Η αλήθεια είναι ότι έλειπε η Μεξικάνικη κουζίνα από την περιοχή των Μελισσίων. Ότι προσπάθειες έγιναν στο παρελθόν δεν είχαν αίσιο αποτέλεσμα παρά τα βαριά βιογραφικά των chef που τις τρέξανε. Το ‘’Chilangos’’ αφού έφτιαξε όνομα στον Χολαργό είπε να ανέβει ακόμα πιο βόρεια και μάλιστα σε δρόμο που είναι μαζεμένα όλα τα βαριά χαρτιά των Μελισσίων, την Π. Τσαλδάρη.
Η διακόσμηση, με τη μεγάλη μπάρα παραπέμπει περισσότερο σε bar rest μοντέρνας ευρωπαϊκής παρά σε Mexican style place. Η semi ανοιχτή κουζίνα με τα όμορφα χρώματα και την παραπομπή σε street food kiosk μαζί με τα χρώματα στις αποχρώσεις της Μεξικάνικης σημαίας και κάποιοι κάκτοι, λειτουργούν ως μέσο για να προσδιορίσεις τι θα γευτείς, η δε περιμετρική τζαμαρία βοηθάει τον χώρο να λειτουργεί όλο τον χρόνο.
Το τραπέζι που μας είχαν κρατήσει, με τον ευρύχωρο καναπέ και τις καρέκλες ήταν άνετο για να πιεις τις μαργαρίτες σου και την κλασσική paloma αλλά, για 8 άτομα που ήμασταν έκανες προσπάθεια για να μη φας από το πιάτο του διπλανού σου έστω και αν αυτός ήταν ο αδερφός σου!!!
Η εξυπηρέτηση ήταν άψογη από άποψη διαχείρισης των πιάτων και των ποτών, ουδέτερη και σχεδόν ρομποτική στα υπόλοιπα. Δεν μας χάλασε ούτε μας κέρδισε. Ανάλυση δεν χρειαστήκαμε διότι ο κατάλογος ήταν επεξηγηματικός, την βοήθεια του μας την έδωσε ο σερβιτόρος, για να χωρέσουν τα πιάτα στο τραπέζι.
Η κλασσική margarita και η paloma ήταν άψογα εκτελεσμένες και βοήθησαν να μας ανοίξει η όρεξη και να μας φτιάξει το κέφι, διότι εκείνη τη μέρα ήταν πεσμένο.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει στη Μεξικάνικη κουζίνα οι μερίδες να είναι τεράστιες έτσι ώστε με μια μερίδα να χορταίνουν δύο. Παλαιότερα δεν ήταν έτσι, το δε μεξικάνικο που επισκέπτομαι συχνά εντός Αθηνών έχει νορμάλ μερίδες.
Επειδή ήξερα πως παίζεται το παιγνίδι, παρήγγειλα την μόνη μερίδα που μπορούσε να καταναλώσει ένα άτομο. Tacos al pastor. 3 ανοιχτά tacos από καλαμπόκι μπλε απόχρωσης με σιγομαγειρεμένο pulled χοιρινό, εξαιρετική guacamole στη βάση, φρέσκο κρεμμύδι και κομμάτια ανανά. Αν εξαιρέσεις ότι ο ανανάς δεν ‘’ακουγόταν’’ και δεν έδινε το ‘’κάτι’’ έξτρα στη γεύση, το υπόλοιπο ήταν εξαιρετικό.
Από το fajitas – όχι ότι δεν το ξέραμε- τρώγανε χαλαρά 3 άτομα. Άψογα εκτελεσμένο το κοτόπουλο με τα λαχανικά, το ρύζι το κλασσικό με τη μεξικάνικη γεύση, ωραία η παρουσίαση με τις side sauces και τις πίτες.
