Η Χονολουλού είχε κατενθουσιάσει εμένα και τη σύζυγο, το 2023. Την είχαμε προτείνει σε φίλους και γνωστούς, κάποια στιγμή είχε αναστείλει τη λειτουργία της προσωρινά κάνοντάς μας να αναρωτηθούμε το γιατί, και τον Ιούνιο του 2024 την επισκεφθήκαμε ξανά, 5 ενήλικες και 1 παιδί 2.5 ετών. Θέλαμε να μυήσουμε κι άλλους! Ήταν όμως όλα σαν την πρώτη φορά; Δεν θα το λέγαμε.
Κατ’ αρχάς άλλαξε η ιδιοκτησία και το μενού. Μίκρυνε λίγο ο κατάλογος, αφαιρέθηκαν οι ρουστίκ επιλογές, ενώ και ο χαρακτηρισμός “ζυθεστιατόριο” ίσως δεν είναι ακριβής, λαμβάνοντας υπόψιν ότι οι πρώτες 2-3 επιλογές μας σε μπύρες δεν προσφέρονταν.
Από την άλλη, ο χώρος παρέμεινε ακριβώς ίδιος, η εξυπηρέτηση σε καλά επίπεδα και ταχείς χρόνους, με ευγένεια. Όσον αφορά τον χώρο, τους καλοκαιρινούς μήνες θα δειπνήσετε στο πεζοδρόμιο, όπου θα χαλαρώσετε με την παρέα σας. Η Χονολουλού αν και δεν απέχει πάνω από 100 μέτρα από τον κεντρικότερο δρόμο της Νέας Σμύρνης, δεν θα σας προβληματίσει τρομερά για το πάρκινγκ.
Παρατηρήσαμε ότι και τα σερβίτσια παρέμειναν ίδιας ή παρόμοιας καλής ποιότητας και λάβαμε τον ανανεωμένο κατάλογο που περιλαμβάνει μεγαλύτερη γκάμα επιλογών, με κάποιες σταθερές, αρκετά κρεατικά και κάποια λίγα θαλασσινά. Must try παραμένουν οι κοπές, εντυπωσιακές στην όψη και ικανοποιητικότατες στη γεύση.
Η παραγγελία μας:
– Προζυμένιο ψωμί, στα 2 ευρώ ανά άτομο. Συνοδεύεται από ποικιλία ελιών (Θρούμπα /Καλαμών / Θάσου). Θα προτιμούσαμε κάποια σως.
– Ντάκος, στα 9.5 ευρώ. Αποτελείται από χαρουποπαξίμαδο, πούλπα ντομάτας και ψιμοτύρι Λιδωρικίου. Πολύ νόστιμος και δροσερός, όντως θύμισε του Κατσίμπα στην Παύλιανη! Το ψιμοτύρι παρασκευαζόταν στα τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου, στο τέλος της γαλακτοκομικής περιόδου, όταν η ποσότητα του γάλακτος ήταν μικρή και δεν επαρκούσε για την παραγωγή φέτας.
– Spring Rolls μουσακά με μοσχαρίσιο κιμά και κρέμα καπνιστής μελιτζάνας, στα 9.5 ευρώ. Αρκετά τραγανά με ωραία αίσθηση φύλλου, η γέμιση όμως δεν σου έδινε κάποια ιδιαίτερη, πιο εκλεπτυσμένη γεύση. Ούτε η κρέμα καπνιστής μελιτζάνας σε μπολάκι ξεχώρισε. Πιθανόν να αδικούμε το πιάτο, μιας και η μερίδα περιείχε 4 τεμάχια που έπρεπε να μοιραστούν 5 άτομα.
– Πατάτες τηγανητές, στα 4.5 ευρώ. Κομμένες στο χέρι, νόστιμες ως συνοδευτικές. Δυστυχώς, κάποιοι δεν συγκροτήθηκαν και βουτούσαν με το χέρι …
– Ψητό τσορίθο με αβγά Αχυρώνα, στα 10 ευρώ. Πολλά υποσχόμενο ορεκτικό, θελκτικό στην όψη, αρκετά βαρύ και αλμυρό στη γεύση. Αποτελείται από δύο χοντρά κομμάτια αλλαντικού και δύο νόστιμα αβγά μάτια. Ίσως χρειάζεται κάποιο συστατικό ώστε να βελτιωθεί.
