Εισαγωγή: Το ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΝ στην Αρτέμιδα (ή Λούτσα, αν προτιμάτε) είναι το αδελφάκι του ομώνυμου εστιατορίου στην πλατεία Μπουρναζίου στο Περιστέρι, το οποίο είχα επισκεφθεί πριν πέντε και κάτι χρόνια, καλεσμένος τότε μαζί με άλλους 20 νοματαίους για να γιορτάσουμε το γάμο του ask4food με το e-table. Είδατε, έτσι γράφεται η γαστρονομική ιστορία της πρωτεύουσας.
Κυρίως θέμα: Το ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΝ για το οποίο γράφεται αυτή η κριτική βρίσκεται πάνω στη Λεωφόρο Βραυρώνος, η κλειστή αίθουσα, μαζί με την κουζίνα και τις τουαλέτες, από την μία μεριά και ο στεγασμένος υπαίθριος χώρος από την άλλη, κυριολεκτικά πάνω στη θάλασσα. Όπως καταλαβαίνετε, το πολυπληθές προσωπικό βιώνει, καθώς πηγαινοέρχεται παλαντζάροντας δίσκους γεμάτους με πιάτα, το vivere pericolosamente (= ζειν επικινδύνως) στην πιο αυθεντική του μορφή.Εμείς βρεθήκαμε στο ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΝ ύστερα από πρόταση καλών φίλων που μένουν σχετικά κοντά, αλίμονο σ’ εμάς τους Νεοσμυρνιώτες που χρειαστήκαμε μια ώρα να πάμε κι άλλη τόση να γυρίσουμε. Ευτυχώς που η παρέα ήταν καλή, γιατί τα υπόλοιπα…
Ας ξεκινήσω τη γκρίνια από το ότι η κράτηση που είχαμε κάνει, για Κυριακή μεσημέρι απόλυτα απαραίτητη, μάλλον είχε πάει για μπάνιο. Ύστερα από σύντομη διαπραγμάτευση και μικρή αναμονή τακτοποιηθήκαμε εκ των ενόντων σε δύο τραπέζια κολλητά στο στεγασμένο χώρο που προανέφερα, πάνω στην άμμο, όμως πολύ άνετα για τέσσερα άτομα, να τα λέμε όλα.
Η εξυπηρέτηση ενός τέτοιου παρείσακτου τραπεζιού ήταν δεδομένο ότι θα αποτελέσει πρόβλημα, μια και κανένα μέλος του όντως πολυπληθούς και φιλότιμου προσωπικού δεν είχε χρεωθεί με 108 (όσοι έχουν κάνει στρατό με καταλαβαίνουν) την παρέα μας. Έτσι η εξυπηρέτηση έγινε με βάση το άρθρο 114 του παλιού Συντάγματος της χώρας (αν δεν το θυμάστε: Η τήρηση του παρόντος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων). Φρονίμως ποιούντες δώσαμε την παραγγελία μία κι έξω, με αποτέλεσμα βέβαια να έρθουν τα οκτώ συνολικά πιάτα με διαφορά ούτε δέκα λεπτών μεταξύ του πρώτου και του τελευταίου, με συνέπεια να φάμε τα περισσότερα μεζεδάκια κρύα. Μικρό το κακό θα μου πείτε, και θα συμφωνήσω, υπό τον όρο να είναι φτιαγμένα σωστά. Στο ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΝ έχουν όμως να περιποιηθούν καμιά 200ριά άτομα σχεδόν ταυτόχρονα, οπότε η κουζίνα παίρνει φωτιά και το γευστικό αποτέλεσμα ίσα που πιάνει τη βάση.
Για να μην σας κουράσω, θα αναφέρω επιγραμματικά τι δοκιμάσαμε, με σειρά από τα καλύτερα προς τα χειρότερα:
-Σαλάτα με ρόκα και παρμεζάνα, με flakes αμυγδάλου, ρόδι και καλό ξύδι balsamico, πραγματικά νόστιμη και χορταστική.-Ψιλό γαριδάκι, στο σωστό μέγεθος και καλοτηγανισμένο, είχαμε την τύχη να έρθει μόλις βγήκε από το τηγάνι.
