Όταν η παρέα είναι πολύ καλή, περνάς υπέροχα όπου και να πας. Αν δε και το μαγαζί ανταποκρίνεται σε αυτά που ζητάς, τότε θες να το ξανακάνεις. Αυτή είναι η παρέα με τον ψηλό ντόκτορα που πίνει καλά, και όλη την υπόλοιπη ομήγυρη που πίνουν ακόμα πιο καλά!Η ‘’Ράδα’’ έπεσε στο τραπέζι τελευταία στιγμή και ευτυχώς βρήκαμε να καθίσουμε διότι ήμασταν και αρκετοί. Άνετα χαρακτηρίζεται σπιτικό τσιπουράδικο, σε παλιά οικία γάρ, με την μικρούλα αυλή και αρκετά τραπέζια. Λίγο στριμωχτά αλλά ο καιρός ακόμα προσφέρεται για έξω. Διακόσμηση σε ναυτικά πλαίσια, μιας και ο ιδιοκτήτης παλιός ναυτικός, η δε ονομασία ναυτικός όρος.
Στα του φαγητού που είναι και η ουσία κάθε εξόδου.
Όταν ξεκινάει, με άψογα μαυρομάτικα και τζιμένι, λες εδώ δε θα θέλουμε να φύγουμε. Και τι είναι αυτό το θεϊκό έδεσμα ρε μάστορα που σας σέρβιρε στην αρχή και σας πήρε το μυαλό; Κράτα σημειώσεις θα σου χρειαστούν. Με το που το δοκιμάσαμε, κοιταχτήκαμε μεταξύ μας, κόψαμε κίνηση και ορμήσαμε να πάρουμε ότι είχε μείνει στο πιάτο. Χειροποίητος, ντελικάτα φτιαγμένος, παστουρμάς ψαριού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μπακαλιάρος. Ποίημα, ο ουρανίσκος τα είδε όλα. Οι συνδυασμοί μεζέ και συνοδευτικού τα έσπασαν.
Χταπόδι μαλακό στα κάρβουνα με χειροποίητη καπνιστή μελιτζανοσαλάτα, μπροκολάκι κρατσανιστό με ζουμερή σουπιά, γαύρος αλάδωτος με χόρτα ημέρας λεμονάτα. Οι υπόλοιποι μεζέδες τα διάλυσαν. Καβούρι ξεψαχνισμένο. Ρίξαμε λεμόνι, τσουγκρίσαμε τα αποστάγματα και συνεχίσαμε στο επόμενο.
Όστρακα θέλετε; Θέλουν θέλουν. Και καλά κάναν διότι ήταν εκπληκτικά. Ρουφούσαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Τα υπόλοιπα τα κλασσικά σε πολύ καλή παρασκευή.
Γαριδούλες ψητές, φρεσκότατες και τραγανές, μου τις καθάρισαν ήταν γλύκισμα, φάβα χεράτη στη βάση με σπιτικό χταπόδι σπετσοφάι(!), θεσσαλονικιώτικο μπουγιουρντί ολίγον τι καυτερό, άρτια γούνα στα κάρβουνα, λογικά παλαμίδα δεν το θυμάμαι μην τα θέλουμε όλα δικά μας, nuggets μπακαλιάρου με ανάλαφρη σκορδαλιά και διάφορα μικρά ψαράκια.
Η συγκεκριμένη παρέα δεν έχει τελειωμό, οπότε μας τράβηξαν οι γυναίκες μας από το χέρι για να το σχολάσουμε. Διότι κλασσικά μείναμε τελευταίοι. Που να θυμόταν και ο Χρηστάρας να ενημερώσει τον ιδιοκτήτη περί της επισκέψεως! Τον έφαγαν οι έρωτες.