– Συκώτι ρακόμελο, στα 11 ευρώ. Εξαιρετικό όπως και στην πρώτη μας επίσκεψη. Πολύ ζουμερό, κομμένο σε λωρίδες μέτριου μεγέθους. Όπως μπορείτε να συγκρίνετε όμως με την κριτική των Food Destinations, η τιμολόγηση πήρε την ανηφόρα. Παρ’ όλα αυτά όμως, επιβάλλεται να το δοκιμάσετε!
– Ραβιόλι γεμιστό με πορτσίνι και μάγουλο μόσχου, στα 18 ευρώ. Αρκετά ρουστίκ στην όψη, σίγουρα νόστιμο στη γεύση, με πιο αισθητό το “μαδημένο” μάγουλο μόσχου. Σημειώνεται ως χειροποίητο ζυμαρικό, κατά τη γνώμη μας όμως χρειάζεται μια αναπροσαρμογή στην τιμή προς τα κάτω.
– Χοιρινή tomahawk 650 γραμμαρίων, στα 17.5 ευρώ.
– Ταλιάτα μοσχαρίσιας σπαλομπριζόλας 600 γραμμαρίων με ορυκτό αλάτι, στα 19.5 ευρώ.
Συνοδεύονταν από πατάτες τηγανητές και σπασμένες baby πατάτες. Παρουσιάστηκαν κομμένες σε μικρά κομμάτια. Ζουμερές, νόστιμες, πρέπει να τις δοκιμάσετε! Χορταίνει το μάτι και το στομάχι!
– Μπύρες Χάρμα και Corfu
– Αναψυκτικά
Συνολικό κόστος στα 130-140 ευρώ, αναλογικά στην κατηγορία των 25 με 30 χωρίς γλυκό.
Σε απόλυτες τιμές το value for money είναι καλό, αυτή τη φορά όμως κάτι σα να έλειπε και μετρίασε λίγο τον ενθουσιασμό μας. Οι γεύσεις παραμένουν καλές, λιγάκι χαμηλότερα από την πρώτη μας επίσκεψη. Θα το επισκεφθούμε ξανά μετά από καιρό όμως, δοκιμάζοντας και άλλες γεύσεις. Ίσως επηρεαστήκαμε την πρώτη φορά από τη χαρά της “ανακάλυψης” και το προτείναμε οπωσδήποτε.
Αυτή τη φορά θα περιοριστούμε στο … Ναι μεν, αλλά …
Όχι, δεν έχουμε κάποιο όφελος από τη σημερινή μας κριτική, ούτε έχουμε την παραμικρή σχέση με τη Χονολουλού! Θεωρούμε όμως ότι ανακαλύψαμε μια πολύ καλή επιλογή για έξοδο, που βρίσκεται μάλιστα κοντά στο σπίτι μας!
Η Χονολουλού που λέτε, δεν εδρεύει στη Χαβάη αλλά στα όρια Νέας Σμύρνης – Νέου Κόσμου, και μπορεί να έχει τον τίτλο της μπυραρίας στο αγαπημένο μας σάιτ, θα διαφωνήσουμε όμως με αυτόν τον χαρακτηρισμό!
Αυτοπροσδιορίζεται ως ζυθεστιατόριο, γιατί όντως σερβίρει και μπύρα, αλλά νομίζουμε ότι κάπου εκεί τελειώνει αυτή η σχέση και αποκόπτει δεσμούς! Δεν θα συναντήσετε ποικιλίες, ούτε πολλές, πόσο μάλλον περίεργες ετικέτες μπύρας! Προσφέρει 7 μπύρες, αναψυκτικά, κρασί (λευκό – ροζέ – κόκκινο) από συγκεκριμένο παραγωγό και κλείνει την κάρτα των ποτών με spirits (ουίσκι, τζιν, βότκα, λικέρ μαστίχα και Aperol).
