Κατά τη διάρκεια του καθιερωμένου brainstorming της τελευταίας διαδικτυακής συνάντησης της ιδρυτικής ομάδας του eating out, όταν βρεθήκαμε να ψάχνουμε ιδέες για ομαδικά άρθρα, κάποια (σίγουρα από τις κυρίες της παρέας, δυστυχώς δεν θυμάμαι ποια) πρότεινε να γράψουμε ένα άρθρο με τίτλο «Έξοδος με κάποιο φίλο που έχει έρθει για πρώτη φορά στην Αθήνα». Το θέμα μάς άρεσε, το συζητήσαμε από όλες τις πλευρές και μάλλον θα προχωρήσουμε στο παρασύνθημα. Κατά σύμπτωση η σημερινή μου κριτική θα ταίριαζε γάντι στο συγκεκριμένο θέμα, ακόμα κι αν δεν διεκδικούσε βραβείο πρωτοτυπίας, καθώς εντάσσεται στην υποκατηγορία «Η Ακρόπολη στο πιάτο και ωραία πιάτα στο τραπέζι».
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το MIRA ME ATHENS βρίσκεται στο τέρμα της οδού Ερμού, λίγα μέτρα πριν την πλατεία Ασωμάτων. Το κτίριο είναι μια παλιά τριώροφη αθηναϊκή κατοικία του 1925 που με πολύ μεράκι ο άξιος αρχιτέκτονας κατάφερε να μετατρέψει σε ελκυστικό συνδυασμό boutique hotel των επτά δωματίων και house of gastronomy με ένα μπιστρό και ένα rooftop εστιατόριο στην ταράτσα της κορυφής. Η θέα ανεμπόδιστη από την Ακρόπολη ως το Αστεροσκοπείο μέσω Μνημείου του Φιλοπάππου και Ναού του Ηφαίστου. Κάτι τέτοιες στιγμές περιμένεις χαμογελαστός και περήφανος τις αντιδράσεις της παρέας που έχει έρθει από το εξωτερικό, πέρασε όλη σχεδόν την ημέρα σε ένα αμφιβόλου ενδιαφέροντος συνέδριο στα βόρεια προάστια και τώρα βγαίνει από το ασανσέρ, περνά την πόρτα που κρατά ανοιχτή ο εξίσου χαμογελαστός βοηθός και αντικρύζει αυτό που σας περιέγραψα. «Δεν περιγράφω άλλο» που έλεγε το 2004 ο φίλος Χελάκης. Μια τελευταία λεπτομέρεια: Η ονομασία MIRA ME προέρχεται από τα ισπανικά και σημαίνει «Αξίζει να με δεις». Nomen est omen. Και να γευτείς τα πιάτα μου, θα προσθέσω.
Ο χώρος δεν είναι αχανής, η διαρρύθμιση απλή και λειτουργική, η επίπλωση βολική και άνετη. Το προσωπικό επαρκές, ευγενικό και με καλή γνώση του αντικειμένου. Πρώτο φτάνει στο τραπέζι το καλάθι με δύο ειδών χειροποίητα ψωμιά που συνοδεύεται με μους ταραμά και αρωματικό βούτυρο. Ο κατάλογος της κουζίνας περιλαμβάνει 5 ορεκτικά, 2 σαλάτες, 9 κυρίως και 2 γλυκά. Μεσογειακή κουζίνα 100%. Ο κατάλογος των ποτών περιλαμβάνει γνωστές ποικιλίες που ικανοποιούν όλα τα λαρύγγια.
Ξεκινήσαμε με τις δύο σαλάτες, μία απλή «ελληνική» με ντομάτα, καρπουζάκι και ανεβατό Γρεβενών (16 €) και μία πιο εξεζητημένη με φράουλες, παντζάρι, φλοίδες πορτοκάλι και κατσικίσιο τυρί (16 €). Φρέσκες και νόστιμες και οι δύο, όμως μάλλον ακριβές. Μαζί με τις σαλάτες πήραμε δύο ορεκτικά που άρεσαν πάρα πολύ σε όλους: Φάβα Σχοινούσας με λιαστή ντομάτα (16 €), και καρπάτσιο με μαγιάτικο κομμένο σε πολύ μικρούς κύβους, ανακατεμένο με passion fruit και περιχυμένο με λεμονάκι μυρωδάτο (18 €), και τα δύο πιάτα κυριολεκτικά σκουπίστηκαν.
Κατά την επιλογή των κυρίως η έκπληξη προήλθε από δύο κυρίες της παρέας, οι οποίες δήλωσαν fan της μπάμιας, που σερβίρονται με πατάτα, ντομάτα και επικαλύπτονται με νοστιμότατη μους φέτας (16 €). Δύο άλλοι, μεταξύ αυτών και εγώ, αρκέστηκαν σε ένα πιάτο με χοιρινό, πιθανότατα μαγειρεμένο sous vide, γιατί έλιωνε κυριολεκτικά στο στόμα, με πουρέ σελινόριζας και καψαλισμένο πράσο (19 €). Όσο γενναία πάντως η μερίδα του κρέατος, τόσο τσιγκούνικη η γαρνιτούρα, έχω να πω, το πιάτο δεν είχε ισορροπία. Πολύ ευχαριστημένες δήλωσαν και οι δύο ψαροφάγες, το πιάτο τους είχε φιλέτο μυλοκόπι με μάραθο και λαχανικά, περιχυμένο με σάλτσα που μύριζε σαφράν (22 €) από κρόκο Κοζάνης.