Τα burritos που πήραμε μπορούσαν κάλλιστα να είναι 2 σε μικρή πίτα, παρά ένα σε μεγάλη. Η κλασσική διαφωνία μου στα μεξικάνικα της πόλης. Η πίτα ήταν τόσο γεμάτη που τα συνοδευτικά σαλάτα και saucάκια έμειναν απείρακτα.
Εξαιρετικό το κοτόπουλο με το chorizo σε γεύση και ένταση. Ήταν το πιάτο που ξεχώρισε και δεν έμεινε για πακέτο.
Η σαλάτα με το κοτόπουλο γευστική, φρέσκια, σωστά ψημένο το κοτόπουλο, το έξτρα στη γεύση έδωσαν οι ψημένες τορτίγιες.
Τα χειροποίητα nachos στην αρχή ήταν νόστιμα και τραγανά. Τα συνοδέψαμε μόνο με guacamole, μιας και υπάρχει προτίμηση από όλους στη συγκεκριμένη σάλτα.
Στο τέλος κέρασμα churros με πραλίνα φουντουκιού για βούτες. Εδώ θέλει σκέψη και έξτρα προσπάθεια για να πετύχει το αποτέλεσμα. Το συνοδευτικό μπορεί να αλλάξει και να εκτινάξει το σύνολο, τα δε churros ήταν αρκετά ξερά και στεγνά με αποτέλεσμα να χάνουν στη γεύση.
Οι τιμές οι κλασσικές για μεξικάνικο και αυτά που προσφέρει. Ξέρεις από την αρχή ότι θα φας αρκετά και θα πληρώσεις το ανάλογο αντίτιμο.
Συνοψίζοντας το ‘’Chilangos’’ στα πρώτα βήματα της λειτουργίας του, ήρθε απλά για να συμπληρώσει τα ethnic της πόλης. Αν θέλει να γίνει talk of the town, θα πρέπει να κάνει βήματα παρά κάτω. Αν αρέσκεται στο ότι γεμίζει με αυτό που προσφέρει, συνεχίζει ως έχει.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Η αλήθεια είναι ότι έλειπε η Μεξικάνικη κουζίνα από την περιοχή των Μελισσίων. Ότι προσπάθειες έγιναν στο παρελθόν δεν είχαν αίσιο αποτέλεσμα παρά τα βαριά βιογραφικά των chef που τις τρέξανε. Το ‘’Chilangos’’ αφού έφτιαξε όνομα στον Χολαργό είπε να ανέβει ακόμα πιο βόρεια και μάλιστα σε δρόμο που είναι μαζεμένα όλα τα βαριά χαρτιά των Μελισσίων, την Π. Τσαλδάρη.
Η διακόσμηση, με τη μεγάλη μπάρα παραπέμπει περισσότερο σε bar rest μοντέρνας ευρωπαϊκής παρά σε Mexican style place. Η semi ανοιχτή κουζίνα με τα όμορφα χρώματα και την παραπομπή σε street food kiosk μαζί με τα χρώματα στις αποχρώσεις της Μεξικάνικης σημαίας και κάποιοι κάκτοι, λειτουργούν ως μέσο για να προσδιορίσεις τι θα γευτείς, η δε περιμετρική τζαμαρία βοηθάει τον χώρο να λειτουργεί όλο τον χρόνο.
Το τραπέζι που μας είχαν κρατήσει, με τον ευρύχωρο καναπέ και τις καρέκλες ήταν άνετο για να πιεις τις μαργαρίτες σου και την κλασσική paloma αλλά, για 8 άτομα που ήμασταν έκανες προσπάθεια για να μη φας από το πιάτο του διπλανού σου έστω και αν αυτός ήταν ο αδερφός σου!!!
Η εξυπηρέτηση ήταν άψογη από άποψη διαχείρισης των πιάτων και των ποτών, ουδέτερη και σχεδόν ρομποτική στα υπόλοιπα. Δεν μας χάλασε ούτε μας κέρδισε. Ανάλυση δεν χρειαστήκαμε διότι ο κατάλογος ήταν επεξηγηματικός, την βοήθεια του μας την έδωσε ο σερβιτόρος, για να χωρέσουν τα πιάτα στο τραπέζι.