Μαγαζί – γωνία, η Χονολουλού μπορεί να φιλοξενήσει γύρω στα 20 τραπέζια στον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο της. Αν και τέλη Μάη, επιλέξαμε τον εσωτερικό χώρο της όπου ακόμη δεν έχει πάρει την τελική μορφή. Ερωτηθήκαμε ευγενικά από την σερβιτόρα για τις εντυπώσεις μας και όταν έφτασε η ώρα της διακόσμησης, επισημάναμε πως φαίνεται ακόμη ελαφρώς άδειος. Θα παρατηρήσετε καδράκια στους τοίχους (μέχρι και με τον Χόμερ Σίμπσον), ενώ στη διπλανή σάλα που φιλοξενεί την κουζίνα κυριαρχεί η φωτισμένη ρετρό βιτρίνα με τα ποτά! Η μουσική που θα ακούσετε, προσεγγίζει την jazz.
Η απόσταση των τραπεζιών ευνοεί την ιδιωτικότητα, τα στρογγυλά τραπέζια φιλοξενούν με άνεση 4 άτομα, είναι ξύλινα, πολύ καλής ποιότητας. Το ίδιο και τα καθίσματα. Σημαντικό ότι δεν υπήρξε ίχνος μυρωδιάς που να προέρχεται από την κουζίνα! Τέλος, ιδιαίτερη μνεία κάνουμε στην μποτίλια και τα ποτήρια των κρασιών!
Η εξυπηρέτηση από την κοπέλα που έτρεχε σε όλο το μαγαζί, ευγενική και με χαμόγελο, μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Μας εξήγησε ό,τι ρωτήσαμε σε σχέση με το μενού, μας ανέφερε και κάποια πιάτα ημέρας. Δεν σημειώθηκαν καθυστερήσεις, ούτε από την κουζίνα ούτε από το σερβίρισμα.
Το μενού αποτελείται από σαλάτες, ορεκτικά, κυρίως πιάτα. Όμως το συμπληρώνουν και κάποιες επιλογές ημέρας αλλά και κάποιες άλλες πιο ρουστίκ που θα θέλαμε να δοκιμάσουμε στο μέλλον! Αν ψάχνετε για θαλασσινά ή ψαρικά, λυπάμαι χάσατε!
Ξεκινήσαμε με:
– Φάβα Σαντορίνης με chives, κάπαρη και 4 πιπέρια, στα 5.5 ευρώ. Αρκετά βελουτένια μεν, σε μεγάλη ποσότητα αλλά σαν κάτι να έλειπε. Τα υλικά ήταν πολτοποιημένα στην παρασκευή, οπότε δεν υπήρξε ιδιαίτερο “παιχνίδισμα” στον ουρανίσκο ώστε να συνδυαστούν οι γεύσεις μεταξύ τους. Ίσως προτιμούσαμε μια πιο “παραδοσιακή” προσέγγιση, τουλάχιστον στην κάπαρη!
– Συκώτι ρακόμελο, πολέντα φάβας, ψημένη ρακή – πετιμέζι σταφυλιού, στα 9.5 ευρώ. Ουδέτερη φάβα, ούτε κρύο ούτε ζεστή. Και να μην υπήρχε στο πιάτο, δεν θα μας ενδιέφερε. Το συκώτι όμως… Μα τι ψήσιμο ήταν αυτό! Αριστοτεχνικό, ούτε ίχνος από ίνα, έτρωγες και δεν σταματούσες! Τρομερό ψήσιμο, πολύ γευστικό, μόνο καλά λόγια έχουμε να πούμε! Σημειώστε επίσης ότι στην αρχή ερωτηθήκαμε αν θέλουμε ψωμί και αρνηθήκαμε. Ε, τελικά δεν αντέξαμε και ζητήσαμε λίγο για τις βούτες στη σάλτσα. Δεν γινόταν να μην καθαρίσουμε όλο το πιάτο.
