Μετά από 50 χρόνια λειτουργίας, ο Μπάρμπα-Λάζαρος άλλαξε διαβατήριο και απέκτησε γαλλική προφορά. “Αστειεύομαι” με την εισαγωγή, επουδενί δεν θέλω να προσβάλλω την επιχείρηση και την ιστορία που κουβαλάει στις πλάτες της.
Μπορεί να άλλαξε (ελαφρώς) η ονομασία, συνεχίζει όμως να υπηρετεί την ελληνική κουζίνα σε μοντέρνους τόνους. Αφορμή για την επίσκεψη στάθηκε μια προσφορά στο ίντερνετ. Μιας και μένουμε αρκετά κοντά πλέον, είπαμε να κάνουμε την επίσκεψη μας μετά από αρκετά χρόνια.
Δεν ξέρω πως θα διατυπώσω σωστότερα την πρότασή μου αλλά δεν μπορώ να καταλάβω αν η επιχείρηση αδικεί εκούσια ή ακούσια τον εαυτό της. Παρατήρηση πρώτη, το ότι βρίσκεται εκτός πιάτσας, αρκετά μακρύτερα από το σημείο που κατοικοεδρεύει ο κυρ Αρίστος και οι επιχειρήσεις του. Εξασφαλίζει αρκετή ηρεμία, αν και βρίσκεται πολύ κοντά στην λεωφόρο Αμφιθέας. Μοιάζει όμως αρκετά αποκομμένος από τις υπόλοιπες επιχειρήσεις. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι πιθανόν ο χώρος είναι ιδιόκτητος.
Η παραπάνω παρατήρηση έρχεται για να δικαιολογήσει την κριτική μου. Με εξέπληξε δυσάρεστα το γεγονός ότι βράδυ Πέμπτης το κατάστημα ήταν σχεδόν άδειο. Και με στεναχώρησε.
Πολύ όμορφος χώρος, εστιατορικός. Πεντακάθαρος και άνετος, με σωστές αποστάσεις και μέτρα covid που τηρούνται. Χωρίς να έχει υπερβολική διακόσμηση, άφηνε μια αίσθηση χαλαρότητας. Ίσως έπαιξε ρόλο ο φωτισμός που ήταν λίγο πιο χαμηλός από όσο θα περίμενα. Κανένα πρόβλημα.
Αν και ψάχνοντας στο διαδίκτυο διάβασα άσχημες κριτικές για την εξυπηρέτηση, εμένα με άφησε απολύτως ικανοποιημένο. Δύο καλοντυμένοι κύριοι, γρήγοροι και ευγενέστατοι, έκαναν την παραμονή μας αρκετά ευχάριστη. Η παρουσία τους ήταν τόση όση χρειαζόταν για να δικαιολογήσουν την αποστολή τους.
Η προσφορά που επιλέξαμε ήταν αρκετά θελκτική, με την παρατήρηση ότι τα ορεκτικά που προσφέρθηκαν ήταν σε μικρότερη ποσότητα από τις φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Κατά τα άλλα, η ποιότητα ήταν αρκετά καλή. Δεν διεκδικεί βραβεία Χρυσού Σκούφου, αλλά δεν είναι και αυτό το ζητούμενο.
Το καλωσόρισμα είναι η μους τυροκαυτερής με κατσικίσια φέτα, τραγανές λαδόπιτες & λάδι γλυκιάς πάπρικας. Αν έχετε διαβάσει κριτικές μου, ίσως γνωρίζετε ότι δεν δίνω ιδιαίτερη προσοχή στα κουβερ-οσορίσματα. Θεωρώ ότι δημιουργούν αρκετό κορεσμό. Στην προκειμένη περίπτωση πάντως, ήταν γευστικό και δροσερό.
Το πρώτο ορεκτικό ήταν το καλαθάκι Λήμνου σε κύβους, παναρισμένους σε ψωμί σίτου με κουλί πιπεριάς Φλωρίνης αρωματισμένο με αστεροειδή γλυκάνισο. Έντεκα ομοιόμορφες μπαλίτσες, με ωραία κρούστα. Γλύκιζαν ευχάριστα, έχοντας μαλακή υφή χωρίς το τυρί να έχει λιώσει.
