Πριν από λίγες μέρες επισκεφτήκαμε το Agora Select, παρέα τριών ατόμων. Γνωστό στέκι του κέντρου της Αθήνας, δίπλα στο -πάλαι ποτέ- Χίλτον (ειρήσθω εν παρόδω ανακοινίζεται με γοργούς ρυθμούς), χαρακτηρίζεται για την καλής ποιότητας μεσογειακή κουζίνα.
Ο χώρος είναι αρκετά συμπαθητικά διακοσμημένος με άνετη διάταξη των τραπεζιών και των καθισμάτων, εκτείνεται σε διαφορετικά επίπεδα και διαθέτει εξωτερικό χώρο.
Δοκιμάσαμε και μοιραστήκαμε:
-Κασερόπιτα σε φύλλο κανταΐφι: Απλά εξαιρετική, πολύ νόστιμο κασέρι, πιπεράτη γεύση.
-Τηγανιτά πουγκιά ζύμης, γεμιστά με κοτόπουλο και λαχανικά και γλυκόξινη σάλτσα: Ενδιαφέρων γευστικός συνδυασμός, επαρκής ποσότητα (8 πουγκιά η μερίδα).
-Πράσινη σαλάτα με φρούτα εποχής, καρύδια και ανθότυρο Αμφιλοχίας: Πολύ νόστιμη και πλούσια σαλάτα.
-Μπιφτέκια γαλοπούλας με πατάτες τηγανιτές: Ίσως η πιο επίπεδη γεύση, χωρίς κάτι το εξαιρετικό.
-Κοτόπουλο σε μπουκιές με γλυκόξινη σάλτσα και ρύζι basmati: Πολύ νόστιμο το κοτόπουλο, καλή, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο η σάλτσα, εξαιρετικής ποιότητας, σπυρωτό το ρύζι.
-Για επιδόρπιο, μοιραστήκαμε μιλφέιγ: Με πολύ νόστιμη κρέμα, έκλεισε γλυκά το δείπνο μας.
Μας προσφέρθηκε από το εστιατόριο για κέρασμα λικέρ μαστίχα, ευγενική χειρονομία. Γενικά, η εξυπηρέτηση ήταν πολύ καλή.
Ο λογαριασμός, μαζί με κάποια αναψυκτικά ανήλθε στα 24-25 ευρώ το άτομο, ικανοποιητικό value for money, σίγουρα θα μπορούσε να ήταν και καλύτερο.
Γενική εικόνα: Ευχαριστηθήκαμε το δείπνο μας και σίγουρα θα ξαναπάμε.
ΓΕΝΙΚΑ
Οι συζητήσεις με τον Ανδρέα πάντοτε παρουσιάζουν ενδιαφέρον και με κρατάνε σε εγρήγορση. Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω γαρ, έχει όλα να φόντα να σου αναλύσει τα τεκταινόμενα σε όλους τους τομείς της επικαιρότητας. Ξεκινάμε με καλλιτεχνικά και εικαστικά, συνεχίζουμε με πολιτικές και γεωπολιτικές αναλύσεις και πάντα την ώρα του γλυκού καταλήγουμε σε φιλοσοφικές αναζητήσεις.
Σημείο συνάντησης τις περισσότερες φορές το all time classic ‘’Agora select’’ ή σκέτο ‘’Agora’’ για τους παλαιούς.
Το θυμάμαι πάντα γεμάτο, από τότε που σύχναζα πίσω από το Hilton, στο Sui generis και στα άλλα μπαράκια της Βεντήρη. Συνεχίζει να είναι γεμάτο με βέρους Αθηναίους που πηγαίνουν σταθερά εδώ και χρόνια.
Θα δεις οικογένειες σε φουλ απαρτία (από grandpa, ma, έως son και child), νεαρά ζευγάρια, μεσήλικες, πλούσιους τουρίστες των γύρω ξενοδοχείων, κόσμο συνεδριακό που επιλέγουν σταθερά τον χώρο, για το γεύμα ή το δείπνο τους.
Ο ΧΩΡΟΣ
O εσωτερικός χώρος εκπέμπει χλιδή του παρελθόντος που δεν σε χαλάει εν μέρει στο παρόν. Χωρίζεται σε 2 ευρύχωρες σάλες με ξύλινο δάπεδο και μπεζ χρωματισμό στον τοίχο, τραπέζια σε σκούρο καφέ ξύλο με βαριές ξύλινες καρέκλες με δερμάτινη βάση που δροσίζεται από τα δέντρα και τα φυτά που περικλείουν και σκεπάζουν το ‘’agora’’.
