Τρεις γυναίκες, με ιδιαίτερη εκτίμηση στις έθνικ γεύσεις, ενώσαμε την πείνα μας, και πήγαμε για Κορεάτικο. Το Dosirak είχα να το επισκεφτώ από το 2014, όταν και ανέβασα την πρώτη μου κριτική για μέρος εστίασης στο αείμνηστο Ask. Από τότε, πολλά άλλαξαν, ακόμα και ο κατάλογος προς τα επάνω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μισθολογικά ισχύει από τότε η ίδια ανάπτυξη!
Το Dorirak βρίσκεται στο Σύνταγμα, στη Βουλής, κοινώς πιο κεντρικά πεθαίνεις, όπου Σάββατο βράδυ, δεν πέφτει καρφίτσα, οπού για να παρκάρεις, αν κάνεις θανάσιμο αμάρτημα να πάρεις αμάξι, θα πας σε παρκινγκ, χωρίς απαραίτητα να βρεις διαθέσιμο, που άμα πάρεις ταξί, εννοείται ότι θα πληρώσεις παραπάνω, λόγω κίνησης, και γενικά θα αναρωτηθείς αν υπάρχει ακρίβεια ή όλα είναι στο μυαλό μας.
Το μαγαζί είναι σχετικά μικρό με ξύλινα τραπέζια, και όμορφα φαναράκια στον πάγκο. Γουστόζικος χώρος, ο οποίος ανανεώνεται συχνά από κόσμο, και φάνηκε από την αρχή, που ενώ δεν είχαμε κάνει κράτηση, περιμέναμε πέντε λεπτά για να μας βρουν τραπέζι. Εντύπωση μου έκανε το κουδουνάκι στο τραπέζι που το πατούσες για να έρθει κάποιος να σε εξυπηρετήσει ή να δείξεις ότι είσαι έτοιμος να δώσεις παραγγελία.
Η εξυπηρέτηση ευγενική, για Ασιατικά δεδομένα, γιατί χωρίς να είμαι ρατσίστρια, συνήθως είναι αγέλαστοι και απόμακροι, ίσως βέβαια γιατί αυτή είναι η κουλτούρα τους, η οποία φαίνεται να μην ταιριάζει με τη δική μας, αν αναλογιστεί κανείς ότι και εμείς μπορεί να είμαστε γελαστοί και ευγενικοί, αλλά να φλερτάρουμε με τα μπινελίκια το ίδιο εύκολα, και γρήγορα μπορώ να καταθέσω!!!Δοκιμάσαμε αρκετά πιάτα από το μακροσκελή κατάλογο, άλλα επιτυχημένα, άλλα λιγότερο.
Το σίγουρο είναι ότι στο τέλος υπερίσχυσε το θετικό πρόσημο. Μια πιατέλα μικρή με 8 maki rolls , 4 με σολομό και 4 με τόνο. Αρκετά καλά, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω δοκιμάσει και πολύ καλύτερα. Μια μερίδα γαρίδες tempura, πολύ ωραίες και μεγάλες, και κανονική μερίδα για τρία άτομα. Σερβίρεται με την ανάλογη σως στο πλάι, που την αναδεικνύει. Για τη συνέχεια, μια μερίδα τηγανητό ρύζι με ανάμεικτα λαχανικά, ασφαλής επιλογή, δε θα μπορούσε να πάει κάτι λάθος, πολύ γευστικό και παραδόξως ελαφρύ χωρίς λάδια.
Από κυρίως διαλέξαμε κοτόπουλο teriyaki, με μανιτάρι και καρότο. Το κοτόπουλο λίγο σκληρό, αλλά γευστικό αρκετά. Το παραδοσιακό τους μοσχάρι μπάρμπεκιου, το λεγόμενο Bulgoggi, είναι μια εντελώς διαφορετική εκδοχή από ότι έχουμε συνηθίσει, γευστικό, ελαφρώς πικάντικο. Και καθότι φαγανές, πήραμε και μια μερίδα noodles από γλυκοπατάτα με ανάμεικτα λαχανικά. Η παρουσίαση καλή, σα γεύση το σύνολο του πιάτου ήταν καλή, αλλά τα noodles ήταν ελάχιστα βρασμένα, με αποτέλεσμα να φαίνονται σα λάστιχο. Ίσως να τα περιμέναμε εντελώς διαφορετικά στο μυαλό μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν και σωστή η εκτέλεση τους.
Για όλα τα παραπάνω, μαζί με τρία ποτήρια κρασί, πληρώσαμε 100 ευρω! Δεν ξέρω αν είμαι εκτός τόπου και χρόνου, κατανοώ ότι όλα έχουν πάρει την ανιούσα, αλλά 33 ευρώ το άτομο για πιάτα ουσιαστικά στη μέση, με τα δύο να είναι ρύζι στην απλή έκδοση και noodles και μόλις δύο κρεατικά, θεωρώ ότι είναι λιγάκι πολλά. Άλλαξαν οι εποχές, αυξήθηκαν οι τιμές στις πρώτες ύλες, και όλα έχουν πάρει τον ανήφορο. Το πώς γίνεται όμως οι χρηματικές αξίες να έχουν πάρει τον ανήφορο, ενώ οι πραγματικές τον κατήφορο, είναι κάτι παραπάνω από έναν άλυτο γρίφο, που δε θα απαντηθεί ούτε σε αυτό το σάιτ, και πιθανά και σε κανένα άλλο…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Τρεις γυναίκες, με ιδιαίτερη εκτίμηση στις έθνικ γεύσεις, ενώσαμε την πείνα μας, και πήγαμε για Κορεάτικο. Το Dosirak είχα να το επισκεφτώ από το 2014, όταν και ανέβασα την πρώτη μου κριτική για μέρος εστίασης στο αείμνηστο Ask. Από τότε, πολλά άλλαξαν, ακόμα και ο κατάλογος προς τα επάνω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μισθολογικά ισχύει από τότε η ίδια ανάπτυξη!