Συνεχίσαμε με κολοκυθοκεφτέδες με φρέσκα μυρωδικά, μάραθο και ανθότυρο. Συνοδευόταν από δροσερό άλειμμα στραγγιστού γιαουρτιού με δυόσμο. Αρκετά αρωματικοί, άφηναν την αίσθηση του κυρίως υλικού που ήταν το κολοκύθι. Ωραία τραγανή κρούστα, πολύ μικρή ποσότητα με μόλις 5 μικρούς σβόλους. Η ποσότητα του γιαουρτιού έμοιαζε περισσότερη από αυτή των κολοκυθοκεφτέδων.
Τα γεμιστά μανιτάρια με καπνιστή πανσέτα, πολύχρωμες πιπεριές, κρούστα από κασέρι & σάλτσα γραβιέρας ήταν δύο, σε μέτριο μέγεθος. Αρκετά ζουμερά, δεν ξετρέλαναν όμως. Η γέμιση επαρκής και ενδιαφέρουσα, αν και πολυφορεμένη.
Τα κρητικά μπουρεκάκια με ψαχνό από κοτόπουλο, καπνιστό απάκι, γραβιέρα Κρήτης & μαρμελάδα ντομάτας αρωματισμένη με αρμπαρόριζα, ήταν ένα μπουρεκάκι κομμένο στα δύο, σε διαγώνιο σχήμα. Νόστιμο ψαχνό από κοτόπουλο, ελαφρώς ανάλατο. Η μαρμελάδα ντομάτας κάλυπτε τα υπόλοιπα υλικά. Ποσότητα πολύ μικρή για να δοκιμάσουν τέσσερα άτομα.
Οι σαλάτες μου φάνηκαν αρκετά αδιάφορες, χωρίς να έχουν κάποιο ιντριγκαδόρικο υλικό.
Η πρώτη ήταν η κυκλαδίτικη με φύλλα μαρουλιών, ρόκα, πολύχρωμες πιπεριές, κάπαρη, ελιές, ντοματίνια, αγγούρι, κρίθινα παξιμαδάκια, λιαστή ντομάτα, ελαιόλαδο & βινεγκρέτ οξύμελι. Κάποια από τα υλικά δεν υπάρχουν τακτικά στο διατροφολόγιο μου (κακώς!), δεν θυμάμαι να δοκίμασα καν. Η πρασινάδα υπερίσχυε στη σύνθεση του πιάτου. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να ήταν κομμένη καλύτερα.
Η δεύτερη ήταν η Lazaro με φύλλα μαρουλιών, νεαρό σπανάκι, ντοματίνια, ρόκα, καπνιστή πανσέτα, μανιτάρια πλευρώτους, πιπεριά Φλωρίνης, βινεγκρέτ μουστάρδας & κρέμα από γαλοτύρι Ηπείρου. Η κρέμα από το τυρί είχε κάποιο ενδιαφέρον, έκανε τη σύνδεση των λαχανικών με τα υπόλοιπα υλικά. Η καπνιστή πανσέτα και τα μανιτάρια ήταν αρκετά λεπτοκομμένα, με αισθητή την παρουσία τους. Αυτή τη δοκίμασα, δεν μου άφησε κάποια ιδιαίτερη ανάμνηση πάντως.
Στα κυρίως πιάτα η πρώτη επιλογή ήταν τα γεμιστά ραβιόλια με μπολονέζ μοσχαρίσιου κιμά, ελαφριά σάλτσα γραβιέρας & αρωματικό λάδι πάπρικα. Υπερπληθωρική σάλτσα γραβιέρας και σε ποσότητα και σε γεύση. Πολύ καλή παρασκευή του φύλλου του ζυμαρικού, ίσως λίγο πιο παχύ από όσο περίμενα. Διατηρούσε όμως τη σύστασή του και δεν διαλυόταν. Νόστιμος κιμάς, ελαφρώς αλμυρός, χωρίς να είναι δυσάρεστος. Καλή επιλογή πιάτου, η σάλτσα θα μπορούσε να ήταν λιγότερη.
Τα μοσχαρίσια φιλετάκια με σάλτσα φέτας, θυμάρι & πατάτες τηγανητές. Αρχικά, τα φιλετάκια “αναπαύονταν” στις νόστιμες πατατούλες. Η σάλτσα φέτας πηχτή αλλά πρόσφερε αυτό που υποσχόταν χωρίς υπερβολική αλμύρα. Τα φιλετάκια ήταν πραγματικά άψογα. Ζουμερά, καλοφτιαγμένα … Λουκούμι.
