Μπήκε ο Ιούλιος και έπιασαν οι ζεστές οι καλές. Και εμείς, αντί να πάμε σε κάποια παραλία, πήγαμε στο βουνό. Ο λόγος ήταν ότι είχαμε τη βάφτιση της μικρής μελισσούλας της οικογένειάς μας!Βρεθήκαμε στο χωριό του Αθανάσιου Διάκου και την επόμενη μέρα από την τελετή κάναμε τη βόλτα μας στο χωριό.
Διαβάσαμε κάποια άρθρα για τις ταβέρνες της πλατείας με τα νόστιμα κρεατικά και οι μυρωδιές από το ψητό κρέας άρχισαν να “ενοχλούν” τη μύτη μας. Αρκεστήκαμε όμως στο χειροποίητο παγωτό του Ραβάνη, δείχνοντας το ποσό γενναίοι και εγκρατείς είμαστε!
Παίρνουμε το ρίσκο λοιπόν και ξεκινάμε σιγά σιγά προς Αθήνα, νηστικοί. Η κοντινή Παύλιανη ήταν ένα από τα must visit μας.
Το θεματικό πάρκο Παύλιανης σου παίρνει την ψυχή και σε κάνει να αισθανθείς παιδί! ΤΡΟΜΕΡΟ! Είχαμε παρατηρήσει σε κάποιες φωτογραφίες τι συμβαίνει αλλά αν δεν το ζήσεις, δεν θα το νιώσεις!
Κάναμε την είσοδό μας στις 15.30 στη μουσική γέφυρα, προσπεράσαμε το Casa De Papel και χωρίς να το καταλάβουμε, η ώρα πλησίασε 18.30! Είχαμε διανύσει μόνο τη μισή απόσταση του πάρκου! Η πείνα και η κούραση ήταν πλέον εμφανείς, οπότε ανανεώσαμε το ραντεβού μας με το πάρκο για το εγγύς μέλλον.
Η περιοχή έχει καμία δεκαριά προτάσεις, χωρίς να αναφέρει τον Κατσίμπα ως την επικρατέστερη. Γκουγκλάροντας όμως, η φωτογραφία με το T-Bone μας έστειλε συστημένους!
Κατά τις 19.00 λοιπόν, φτάσαμε στην ταβέρνα, με κάμποσους θαμώνες να γευματίζουν ήδη. Η εξυπηρέτηση έγινε από μια νεαρή έγκυο κοπέλα που δεν σταματούσε λεπτό. Χαμογελαστή και ευγενική, μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις!
Καθίσαμε στον εξωτερικό χώρο λόγω καλοκαιριού και αγναντεύαμε το απέραντο πράσινο. Αίσθηση χωριού, ηρεμία. Να σημειώσω εδώ πως μέρος της θέας μας ήταν η πιο ξεχωριστή παιδική χαρά που έχουμε δει, εκεί που “Η δύναμη βρίσκεται στις διάφορες και όχι στις ομοιότητες”! Εσωτερικά ο χώρος έχει πέτρα και ξύλινα τραπεζοκαθίσματα. Αξιοπρεπέστατος.
Αφού μελετήσαμε το μενού, που ήταν γραμμένο σε ένα σχολικό τετράδιο, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε τα εξης:
– Σαλάτα με ντοματίνια, στα 7.5 ευρώ. Γενικώς, αποφεύγουμε τις σαλάτες στις εξόδους μας. Ειδικώς, αποφεύγουμε και τα ντοματίνια, μιας και τα τιμάμε αρκετά στο σπίτι. Μία φωτογραφία όμως που είχαμε δει, μας οδήγησε στην επιλογή της. Νόστιμα παξιμαδάκια χαρουπιού που παρά το αλεύρι τους, δεν ήταν στιφά. Δροσερά ντοματίνια, με το ανεβατό Γρεβενών να κάνει τη σαλάτα να ξεχωριστή. Ιδιαίτερη πινελιά στο πιάτο, αποτελούσε η πάστα ελιάς στο γείσο του.
– Πατάτες τηγανιτές με τέσσερα αυγά χωριάτικα, στα 8.5 ευρώ. Ναι, σπάνια θα παραγγείλουμε το συγκεκριμένο πιάτο. Ο περίπατος όμως μας άνοιξε την όρεξη και όταν τις είδαμε να κατευθύνονται στο διπλανό τραπέζι, μας έτρεξαν τα σάλια. Περιμέναμε πως και πως να σπάσουμε τον κρόκο ώστε να αγκαλιάσει τις πεντανόστιμες πατάτες! Πολύ περιποιημένο το αυγό, με τα μπαχαρικά του, από τα οποία ξεχώριζε η πάπρικα.