Το Dorirak βρίσκεται στο Σύνταγμα, στη Βουλής, κοινώς πιο κεντρικά πεθαίνεις, όπου Σάββατο βράδυ, δεν πέφτει καρφίτσα, οπού για να παρκάρεις, αν κάνεις θανάσιμο αμάρτημα να πάρεις αμάξι, θα πας σε παρκινγκ, χωρίς απαραίτητα να βρεις διαθέσιμο, που άμα πάρεις ταξί, εννοείται ότι θα πληρώσεις παραπάνω, λόγω κίνησης, και γενικά θα αναρωτηθείς αν υπάρχει ακρίβεια ή όλα είναι στο μυαλό μας.
Το μαγαζί είναι σχετικά μικρό με ξύλινα τραπέζια, και όμορφα φαναράκια στον πάγκο. Γουστόζικος χώρος, ο οποίος ανανεώνεται συχνά από κόσμο, και φάνηκε από την αρχή, που ενώ δεν είχαμε κάνει κράτηση, περιμέναμε πέντε λεπτά για να μας βρουν τραπέζι. Εντύπωση μου έκανε το κουδουνάκι στο τραπέζι που το πατούσες για να έρθει κάποιος να σε εξυπηρετήσει ή να δείξεις ότι είσαι έτοιμος να δώσεις παραγγελία.
Η εξυπηρέτηση ευγενική, για Ασιατικά δεδομένα, γιατί χωρίς να είμαι ρατσίστρια, συνήθως είναι αγέλαστοι και απόμακροι, ίσως βέβαια γιατί αυτή είναι η κουλτούρα τους, η οποία φαίνεται να μην ταιριάζει με τη δική μας, αν αναλογιστεί κανείς ότι και εμείς μπορεί να είμαστε γελαστοί και ευγενικοί, αλλά να φλερτάρουμε με τα μπινελίκια το ίδιο εύκολα, και γρήγορα μπορώ να καταθέσω!!!Δοκιμάσαμε αρκετά πιάτα από το μακροσκελή κατάλογο, άλλα επιτυχημένα, άλλα λιγότερο.
Το σίγουρο είναι ότι στο τέλος υπερίσχυσε το θετικό πρόσημο. Μια πιατέλα μικρή με 8 maki rolls , 4 με σολομό και 4 με τόνο. Αρκετά καλά, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω δοκιμάσει και πολύ καλύτερα. Μια μερίδα γαρίδες tempura, πολύ ωραίες και μεγάλες, και κανονική μερίδα για τρία άτομα. Σερβίρεται με την ανάλογη σως στο πλάι, που την αναδεικνύει. Για τη συνέχεια, μια μερίδα τηγανητό ρύζι με ανάμεικτα λαχανικά, ασφαλής επιλογή, δε θα μπορούσε να πάει κάτι λάθος, πολύ γευστικό και παραδόξως ελαφρύ χωρίς λάδια.
Από κυρίως διαλέξαμε κοτόπουλο teriyaki, με μανιτάρι και καρότο. Το κοτόπουλο λίγο σκληρό, αλλά γευστικό αρκετά. Το παραδοσιακό τους μοσχάρι μπάρμπεκιου, το λεγόμενο Bulgoggi, είναι μια εντελώς διαφορετική εκδοχή από ότι έχουμε συνηθίσει, γευστικό, ελαφρώς πικάντικο. Και καθότι φαγανές, πήραμε και μια μερίδα noodles από γλυκοπατάτα με ανάμεικτα λαχανικά. Η παρουσίαση καλή, σα γεύση το σύνολο του πιάτου ήταν καλή, αλλά τα noodles ήταν ελάχιστα βρασμένα, με αποτέλεσμα να φαίνονται σα λάστιχο. Ίσως να τα περιμέναμε εντελώς διαφορετικά στο μυαλό μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν και σωστή η εκτέλεση τους.
Για όλα τα παραπάνω, μαζί με τρία ποτήρια κρασί, πληρώσαμε 100 ευρω! Δεν ξέρω αν είμαι εκτός τόπου και χρόνου, κατανοώ ότι όλα έχουν πάρει την ανιούσα, αλλά 33 ευρώ το άτομο για πιάτα ουσιαστικά στη μέση, με τα δύο να είναι ρύζι στην απλή έκδοση και noodles και μόλις δύο κρεατικά, θεωρώ ότι είναι λιγάκι πολλά. Άλλαξαν οι εποχές, αυξήθηκαν οι τιμές στις πρώτες ύλες, και όλα έχουν πάρει τον ανήφορο. Το πώς γίνεται όμως οι χρηματικές αξίες να έχουν πάρει τον ανήφορο, ενώ οι πραγματικές τον κατήφορο, είναι κάτι παραπάνω από έναν άλυτο γρίφο, που δε θα απαντηθεί ούτε σε αυτό το σάιτ, και πιθανά και σε κανένα άλλο…