– Ψωμί λοιπόν στον ξυλόφουρνο, στο 1.5 ευρώ. Δύο ειδών!
– Χουνκιάρ Μπεγεντί με μοσχαρίσιο μάγουλο και κρέμα καπνιστής μελιτζάνας, στα 15.5 ευρώ. Γενικώς, όπου συναντούμε σε εξόδους μας το συγκεκριμένο πιάτο, το επιλέγουμε. Ρισκαδόρικη επιλογή, όχι τόσο για την “αλμυρή” τιμολόγησή του, όσο για το μοσχαρίσιο μάγουλο. Τα ανάμεικτα συναισθήματα από παλαιότερη δοκιμή στην Γράπα (δυστυχώς μας αποχαιρέτισε) μας έκανε να αμφιβάλουμε! Ευτυχώς, δεν ήταν αρκετά κολλώδες, κοβόταν με το πιρούνι (!!) και συνδυαζόταν με τον αρκετά καπνιστό πουρέ και την τριμμένη πατάτα που έδινε ένα διαφορετικό touch μαζί με το τριμμένο τυρί περιφερειακά του πιάτου! Πλούσιο σε γεύση και σε όψη!
– Μοσχαρίσιο rib eye με σάλτσα φραγκοστάφυλου, στα 18.5 ευρώ. Επιλογή εκτός μενού, επιτυχημένη! Αν και λατρεύουμε τις γλυκές επιλογές, είτε σε αλμυρές παρασκευές είτε σε επιδόρπια, η σάλτσα ήταν τόση όση χρειαζόταν σε γλυκύτητα, χωρίς να καλύπτει τη γεύση του κρέατος. Παρουσιάστηκε και εδώ με τριμμένη πατάτα που κάλυπτε το κρέας. Μας ρώτησαν πώς το επιθυμούμε, δεν θέλαμε να είναι rare, ως πιο safe επιλογή διαλέξαμε τη medium. Μας ικανοποίησε πλήρως και το ευχαριστηθήκαμε!
– Τάρτα banoffee από γλυκό, γιατί δεν ήταν δυνατόν να κλείσουμε διαφορετικά τη βραδιά μας! Στον κατάλογο, δεν αναγράφονται οι γλυκές επιλογές, θεωρούμε πως κόστισε από 4 ως 6 ευρώ. Καλή, συμπαγής κρέμα που άρεσε. Τάρτα στα όρια που μας άρεσε, ενα κλικ πιο μαλακή θα τη θέλαμε. Θεωρούμε ότι η γέμιση ήταν δυσανάλογη, θα χρειαζόταν περισσότερη σε σχέση με την κρέμα στην επιφάνεια, καταλάβαινες όμως τη μπανάνα. Σίγουρα η προσθήκη περισσότερης καραμέλας θα την άλλαζε προς το καλύτερο!
– Ροζέ κρασί 500 ml κτήματος Δασακλή, στα 6.5 ευρώ. Πολύ αρωματικό, ελαφρύ κι ευχάριστο. Ευχαρίστως πίναμε και λίγο ακόμη!
Λογαριασμός: 61 ευρώ!
Εντυπώσεις:
Πολύ καλές! Μας άφησε μια αίσθηση χαλαρότητας, ένα μέρος χωρίς δηθενιές. Καλή τιμολόγηση των πιάτων, αρκετά γευστικά όσα δοκιμάσαμε, σε φιλικό και οικείο περιβάλλον. Η Χονολουλού προσφέρει μια γεύση ανεμελιάς που μπορεί να μην σας ταξιδέψει στη Χαβάη, σίγουρα όμως θα σας κάνει να ξεχάσετε ότι βρίσκεστε καθηλωμένοι στην πόλη.
