Στις εστιατορικές μας εξόδους, έχουμε τσεκάρει κάμποσες φορές να υπάρχουν δημιουργίες με φάβα Φενεού! Καλή και άγια αυτή της Σαντορίνης, ευτυχώς όμως υπάρχουν και άλλες επιλογές! Τον Φενεό λοιπόν, τον γνώριζα κυρίως από τη φάβα του. Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνώριζα προς τα που πέφτει! Με έκπληξη, διαπίστωσα ότι ανήκει στο νομό Κορινθίας!
Αφού λοιπόν βρήκαμε την ευκαιρία για μονοήμέρη εκδρομή, όχι πολύ μακριά από την Αττική, τολμήσαμε να τον επισκεφθούμε, παραμονή των επαναληπτικών εθνικών εκλογών!
Τι αξιοθέατα υπάρχουν εκεί τριγύρω; Ξεχωρίζει η τεχνητή λίμνη Δόξα με το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου που είναι προσβάσιμο μέσω μιας στενής λωρίδας γης. Επίσης, δεν πρέπει να χάσετε την επίσκεψη στο φιλόξενο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου! Και φυσικά … να δοκιμάσετε το γλυκο κουταλιού τριαντάφυλλο που παράγουν με μεράκι οι μοναχοί!
Στα του φαγητού τώρα! Η πρώτη επιλογή μας ήταν ο “Καπρής” όπου φτάσαμε ακριβώς απ’έξω αλλά δεν λειτουργούσε. Διανύσαμε μερικά χιλιόμετρα λοιπόν, ώστε τελικά να γευματίσουμε στην οικογενειακή ταβέρνα με την ονομασία “Τρίκρηνα”! Μελετώντας τον κατάλογο, ενημερωθήκαμε ότι πρόκειται για όρος που αναφέρεται στην μυθολογία μας!
Μεσημεράκι λοιπόν, μετά την επίσκεψή μας στη λίμνη Δόξα και πριν απ’ αυτή στο μοναστήρι, παρκάρουμε έξω από την ταβέρνα στην περιοχή Μεσινό! Χαμός από αυτοκίνητα και αγροτικά! Ο λογος; Υπήρξε βάφτιση. Αρκετούς θαμώνες μάλιστα τους είχαμε συναντήσει νωρίτερα στο εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου.
Αν και μεγάλος χώρος για πάρκινγκ, ήταν όλος γεμάτος! Εξυπηρετηθήκαμε στον εξωτερικό χώρο αφού όλος ο εσωτερικός ήταν κατειλημμένος από το γλέντι. Δύσκολη ημέρα για την επιχείρηση, επιστράτευσαν πιθανότατα όλη την οικογένεια, αν κρίνουμε από τους πολύ νεαρούς σερβιτόρους που μας εξυπηρέτησαν.
Εσωτερικά, δεν υπήρξε τίποτα το αξιοθαύμαστο διακοσμητικά, κλασική ταβέρνα με πέτρινη διακόσμηση και ξύλινα τραπεζοκαθίσματα! Εξαιρετικές, πεντακάθαρες και ευρύχωρες τουαλέτες!
Εξωτερικά, λόγω ζέστης και αντίθετης φοράς αέρα, έκαναν την εμφάνισή τους κάμποσες μύγες, πράγμα απολύτως λογικό μιας και η επιχείρηση διατηρεί και μεγάλο αριθμό από ζώα. Δυστυχώς, αυτό είχε αντίκτυπο και στην εμπειρία μας, μιας και έπρεπε να είμαστε alert!
Ο κατάλογος λοιπόν, περιλαμβάνει σαλάτες τύπου παντζάρια σκορδαλιά, φασόλια μαυρομάτικα, χόρτα και χωριάτικη. Δεν επιλέξαμε κάτι από αυτά.
Στα ορεκτικά, κυριαρχούν τα τυριά και οι αλοιφές, υπάρχουν πιπεριές Φλωρίνης και το μάτι μας έκλεισε η χορτόπιτα.
Οι επιλογές μας ήταν:
– Χορτόπιτα, στα 6 ευρώ. Ένα μεσαίο κομμάτι, κομμένο στα τέσσερα. Πιθανότατα δεν ήταν ημέρας. Ικανοποιητική χωρίς να είναι αξέχαστη.
– Τυρί σαγανάκι, στα 5 ευρώ. Χρυσαφένιο και καυτό, με τραγανή κρούστα. Πρέπει να φαγωθεί επιτόπου!
– Φάβα, στα 5 ευρώ. Δεν αναγραφόταν αν ήταν της περιοχής, θεωρούμε όμως πως ήταν ευκόλως εννοούμενο. Έντονο κίτρινο χρώμα, αρκετά πυκνή υφή. Λίγο τριμμένο κρεμμύδι στην επιφάνεια της και λίγο λάδι. Αν υπήρξε κάτι αλμυρό να την υποστηρίζει ΘΑ ΗΤΑΝ σούπερ επιλογή. Θεωρούμε πως αυτό της έλειπε.