Εν αντιθέσει με την ταλιάτα από ελληνικό χοιρινό με ψητά λαχανικά, νεαρές πατάτες βουτύρου και σάλτσα μουστάρδας. Πολλά υποσχόμενο πιάτο που αδικήθηκε από το ψήσιμο, εν μέρει με δική μας ευθύνη αφού δεν το παραγγείλαμε όπως το προτεινόμενο ψήσιμό του. Πολύ καλής ποιότητας τα περιφερειακά συστατικά όπως οι πατάτες και τα λαχανικά. Το κρέας δυστυχώς ήταν στεγνό και ενώ χορτάσαμε στο μάτι, στη γεύση δεν ικανοποιηθήκαμε. Όχι όμως ότι έμεινε κομμάτι στο πιάτο, μόνο το χοντρό κόκκαλο του κρέατος αφήσαμε.
Παραγγείλαμε ένα μπουκάλι κρασί στα 14.5 ευρώ και συνεχίσαμε με την ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς που ήταν τα γλυκά.
Κρεμ μπρουλέ αρωματισμένη με φυσική βανίλια. Άψογο καψάλισμα και κρατσανιστή κρούστα με δεμένη καραμέλα. Νόστιμη και μυρωδάτη κρέμα. Πραγματική κρεμ μπρουλέ, όχι από τις ντεμέκ που κυκλοφορούν.
Πάβλοβα με κρέμα από ελληνικά τυριά, μέλι & σάλτσα φράουλας. Και αυτή από τις πολύ καλές που έχω δοκιμάσει. Η σάλτσα όσο γλυκιά χρειάζεται χωρίς να καλύπτει το κυρίως υλικό. Τραγανή μαρέγκα που κοβόταν εύκολα με το κουτάλι και υπέροχη κρέμα. Ίσως κάποιο κομμάτι φρούτου έδινε ακόμη περισσότερη γεύση. Την πρότεινα πάντως σε συγγενικό μου πρόσωπο που τρελαίνεται για πάβλοβα.
Κλείνοντας θα πω ότι σε γενικές γραμμές ικανοποιηθήκαμε. Διάβασα ότι υπάρχουν μέρες με ζωντανή μουσική και ίσως εκεί ρεφάρουν τις ημέρες με λιγότερη πληρότητα. Κάποια στιγμή θα κάνω άλλη μια επίσκεψη μιας και φημίζονται για το πεϊνιρλί τους.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Μετά από 50 χρόνια λειτουργίας, ο Μπάρμπα-Λάζαρος άλλαξε διαβατήριο και απέκτησε γαλλική προφορά. “Αστειεύομαι” με την εισαγωγή, επουδενί δεν θέλω να προσβάλλω την επιχείρηση και την ιστορία που κουβαλάει στις πλάτες της.
Μπορεί να άλλαξε (ελαφρώς) η ονομασία, συνεχίζει όμως να υπηρετεί την ελληνική κουζίνα σε μοντέρνους τόνους. Αφορμή για την επίσκεψη στάθηκε μια προσφορά στο ίντερνετ. Μιας και μένουμε αρκετά κοντά πλέον, είπαμε να κάνουμε την επίσκεψη μας μετά από αρκετά χρόνια.
Δεν ξέρω πως θα διατυπώσω σωστότερα την πρότασή μου αλλά δεν μπορώ να καταλάβω αν η επιχείρηση αδικεί εκούσια ή ακούσια τον εαυτό της. Παρατήρηση πρώτη, το ότι βρίσκεται εκτός πιάτσας, αρκετά μακρύτερα από το σημείο που κατοικοεδρεύει ο κυρ Αρίστος και οι επιχειρήσεις του. Εξασφαλίζει αρκετή ηρεμία, αν και βρίσκεται πολύ κοντά στην λεωφόρο Αμφιθέας. Μοιάζει όμως αρκετά αποκομμένος από τις υπόλοιπες επιχειρήσεις. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι πιθανόν ο χώρος είναι ιδιόκτητος.
Η παραπάνω παρατήρηση έρχεται για να δικαιολογήσει την κριτική μου. Με εξέπληξε δυσάρεστα το γεγονός ότι βράδυ Πέμπτης το κατάστημα ήταν σχεδόν άδειο. Και με στεναχώρησε.
Πολύ όμορφος χώρος, εστιατορικός. Πεντακάθαρος και άνετος, με σωστές αποστάσεις και μέτρα covid που τηρούνται. Χωρίς να έχει υπερβολική διακόσμηση, άφηνε μια αίσθηση χαλαρότητας. Ίσως έπαιξε ρόλο ο φωτισμός που ήταν λίγο πιο χαμηλός από όσο θα περίμενα. Κανένα πρόβλημα.