Οπωσδήποτε το προτείνουμε, γιατί δεν ακολουθεί την πεπατημένη, αλλά πειραματίζεται με τις γεύσεις! Ακόμη σκεφτόμαστε τις Παπαρδέλες Βυτίνας καγιανά με Βολάκι Άνδρου!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Η Χονολουλού είχε κατενθουσιάσει εμένα και τη σύζυγο, το 2023. Την είχαμε προτείνει σε φίλους και γνωστούς, κάποια στιγμή είχε αναστείλει τη λειτουργία της προσωρινά κάνοντάς μας να αναρωτηθούμε το γιατί, και τον Ιούνιο του 2024 την επισκεφθήκαμε ξανά, 5 ενήλικες και 1 παιδί 2.5 ετών. Θέλαμε να μυήσουμε κι άλλους! Ήταν όμως όλα σαν την πρώτη φορά; Δεν θα το λέγαμε.
Κατ’ αρχάς άλλαξε η ιδιοκτησία και το μενού. Μίκρυνε λίγο ο κατάλογος, αφαιρέθηκαν οι ρουστίκ επιλογές, ενώ και ο χαρακτηρισμός “ζυθεστιατόριο” ίσως δεν είναι ακριβής, λαμβάνοντας υπόψιν ότι οι πρώτες 2-3 επιλογές μας σε μπύρες δεν προσφέρονταν.
Από την άλλη, ο χώρος παρέμεινε ακριβώς ίδιος, η εξυπηρέτηση σε καλά επίπεδα και ταχείς χρόνους, με ευγένεια. Όσον αφορά τον χώρο, τους καλοκαιρινούς μήνες θα δειπνήσετε στο πεζοδρόμιο, όπου θα χαλαρώσετε με την παρέα σας. Η Χονολουλού αν και δεν απέχει πάνω από 100 μέτρα από τον κεντρικότερο δρόμο της Νέας Σμύρνης, δεν θα σας προβληματίσει τρομερά για το πάρκινγκ.
Παρατηρήσαμε ότι και τα σερβίτσια παρέμειναν ίδιας ή παρόμοιας καλής ποιότητας και λάβαμε τον ανανεωμένο κατάλογο που περιλαμβάνει μεγαλύτερη γκάμα επιλογών, με κάποιες σταθερές, αρκετά κρεατικά και κάποια λίγα θαλασσινά. Must try παραμένουν οι κοπές, εντυπωσιακές στην όψη και ικανοποιητικότατες στη γεύση.
Η παραγγελία μας:
– Προζυμένιο ψωμί, στα 2 ευρώ ανά άτομο. Συνοδεύεται από ποικιλία ελιών (Θρούμπα /Καλαμών / Θάσου). Θα προτιμούσαμε κάποια σως.
– Ντάκος, στα 9.5 ευρώ. Αποτελείται από χαρουποπαξίμαδο, πούλπα ντομάτας και ψιμοτύρι Λιδωρικίου. Πολύ νόστιμος και δροσερός, όντως θύμισε του Κατσίμπα στην Παύλιανη! Το ψιμοτύρι παρασκευαζόταν στα τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου, στο τέλος της γαλακτοκομικής περιόδου, όταν η ποσότητα του γάλακτος ήταν μικρή και δεν επαρκούσε για την παραγωγή φέτας.
– Spring Rolls μουσακά με μοσχαρίσιο κιμά και κρέμα καπνιστής μελιτζάνας, στα 9.5 ευρώ. Αρκετά τραγανά με ωραία αίσθηση φύλλου, η γέμιση όμως δεν σου έδινε κάποια ιδιαίτερη, πιο εκλεπτυσμένη γεύση. Ούτε η κρέμα καπνιστής μελιτζάνας σε μπολάκι ξεχώρισε. Πιθανόν να αδικούμε το πιάτο, μιας και η μερίδα περιείχε 4 τεμάχια που έπρεπε να μοιραστούν 5 άτομα.
– Πατάτες τηγανητές, στα 4.5 ευρώ. Κομμένες στο χέρι, νόστιμες ως συνοδευτικές. Δυστυχώς, κάποιοι δεν συγκροτήθηκαν και βουτούσαν με το χέρι …
– Ψητό τσορίθο με αβγά Αχυρώνα, στα 10 ευρώ. Πολλά υποσχόμενο ορεκτικό, θελκτικό στην όψη, αρκετά βαρύ και αλμυρό στη γεύση. Αποτελείται από δύο χοντρά κομμάτια αλλαντικού και δύο νόστιμα αβγά μάτια. Ίσως χρειάζεται κάποιο συστατικό ώστε να βελτιωθεί.
