Οι γεύσεις του Αποστόλη ή όπως αλλιώς λέγεται το μαγαζί (αυτό θα το αναλύσω στο τέλος) είναι αυτή τη στιγμή το μόνο εστιατόριο –ταβέρνα με πηλιορείτικες γεύσεις στην Αγία Παρασκευή, μια από τις 4 πλατειές-συνοικίες της Τσαγκαράδας. Ο φοβερός μονόκερως δεν προσμετρείται, έχει άλλο είδος φαγητού και είναι για ειδικές περιπτώσεις.
Θα ξεκινήσω ανάποδα. Από το φαγητό. Φάγαμε καλά. Όχι εξαιρετικά αλλά καλά.
Οι χοιρινές του ήταν πολύ καλές, ζουμερές και με ελάχιστο λίπος, το σπετσοφάι του ήταν κλασσικό πηλιορείτικο, σωστά μαγειρεμένο με τα κατάλληλα καρυκεύματα, καλής ποιότητας λουκάνικο, πολλές πιπεριές και σάλτσα για βουτιές, η ψητή μελιτζάνα, spicy όσο έπρεπε, νόστιμη, σωστά μαγειρεμένη με μπόλικη φέτα και ντομάτα, αλλά είναι κλασσικό πρώτο πιάτο και όχι πιάτο ημέρας, η χωριάτικη νόστιμη με φρέσκα λαχανικά, θα μπορούσε βέβαια να έχει παραπάνω φέτα, η τυροκαυτερή νόστιμη αλλά δεν χρειάζεται κόπο να τη κάνεις χειροποίητη και να ευχαριστήσεις τον πελάτη, η χορτόπιτα δεν ήταν σπιτική όπως γράφει ο κατάλογος αλλά του φούρνου, παρ’ όλα αυτά ήταν νόστιμη, τα δε σουτζουκάκια ήταν μαμαδίστικα μακράν το καλύτερο πιάτο.
Το περιβάλλον. Ωραίο παραδοσιακό σπίτι πίσω από την πλατεία με ωραία αυλή πλούσια σε λουλούδια στον κάτω όροφο, όπου είναι και ο χώρος που κάθεσαι. Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ο χώρος πολύ καλύτερα, αφού έχει τα φόντα για αυτό και να είναι μόνιμα γεμάτο. Φαίνεται σχεδόν παρατημένο, αν και δεν είναι.
Η εξυπηρέτηση απρόσωπη και σχεδόν εκνευριστική. Το στυλ και οι απαντήσεις του σερβιτόρου ήταν απότομες και με ύφος 1000 καρδιναλίων. Ο κατάλογος ο οποίος με τον τρόπο που είναι γραμμένος αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή, έρχεται στο τραπέζι απλά για να έρθει αφού τα περισσότερα φαγητά δεν υπάρχουν. Υπάρχουν ότι σου πει ο σερβιτόρος, δεν υπήρχαν τα υπόλοιπα για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο και όχι είχαν τελειώσει, η γαρνιτούρα ήταν διαφορετική από αυτό που μας είπε ο σερβιτόρος διότι, έτσι ήθελε ο μάγειρας.
Οι τιμές ήταν τσιμπημένες αλλά αυτό είναι μέσα στο γενικό κλίμα τιμών που επικρατεί στα περισσότερα εστιατόρια του βουνού των Κενταύρων. Το δέχεσαι, αρκεί βέβαια να τρως καλά.
Την τελευταία φορά προ covid που είχαμε επισκεφτεί τον χώρο είχαμε φάει καλά, αυτός και ο λόγος που το προτιμήσαμε. Αυτή τη φορά δεν ήταν και η καλύτερη εμπειρία.
Στο τέλος άφησα το καλύτερο και το περίεργο της υπόθεσης. Για κάποιους λόγους που δεν μάθαμε, το μαγαζί πλέον είναι χωρίς όνομα. Το ‘’γεύσεις του Αποστόλη’’ δεν αναγράφεται πουθενά. Ούτε στον τοίχο ούτε σε ταμπέλα στην είσοδο, ούτε στην απόδειξη, αλλά και ούτε στους καταλόγους!!!
Συμπερασματικά επειδή η περιοχή είναι φιλέτο, ο χώρος εξαιρετικός, για να μπορέσει να στεριώσει χρειάζεται σοβαρή δουλειά. Δεν δικαιολογείται κατάλογος με σβησμένες τιμές, ούτε κατάλογος κομμένος (προφανώς έγραφε το όνομα του μαγαζιού). Δεν δικαιολογείται ασυνεννοησία μάγειρα σερβιτόρου, ούτε σουπερμαρκετικά προϊόντα τη στιγμή που υπάρχουν πρώτες ύλες σε αφθονία στην περιοχή.