Η κλασσική margarita και η paloma ήταν άψογα εκτελεσμένες και βοήθησαν να μας ανοίξει η όρεξη και να μας φτιάξει το κέφι, διότι εκείνη τη μέρα ήταν πεσμένο.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει στη Μεξικάνικη κουζίνα οι μερίδες να είναι τεράστιες έτσι ώστε με μια μερίδα να χορταίνουν δύο. Παλαιότερα δεν ήταν έτσι, το δε μεξικάνικο που επισκέπτομαι συχνά εντός Αθηνών έχει νορμάλ μερίδες.
Επειδή ήξερα πως παίζεται το παιγνίδι, παρήγγειλα την μόνη μερίδα που μπορούσε να καταναλώσει ένα άτομο. Tacos al pastor. 3 ανοιχτά tacos από καλαμπόκι μπλε απόχρωσης με σιγομαγειρεμένο pulled χοιρινό, εξαιρετική guacamole στη βάση, φρέσκο κρεμμύδι και κομμάτια ανανά. Αν εξαιρέσεις ότι ο ανανάς δεν ‘’ακουγόταν’’ και δεν έδινε το ‘’κάτι’’ έξτρα στη γεύση, το υπόλοιπο ήταν εξαιρετικό.
Από το fajitas – όχι ότι δεν το ξέραμε- τρώγανε χαλαρά 3 άτομα. Άψογα εκτελεσμένο το κοτόπουλο με τα λαχανικά, το ρύζι το κλασσικό με τη μεξικάνικη γεύση, ωραία η παρουσίαση με τις side sauces και τις πίτες.
Τα burritos που πήραμε μπορούσαν κάλλιστα να είναι 2 σε μικρή πίτα, παρά ένα σε μεγάλη. Η κλασσική διαφωνία μου στα μεξικάνικα της πόλης. Η πίτα ήταν τόσο γεμάτη που τα συνοδευτικά σαλάτα και saucάκια έμειναν απείρακτα.
Εξαιρετικό το κοτόπουλο με το chorizo σε γεύση και ένταση. Ήταν το πιάτο που ξεχώρισε και δεν έμεινε για πακέτο.
Η σαλάτα με το κοτόπουλο γευστική, φρέσκια, σωστά ψημένο το κοτόπουλο, το έξτρα στη γεύση έδωσαν οι ψημένες τορτίγιες.
Τα χειροποίητα nachos στην αρχή ήταν νόστιμα και τραγανά. Τα συνοδέψαμε μόνο με guacamole, μιας και υπάρχει προτίμηση από όλους στη συγκεκριμένη σάλτα.
Στο τέλος κέρασμα churros με πραλίνα φουντουκιού για βούτες. Εδώ θέλει σκέψη και έξτρα προσπάθεια για να πετύχει το αποτέλεσμα. Το συνοδευτικό μπορεί να αλλάξει και να εκτινάξει το σύνολο, τα δε churros ήταν αρκετά ξερά και στεγνά με αποτέλεσμα να χάνουν στη γεύση.
Οι τιμές οι κλασσικές για μεξικάνικο και αυτά που προσφέρει. Ξέρεις από την αρχή ότι θα φας αρκετά και θα πληρώσεις το ανάλογο αντίτιμο.
Συνοψίζοντας το ‘’Chilangos’’ στα πρώτα βήματα της λειτουργίας του, ήρθε απλά για να συμπληρώσει τα ethnic της πόλης. Αν θέλει να γίνει talk of the town, θα πρέπει να κάνει βήματα παρά κάτω. Αν αρέσκεται στο ότι γεμίζει με αυτό που προσφέρει, συνεχίζει ως έχει.