– Συκώτι ρακόμελο, στα 11 ευρώ. Εξαιρετικό όπως και στην πρώτη μας επίσκεψη. Πολύ ζουμερό, κομμένο σε λωρίδες μέτριου μεγέθους. Όπως μπορείτε να συγκρίνετε όμως με την κριτική των Food Destinations, η τιμολόγηση πήρε την ανηφόρα. Παρ’ όλα αυτά όμως, επιβάλλεται να το δοκιμάσετε!
– Ραβιόλι γεμιστό με πορτσίνι και μάγουλο μόσχου, στα 18 ευρώ. Αρκετά ρουστίκ στην όψη, σίγουρα νόστιμο στη γεύση, με πιο αισθητό το “μαδημένο” μάγουλο μόσχου. Σημειώνεται ως χειροποίητο ζυμαρικό, κατά τη γνώμη μας όμως χρειάζεται μια αναπροσαρμογή στην τιμή προς τα κάτω.
– Χοιρινή tomahawk 650 γραμμαρίων, στα 17.5 ευρώ.
– Ταλιάτα μοσχαρίσιας σπαλομπριζόλας 600 γραμμαρίων με ορυκτό αλάτι, στα 19.5 ευρώ.
Συνοδεύονταν από πατάτες τηγανητές και σπασμένες baby πατάτες. Παρουσιάστηκαν κομμένες σε μικρά κομμάτια. Ζουμερές, νόστιμες, πρέπει να τις δοκιμάσετε! Χορταίνει το μάτι και το στομάχι!
– Μπύρες Χάρμα και Corfu
– Αναψυκτικά
Συνολικό κόστος στα 130-140 ευρώ, αναλογικά στην κατηγορία των 25 με 30 χωρίς γλυκό.
Σε απόλυτες τιμές το value for money είναι καλό, αυτή τη φορά όμως κάτι σα να έλειπε και μετρίασε λίγο τον ενθουσιασμό μας. Οι γεύσεις παραμένουν καλές, λιγάκι χαμηλότερα από την πρώτη μας επίσκεψη. Θα το επισκεφθούμε ξανά μετά από καιρό όμως, δοκιμάζοντας και άλλες γεύσεις. Ίσως επηρεαστήκαμε την πρώτη φορά από τη χαρά της “ανακάλυψης” και το προτείναμε οπωσδήποτε.
Αυτή τη φορά θα περιοριστούμε στο … Ναι μεν, αλλά …
Προσοχή! Ακολουθεί (όχι πολιτική) διαφήμιση!
Όχι, δεν έχουμε κάποιο όφελος από τη σημερινή μας κριτική, ούτε έχουμε την παραμικρή σχέση με τη Χονολουλού! Θεωρούμε όμως ότι ανακαλύψαμε μια πολύ καλή επιλογή για έξοδο, που βρίσκεται μάλιστα κοντά στο σπίτι μας!
Η Χονολουλού που λέτε, δεν εδρεύει στη Χαβάη αλλά στα όρια Νέας Σμύρνης – Νέου Κόσμου, και μπορεί να έχει τον τίτλο της μπυραρίας στο αγαπημένο μας σάιτ, θα διαφωνήσουμε όμως με αυτόν τον χαρακτηρισμό!
Αυτοπροσδιορίζεται ως ζυθεστιατόριο, γιατί όντως σερβίρει και μπύρα, αλλά νομίζουμε ότι κάπου εκεί τελειώνει αυτή η σχέση και αποκόπτει δεσμούς! Δεν θα συναντήσετε ποικιλίες, ούτε πολλές, πόσο μάλλον περίεργες ετικέτες μπύρας! Προσφέρει 7 μπύρες, αναψυκτικά, κρασί (λευκό – ροζέ – κόκκινο) από συγκεκριμένο παραγωγό και κλείνει την κάρτα των ποτών με spirits (ουίσκι, τζιν, βότκα, λικέρ μαστίχα και Aperol).