Με απλά πράγματα, κερδίζεις πελατεία και από στόμα σε στόμα γίνεσαι πόλος έλξης στην πλατεία. Εκτός και αν δεν το θες.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Οι γεύσεις του Αποστόλη ή όπως αλλιώς λέγεται το μαγαζί (αυτό θα το αναλύσω στο τέλος) είναι αυτή τη στιγμή το μόνο εστιατόριο –ταβέρνα με πηλιορείτικες γεύσεις στην Αγία Παρασκευή, μια από τις 4 πλατειές-συνοικίες της Τσαγκαράδας. Ο φοβερός μονόκερως δεν προσμετρείται, έχει άλλο είδος φαγητού και είναι για ειδικές περιπτώσεις.
Θα ξεκινήσω ανάποδα. Από το φαγητό. Φάγαμε καλά. Όχι εξαιρετικά αλλά καλά.
Οι χοιρινές του ήταν πολύ καλές, ζουμερές και με ελάχιστο λίπος, το σπετσοφάι του ήταν κλασσικό πηλιορείτικο, σωστά μαγειρεμένο με τα κατάλληλα καρυκεύματα, καλής ποιότητας λουκάνικο, πολλές πιπεριές και σάλτσα για βουτιές, η ψητή μελιτζάνα, spicy όσο έπρεπε, νόστιμη, σωστά μαγειρεμένη με μπόλικη φέτα και ντομάτα, αλλά είναι κλασσικό πρώτο πιάτο και όχι πιάτο ημέρας, η χωριάτικη νόστιμη με φρέσκα λαχανικά, θα μπορούσε βέβαια να έχει παραπάνω φέτα, η τυροκαυτερή νόστιμη αλλά δεν χρειάζεται κόπο να τη κάνεις χειροποίητη και να ευχαριστήσεις τον πελάτη, η χορτόπιτα δεν ήταν σπιτική όπως γράφει ο κατάλογος αλλά του φούρνου, παρ’ όλα αυτά ήταν νόστιμη, τα δε σουτζουκάκια ήταν μαμαδίστικα μακράν το καλύτερο πιάτο.
Το περιβάλλον. Ωραίο παραδοσιακό σπίτι πίσω από την πλατεία με ωραία αυλή πλούσια σε λουλούδια στον κάτω όροφο, όπου είναι και ο χώρος που κάθεσαι. Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ο χώρος πολύ καλύτερα, αφού έχει τα φόντα για αυτό και να είναι μόνιμα γεμάτο. Φαίνεται σχεδόν παρατημένο, αν και δεν είναι.
Η εξυπηρέτηση απρόσωπη και σχεδόν εκνευριστική. Το στυλ και οι απαντήσεις του σερβιτόρου ήταν απότομες και με ύφος 1000 καρδιναλίων. Ο κατάλογος ο οποίος με τον τρόπο που είναι γραμμένος αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή, έρχεται στο τραπέζι απλά για να έρθει αφού τα περισσότερα φαγητά δεν υπάρχουν. Υπάρχουν ότι σου πει ο σερβιτόρος, δεν υπήρχαν τα υπόλοιπα για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο και όχι είχαν τελειώσει, η γαρνιτούρα ήταν διαφορετική από αυτό που μας είπε ο σερβιτόρος διότι, έτσι ήθελε ο μάγειρας.
Οι τιμές ήταν τσιμπημένες αλλά αυτό είναι μέσα στο γενικό κλίμα τιμών που επικρατεί στα περισσότερα εστιατόρια του βουνού των Κενταύρων. Το δέχεσαι, αρκεί βέβαια να τρως καλά.
Την τελευταία φορά προ covid που είχαμε επισκεφτεί τον χώρο είχαμε φάει καλά, αυτός και ο λόγος που το προτιμήσαμε. Αυτή τη φορά δεν ήταν και η καλύτερη εμπειρία.
Στο τέλος άφησα το καλύτερο και το περίεργο της υπόθεσης. Για κάποιους λόγους που δεν μάθαμε, το μαγαζί πλέον είναι χωρίς όνομα. Το ‘’γεύσεις του Αποστόλη’’ δεν αναγράφεται πουθενά. Ούτε στον τοίχο ούτε σε ταμπέλα στην είσοδο, ούτε στην απόδειξη, αλλά και ούτε στους καταλόγους!!!
Συμπερασματικά επειδή η περιοχή είναι φιλέτο, ο χώρος εξαιρετικός, για να μπορέσει να στεριώσει χρειάζεται σοβαρή δουλειά. Δεν δικαιολογείται κατάλογος με σβησμένες τιμές, ούτε κατάλογος κομμένος (προφανώς έγραφε το όνομα του μαγαζιού). Δεν δικαιολογείται ασυνεννοησία μάγειρα σερβιτόρου, ούτε σουπερμαρκετικά προϊόντα τη στιγμή που υπάρχουν πρώτες ύλες σε αφθονία στην περιοχή.
Με απλά πράγματα, κερδίζεις πελατεία και από στόμα σε στόμα γίνεσαι πόλος έλξης στην πλατεία. Εκτός και αν δεν το θες.