«Της Κουμπάρας» θα χαρακτήριζα εκείνη την έξοδο στο κέντρο της Αθήνας το πρωινό της περασμένης πρωταπριλιάς και ήταν ένα ψέμα από μόνο του. Ένας Θεός ξέρει πως κατάφεραν τρεις εργαζόμενες μητέρες και φίλες να συγχρονιστούν να μην έχουν δουλειές, παιδιά, υποχρεώσεις και δεν ξέρω εγώ τι άλλο για να πάνε μια βόλτα όπως παλιά. Φαντάσου χαρά όταν συνάντησα τυχαία και την κολλητή και μας έκανε παρέα. Συγχρονίστηκαν όλοι οι πλανήτες λέμε και οι δορυφόροι τους μαζί.
Μετά τον απαραίτητο καφέ με θέα την Ακρόπολη και τον καθιερωμένο περίπατο στο πολυπολιτισμικό πλέον κέντρο, τα στομαχάκια άρχισαν να διαμαρτύρονται. ‘Εριξα την ιδέα να κάτσουμε στο μεξικάνικο στη γωνία της Ρόμβης για να τσιμπήσουμε και να πιούμε το κατιτίς μας για να γιορτάσουμε αυτή τη μάζωξη. Ποιος ξέρει πόσα χρόνια θα περάσουν μέχρι να ξανασυγχρονιστούν όλοι οι πλανήτες.
Ο χώρος όμορφα και λιτά διακοσμημένος με τα χαρακτηριστικά έντονα μεξικανικά χρώματα. Τα περισσότερα τραπεζοκαθίσματα στον εξωτερικό χώρο και κάποια προφανώς λιγότερα στον εσωτερικό. Η εξυπηρέτηση ήταν άμεση, πρόσχαρη και σωστή.
Με πολύ χαλαρή διάθεση παραγγείλαμε:
· Σαλάτα Verde con jamon (πράσινα λαχανικά, jamon, τυρί, λιαστή ντομάτα, dressing κάππαρης και dressing βοτάνων)
· Quesadillas κοτόπουλο (2 τεμάχια με κοτόπουλο, πιπεριές chipotle, guacamole, iceberg, pico de gallo & sour cream)
· Burittos venduras (τορτίγια γεμιστή με λαχανικά, sour cream, κρεμμύδι καραμελωμένο, cheddar, iceberg, mexican rise & pico de gallo)
· Paellas valenciana mixta (με κοτόπουλο, chorizo λουκάνικο, μύδια, γαρίδες, καλαμάρι & κρόκο Κοζάνης)
· Fajitas χοιρινό (350gr χοιρινό φιλέτο ψιλοκομμένο με λαχανικά (τρίχρωμες πιπεριές, ντομάτα & κρεμμύδι) σε πυρωμένο μαντέμι). Συνοδεύεται από 4 τορτίγιες, guacamole, sour cream, pico de gallo & mexican rise (πικάντικο)
· Κανάτα sangria, ίσως και 2, η μνήμη μου με απατά
· Νερό
Το καλύτερο πιάτο ήταν τα fajitas. Πραγματικά υπέροχο, αστεράτο πιάτο, πικάντικο τόσο όσο και με πολλές εντάσεις.Το χειρότερο πιάτο ήταν η παέγια. Άνοστη, άνευρη, το λουκάνικο δεν ήταν καλό και το γενικό γευστικό αποτέλεσμα ήταν αποτυχημένο. Φαγώθηκε η μισή. Μας ρώτησαν αν δε μας άρεσε, αλλά λόγω εξαιρετικά ενδιαφέρουσας κουβέντας εκείνη την ώρα και υπερβολικής χαλαρότητας από τη σανγκριά, δε θέλαμε να μπούμε σε ανάλυση, είπαμε απλά ότι χορτάσαμε. Σκεπτόμενη σε δεύτερο χρόνο, αναγνωρίζω ότι ήταν λάθος, πρέπει πάντα να γνωστοποιούμε και μάλιστα εκείνη την ώρα αν δε μας ικανοποίησε κάποιο πιάτο και για ποιο λόγο.Τα υπόλοιπα πιάτα ήταν πολύ γευστικά και προτείνονται.Ο λογαριασμός για τα παραπάνω ήταν λίγο κάτω από 100 ευρώ. Τσιμπημένος από τη μια, συνηθισμένος για μεξικάνικο από την άλλη. Παρεμπιπτόντως παράδοξο μιας και η πρώτη ύλη δεν είναι σπάνια ή ακριβά υλικά.
Ένα μικρό παραπονάκι. Όταν το μαγαζί είναι σχεδόν γεμάτο, έχουμε την πιο πλούσια παραγγελία από όλα τα τραπέζια μεσημέρι Σαββάτου κι έρχεται ο λογαριασμός 4 ατόμων κοντά στα 100 ευρώ, είναι όμορφη κι εκτιμητέα κίνηση ένα μικρό, πολύ μικρό κέρασμα. Ένα σφηνάκι γρανίτας για παράδειγμα, που έχεις και μηχάνημα.