Μαγαζί – γωνία, η Χονολουλού μπορεί να φιλοξενήσει γύρω στα 20 τραπέζια στον εσωτερικό και εξωτερικό χώρο της. Αν και τέλη Μάη, επιλέξαμε τον εσωτερικό χώρο της όπου ακόμη δεν έχει πάρει την τελική μορφή. Ερωτηθήκαμε ευγενικά από την σερβιτόρα για τις εντυπώσεις μας και όταν έφτασε η ώρα της διακόσμησης, επισημάναμε πως φαίνεται ακόμη ελαφρώς άδειος. Θα παρατηρήσετε καδράκια στους τοίχους (μέχρι και με τον Χόμερ Σίμπσον), ενώ στη διπλανή σάλα που φιλοξενεί την κουζίνα κυριαρχεί η φωτισμένη ρετρό βιτρίνα με τα ποτά! Η μουσική που θα ακούσετε, προσεγγίζει την jazz.
Η απόσταση των τραπεζιών ευνοεί την ιδιωτικότητα, τα στρογγυλά τραπέζια φιλοξενούν με άνεση 4 άτομα, είναι ξύλινα, πολύ καλής ποιότητας. Το ίδιο και τα καθίσματα. Σημαντικό ότι δεν υπήρξε ίχνος μυρωδιάς που να προέρχεται από την κουζίνα! Τέλος, ιδιαίτερη μνεία κάνουμε στην μποτίλια και τα ποτήρια των κρασιών!
Η εξυπηρέτηση από την κοπέλα που έτρεχε σε όλο το μαγαζί, ευγενική και με χαμόγελο, μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Μας εξήγησε ό,τι ρωτήσαμε σε σχέση με το μενού, μας ανέφερε και κάποια πιάτα ημέρας. Δεν σημειώθηκαν καθυστερήσεις, ούτε από την κουζίνα ούτε από το σερβίρισμα.
Το μενού αποτελείται από σαλάτες, ορεκτικά, κυρίως πιάτα. Όμως το συμπληρώνουν και κάποιες επιλογές ημέρας αλλά και κάποιες άλλες πιο ρουστίκ που θα θέλαμε να δοκιμάσουμε στο μέλλον! Αν ψάχνετε για θαλασσινά ή ψαρικά, λυπάμαι χάσατε!
Ξεκινήσαμε με:
– Φάβα Σαντορίνης με chives, κάπαρη και 4 πιπέρια, στα 5.5 ευρώ. Αρκετά βελουτένια μεν, σε μεγάλη ποσότητα αλλά σαν κάτι να έλειπε. Τα υλικά ήταν πολτοποιημένα στην παρασκευή, οπότε δεν υπήρξε ιδιαίτερο “παιχνίδισμα” στον ουρανίσκο ώστε να συνδυαστούν οι γεύσεις μεταξύ τους. Ίσως προτιμούσαμε μια πιο “παραδοσιακή” προσέγγιση, τουλάχιστον στην κάπαρη!
– Συκώτι ρακόμελο, πολέντα φάβας, ψημένη ρακή – πετιμέζι σταφυλιού, στα 9.5 ευρώ. Ουδέτερη φάβα, ούτε κρύο ούτε ζεστή. Και να μην υπήρχε στο πιάτο, δεν θα μας ενδιέφερε. Το συκώτι όμως… Μα τι ψήσιμο ήταν αυτό! Αριστοτεχνικό, ούτε ίχνος από ίνα, έτρωγες και δεν σταματούσες! Τρομερό ψήσιμο, πολύ γευστικό, μόνο καλά λόγια έχουμε να πούμε! Σημειώστε επίσης ότι στην αρχή ερωτηθήκαμε αν θέλουμε ψωμί και αρνηθήκαμε. Ε, τελικά δεν αντέξαμε και ζητήσαμε λίγο για τις βούτες στη σάλτσα. Δεν γινόταν να μην καθαρίσουμε όλο το πιάτο.