ΤΟ SERVICE
Θετικό και άκρως επαγγελματικό, επεξηγηματικό, με τους σερβιτόρους ενημερωμένους και δίπλα σου όταν τους χρειαστείς. Μαζί με το νερό έρχεται μεγάλη ποσότητα ψωμιού συνοδευόμενο από δροσερό ντιπ τζατζικιού, ελαφρύ στη γεύση με ψιλοκομμένη ελιά εντός, που του δίνει την οξύτητα που χρειάζεται.
Ο ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί ο σεφ στην παρασκευή όλων αυτών των εδεσμάτων και μάλλον για διευκόλυνση των καταναλωτών υπάρχουν ξεχωριστά τα πιάτα ημέρας τα οποία έρχονται σε έξτρα σελίδα. Ουσιαστικά αποτελούν ένα δεύτερο κατάλογο αφού είναι πάρα πολλά, αλλού δε θα αποτελούσαν τον βασικό κατάλογο. Η επιλογή δική σας.
ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ
Δοκιμάσαμε μια φανταστική στην όψη και στην γεύση σαλάτα με ανάμεικτη πρασινάδα, κύβους φέτας, κινόα, sauce μελιού και καρπούζι. Το κυρίως καρπούζι νωχελικά στη γωνία, με όλα τα υλικά άτακτα τοποθετημένα μπροστά του μαζί με μικρούς κόκκινους σβόλους από την καρδιά του. Θεϊκή, full δροσιστική, φρέσκια, τόση όση η sauce για την έξτρα γεύση, η κατάλληλη σαλάτα για ξεκίνημα.
Το humus αρκετά όξινο για τα γούστα μου λόγω αρκετού lime, αλλά μάλλον είμαι ο περίεργος της παρέας αφού φαγώθηκε πριν προλάβω να απολαύσω και άλλα crispy κρεμμύδια που είχε πάνω του.
Η pasta με τα ψητά τοματίνια και τον βασιλικό, ‘’δεμένη’’ επαγγελματικά, al dente και άγιος ο Θεός, με εξέπληξε ευχάριστα για τόσο απλό πιάτο.
Το λουκάνικο της Ροδόπης άψογο αν προτιμάς τις μεστές γεύσεις και όχι μπιχλιμπίδια μέσα, θα μπορούσε άνετα να είναι κυρίως πιάτο.
Ωραίος, γευστικός και ντελικάτος ο μουσακάς, αν δοκιμάσει τουρίστας τον συγκεκριμένο δεν θέλει τίποτε άλλο να τρώει στις επισκέψεις του στην Ελλάδα. Διαστροφικό το άχυρο πατάτας πάνω του, γευστικό και σωστά crispy, τα dots γιαουρτιού με το ψιλοκομμένο κρεμμύδι δρόσιζαν το σύνολο. Θα μου πεις χρειάζονται; Άλλο level.
Νόστιμα τα μοσχαρίσια μπιφτέκια με τα καραμελωμένα κρεμμύδια και το αρωματικό λάδι, γευστικός ο κλασσικός πουρές, υπερβολική η τυρένια sauce από τον Ιταλικό βορρά.
Στο τέλος κάθεσαι και απολαμβάνεις, αν αντέχεις ακόμα, τα κεράσματα.
Μαστίχα για το καθάρισμα της γεύσης, νόστιμη πορτοκαλόπιτα με παγωτό και bitter προφιτερόλ υπερβολικά bitter για τον περίεργο.
ΤΟ ΧΑΡΤΑΚΙ
Ο λογαριασμός είναι μεν τσιμπημένος αλλά οι μερίδες είναι υπερπαραγωγή. Σίγουρα χορταίνεις με ελάχιστα πιάτα στο τραπέζι, άρα χαλαρά καλύπτει το VFM.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ
Βάλτε στη μέση ένα μισόκιλο t – bone γάλακτος, ή μια μισόκιλη picanha black angus, αφήστε τον σερβιτόρο να την ψήσει μπροστά σας όπως ακριβώς την θέλετε, απολαύστε το σερβίρισμα του κρέατος και των συνοδευτικών του και πείτε στο άτομο που έχετε απέναντι ‘’αγάπη θα ξαναφάμε σε 2 24τράωρα’’.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Να πάτε αποτελεί εγγύηση χρόνια τώρα, να πάτε νηστικοί, να πάτε αρκετοί για πολλά πιάτα, να πάτε με γεμάτο πορτοφόλι, να πάτε έστω για μια φορά, αν και βλέπω να παθαίνετε εξάρτηση.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Πριν από λίγες μέρες επισκεφτήκαμε το Agora Select, παρέα τριών ατόμων. Γνωστό στέκι του κέντρου της Αθήνας, δίπλα στο -πάλαι ποτέ- Χίλτον (ειρήσθω εν παρόδω ανακοινίζεται με γοργούς ρυθμούς), χαρακτηρίζεται για την καλής ποιότητας μεσογειακή κουζίνα.
