάβας. Κέρδισε τις εντυπώσεις. Παστουρμαδοπιτάκια, μεγάλα πιττάκια χωρίς λαδίλα, γεμισμένα με ντελικάτο παστουρμά, ντοματούλα και κασέρι. Γεύσεις ανατολής στα καλύτερα.
Πορτομπέλο γεμιστά, σωστά ψημένα, γεμισμένα όμορφα με ξινομυζήθρα και αρωματισμένα με πέστο βασιλικού. Νόστιμο πιάτο.
Κολοκυθοκεφτέδες,τεράστιοι από κολοκύθι, καρότο, μυρωδικά, αραγμένοι σε sauce φέτας. Πολύ καλοί και μπαμπάτσικοι, για λάτρεις και όχι μόνο.
Τελειώνω μη με αγχώνετε.
Κεφτεδάκια της γιαγιάς κύμινο, καθόλου βαριά, τραγανά στο εξωτερικό, ζουμερά μέσα, πάνω σε γενναία δόση από τηγανιτές πατάτες. Να τα προτιμήσετε βγάζουν οικογενειακό τραπέζι.
Γραβιέρα σαγανάκι όμορφα παναρισμένη με δημητριακά, γλύκιζε πολύ με τη συνοδευτική μαρμελάδα. Κλείσαμε με γλυκόπιοτη ρακί για τη χώνεψη. Το κρασί που δοκίμασα ήταν μοσχοφίλερο αρκετά καλό.
Τιμές θα τις βρείτε στο site του μαγαζιού. Θεωρώ πολύ καλές σε σχέση πάντα με την ποιότητα και την ποσότητα των πιάτων. Να πάτε αξίζει. Να πάτε και με μετρό.
Να πάτε έχει απέναντι υπόγειο parking.Να πάτε μπορεί να είστε τυχεροί σαν και μένα και να βρείτε αμέσως να παρκάρετε. Να πάτε. Ήδη έπρεπε να είχατε πάει.
Ο ΑΣΒΕΣΤΟΛΑΚΟΣ είναι ένα παλιό μαρουσιώτικο κουτούκι σε πολύ βολικό σημείο, που αξίζει να ανακαλύψετε και να τιμήσετε.
Βρίσκεται σ’ ένα μικρό, ήσυχο πεζόδρομο στα δεξιά του πολυσύχναστου δρόμου που οδηγεί από τη Λεωφόρο Κηφισίας στο σταθμό του ΗΣΑΠ στο Μαρούσι. Βάλτε σημάδι την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ακριβώς δίπλα είναι ο στόχος σας. Αν βέβαια θέλετε να παρκάρετε, το πράγμα δυσκολεύει (8 στα 10 επιεικώς), εγώ έχω μάθει πια στην περιοχή Αμαρουσίου-Χαλανδρίου να χαλαλίζω 5 ευρώ για μια θέση στο κοντινότερο parking.
Είχα χρόνια να πάω στον ΑΣΒΕΣΤΟΛΑΚΟ (στο μυαλό μου τον θυμόμουν κάπως διαφορετικό) και ξαφνιάστηκα ευχάριστα με τις αλλαγές στην εμφάνιση του μαγαζιού. Καταρχήν βελτιώθηκε ο στεγασμένος χώρος με τραπέζια στην απέναντι μεριά του δρόμου – στα υπόψιν για το καλοκαίρι. Προχωρώντας στα ενδότερα βρίσκεσαι σε μια αίθουσα σε σχήμα «Γ», η οποία στην άκρη φιλοξενεί μια μικρή κομπανία, που φροντίζει το μουσικό χαλί της βραδιάς, και είναι διακοσμημένη εντελώς vintage, με κρασοβάρελα, κάδρα με φωτογραφίες από το παρελθόν, ένα τζάκι, ένα μαγκανοπήγαδο και το πίσω μέρος ενός κάρου (!), όλα πολύ ωραία τοποθετημένα.
