Είχα “ψαρέψει” την είδηση για το Ρόδακα πριν από ενάμιση χρόνο.
Μπήκε στο τεφτέρι μου, στην κορυφή της wish list μιας και μου είχε κάνει κλικ, ωστόσο οι επιθυμίες θάφτηκαν μαζί με το τεφτέρι εξαιτίας της πανδημίας και του locked down.
Επιτέλους, ήρθε η ώρα του!
Κράτηση αρκετές μέρες πριν -γιατί στη λιλιπούτεια αυλή του Ρ χωράνε λίγοι και καλοί- και δεν ήθελα να το ρισκάρω.
Σε απόσταση αναπνοής από το Α’ νεκροταφείο (στα καλύτερα πηγαίνω την παρέα!), σε ένα υπέροχο παλιό Αθηναϊκό σπίτι – το οποίο έχει διατηρήσει αρκετά στοιχεία του κάποτε και τα έχει παντρέψει αρμονικά με στοιχεία του τώρα- βρίσκεται ο Ρόδακας.
Ο Νίκος, ιδιοκτήτης του Ρ, έχοντας 20χρονη εμπειρία από το “Κεντρικόν” μαζί με τη Μαριάνθη δημιούργησαν αυτό το «μαγειρείο» όπως το αποκαλούν -ένα σωστό διαμάντι!
Υποδοχή εγκάρδια, για αυτό προτιμώ τα μικρά μαγαζιά, εύκολα αναπτύσσεις οικειότητα, νιώθεις πιο άνετα, πιο φιλικά.
Πράγματι, η αυλή είναι μικρή και ο χώρος περιορισμένος- για αυτό υπάρχουν τα βοηθητικά τραπεζάκια που χώνονται όπου υπάρχει δυνατότητα “σφήνας” .
Οι ανοιχτές πόρτες του σπιτιού σε προσκαλούν να εξερευνήσεις το εσωτερικό.
Το έκανα…. 2-3 δωμάτια τα οποία μας περιμένουν όταν ψυχράνει ο καιρός (Θεού θέλοντος και πανδημίας επιτρέποντος θα έρθω ξανά και ξανά). Ήδη κάνω την εικόνα στο δωμάτιο με τη μεγάλη τραπεζαρία, παρέα με αγαπημένους μου να απολαμβάνουμε τις μαμαδίστικες γεύσεις που δημιουργεί η κουζίνα του Ρ.
Οι 2 πρώτοι της παρέας είχαν ήδη πάρει τη θέση τους και είχαν παραγγείλει τσίπουρο Αποστολάκη -συνοδεία εξαιρετικού αρσενικού τυριού- για μεζέ.
Το menu τόσο-όσο σε ποικιλία και μέγεθος, plus 2-3 πιάτα ημέρας. Το ιδιο και τα οινοπνεύματα – περιορισμένη γκάμα αλλά ουσιαστική και περιεκτική.
Στο στρωμένο τραπέζι μας υπήρχε ψωμάκι μαύρο-άσπρο και ελίτσες.
Ξεκινήσαμε με Σαντορινιά σαλάτα. Εμπλουτισμένη χωριάτικη με νωπή μυζύθρα συν αγγουράκι τουρσί. Υπέροχη! Φρεσκότατα υλικά και τα ντοματίνια σκέτη γλύκα.
Γαρδουμπάκι (πιάτο ημέρας, συνοδεύεται με πατάτες τηγανητές)- είναι γνωστή η απέχθειά μου σε οτιδήποτε περιέχει εντόσθια..Οι υπόλοιποι της παρέας το καταβρόχθισαν με βογκητά -τα οποία εξέλαβα ως βογκητά ικανοποίησης.
Σπανακόπιτα (πιάτο/πίτα ημέρας), γεμάτη νοστιμιά και αρώματα
Λαχανοντολμάδες -ποίημα- με τη σάλτσα αυγολέμονο σεντόνι να τους σκεπάζει…
Μαστέλλο Χίου με σύκα και βινσάντο (Σαντορινιό κρασί). Υπέροχο!
Μοσχάρι με μελιτζάνα και φάβα -το κλου πιάτου του Ρ. Βελούδινη γεύση….
Ντοματοκεφτέδες -αφράτοι και μπαμπάτσικοι, ωστόσο λίγο αδύναμοι στη γεύση.
Σπαλομπριζόλα μόσχου -εδώ παίχτηκε διαπραγμάτευση αντρών -γυναικών για το ψήσιμο. Οι αιμοσταγείς άντρες προτιμούν rare ψήσιμο, οι γυναίκες medium, τα βρήκαμε στη μέση…Δηλαδή οι γυναίκες φάγαμε περιμετρικά την μπριζόλα και οι άντρες το κέντρο….
Η σπαλομπριζόλα ήταν υπέροχη, αφρός (συνοδευόταν από χεράτες πατατούλες τηγανητές) δώσαμε τα συγχαρητήριά μας στο Νίκο-για την μπριζόλα -και όχι μόνο.
