Βόλτα στην παραλία του Ωρωπού μετά από αρκετό καιρό, με σκοπό να δούμε φίλους που είχαμε να δούμε από παλιά. Η επιλογή της Μυρσίνης ήταν μονόδρομος, καθώς οι φίλοι το είχαν επισκεφτεί στο παρελθόν, οπότε η επίσκεψη ήταν δεδομένη.
Ο χώρος εσωτερικά και εξωτερικά πολύ καλός, αν και ο εξωτερικός παίρνει ένα αστέρι επιπλέον, επειδή ο δρόμος είναι στενός και έτσι μικραίνει την απόσταση από το τελείωμα της τζαμαρίας μέχρι τη θάλασσα. Ο εσωτερικός είναι αρκετά μεγάλος, με ένα στρογγυλό τζάκι στη μέση για να διαχέεται η ζέστη προς πάσα κατεύθυνση, ενώ τα τραπέζια, παρόλο το μέγεθος της σάλας, είναι σχετικά στρυμωγμένα.
Για την εξυπηρέτηση δε θα πω πολλά γιατί οι απόψεις μεταξύ εμού της ιδίας και του μικρού μου τετραπέρατου ανυπόμονου επτάχρονου έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή. Και πώς να μην έρχονται όταν ο μικρός πεινάει και κάθε λεπτό αναμονής μοιάζει με ώρα. Στο σύνολο τους τα παιδιά ήταν μια χαρά, ευγενέστατα και αναλογικά με τον κόσμο που είχε, στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.
Ο κατάλογος έχει μία έμφαση και μια ροπή στην ιταλική κουζίνα, καθότι όμως απευθύνεται σε Έλληνες εκ πεποιθήσεως κρεατοφάγους, μια πινελιά από λουκάνικο καταστρέφει κάθε γαστριμαργική λαγνεία εν ριπή οφθαλμού και ουρανίσκου του εκάστοτε λάτρη της ιταλικής κουζίνας. Ένας από αυτούς και ο άντρας μου, όχι από τους λάτρες, από τους άλλους, τους κρεατοφάγους, που σε κάθε βόλτα θα πρέπει να δείξει τις Αρκαδίτικες καταβολές του και να τονίσει ότι γεύμα χωρίς χοληστερίνη είναι Χριστούγεννα χωρίς Αγιο Βασίλη!
Στο δια ταύτα το ανάμεικτο γεύμα περιλάμβανε σαλάτα του Καίσαρα, πλούσια σε υλικά, σε γεύση και με τη σως τόση όση. Μέχρι και ο από πάνω κρεατοφάγος την τίμησε δεόντως.
Λουκάνικο γαρνιρισμένο με πατάτες, ζουμερό και καλοψημένο. Λίγο μικρό σα μερίδα, βέβαια, προς γνώσιν και συμμόρφωση για εκείνους που το παρήγγειλαν. Όχι δε λεω άλλα, γιατί με βλέπω στο δικηγόρο μου!
Φέτα ψητή με μέλι, σουσάμι και ρόδι. Αριστοτεχνικά ψημένη, και απόλυτα ισορροπημένη ανάμεσα στο γλυκό και το αλμυρό. Εκπληκτική από όλες τις απόψεις.
Μακαρονάδα alfreddo με τυρί παρμεζάνα, που την περίμενε 80 ώρες!!! Μια χαρά ήταν, γιατί τί μάνα θα ήμουν αν δε δοκίμαζα? Όσο πρόλαβα, αφού ο μικρός από την πείνα του την ξεκλήρισε σχετικά γρήγορα.
Πένες με σολομό, ελαφρύ πιάτο, που όσο έτρωγες τόσο ήθελες παραπάνω, νόστιμο και ελαφρύ χωρίς το παραμικρό ίχνος λαδίλας.
Σκαλοπίνια χοιρινά με μανιτάρια αλά κρεμ με ρύζι και πατάτες. Μεγάλη μερίδα, και το κρέας πολύ μαλακό. Καθώς είναι αγαπημένο πιάτο, στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορώ να πω ότι ήταν μια εξαιρετικά καλή έκδοση.
Δύο μερίδες all’ amatriciana στο φούρνο, μέτρια πικάντικη, η κάθε μερίδα θυσιάστηκε χωρίς έλεος στα γαστρικά υγρά δύο αμετανόητων κρεατοφάγων.
Μαζί με ένα καταπληκτικό ημίγλυκο ροζέ που το παραγγείλαμε τρεις φορές, κοντέψαμε να κάνουμε αλκοολικό και το παιδί, φαντάσου, πληρώσαμε 85 ευρώ και σκάσαμε. Για το χώρο, την εξυπηρέτηση, την ποιότητα, την ποσότητα και την εποχή, πιστεύω ότι το value for money είναι πολύ υψηλό. Στα στομαχικά μου διαμερίσματα να ξέρετε έχει καταγραφτεί. Πιστεύω και στα δικά σας!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Βόλτα στην παραλία του Ωρωπού μετά από αρκετό καιρό, με σκοπό να δούμε φίλους που είχαμε να δούμε από παλιά. Η επιλογή της Μυρσίνης ήταν μονόδρομος, καθώς οι φίλοι το είχαν επισκεφτεί στο παρελθόν, οπότε η επίσκεψη ήταν δεδομένη.