Αν και ψάχνοντας στο διαδίκτυο διάβασα άσχημες κριτικές για την εξυπηρέτηση, εμένα με άφησε απολύτως ικανοποιημένο. Δύο καλοντυμένοι κύριοι, γρήγοροι και ευγενέστατοι, έκαναν την παραμονή μας αρκετά ευχάριστη. Η παρουσία τους ήταν τόση όση χρειαζόταν για να δικαιολογήσουν την αποστολή τους.
Η προσφορά που επιλέξαμε ήταν αρκετά θελκτική, με την παρατήρηση ότι τα ορεκτικά που προσφέρθηκαν ήταν σε μικρότερη ποσότητα από τις φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Κατά τα άλλα, η ποιότητα ήταν αρκετά καλή. Δεν διεκδικεί βραβεία Χρυσού Σκούφου, αλλά δεν είναι και αυτό το ζητούμενο.
Το καλωσόρισμα είναι η μους τυροκαυτερής με κατσικίσια φέτα, τραγανές λαδόπιτες & λάδι γλυκιάς πάπρικας. Αν έχετε διαβάσει κριτικές μου, ίσως γνωρίζετε ότι δεν δίνω ιδιαίτερη προσοχή στα κουβερ-οσορίσματα. Θεωρώ ότι δημιουργούν αρκετό κορεσμό. Στην προκειμένη περίπτωση πάντως, ήταν γευστικό και δροσερό.
Το πρώτο ορεκτικό ήταν το καλαθάκι Λήμνου σε κύβους, παναρισμένους σε ψωμί σίτου με κουλί πιπεριάς Φλωρίνης αρωματισμένο με αστεροειδή γλυκάνισο. Έντεκα ομοιόμορφες μπαλίτσες, με ωραία κρούστα. Γλύκιζαν ευχάριστα, έχοντας μαλακή υφή χωρίς το τυρί να έχει λιώσει.
Συνεχίσαμε με κολοκυθοκεφτέδες με φρέσκα μυρωδικά, μάραθο και ανθότυρο. Συνοδευόταν από δροσερό άλειμμα στραγγιστού γιαουρτιού με δυόσμο. Αρκετά αρωματικοί, άφηναν την αίσθηση του κυρίως υλικού που ήταν το κολοκύθι. Ωραία τραγανή κρούστα, πολύ μικρή ποσότητα με μόλις 5 μικρούς σβόλους. Η ποσότητα του γιαουρτιού έμοιαζε περισσότερη από αυτή των κολοκυθοκεφτέδων.
Τα γεμιστά μανιτάρια με καπνιστή πανσέτα, πολύχρωμες πιπεριές, κρούστα από κασέρι & σάλτσα γραβιέρας ήταν δύο, σε μέτριο μέγεθος. Αρκετά ζουμερά, δεν ξετρέλαναν όμως. Η γέμιση επαρκής και ενδιαφέρουσα, αν και πολυφορεμένη.
Τα κρητικά μπουρεκάκια με ψαχνό από κοτόπουλο, καπνιστό απάκι, γραβιέρα Κρήτης & μαρμελάδα ντομάτας αρωματισμένη με αρμπαρόριζα, ήταν ένα μπουρεκάκι κομμένο στα δύο, σε διαγώνιο σχήμα. Νόστιμο ψαχνό από κοτόπουλο, ελαφρώς ανάλατο. Η μαρμελάδα ντομάτας κάλυπτε τα υπόλοιπα υλικά. Ποσότητα πολύ μικρή για να δοκιμάσουν τέσσερα άτομα.
Οι σαλάτες μου φάνηκαν αρκετά αδιάφορες, χωρίς να έχουν κάποιο ιντριγκαδόρικο υλικό.
Η πρώτη ήταν η κυκλαδίτικη με φύλλα μαρουλιών, ρόκα, πολύχρωμες πιπεριές, κάπαρη, ελιές, ντοματίνια, αγγούρι, κρίθινα παξιμαδάκια, λιαστή ντομάτα, ελαιόλαδο & βινεγκρέτ οξύμελι. Κάποια από τα υλικά δεν υπάρχουν τακτικά στο διατροφολόγιο μου (κακώς!), δεν θυμάμαι να δοκίμασα καν. Η πρασινάδα υπερίσχυε στη σύνθεση του πιάτου. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να ήταν κομμένη καλύτερα.