Μας εκμυστηρεύτηκε πως τις σπαλομπριζόλες τις προμηθεύεται από το γνωστό κρεοπωλείο του Παπούλια στο Παγκράτι (ενώ για τα υπόλοιπα κρέατα έχει άλλο προμηθευτή). Αυτό βάζει ακόμη ένα πόντο στο πόσο τον ενδιαφέρει η ποιότητα που σερβίρει και η ικανοποίηση του πελάτη.
Είμαι σίγουρη πως λησμονώ 1-2 μεζεδάκια, αλλά αυτό δεν κάνει τη διαφορά. Όλα ήταν εξαιρετικά!
Μετά το τσίπουρο, συνεχίσαμε με λευκό κρασί μοσχάτο (χύμα, πολύ καλό).
Παρασύρθηκα πλέκοντας το εγκώμιο του Ρ και δεν είπα λέξη για την αεικίνητη Μάγδα που βοηθάει το Νίκο.
Η Μάγδα επί της εξυπηρέτησης έχει και το ρόλο του τροχονόμου στη ροή των πιάτων, αναλόγως της χωρητικότητας των τραπεζιών.Τα καταφέρνει μια χαρά!
Όταν όλα τα πιάτα άδειασαν ερωτηθήκαμε για γλυκό…..Η ώρα της αμαρτίας…και ποιο από τα 4 γλυκά του καταλόγου να διαλέξεις?
Και τα 4 λοιπόν! Γιατί να κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη?
Τιραμισού, προφιτερόλ, ραβανί με παγωτό λουκούμι(!) και κρέμα καραμελέ.
Αχ! πόσο υπέροχα και ελαφριά -χωρίς να σε λιγώνουν!
Κέρασμα από το Νίκο μισό κιλό κρασί.
Σε αυτή τη μικρή αυλή, ο Νίκος σκύβει πάνω από τα λιγοστά τραπέζια, σαν να είναι (ίσως και να είναι) όλοι φίλοι και γνωστοί.
Σε κάποια τραπέζια κάθεται μαζί τους για λίγο και συζητάνε.
Κι εμάς-που πρώτη φορά πήγαμε- μας πλησίασε και δημιούργησε την οικογενειακή ατμόσφαιρα (που εμένα με γοητεύει πολύ).
Λογαριασμός στα euro 100,00
Το λάτρεψα, νομίζω και ελπίζω πως τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
Γεύση, ποιότητα, χώρος, άνθρωποι, ατμόσφαιρα#vfm!!!
Θα επιστρέψω…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Είχα “ψαρέψει” την είδηση για το Ρόδακα πριν από ενάμιση χρόνο.
Μπήκε στο τεφτέρι μου, στην κορυφή της wish list μιας και μου είχε κάνει κλικ, ωστόσο οι επιθυμίες θάφτηκαν μαζί με το τεφτέρι εξαιτίας της πανδημίας και του locked down.
Επιτέλους, ήρθε η ώρα του!
Κράτηση αρκετές μέρες πριν -γιατί στη λιλιπούτεια αυλή του Ρ χωράνε λίγοι και καλοί- και δεν ήθελα να το ρισκάρω.
Σε απόσταση αναπνοής από το Α’ νεκροταφείο (στα καλύτερα πηγαίνω την παρέα!), σε ένα υπέροχο παλιό Αθηναϊκό σπίτι – το οποίο έχει διατηρήσει αρκετά στοιχεία του κάποτε και τα έχει παντρέψει αρμονικά με στοιχεία του τώρα- βρίσκεται ο Ρόδακας.
Ο Νίκος, ιδιοκτήτης του Ρ, έχοντας 20χρονη εμπειρία από το “Κεντρικόν” μαζί με τη Μαριάνθη δημιούργησαν αυτό το «μαγειρείο» όπως το αποκαλούν -ένα σωστό διαμάντι!
Υποδοχή εγκάρδια, για αυτό προτιμώ τα μικρά μαγαζιά, εύκολα αναπτύσσεις οικειότητα, νιώθεις πιο άνετα, πιο φιλικά.
Πράγματι, η αυλή είναι μικρή και ο χώρος περιορισμένος- για αυτό υπάρχουν τα βοηθητικά τραπεζάκια που χώνονται όπου υπάρχει δυνατότητα “σφήνας” .
Οι ανοιχτές πόρτες του σπιτιού σε προσκαλούν να εξερευνήσεις το εσωτερικό.
Το έκανα…. 2-3 δωμάτια τα οποία μας περιμένουν όταν ψυχράνει ο καιρός (Θεού θέλοντος και πανδημίας επιτρέποντος θα έρθω ξανά και ξανά). Ήδη κάνω την εικόνα στο δωμάτιο με τη μεγάλη τραπεζαρία, παρέα με αγαπημένους μου να απολαμβάνουμε τις μαμαδίστικες γεύσεις που δημιουργεί η κουζίνα του Ρ.