Προσπεράσαμε τα μαγειρευτά (μοσχάρι κοκκινιστό, αρνί γάστρας, σουτζουκάκια και βραστό από κρεατικές επιλογές) . Προτιμήσαμε τα ψητά στα κάρβουνα. Όλες οι κλασικές επιλογές (φιλέτο κοτόπουλο, λουκάνικο, πανσέτα, παϊδάκια).
Επιλέξαμε τα:
– Μπιφτέκι μοσχαρίσιο, στα 10 ευρώ. Πολλά υποσχόμενο, αλλά μόνο μέσα στο μυαλό μας! Δεν υπήρξε καμία διαφορά από τα τυπικά μπιφτέκια ταβέρνας που κυκλοφορούν. Δύο μεσαία τεμάχια, συνοδευόμενα από φρέσκες τηγανιτές πατάτες. Θα μπορούσαν να έχουν ψηθεί λιγότερο.
– Μοσχαρίσια μπριζόλα γάλακτος, εκτροφής τους, στα 16 ευρώ. Είχαμε παρατηρήσει τριγύρω να κυκλοφορεί και να φαίνεται απολαυστική. Συνοδευόταν από τις ίδιες τηγανητές πατάτες. Ζουμερή μεν, μπορούσε να είναι λιγότερο ψημένη δε. Νόστιμη, χωρίς να ξετρελαθούμε. Ίσως χρειάζονταν περισσότερα καρυκεύματα.
– Αναψυκτικό, 250 μλ, στα 2 ευρώ.
– Κρασί χύμα κόκκινο, στα 3 ευρώ τα 500 μλ.
Ποσό στα 46-47 ευρώ, με αναζήτηση των ταλαιπωρημένων σερβιτόρων εντός του καταστήματος.
Σε γενικές γραμμές, η εμπειρία μας δεν στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, για όλους τους παραπάνω λόγους. Πολυπληθές κοινό, εκδήλωση, ζέστη, μύγες κλπ.
Δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα, ούτε θα μπορέσουμε σύντομα να επισκεφθούμε τον Φενεό ξανά για να δώσουμε δεύτερη ευκαιρία. Δεν θα τους λείψουμε, ούτε θα μας λείψουν.
Υ.Γ Κάθε συγγραφή κριτικής, γίνεται με απόλυτο σεβασμό προς τις επιχειρήσεις εστίασης και με απόλυτη κατανόηση σε λάθη και παραλείψεις.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Στις εστιατορικές μας εξόδους, έχουμε τσεκάρει κάμποσες φορές να υπάρχουν δημιουργίες με φάβα Φενεού! Καλή και άγια αυτή της Σαντορίνης, ευτυχώς όμως υπάρχουν και άλλες επιλογές! Τον Φενεό λοιπόν, τον γνώριζα κυρίως από τη φάβα του. Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνώριζα προς τα που πέφτει! Με έκπληξη, διαπίστωσα ότι ανήκει στο νομό Κορινθίας!
Αφού λοιπόν βρήκαμε την ευκαιρία για μονοήμέρη εκδρομή, όχι πολύ μακριά από την Αττική, τολμήσαμε να τον επισκεφθούμε, παραμονή των επαναληπτικών εθνικών εκλογών!
Τι αξιοθέατα υπάρχουν εκεί τριγύρω; Ξεχωρίζει η τεχνητή λίμνη Δόξα με το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου που είναι προσβάσιμο μέσω μιας στενής λωρίδας γης. Επίσης, δεν πρέπει να χάσετε την επίσκεψη στο φιλόξενο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου! Και φυσικά … να δοκιμάσετε το γλυκο κουταλιού τριαντάφυλλο που παράγουν με μεράκι οι μοναχοί!
Στα του φαγητού τώρα! Η πρώτη επιλογή μας ήταν ο “Καπρής” όπου φτάσαμε ακριβώς απ’έξω αλλά δεν λειτουργούσε. Διανύσαμε μερικά χιλιόμετρα λοιπόν, ώστε τελικά να γευματίσουμε στην οικογενειακή ταβέρνα με την ονομασία “Τρίκρηνα”! Μελετώντας τον κατάλογο, ενημερωθήκαμε ότι πρόκειται για όρος που αναφέρεται στην μυθολογία μας!
Μεσημεράκι λοιπόν, μετά την επίσκεψή μας στη λίμνη Δόξα και πριν απ’ αυτή στο μοναστήρι, παρκάρουμε έξω από την ταβέρνα στην περιοχή Μεσινό! Χαμός από αυτοκίνητα και αγροτικά! Ο λογος; Υπήρξε βάφτιση. Αρκετούς θαμώνες μάλιστα τους είχαμε συναντήσει νωρίτερα στο εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου.