Ο χώρος είναι αρκετά συμπαθητικά διακοσμημένος με άνετη διάταξη των τραπεζιών και των καθισμάτων, εκτείνεται σε διαφορετικά επίπεδα και διαθέτει εξωτερικό χώρο.
Δοκιμάσαμε και μοιραστήκαμε:
-Κασερόπιτα σε φύλλο κανταΐφι: Απλά εξαιρετική, πολύ νόστιμο κασέρι, πιπεράτη γεύση.
-Τηγανιτά πουγκιά ζύμης, γεμιστά με κοτόπουλο και λαχανικά και γλυκόξινη σάλτσα: Ενδιαφέρων γευστικός συνδυασμός, επαρκής ποσότητα (8 πουγκιά η μερίδα).
-Πράσινη σαλάτα με φρούτα εποχής, καρύδια και ανθότυρο Αμφιλοχίας: Πολύ νόστιμη και πλούσια σαλάτα.
-Μπιφτέκια γαλοπούλας με πατάτες τηγανιτές: Ίσως η πιο επίπεδη γεύση, χωρίς κάτι το εξαιρετικό.
-Κοτόπουλο σε μπουκιές με γλυκόξινη σάλτσα και ρύζι basmati: Πολύ νόστιμο το κοτόπουλο, καλή, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο η σάλτσα, εξαιρετικής ποιότητας, σπυρωτό το ρύζι.
-Για επιδόρπιο, μοιραστήκαμε μιλφέιγ: Με πολύ νόστιμη κρέμα, έκλεισε γλυκά το δείπνο μας.
Μας προσφέρθηκε από το εστιατόριο για κέρασμα λικέρ μαστίχα, ευγενική χειρονομία. Γενικά, η εξυπηρέτηση ήταν πολύ καλή.
Ο λογαριασμός, μαζί με κάποια αναψυκτικά ανήλθε στα 24-25 ευρώ το άτομο, ικανοποιητικό value for money, σίγουρα θα μπορούσε να ήταν και καλύτερο.
Γενική εικόνα: Ευχαριστηθήκαμε το δείπνο μας και σίγουρα θα ξαναπάμε.
ΓΕΝΙΚΑ
Οι συζητήσεις με τον Ανδρέα πάντοτε παρουσιάζουν ενδιαφέρον και με κρατάνε σε εγρήγορση. Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω γαρ, έχει όλα να φόντα να σου αναλύσει τα τεκταινόμενα σε όλους τους τομείς της επικαιρότητας. Ξεκινάμε με καλλιτεχνικά και εικαστικά, συνεχίζουμε με πολιτικές και γεωπολιτικές αναλύσεις και πάντα την ώρα του γλυκού καταλήγουμε σε φιλοσοφικές αναζητήσεις.
Σημείο συνάντησης τις περισσότερες φορές το all time classic ‘’Agora select’’ ή σκέτο ‘’Agora’’ για τους παλαιούς.
Το θυμάμαι πάντα γεμάτο, από τότε που σύχναζα πίσω από το Hilton, στο Sui generis και στα άλλα μπαράκια της Βεντήρη. Συνεχίζει να είναι γεμάτο με βέρους Αθηναίους που πηγαίνουν σταθερά εδώ και χρόνια.
Θα δεις οικογένειες σε φουλ απαρτία (από grandpa, ma, έως son και child), νεαρά ζευγάρια, μεσήλικες, πλούσιους τουρίστες των γύρω ξενοδοχείων, κόσμο συνεδριακό που επιλέγουν σταθερά τον χώρο, για το γεύμα ή το δείπνο τους.
Ο ΧΩΡΟΣ
O εσωτερικός χώρος εκπέμπει χλιδή του παρελθόντος που δεν σε χαλάει εν μέρει στο παρόν. Χωρίζεται σε 2 ευρύχωρες σάλες με ξύλινο δάπεδο και μπεζ χρωματισμό στον τοίχο, τραπέζια σε σκούρο καφέ ξύλο με βαριές ξύλινες καρέκλες με δερμάτινη βάση που δροσίζεται από τα δέντρα και τα φυτά που περικλείουν και σκεπάζουν το ‘’agora’’.