Οι 2 πρώτοι της παρέας είχαν ήδη πάρει τη θέση τους και είχαν παραγγείλει τσίπουρο Αποστολάκη -συνοδεία εξαιρετικού αρσενικού τυριού- για μεζέ.
Το menu τόσο-όσο σε ποικιλία και μέγεθος, plus 2-3 πιάτα ημέρας. Το ιδιο και τα οινοπνεύματα – περιορισμένη γκάμα αλλά ουσιαστική και περιεκτική.
Στο στρωμένο τραπέζι μας υπήρχε ψωμάκι μαύρο-άσπρο και ελίτσες.
Ξεκινήσαμε με Σαντορινιά σαλάτα. Εμπλουτισμένη χωριάτικη με νωπή μυζύθρα συν αγγουράκι τουρσί. Υπέροχη! Φρεσκότατα υλικά και τα ντοματίνια σκέτη γλύκα.
Γαρδουμπάκι (πιάτο ημέρας, συνοδεύεται με πατάτες τηγανητές)- είναι γνωστή η απέχθειά μου σε οτιδήποτε περιέχει εντόσθια..Οι υπόλοιποι της παρέας το καταβρόχθισαν με βογκητά -τα οποία εξέλαβα ως βογκητά ικανοποίησης.
Σπανακόπιτα (πιάτο/πίτα ημέρας), γεμάτη νοστιμιά και αρώματα
Λαχανοντολμάδες -ποίημα- με τη σάλτσα αυγολέμονο σεντόνι να τους σκεπάζει…
Μαστέλλο Χίου με σύκα και βινσάντο (Σαντορινιό κρασί). Υπέροχο!
Μοσχάρι με μελιτζάνα και φάβα -το κλου πιάτου του Ρ. Βελούδινη γεύση….
Ντοματοκεφτέδες -αφράτοι και μπαμπάτσικοι, ωστόσο λίγο αδύναμοι στη γεύση.
Σπαλομπριζόλα μόσχου -εδώ παίχτηκε διαπραγμάτευση αντρών -γυναικών για το ψήσιμο. Οι αιμοσταγείς άντρες προτιμούν rare ψήσιμο, οι γυναίκες medium, τα βρήκαμε στη μέση…Δηλαδή οι γυναίκες φάγαμε περιμετρικά την μπριζόλα και οι άντρες το κέντρο….
Η σπαλομπριζόλα ήταν υπέροχη, αφρός (συνοδευόταν από χεράτες πατατούλες τηγανητές) δώσαμε τα συγχαρητήριά μας στο Νίκο-για την μπριζόλα -και όχι μόνο.
Μας εκμυστηρεύτηκε πως τις σπαλομπριζόλες τις προμηθεύεται από το γνωστό κρεοπωλείο του Παπούλια στο Παγκράτι (ενώ για τα υπόλοιπα κρέατα έχει άλλο προμηθευτή). Αυτό βάζει ακόμη ένα πόντο στο πόσο τον ενδιαφέρει η ποιότητα που σερβίρει και η ικανοποίηση του πελάτη.
Είμαι σίγουρη πως λησμονώ 1-2 μεζεδάκια, αλλά αυτό δεν κάνει τη διαφορά. Όλα ήταν εξαιρετικά!
Μετά το τσίπουρο, συνεχίσαμε με λευκό κρασί μοσχάτο (χύμα, πολύ καλό).
Παρασύρθηκα πλέκοντας το εγκώμιο του Ρ και δεν είπα λέξη για την αεικίνητη Μάγδα που βοηθάει το Νίκο.
Η Μάγδα επί της εξυπηρέτησης έχει και το ρόλο του τροχονόμου στη ροή των πιάτων, αναλόγως της χωρητικότητας των τραπεζιών.Τα καταφέρνει μια χαρά!
Όταν όλα τα πιάτα άδειασαν ερωτηθήκαμε για γλυκό…..Η ώρα της αμαρτίας…και ποιο από τα 4 γλυκά του καταλόγου να διαλέξεις?
Και τα 4 λοιπόν! Γιατί να κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη?
Τιραμισού, προφιτερόλ, ραβανί με παγωτό λουκούμι(!) και κρέμα καραμελέ.
Αχ! πόσο υπέροχα και ελαφριά -χωρίς να σε λιγώνουν!
Κέρασμα από το Νίκο μισό κιλό κρασί.
Σε αυτή τη μικρή αυλή, ο Νίκος σκύβει πάνω από τα λιγοστά τραπέζια, σαν να είναι (ίσως και να είναι) όλοι φίλοι και γνωστοί.
Σε κάποια τραπέζια κάθεται μαζί τους για λίγο και συζητάνε.
Κι εμάς-που πρώτη φορά πήγαμε- μας πλησίασε και δημιούργησε την οικογενειακή ατμόσφαιρα (που εμένα με γοητεύει πολύ).
Λογαριασμός στα euro 100,00
Το λάτρεψα, νομίζω και ελπίζω πως τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
Γεύση, ποιότητα, χώρος, άνθρωποι, ατμόσφαιρα#vfm!!!
Θα επιστρέψω…