-Θράψαλο ψητό, ευμεγέθες και μαλακό, πάνω σε πηγμένο χυλό που δήλωνε φάβα, όμως πιο πολύ προς στόκο έφερνε.
-Κολοκυθάκια στικς τηγανιτά, είχαν προφανώς μείνει αρκετή ώρα και είχαν πανιάσει ελαφρώς. Μοιραία νοστάλγησα τα τεμπουρένια αντίστοιχα που παραγγέλνω με το που θα καθίσουμε στο τραπέζι στα ΓΙΟΥΒΕΤΣΑΚΙΑ στην Άνω Γλυφάδα.
-Φέτα σε φάκελο με μέλι και σουσαμάκι από πάνω, κοντόχοντρο κομμάτι αντί στενόμακρο, δείγμα βιαστικής δουλειάς στην κουζίνα.
-Μύδια σαγανάκι, κακής ποιότητας πρώτη ύλη και σος ο θεός να την κάνει. Πολλά κελύφη κενά περιεχομένου, καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό.
-Πατάτες τηγανιτές, όπως τις Κυριακές και εορτές εν τω στρατεύματι, ήρθαν κι αυτές αφού έκαναν παρέα για ώρα στο πάσο στα κολοκυθάκια.
-Τζατζίκι, του εμπορίου, δεν περιγράφω άλλο.Τα ποτά που επιλέξαμε, χύμα κρασί ροζέ οι κυρίες και τσίπουρο οι κύριοι, ήταν απλώς μέτρια.
Οφείλω να αναγνωρίσω όμως ότι το επιδόρπιο κέρασμα, μια πιατέλα με λουκουμαδάκια, ήρθε ζεστό και έσωσε τις εντυπώσεις.
Ο λογαριασμός, σκάρτα 100 ευρώ all inclusive για τέσσερα άτομα, απλώς δεν έτσουξε.
Επίλογος: Μην πάτε στο ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΝ σε ώρα αιχμής. Κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά δεν προλαβαίνουν τα παιδιά.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Εισαγωγή: Το ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΝ στην Αρτέμιδα (ή Λούτσα, αν προτιμάτε) είναι το αδελφάκι του ομώνυμου εστιατορίου στην πλατεία Μπουρναζίου στο Περιστέρι, το οποίο είχα επισκεφθεί πριν πέντε και κάτι χρόνια, καλεσμένος τότε μαζί με άλλους 20 νοματαίους για να γιορτάσουμε το γάμο του ask4food με το e-table. Είδατε, έτσι γράφεται η γαστρονομική ιστορία της πρωτεύουσας.
Κυρίως θέμα: Το ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΝ για το οποίο γράφεται αυτή η κριτική βρίσκεται πάνω στη Λεωφόρο Βραυρώνος, η κλειστή αίθουσα, μαζί με την κουζίνα και τις τουαλέτες, από την μία μεριά και ο στεγασμένος υπαίθριος χώρος από την άλλη, κυριολεκτικά πάνω στη θάλασσα. Όπως καταλαβαίνετε, το πολυπληθές προσωπικό βιώνει, καθώς πηγαινοέρχεται παλαντζάροντας δίσκους γεμάτους με πιάτα, το vivere pericolosamente (= ζειν επικινδύνως) στην πιο αυθεντική του μορφή.Εμείς βρεθήκαμε στο ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΝ ύστερα από πρόταση καλών φίλων που μένουν σχετικά κοντά, αλίμονο σ’ εμάς τους Νεοσμυρνιώτες που χρειαστήκαμε μια ώρα να πάμε κι άλλη τόση να γυρίσουμε. Ευτυχώς που η παρέα ήταν καλή, γιατί τα υπόλοιπα…
Ας ξεκινήσω τη γκρίνια από το ότι η κράτηση που είχαμε κάνει, για Κυριακή μεσημέρι απόλυτα απαραίτητη, μάλλον είχε πάει για μπάνιο. Ύστερα από σύντομη διαπραγμάτευση και μικρή αναμονή τακτοποιηθήκαμε εκ των ενόντων σε δύο τραπέζια κολλητά στο στεγασμένο χώρο που προανέφερα, πάνω στην άμμο, όμως πολύ άνετα για τέσσερα άτομα, να τα λέμε όλα.