ΤΟ SERVICE
Θετικό και άκρως επαγγελματικό, επεξηγηματικό, με τους σερβιτόρους ενημερωμένους και δίπλα σου όταν τους χρειαστείς. Μαζί με το νερό έρχεται μεγάλη ποσότητα ψωμιού συνοδευόμενο από δροσερό ντιπ τζατζικιού, ελαφρύ στη γεύση με ψιλοκομμένη ελιά εντός, που του δίνει την οξύτητα που χρειάζεται.
Ο ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί ο σεφ στην παρασκευή όλων αυτών των εδεσμάτων και μάλλον για διευκόλυνση των καταναλωτών υπάρχουν ξεχωριστά τα πιάτα ημέρας τα οποία έρχονται σε έξτρα σελίδα. Ουσιαστικά αποτελούν ένα δεύτερο κατάλογο αφού είναι πάρα πολλά, αλλού δε θα αποτελούσαν τον βασικό κατάλογο. Η επιλογή δική σας.
ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ
Δοκιμάσαμε μια φανταστική στην όψη και στην γεύση σαλάτα με ανάμεικτη πρασινάδα, κύβους φέτας, κινόα, sauce μελιού και καρπούζι. Το κυρίως καρπούζι νωχελικά στη γωνία, με όλα τα υλικά άτακτα τοποθετημένα μπροστά του μαζί με μικρούς κόκκινους σβόλους από την καρδιά του. Θεϊκή, full δροσιστική, φρέσκια, τόση όση η sauce για την έξτρα γεύση, η κατάλληλη σαλάτα για ξεκίνημα.
Το humus αρκετά όξινο για τα γούστα μου λόγω αρκετού lime, αλλά μάλλον είμαι ο περίεργος της παρέας αφού φαγώθηκε πριν προλάβω να απολαύσω και άλλα crispy κρεμμύδια που είχε πάνω του.
Η pasta με τα ψητά τοματίνια και τον βασιλικό, ‘’δεμένη’’ επαγγελματικά, al dente και άγιος ο Θεός, με εξέπληξε ευχάριστα για τόσο απλό πιάτο.
Το λουκάνικο της Ροδόπης άψογο αν προτιμάς τις μεστές γεύσεις και όχι μπιχλιμπίδια μέσα, θα μπορούσε άνετα να είναι κυρίως πιάτο.
Ωραίος, γευστικός και ντελικάτος ο μουσακάς, αν δοκιμάσει τουρίστας τον συγκεκριμένο δεν θέλει τίποτε άλλο να τρώει στις επισκέψεις του στην Ελλάδα. Διαστροφικό το άχυρο πατάτας πάνω του, γευστικό και σωστά crispy, τα dots γιαουρτιού με το ψιλοκομμένο κρεμμύδι δρόσιζαν το σύνολο. Θα μου πεις χρειάζονται; Άλλο level.
Νόστιμα τα μοσχαρίσια μπιφτέκια με τα καραμελωμένα κρεμμύδια και το αρωματικό λάδι, γευστικός ο κλασσικός πουρές, υπερβολική η τυρένια sauce από τον Ιταλικό βορρά.
Στο τέλος κάθεσαι και απολαμβάνεις, αν αντέχεις ακόμα, τα κεράσματα.
Μαστίχα για το καθάρισμα της γεύσης, νόστιμη πορτοκαλόπιτα με παγωτό και bitter προφιτερόλ υπερβολικά bitter για τον περίεργο.
ΤΟ ΧΑΡΤΑΚΙ
Ο λογαριασμός είναι μεν τσιμπημένος αλλά οι μερίδες είναι υπερπαραγωγή. Σίγουρα χορταίνεις με ελάχιστα πιάτα στο τραπέζι, άρα χαλαρά καλύπτει το VFM.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ
Βάλτε στη μέση ένα μισόκιλο t – bone γάλακτος, ή μια μισόκιλη picanha black angus, αφήστε τον σερβιτόρο να την ψήσει μπροστά σας όπως ακριβώς την θέλετε, απολαύστε το σερβίρισμα του κρέατος και των συνοδευτικών του και πείτε στο άτομο που έχετε απέναντι ‘’αγάπη θα ξαναφάμε σε 2 24τράωρα’’.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ
Να πάτε αποτελεί εγγύηση χρόνια τώρα, να πάτε νηστικοί, να πάτε αρκετοί για πολλά πιάτα, να πάτε με γεμάτο πορτοφόλι, να πάτε έστω για μια φορά, αν και βλέπω να παθαίνετε εξάρτηση.