Αν και μεγάλος χώρος για πάρκινγκ, ήταν όλος γεμάτος! Εξυπηρετηθήκαμε στον εξωτερικό χώρο αφού όλος ο εσωτερικός ήταν κατειλημμένος από το γλέντι. Δύσκολη ημέρα για την επιχείρηση, επιστράτευσαν πιθανότατα όλη την οικογένεια, αν κρίνουμε από τους πολύ νεαρούς σερβιτόρους που μας εξυπηρέτησαν.
Εσωτερικά, δεν υπήρξε τίποτα το αξιοθαύμαστο διακοσμητικά, κλασική ταβέρνα με πέτρινη διακόσμηση και ξύλινα τραπεζοκαθίσματα! Εξαιρετικές, πεντακάθαρες και ευρύχωρες τουαλέτες!
Εξωτερικά, λόγω ζέστης και αντίθετης φοράς αέρα, έκαναν την εμφάνισή τους κάμποσες μύγες, πράγμα απολύτως λογικό μιας και η επιχείρηση διατηρεί και μεγάλο αριθμό από ζώα. Δυστυχώς, αυτό είχε αντίκτυπο και στην εμπειρία μας, μιας και έπρεπε να είμαστε alert!
Ο κατάλογος λοιπόν, περιλαμβάνει σαλάτες τύπου παντζάρια σκορδαλιά, φασόλια μαυρομάτικα, χόρτα και χωριάτικη. Δεν επιλέξαμε κάτι από αυτά.
Στα ορεκτικά, κυριαρχούν τα τυριά και οι αλοιφές, υπάρχουν πιπεριές Φλωρίνης και το μάτι μας έκλεισε η χορτόπιτα.
Οι επιλογές μας ήταν:
– Χορτόπιτα, στα 6 ευρώ. Ένα μεσαίο κομμάτι, κομμένο στα τέσσερα. Πιθανότατα δεν ήταν ημέρας. Ικανοποιητική χωρίς να είναι αξέχαστη.
– Τυρί σαγανάκι, στα 5 ευρώ. Χρυσαφένιο και καυτό, με τραγανή κρούστα. Πρέπει να φαγωθεί επιτόπου!
– Φάβα, στα 5 ευρώ. Δεν αναγραφόταν αν ήταν της περιοχής, θεωρούμε όμως πως ήταν ευκόλως εννοούμενο. Έντονο κίτρινο χρώμα, αρκετά πυκνή υφή. Λίγο τριμμένο κρεμμύδι στην επιφάνεια της και λίγο λάδι. Αν υπήρξε κάτι αλμυρό να την υποστηρίζει ΘΑ ΗΤΑΝ σούπερ επιλογή. Θεωρούμε πως αυτό της έλειπε.
Προσπεράσαμε τα μαγειρευτά (μοσχάρι κοκκινιστό, αρνί γάστρας, σουτζουκάκια και βραστό από κρεατικές επιλογές) . Προτιμήσαμε τα ψητά στα κάρβουνα. Όλες οι κλασικές επιλογές (φιλέτο κοτόπουλο, λουκάνικο, πανσέτα, παϊδάκια).
Επιλέξαμε τα:
– Μπιφτέκι μοσχαρίσιο, στα 10 ευρώ. Πολλά υποσχόμενο, αλλά μόνο μέσα στο μυαλό μας! Δεν υπήρξε καμία διαφορά από τα τυπικά μπιφτέκια ταβέρνας που κυκλοφορούν. Δύο μεσαία τεμάχια, συνοδευόμενα από φρέσκες τηγανιτές πατάτες. Θα μπορούσαν να έχουν ψηθεί λιγότερο.
– Μοσχαρίσια μπριζόλα γάλακτος, εκτροφής τους, στα 16 ευρώ. Είχαμε παρατηρήσει τριγύρω να κυκλοφορεί και να φαίνεται απολαυστική. Συνοδευόταν από τις ίδιες τηγανητές πατάτες. Ζουμερή μεν, μπορούσε να είναι λιγότερο ψημένη δε. Νόστιμη, χωρίς να ξετρελαθούμε. Ίσως χρειάζονταν περισσότερα καρυκεύματα.
– Αναψυκτικό, 250 μλ, στα 2 ευρώ.
– Κρασί χύμα κόκκινο, στα 3 ευρώ τα 500 μλ.
Ποσό στα 46-47 ευρώ, με αναζήτηση των ταλαιπωρημένων σερβιτόρων εντός του καταστήματος.
Σε γενικές γραμμές, η εμπειρία μας δεν στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, για όλους τους παραπάνω λόγους. Πολυπληθές κοινό, εκδήλωση, ζέστη, μύγες κλπ.
Δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα, ούτε θα μπορέσουμε σύντομα να επισκεφθούμε τον Φενεό ξανά για να δώσουμε δεύτερη ευκαιρία. Δεν θα τους λείψουμε, ούτε θα μας λείψουν.
Υ.Γ Κάθε συγγραφή κριτικής, γίνεται με απόλυτο σεβασμό προς τις επιχειρήσεις εστίασης και με απόλυτη κατανόηση σε λάθη και παραλείψεις.