Γενικός απολογισμός θετικός, προτείνεται το μαγαζί, ένα κακό πιάτο κι ένα παραπονάκι δεν είναι λόγος να μην το προτείνω, μόνο προτάσεις για βελτίωση είναι, καθώς όλα τα υπόλοιπα μας ικανοποίησαν.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
«Της Κουμπάρας» θα χαρακτήριζα εκείνη την έξοδο στο κέντρο της Αθήνας το πρωινό της περασμένης πρωταπριλιάς και ήταν ένα ψέμα από μόνο του. Ένας Θεός ξέρει πως κατάφεραν τρεις εργαζόμενες μητέρες και φίλες να συγχρονιστούν να μην έχουν δουλειές, παιδιά, υποχρεώσεις και δεν ξέρω εγώ τι άλλο για να πάνε μια βόλτα όπως παλιά. Φαντάσου χαρά όταν συνάντησα τυχαία και την κολλητή και μας έκανε παρέα. Συγχρονίστηκαν όλοι οι πλανήτες λέμε και οι δορυφόροι τους μαζί.
Μετά τον απαραίτητο καφέ με θέα την Ακρόπολη και τον καθιερωμένο περίπατο στο πολυπολιτισμικό πλέον κέντρο, τα στομαχάκια άρχισαν να διαμαρτύρονται. ‘Εριξα την ιδέα να κάτσουμε στο μεξικάνικο στη γωνία της Ρόμβης για να τσιμπήσουμε και να πιούμε το κατιτίς μας για να γιορτάσουμε αυτή τη μάζωξη. Ποιος ξέρει πόσα χρόνια θα περάσουν μέχρι να ξανασυγχρονιστούν όλοι οι πλανήτες.
Ο χώρος όμορφα και λιτά διακοσμημένος με τα χαρακτηριστικά έντονα μεξικανικά χρώματα. Τα περισσότερα τραπεζοκαθίσματα στον εξωτερικό χώρο και κάποια προφανώς λιγότερα στον εσωτερικό. Η εξυπηρέτηση ήταν άμεση, πρόσχαρη και σωστή.
Με πολύ χαλαρή διάθεση παραγγείλαμε:
· Σαλάτα Verde con jamon (πράσινα λαχανικά, jamon, τυρί, λιαστή ντομάτα, dressing κάππαρης και dressing βοτάνων)
· Quesadillas κοτόπουλο (2 τεμάχια με κοτόπουλο, πιπεριές chipotle, guacamole, iceberg, pico de gallo & sour cream)
· Burittos venduras (τορτίγια γεμιστή με λαχανικά, sour cream, κρεμμύδι καραμελωμένο, cheddar, iceberg, mexican rise & pico de gallo)
· Paellas valenciana mixta (με κοτόπουλο, chorizo λουκάνικο, μύδια, γαρίδες, καλαμάρι & κρόκο Κοζάνης)
· Fajitas χοιρινό (350gr χοιρινό φιλέτο ψιλοκομμένο με λαχανικά (τρίχρωμες πιπεριές, ντομάτα & κρεμμύδι) σε πυρωμένο μαντέμι). Συνοδεύεται από 4 τορτίγιες, guacamole, sour cream, pico de gallo & mexican rise (πικάντικο)
· Κανάτα sangria, ίσως και 2, η μνήμη μου με απατά
· Νερό
Το καλύτερο πιάτο ήταν τα fajitas. Πραγματικά υπέροχο, αστεράτο πιάτο, πικάντικο τόσο όσο και με πολλές εντάσεις.Το χειρότερο πιάτο ήταν η παέγια. Άνοστη, άνευρη, το λουκάνικο δεν ήταν καλό και το γενικό γευστικό αποτέλεσμα ήταν αποτυχημένο. Φαγώθηκε η μισή. Μας ρώτησαν αν δε μας άρεσε, αλλά λόγω εξαιρετικά ενδιαφέρουσας κουβέντας εκείνη την ώρα και υπερβολικής χαλαρότητας από τη σανγκριά, δε θέλαμε να μπούμε σε ανάλυση, είπαμε απλά ότι χορτάσαμε. Σκεπτόμενη σε δεύτερο χρόνο, αναγνωρίζω ότι ήταν λάθος, πρέπει πάντα να γνωστοποιούμε και μάλιστα εκείνη την ώρα αν δε μας ικανοποίησε κάποιο πιάτο και για ποιο λόγο.Τα υπόλοιπα πιάτα ήταν πολύ γευστικά και προτείνονται.Ο λογαριασμός για τα παραπάνω ήταν λίγο κάτω από 100 ευρώ. Τσιμπημένος από τη μια, συνηθισμένος για μεξικάνικο από την άλλη. Παρεμπιπτόντως παράδοξο μιας και η πρώτη ύλη δεν είναι σπάνια ή ακριβά υλικά.
Ένα μικρό παραπονάκι. Όταν το μαγαζί είναι σχεδόν γεμάτο, έχουμε την πιο πλούσια παραγγελία από όλα τα τραπέζια μεσημέρι Σαββάτου κι έρχεται ο λογαριασμός 4 ατόμων κοντά στα 100 ευρώ, είναι όμορφη κι εκτιμητέα κίνηση ένα μικρό, πολύ μικρό κέρασμα. Ένα σφηνάκι γρανίτας για παράδειγμα, που έχεις και μηχάνημα.
Γενικός απολογισμός θετικός, προτείνεται το μαγαζί, ένα κακό πιάτο κι ένα παραπονάκι δεν είναι λόγος να μην το προτείνω, μόνο προτάσεις για βελτίωση είναι, καθώς όλα τα υπόλοιπα μας ικανοποίησαν.