Η εξυπηρέτηση ενός τέτοιου παρείσακτου τραπεζιού ήταν δεδομένο ότι θα αποτελέσει πρόβλημα, μια και κανένα μέλος του όντως πολυπληθούς και φιλότιμου προσωπικού δεν είχε χρεωθεί με 108 (όσοι έχουν κάνει στρατό με καταλαβαίνουν) την παρέα μας. Έτσι η εξυπηρέτηση έγινε με βάση το άρθρο 114 του παλιού Συντάγματος της χώρας (αν δεν το θυμάστε: Η τήρηση του παρόντος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων). Φρονίμως ποιούντες δώσαμε την παραγγελία μία κι έξω, με αποτέλεσμα βέβαια να έρθουν τα οκτώ συνολικά πιάτα με διαφορά ούτε δέκα λεπτών μεταξύ του πρώτου και του τελευταίου, με συνέπεια να φάμε τα περισσότερα μεζεδάκια κρύα. Μικρό το κακό θα μου πείτε, και θα συμφωνήσω, υπό τον όρο να είναι φτιαγμένα σωστά. Στο ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΝ έχουν όμως να περιποιηθούν καμιά 200ριά άτομα σχεδόν ταυτόχρονα, οπότε η κουζίνα παίρνει φωτιά και το γευστικό αποτέλεσμα ίσα που πιάνει τη βάση.
Για να μην σας κουράσω, θα αναφέρω επιγραμματικά τι δοκιμάσαμε, με σειρά από τα καλύτερα προς τα χειρότερα:
-Σαλάτα με ρόκα και παρμεζάνα, με flakes αμυγδάλου, ρόδι και καλό ξύδι balsamico, πραγματικά νόστιμη και χορταστική.-Ψιλό γαριδάκι, στο σωστό μέγεθος και καλοτηγανισμένο, είχαμε την τύχη να έρθει μόλις βγήκε από το τηγάνι.
-Θράψαλο ψητό, ευμεγέθες και μαλακό, πάνω σε πηγμένο χυλό που δήλωνε φάβα, όμως πιο πολύ προς στόκο έφερνε.
-Κολοκυθάκια στικς τηγανιτά, είχαν προφανώς μείνει αρκετή ώρα και είχαν πανιάσει ελαφρώς. Μοιραία νοστάλγησα τα τεμπουρένια αντίστοιχα που παραγγέλνω με το που θα καθίσουμε στο τραπέζι στα ΓΙΟΥΒΕΤΣΑΚΙΑ στην Άνω Γλυφάδα.
-Φέτα σε φάκελο με μέλι και σουσαμάκι από πάνω, κοντόχοντρο κομμάτι αντί στενόμακρο, δείγμα βιαστικής δουλειάς στην κουζίνα.
-Μύδια σαγανάκι, κακής ποιότητας πρώτη ύλη και σος ο θεός να την κάνει. Πολλά κελύφη κενά περιεχομένου, καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό.
-Πατάτες τηγανιτές, όπως τις Κυριακές και εορτές εν τω στρατεύματι, ήρθαν κι αυτές αφού έκαναν παρέα για ώρα στο πάσο στα κολοκυθάκια.
-Τζατζίκι, του εμπορίου, δεν περιγράφω άλλο.Τα ποτά που επιλέξαμε, χύμα κρασί ροζέ οι κυρίες και τσίπουρο οι κύριοι, ήταν απλώς μέτρια.
Οφείλω να αναγνωρίσω όμως ότι το επιδόρπιο κέρασμα, μια πιατέλα με λουκουμαδάκια, ήρθε ζεστό και έσωσε τις εντυπώσεις.
Ο λογαριασμός, σκάρτα 100 ευρώ all inclusive για τέσσερα άτομα, απλώς δεν έτσουξε.
Επίλογος: Μην πάτε στο ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΝ σε ώρα αιχμής. Κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά δεν προλαβαίνουν τα παιδιά.