– Χωριάτικο λουκάνικο, στα 7 ευρώ. ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ! Πολύ κρεατένιο, χειροποίητο. Αρκετά αισθητό το πράσο. Σχετικά λεπτό αλλά πολύ πολύ ζουμερό και άψογα ψημένο. Άνετα έτρωγα και δεύτερη μερίδα χωρίς να βαρυστομαχιάσω.
– T-Bone μοσχαρίσια μπριζόλα, στα 16.5 ευρώ. Η ναυαρχίδα του καταστήματος! Τιμή που όμοιά της δύσκολα θα βρεις στην Αθήνα, εμφάνιση και παρουσίαση που εφάμιλλή της θα βρεις σε πιο ξακουστά μαγαζιά. Το μαγαζί την προτείνει με μέτριο ψήσιμο. Σχεδόν λουκούμι, υπήρχε ένα μικρό περιθώριο να είναι ένα κλικ πιο ζουμερό. Όπως και να έχει, τράβηξε όλα τα βλέμματα.
– Μπύρα Άλφα, στα 3 ευρώ τα 500 μλ. Καταναλώθηκε άμεσα, λόγω ζέστης και “ταλαιπωρίας”.
– 1/4 ροζέ κρασί, στα 2.5 ευρώ.
– Ψωμί, 1 ευρώ. Δεν θυμάμαι να το δοκιμάσαμε.
* Κέρασμα, χαλβάς σιμιγδαλένιος.
Συνολικό κόστος στα 46 ευρώ.
Ζήσαμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία και θέλουμε να προγραμματίσουμε άμεση επίσκεψη με την πρώτη ευκαιρία! Νιώσαμε παιδιά, συγκινηθήκαμε από τον κόπο και τη δημιουργικότητα που συναντήσαμε σε όλο το χωριό. Εκτός αυτού, φάγαμε άψογα, σχεδόν ενθουσιαστήκαμε! Παραλίγο να καταπιούμε και το κόκαλο!
Ενημερωθήκαμε ότι ο γιος της ιδιοκτήτριας έχει δημιουργήσει δική του επιχείρηση στο κοντινό Παγκράτι. Τσεκάραμε στο διαδίκτυο και θα γίνει επίσκεψη, μιας και είδαμε πιάτα που θα μας θυμίσουν την πανέμορφη Παύλιανη!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Μπήκε ο Ιούλιος και έπιασαν οι ζεστές οι καλές. Και εμείς, αντί να πάμε σε κάποια παραλία, πήγαμε στο βουνό. Ο λόγος ήταν ότι είχαμε τη βάφτιση της μικρής μελισσούλας της οικογένειάς μας!Βρεθήκαμε στο χωριό του Αθανάσιου Διάκου και την επόμενη μέρα από την τελετή κάναμε τη βόλτα μας στο χωριό.
Διαβάσαμε κάποια άρθρα για τις ταβέρνες της πλατείας με τα νόστιμα κρεατικά και οι μυρωδιές από το ψητό κρέας άρχισαν να “ενοχλούν” τη μύτη μας. Αρκεστήκαμε όμως στο χειροποίητο παγωτό του Ραβάνη, δείχνοντας το ποσό γενναίοι και εγκρατείς είμαστε!
Παίρνουμε το ρίσκο λοιπόν και ξεκινάμε σιγά σιγά προς Αθήνα, νηστικοί. Η κοντινή Παύλιανη ήταν ένα από τα must visit μας.
Το θεματικό πάρκο Παύλιανης σου παίρνει την ψυχή και σε κάνει να αισθανθείς παιδί! ΤΡΟΜΕΡΟ! Είχαμε παρατηρήσει σε κάποιες φωτογραφίες τι συμβαίνει αλλά αν δεν το ζήσεις, δεν θα το νιώσεις!
Κάναμε την είσοδό μας στις 15.30 στη μουσική γέφυρα, προσπεράσαμε το Casa De Papel και χωρίς να το καταλάβουμε, η ώρα πλησίασε 18.30! Είχαμε διανύσει μόνο τη μισή απόσταση του πάρκου! Η πείνα και η κούραση ήταν πλέον εμφανείς, οπότε ανανεώσαμε το ραντεβού μας με το πάρκο για το εγγύς μέλλον.
Η περιοχή έχει καμία δεκαριά προτάσεις, χωρίς να αναφέρει τον Κατσίμπα ως την επικρατέστερη. Γκουγκλάροντας όμως, η φωτογραφία με το T-Bone μας έστειλε συστημένους!
Κατά τις 19.00 λοιπόν, φτάσαμε στην ταβέρνα, με κάμποσους θαμώνες να γευματίζουν ήδη. Η εξυπηρέτηση έγινε από μια νεαρή έγκυο κοπέλα που δεν σταματούσε λεπτό. Χαμογελαστή και ευγενική, μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις!