Σωστός φωτισμός που φέρνει λίγο προς παλιό, οι τοίχοι σαγρέ και λευκοί, ενώ αυτός προς τη μεριά της κουζίνας δημιουργεί ευχάριστη αντίθεση με το παλιό κόκκινο τούβλο. Ο χώρος δεν είναι ψηλοτάβανος, εξαερίζεται όμως μια χαρά.
Τραπέζια στρωμένα με τραπεζομάντιλα, όμως σχετικά στριμωγμένα, και αναπαυτικά καθίσματα, όχι οι ψάθινες καρέκλες που σε μισή ώρα σε αναγκάζουν να σηκωθείς για να ξεμουδιάσεις, οι τουαλέτες στο βάθος πεντακάθαρες. Το σέρβις από τις δύο κοπέλες υποδειγματικό, μπράβο τους.
Μου έκανε εντύπωση το ότι γύρω στις 9 που έκανα μια βόλτα να εξερευνήσω τα πέριξ το μαγαζί ήταν γεμάτο 100%. Η πελατεία νεανική και νεάζουσα, οι περισσότεροι έδειχναν τακτικοί θαμώνες. Σε ένα χώρο εστίασης με αδιάλειπτη λειτουργία από το 1948 αυτό μόνο ως επιβεβαίωση της ιστορικής συνέχειας και αποδοχής από τον κόσμο μπορεί να ερμηνευτεί. Να το πω διαφορετικά: Μαγαζιά σαν τον ΑΣΒΕΣΤΟΛΑΚΟ ουσιαστικά δεν έχουν ανάγκη διαφήμισης, στηρίζονται, και καλά κάνουν, κυρίως στο word of mouth.
O κόσμος δεν έρχεται βέβαια για να αποτίσει φόρο τιμής στην ιστορία του μαγαζιού, αλλά γιατί τους τραβά προφανώς η ποικιλία και η ποιότητα της κουζίνας (ελληνική, ελαφρά πειραγμένη κατά περίπτωση). Επιγραμματικά θα πω ότι δεν υπήρξε, όσες φορές έφαγα στον ΑΣΒΕΣΤΟΛΑΚΟ, ούτε ένα πιάτο που να με απογοητεύσει, αντίθετα μάλιστα υπήρξαν αρκετά που μου αρέσουν ιδιαίτερα, με πρώτη και καλύτερη τη φάβα (εξαιρετικής ποιότητας πρώτη ύλη, με ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και κάπαρη, 6 €), το σαγανάκι (και εδώ πολύ καλής ποιότητας γραβιέρα, με τη συνοδεία μαρμελάδας από φρούτα του δάσους, 6,50 €), οι κολοκυθοκεφτέδες (που συνοδεύονται από ντιπ γιαουρτιού, 6 €), η σαλάτα με ψητά λαχανικά (κολοκυθάκια, πιπεριές, μελιτζάνες και μανιτάρια, με ψητό ταλαγάνι και κρέμα βαλσάμικου, 7 €) και η σαλάτα «Ασβεστόλακος» (ποικιλία λαχανικών, πράσινο μήλο, ανθότυρο, τριμμένο καρύδι και κρέμα βαλσάμικου, 7 €).
Από τα ψητά αξιομνημόνευτη η μοσχαρίσια σπαλομπριζόλα king size (16 €). Θα πιείτε καλό χύμα κρασί, λευκό και ημίγλυκο, και νεράκι κρύο από μεγάλα μπουκάλια του μαγαζιού. Κρατήστε όμως οπωσδήποτε χώρο για το επιδόρπιο (παραδοσιακοί λουκουμάδες με μέλι, 5 €).
Γενική εντύπωση, το ξαναλέω, καθ’ όλα θετική. Οι τιμές ανταποκρίνονται απόλυτα στην ποιότητα (και ποσότητα) των προσφερομένων, ανάλογα με την όρεξή σας και το μέγεθος της παρέας να υπολογίσετε 25 με 30 ευρώ.