Ο χώρος εσωτερικά και εξωτερικά πολύ καλός, αν και ο εξωτερικός παίρνει ένα αστέρι επιπλέον, επειδή ο δρόμος είναι στενός και έτσι μικραίνει την απόσταση από το τελείωμα της τζαμαρίας μέχρι τη θάλασσα. Ο εσωτερικός είναι αρκετά μεγάλος, με ένα στρογγυλό τζάκι στη μέση για να διαχέεται η ζέστη προς πάσα κατεύθυνση, ενώ τα τραπέζια, παρόλο το μέγεθος της σάλας, είναι σχετικά στρυμωγμένα.
Για την εξυπηρέτηση δε θα πω πολλά γιατί οι απόψεις μεταξύ εμού της ιδίας και του μικρού μου τετραπέρατου ανυπόμονου επτάχρονου έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή. Και πώς να μην έρχονται όταν ο μικρός πεινάει και κάθε λεπτό αναμονής μοιάζει με ώρα. Στο σύνολο τους τα παιδιά ήταν μια χαρά, ευγενέστατα και αναλογικά με τον κόσμο που είχε, στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.
Ο κατάλογος έχει μία έμφαση και μια ροπή στην ιταλική κουζίνα, καθότι όμως απευθύνεται σε Έλληνες εκ πεποιθήσεως κρεατοφάγους, μια πινελιά από λουκάνικο καταστρέφει κάθε γαστριμαργική λαγνεία εν ριπή οφθαλμού και ουρανίσκου του εκάστοτε λάτρη της ιταλικής κουζίνας. Ένας από αυτούς και ο άντρας μου, όχι από τους λάτρες, από τους άλλους, τους κρεατοφάγους, που σε κάθε βόλτα θα πρέπει να δείξει τις Αρκαδίτικες καταβολές του και να τονίσει ότι γεύμα χωρίς χοληστερίνη είναι Χριστούγεννα χωρίς Αγιο Βασίλη!
Στο δια ταύτα το ανάμεικτο γεύμα περιλάμβανε σαλάτα του Καίσαρα, πλούσια σε υλικά, σε γεύση και με τη σως τόση όση. Μέχρι και ο από πάνω κρεατοφάγος την τίμησε δεόντως.
Λουκάνικο γαρνιρισμένο με πατάτες, ζουμερό και καλοψημένο. Λίγο μικρό σα μερίδα, βέβαια, προς γνώσιν και συμμόρφωση για εκείνους που το παρήγγειλαν. Όχι δε λεω άλλα, γιατί με βλέπω στο δικηγόρο μου!
Φέτα ψητή με μέλι, σουσάμι και ρόδι. Αριστοτεχνικά ψημένη, και απόλυτα ισορροπημένη ανάμεσα στο γλυκό και το αλμυρό. Εκπληκτική από όλες τις απόψεις.
Μακαρονάδα alfreddo με τυρί παρμεζάνα, που την περίμενε 80 ώρες!!! Μια χαρά ήταν, γιατί τί μάνα θα ήμουν αν δε δοκίμαζα? Όσο πρόλαβα, αφού ο μικρός από την πείνα του την ξεκλήρισε σχετικά γρήγορα.
Πένες με σολομό, ελαφρύ πιάτο, που όσο έτρωγες τόσο ήθελες παραπάνω, νόστιμο και ελαφρύ χωρίς το παραμικρό ίχνος λαδίλας.
Σκαλοπίνια χοιρινά με μανιτάρια αλά κρεμ με ρύζι και πατάτες. Μεγάλη μερίδα, και το κρέας πολύ μαλακό. Καθώς είναι αγαπημένο πιάτο, στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορώ να πω ότι ήταν μια εξαιρετικά καλή έκδοση.
Δύο μερίδες all’ amatriciana στο φούρνο, μέτρια πικάντικη, η κάθε μερίδα θυσιάστηκε χωρίς έλεος στα γαστρικά υγρά δύο αμετανόητων κρεατοφάγων.
Μαζί με ένα καταπληκτικό ημίγλυκο ροζέ που το παραγγείλαμε τρεις φορές, κοντέψαμε να κάνουμε αλκοολικό και το παιδί, φαντάσου, πληρώσαμε 85 ευρώ και σκάσαμε. Για το χώρο, την εξυπηρέτηση, την ποιότητα, την ποσότητα και την εποχή, πιστεύω ότι το value for money είναι πολύ υψηλό. Στα στομαχικά μου διαμερίσματα να ξέρετε έχει καταγραφτεί. Πιστεύω και στα δικά σας!