Το vfm το έχει η ‘’Ράδα’’, μιας και η εξυπηρέτηση ήταν εκεί που πρέπει να είναι και η τιμή με πολύ φαγητό και μισό τραπέζι αποστάγματα δεν ξέφυγε από τα 20 euro pp. Δεν προτείνεται για αυτούς που προτιμούν τα παραδοσιακά της Ν. Ιωνίας ή για αυτούς που ψάχνουν ότι περίεργο έχουν δοκιμάσει κάπου κάποτε.Προτείνεται για όσους θέλουν να περάσουν χαλαρά, να φάνε αξιόλογα και να νοιώσουν ότι τρώνε σε φίλο ή στο σπίτι τους.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Όταν η παρέα είναι πολύ καλή, περνάς υπέροχα όπου και να πας. Αν δε και το μαγαζί ανταποκρίνεται σε αυτά που ζητάς, τότε θες να το ξανακάνεις. Αυτή είναι η παρέα με τον ψηλό ντόκτορα που πίνει καλά, και όλη την υπόλοιπη ομήγυρη που πίνουν ακόμα πιο καλά!Η ‘’Ράδα’’ έπεσε στο τραπέζι τελευταία στιγμή και ευτυχώς βρήκαμε να καθίσουμε διότι ήμασταν και αρκετοί. Άνετα χαρακτηρίζεται σπιτικό τσιπουράδικο, σε παλιά οικία γάρ, με την μικρούλα αυλή και αρκετά τραπέζια. Λίγο στριμωχτά αλλά ο καιρός ακόμα προσφέρεται για έξω. Διακόσμηση σε ναυτικά πλαίσια, μιας και ο ιδιοκτήτης παλιός ναυτικός, η δε ονομασία ναυτικός όρος.
Στα του φαγητού που είναι και η ουσία κάθε εξόδου.
Όταν ξεκινάει, με άψογα μαυρομάτικα και τζιμένι, λες εδώ δε θα θέλουμε να φύγουμε. Και τι είναι αυτό το θεϊκό έδεσμα ρε μάστορα που σας σέρβιρε στην αρχή και σας πήρε το μυαλό; Κράτα σημειώσεις θα σου χρειαστούν. Με το που το δοκιμάσαμε, κοιταχτήκαμε μεταξύ μας, κόψαμε κίνηση και ορμήσαμε να πάρουμε ότι είχε μείνει στο πιάτο. Χειροποίητος, ντελικάτα φτιαγμένος, παστουρμάς ψαριού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μπακαλιάρος. Ποίημα, ο ουρανίσκος τα είδε όλα. Οι συνδυασμοί μεζέ και συνοδευτικού τα έσπασαν.
Χταπόδι μαλακό στα κάρβουνα με χειροποίητη καπνιστή μελιτζανοσαλάτα, μπροκολάκι κρατσανιστό με ζουμερή σουπιά, γαύρος αλάδωτος με χόρτα ημέρας λεμονάτα. Οι υπόλοιποι μεζέδες τα διάλυσαν. Καβούρι ξεψαχνισμένο. Ρίξαμε λεμόνι, τσουγκρίσαμε τα αποστάγματα και συνεχίσαμε στο επόμενο.
Όστρακα θέλετε; Θέλουν θέλουν. Και καλά κάναν διότι ήταν εκπληκτικά. Ρουφούσαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Τα υπόλοιπα τα κλασσικά σε πολύ καλή παρασκευή.
Γαριδούλες ψητές, φρεσκότατες και τραγανές, μου τις καθάρισαν ήταν γλύκισμα, φάβα χεράτη στη βάση με σπιτικό χταπόδι σπετσοφάι(!), θεσσαλονικιώτικο μπουγιουρντί ολίγον τι καυτερό, άρτια γούνα στα κάρβουνα, λογικά παλαμίδα δεν το θυμάμαι μην τα θέλουμε όλα δικά μας, nuggets μπακαλιάρου με ανάλαφρη σκορδαλιά και διάφορα μικρά ψαράκια.
Η συγκεκριμένη παρέα δεν έχει τελειωμό, οπότε μας τράβηξαν οι γυναίκες μας από το χέρι για να το σχολάσουμε. Διότι κλασσικά μείναμε τελευταίοι. Που να θυμόταν και ο Χρηστάρας να ενημερώσει τον ιδιοκτήτη περί της επισκέψεως! Τον έφαγαν οι έρωτες.
Το vfm το έχει η ‘’Ράδα’’, μιας και η εξυπηρέτηση ήταν εκεί που πρέπει να είναι και η τιμή με πολύ φαγητό και μισό τραπέζι αποστάγματα δεν ξέφυγε από τα 20 euro pp. Δεν προτείνεται για αυτούς που προτιμούν τα παραδοσιακά της Ν. Ιωνίας ή για αυτούς που ψάχνουν ότι περίεργο έχουν δοκιμάσει κάπου κάποτε.Προτείνεται για όσους θέλουν να περάσουν χαλαρά, να φάνε αξιόλογα και να νοιώσουν ότι τρώνε σε φίλο ή στο σπίτι τους.