– Ψωμί λοιπόν στον ξυλόφουρνο, στο 1.5 ευρώ. Δύο ειδών!
– Χουνκιάρ Μπεγεντί με μοσχαρίσιο μάγουλο και κρέμα καπνιστής μελιτζάνας, στα 15.5 ευρώ. Γενικώς, όπου συναντούμε σε εξόδους μας το συγκεκριμένο πιάτο, το επιλέγουμε. Ρισκαδόρικη επιλογή, όχι τόσο για την “αλμυρή” τιμολόγησή του, όσο για το μοσχαρίσιο μάγουλο. Τα ανάμεικτα συναισθήματα από παλαιότερη δοκιμή στην Γράπα (δυστυχώς μας αποχαιρέτισε) μας έκανε να αμφιβάλουμε! Ευτυχώς, δεν ήταν αρκετά κολλώδες, κοβόταν με το πιρούνι (!!) και συνδυαζόταν με τον αρκετά καπνιστό πουρέ και την τριμμένη πατάτα που έδινε ένα διαφορετικό touch μαζί με το τριμμένο τυρί περιφερειακά του πιάτου! Πλούσιο σε γεύση και σε όψη!
– Μοσχαρίσιο rib eye με σάλτσα φραγκοστάφυλου, στα 18.5 ευρώ. Επιλογή εκτός μενού, επιτυχημένη! Αν και λατρεύουμε τις γλυκές επιλογές, είτε σε αλμυρές παρασκευές είτε σε επιδόρπια, η σάλτσα ήταν τόση όση χρειαζόταν σε γλυκύτητα, χωρίς να καλύπτει τη γεύση του κρέατος. Παρουσιάστηκε και εδώ με τριμμένη πατάτα που κάλυπτε το κρέας. Μας ρώτησαν πώς το επιθυμούμε, δεν θέλαμε να είναι rare, ως πιο safe επιλογή διαλέξαμε τη medium. Μας ικανοποίησε πλήρως και το ευχαριστηθήκαμε!
– Τάρτα banoffee από γλυκό, γιατί δεν ήταν δυνατόν να κλείσουμε διαφορετικά τη βραδιά μας! Στον κατάλογο, δεν αναγράφονται οι γλυκές επιλογές, θεωρούμε πως κόστισε από 4 ως 6 ευρώ. Καλή, συμπαγής κρέμα που άρεσε. Τάρτα στα όρια που μας άρεσε, ενα κλικ πιο μαλακή θα τη θέλαμε. Θεωρούμε ότι η γέμιση ήταν δυσανάλογη, θα χρειαζόταν περισσότερη σε σχέση με την κρέμα στην επιφάνεια, καταλάβαινες όμως τη μπανάνα. Σίγουρα η προσθήκη περισσότερης καραμέλας θα την άλλαζε προς το καλύτερο!
– Ροζέ κρασί 500 ml κτήματος Δασακλή, στα 6.5 ευρώ. Πολύ αρωματικό, ελαφρύ κι ευχάριστο. Ευχαρίστως πίναμε και λίγο ακόμη!
Λογαριασμός: 61 ευρώ!
Εντυπώσεις:
Πολύ καλές! Μας άφησε μια αίσθηση χαλαρότητας, ένα μέρος χωρίς δηθενιές. Καλή τιμολόγηση των πιάτων, αρκετά γευστικά όσα δοκιμάσαμε, σε φιλικό και οικείο περιβάλλον. Η Χονολουλού προσφέρει μια γεύση ανεμελιάς που μπορεί να μην σας ταξιδέψει στη Χαβάη, σίγουρα όμως θα σας κάνει να ξεχάσετε ότι βρίσκεστε καθηλωμένοι στην πόλη.
Οπωσδήποτε το προτείνουμε, γιατί δεν ακολουθεί την πεπατημένη, αλλά πειραματίζεται με τις γεύσεις! Ακόμη σκεφτόμαστε τις Παπαρδέλες Βυτίνας καγιανά με Βολάκι Άνδρου!
Να το προσθέσετε στη wishlist σας!