Καθίσαμε στον εξωτερικό χώρο λόγω καλοκαιριού και αγναντεύαμε το απέραντο πράσινο. Αίσθηση χωριού, ηρεμία. Να σημειώσω εδώ πως μέρος της θέας μας ήταν η πιο ξεχωριστή παιδική χαρά που έχουμε δει, εκεί που “Η δύναμη βρίσκεται στις διάφορες και όχι στις ομοιότητες”! Εσωτερικά ο χώρος έχει πέτρα και ξύλινα τραπεζοκαθίσματα. Αξιοπρεπέστατος.
Αφού μελετήσαμε το μενού, που ήταν γραμμένο σε ένα σχολικό τετράδιο, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε τα εξης:
– Σαλάτα με ντοματίνια, στα 7.5 ευρώ. Γενικώς, αποφεύγουμε τις σαλάτες στις εξόδους μας. Ειδικώς, αποφεύγουμε και τα ντοματίνια, μιας και τα τιμάμε αρκετά στο σπίτι. Μία φωτογραφία όμως που είχαμε δει, μας οδήγησε στην επιλογή της. Νόστιμα παξιμαδάκια χαρουπιού που παρά το αλεύρι τους, δεν ήταν στιφά. Δροσερά ντοματίνια, με το ανεβατό Γρεβενών να κάνει τη σαλάτα να ξεχωριστή. Ιδιαίτερη πινελιά στο πιάτο, αποτελούσε η πάστα ελιάς στο γείσο του.
– Πατάτες τηγανιτές με τέσσερα αυγά χωριάτικα, στα 8.5 ευρώ. Ναι, σπάνια θα παραγγείλουμε το συγκεκριμένο πιάτο. Ο περίπατος όμως μας άνοιξε την όρεξη και όταν τις είδαμε να κατευθύνονται στο διπλανό τραπέζι, μας έτρεξαν τα σάλια. Περιμέναμε πως και πως να σπάσουμε τον κρόκο ώστε να αγκαλιάσει τις πεντανόστιμες πατάτες! Πολύ περιποιημένο το αυγό, με τα μπαχαρικά του, από τα οποία ξεχώριζε η πάπρικα.
– Χωριάτικο λουκάνικο, στα 7 ευρώ. ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ! Πολύ κρεατένιο, χειροποίητο. Αρκετά αισθητό το πράσο. Σχετικά λεπτό αλλά πολύ πολύ ζουμερό και άψογα ψημένο. Άνετα έτρωγα και δεύτερη μερίδα χωρίς να βαρυστομαχιάσω.
– T-Bone μοσχαρίσια μπριζόλα, στα 16.5 ευρώ. Η ναυαρχίδα του καταστήματος! Τιμή που όμοιά της δύσκολα θα βρεις στην Αθήνα, εμφάνιση και παρουσίαση που εφάμιλλή της θα βρεις σε πιο ξακουστά μαγαζιά. Το μαγαζί την προτείνει με μέτριο ψήσιμο. Σχεδόν λουκούμι, υπήρχε ένα μικρό περιθώριο να είναι ένα κλικ πιο ζουμερό. Όπως και να έχει, τράβηξε όλα τα βλέμματα.
– Μπύρα Άλφα, στα 3 ευρώ τα 500 μλ. Καταναλώθηκε άμεσα, λόγω ζέστης και “ταλαιπωρίας”.
– 1/4 ροζέ κρασί, στα 2.5 ευρώ.
– Ψωμί, 1 ευρώ. Δεν θυμάμαι να το δοκιμάσαμε.
* Κέρασμα, χαλβάς σιμιγδαλένιος.
Συνολικό κόστος στα 46 ευρώ.
Ζήσαμε μια ανεπανάληπτη εμπειρία και θέλουμε να προγραμματίσουμε άμεση επίσκεψη με την πρώτη ευκαιρία! Νιώσαμε παιδιά, συγκινηθήκαμε από τον κόπο και τη δημιουργικότητα που συναντήσαμε σε όλο το χωριό. Εκτός αυτού, φάγαμε άψογα, σχεδόν ενθουσιαστήκαμε! Παραλίγο να καταπιούμε και το κόκαλο!
Ενημερωθήκαμε ότι ο γιος της ιδιοκτήτριας έχει δημιουργήσει δική του επιχείρηση στο κοντινό Παγκράτι. Τσεκάραμε στο διαδίκτυο και θα γίνει επίσκεψη, μιας και είδαμε πιάτα που θα μας θυμίσουν την πανέμορφη Παύλιανη!