Η δεύτερη ήταν η Lazaro με φύλλα μαρουλιών, νεαρό σπανάκι, ντοματίνια, ρόκα, καπνιστή πανσέτα, μανιτάρια πλευρώτους, πιπεριά Φλωρίνης, βινεγκρέτ μουστάρδας & κρέμα από γαλοτύρι Ηπείρου. Η κρέμα από το τυρί είχε κάποιο ενδιαφέρον, έκανε τη σύνδεση των λαχανικών με τα υπόλοιπα υλικά. Η καπνιστή πανσέτα και τα μανιτάρια ήταν αρκετά λεπτοκομμένα, με αισθητή την παρουσία τους. Αυτή τη δοκίμασα, δεν μου άφησε κάποια ιδιαίτερη ανάμνηση πάντως.
Στα κυρίως πιάτα η πρώτη επιλογή ήταν τα γεμιστά ραβιόλια με μπολονέζ μοσχαρίσιου κιμά, ελαφριά σάλτσα γραβιέρας & αρωματικό λάδι πάπρικα. Υπερπληθωρική σάλτσα γραβιέρας και σε ποσότητα και σε γεύση. Πολύ καλή παρασκευή του φύλλου του ζυμαρικού, ίσως λίγο πιο παχύ από όσο περίμενα. Διατηρούσε όμως τη σύστασή του και δεν διαλυόταν. Νόστιμος κιμάς, ελαφρώς αλμυρός, χωρίς να είναι δυσάρεστος. Καλή επιλογή πιάτου, η σάλτσα θα μπορούσε να ήταν λιγότερη.
Τα μοσχαρίσια φιλετάκια με σάλτσα φέτας, θυμάρι & πατάτες τηγανητές. Αρχικά, τα φιλετάκια “αναπαύονταν” στις νόστιμες πατατούλες. Η σάλτσα φέτας πηχτή αλλά πρόσφερε αυτό που υποσχόταν χωρίς υπερβολική αλμύρα. Τα φιλετάκια ήταν πραγματικά άψογα. Ζουμερά, καλοφτιαγμένα … Λουκούμι.
Εν αντιθέσει με την ταλιάτα από ελληνικό χοιρινό με ψητά λαχανικά, νεαρές πατάτες βουτύρου και σάλτσα μουστάρδας. Πολλά υποσχόμενο πιάτο που αδικήθηκε από το ψήσιμο, εν μέρει με δική μας ευθύνη αφού δεν το παραγγείλαμε όπως το προτεινόμενο ψήσιμό του. Πολύ καλής ποιότητας τα περιφερειακά συστατικά όπως οι πατάτες και τα λαχανικά. Το κρέας δυστυχώς ήταν στεγνό και ενώ χορτάσαμε στο μάτι, στη γεύση δεν ικανοποιηθήκαμε. Όχι όμως ότι έμεινε κομμάτι στο πιάτο, μόνο το χοντρό κόκκαλο του κρέατος αφήσαμε.
Παραγγείλαμε ένα μπουκάλι κρασί στα 14.5 ευρώ και συνεχίσαμε με την ευχάριστη έκπληξη της βραδιάς που ήταν τα γλυκά.
Κρεμ μπρουλέ αρωματισμένη με φυσική βανίλια. Άψογο καψάλισμα και κρατσανιστή κρούστα με δεμένη καραμέλα. Νόστιμη και μυρωδάτη κρέμα. Πραγματική κρεμ μπρουλέ, όχι από τις ντεμέκ που κυκλοφορούν.
Πάβλοβα με κρέμα από ελληνικά τυριά, μέλι & σάλτσα φράουλας. Και αυτή από τις πολύ καλές που έχω δοκιμάσει. Η σάλτσα όσο γλυκιά χρειάζεται χωρίς να καλύπτει το κυρίως υλικό. Τραγανή μαρέγκα που κοβόταν εύκολα με το κουτάλι και υπέροχη κρέμα. Ίσως κάποιο κομμάτι φρούτου έδινε ακόμη περισσότερη γεύση. Την πρότεινα πάντως σε συγγενικό μου πρόσωπο που τρελαίνεται για πάβλοβα.
Κλείνοντας θα πω ότι σε γενικές γραμμές ικανοποιηθήκαμε. Διάβασα ότι υπάρχουν μέρες με ζωντανή μουσική και ίσως εκεί ρεφάρουν τις ημέρες με λιγότερη πληρότητα. Κάποια στιγμή θα κάνω άλλη μια επίσκεψη μιας και φημίζονται για το πεϊνιρλί τους.