Συνοδεύσαμε το δείπνο με μια πολύ καλή μαλαγουζιά, χώρος για επιδόρπιο δεν υπήρχε. Έχοντας εξαντλήσει όλη τη θεματολογία ελληνοαλλοδαπών συνάξεων (Ποιο είναι το πιο ωραίο νησί; Τι πρέπει να δεις οπωσδήποτε στην Αθήνα; Ποιο μουσείο είναι must visit; κτλ.) φύγαμε από το MIRA ME ATHENS και χορτασμένοι και ευχαριστημένοι. Αν έχετε να περιποιηθείτε τίποτα ξένους, μπορώ να σας το συστήσω ανεπιφύλακτα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Κατά τη διάρκεια του καθιερωμένου brainstorming της τελευταίας διαδικτυακής συνάντησης της ιδρυτικής ομάδας του eating out, όταν βρεθήκαμε να ψάχνουμε ιδέες για ομαδικά άρθρα, κάποια (σίγουρα από τις κυρίες της παρέας, δυστυχώς δεν θυμάμαι ποια) πρότεινε να γράψουμε ένα άρθρο με τίτλο «Έξοδος με κάποιο φίλο που έχει έρθει για πρώτη φορά στην Αθήνα». Το θέμα μάς άρεσε, το συζητήσαμε από όλες τις πλευρές και μάλλον θα προχωρήσουμε στο παρασύνθημα. Κατά σύμπτωση η σημερινή μου κριτική θα ταίριαζε γάντι στο συγκεκριμένο θέμα, ακόμα κι αν δεν διεκδικούσε βραβείο πρωτοτυπίας, καθώς εντάσσεται στην υποκατηγορία «Η Ακρόπολη στο πιάτο και ωραία πιάτα στο τραπέζι».
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το MIRA ME ATHENS βρίσκεται στο τέρμα της οδού Ερμού, λίγα μέτρα πριν την πλατεία Ασωμάτων. Το κτίριο είναι μια παλιά τριώροφη αθηναϊκή κατοικία του 1925 που με πολύ μεράκι ο άξιος αρχιτέκτονας κατάφερε να μετατρέψει σε ελκυστικό συνδυασμό boutique hotel των επτά δωματίων και house of gastronomy με ένα μπιστρό και ένα rooftop εστιατόριο στην ταράτσα της κορυφής. Η θέα ανεμπόδιστη από την Ακρόπολη ως το Αστεροσκοπείο μέσω Μνημείου του Φιλοπάππου και Ναού του Ηφαίστου. Κάτι τέτοιες στιγμές περιμένεις χαμογελαστός και περήφανος τις αντιδράσεις της παρέας που έχει έρθει από το εξωτερικό, πέρασε όλη σχεδόν την ημέρα σε ένα αμφιβόλου ενδιαφέροντος συνέδριο στα βόρεια προάστια και τώρα βγαίνει από το ασανσέρ, περνά την πόρτα που κρατά ανοιχτή ο εξίσου χαμογελαστός βοηθός και αντικρύζει αυτό που σας περιέγραψα. «Δεν περιγράφω άλλο» που έλεγε το 2004 ο φίλος Χελάκης. Μια τελευταία λεπτομέρεια: Η ονομασία MIRA ME προέρχεται από τα ισπανικά και σημαίνει «Αξίζει να με δεις». Nomen est omen. Και να γευτείς τα πιάτα μου, θα προσθέσω.
Ο χώρος δεν είναι αχανής, η διαρρύθμιση απλή και λειτουργική, η επίπλωση βολική και άνετη. Το προσωπικό επαρκές, ευγενικό και με καλή γνώση του αντικειμένου. Πρώτο φτάνει στο τραπέζι το καλάθι με δύο ειδών χειροποίητα ψωμιά που συνοδεύεται με μους ταραμά και αρωματικό βούτυρο. Ο κατάλογος της κουζίνας περιλαμβάνει 5 ορεκτικά, 2 σαλάτες, 9 κυρίως και 2 γλυκά. Μεσογειακή κουζίνα 100%. Ο κατάλογος των ποτών περιλαμβάνει γνωστές ποικιλίες που ικανοποιούν όλα τα λαρύγγια.
Ξεκινήσαμε με τις δύο σαλάτες, μία απλή «ελληνική» με ντομάτα, καρπουζάκι και ανεβατό Γρεβενών (16 €) και μία πιο εξεζητημένη με φράουλες, παντζάρι, φλοίδες πορτοκάλι και κατσικίσιο τυρί (16 €). Φρέσκες και νόστιμες και οι δύο, όμως μάλλον ακριβές. Μαζί με τις σαλάτες πήραμε δύο ορεκτικά που άρεσαν πάρα πολύ σε όλους: Φάβα Σχοινούσας με λιαστή ντομάτα (16 €), και καρπάτσιο με μαγιάτικο κομμένο σε πολύ μικρούς κύβους, ανακατεμένο με passion fruit και περιχυμένο με λεμονάκι μυρωδάτο (18 €), και τα δύο πιάτα κυριολεκτικά σκουπίστηκαν.
Κατά την επιλογή των κυρίως η έκπληξη προήλθε από δύο κυρίες της παρέας, οι οποίες δήλωσαν fan της μπάμιας, που σερβίρονται με πατάτα, ντομάτα και επικαλύπτονται με νοστιμότατη μους φέτας (16 €). Δύο άλλοι, μεταξύ αυτών και εγώ, αρκέστηκαν σε ένα πιάτο με χοιρινό, πιθανότατα μαγειρεμένο sous vide, γιατί έλιωνε κυριολεκτικά στο στόμα, με πουρέ σελινόριζας και καψαλισμένο πράσο (19 €). Όσο γενναία πάντως η μερίδα του κρέατος, τόσο τσιγκούνικη η γαρνιτούρα, έχω να πω, το πιάτο δεν είχε ισορροπία. Πολύ ευχαριστημένες δήλωσαν και οι δύο ψαροφάγες, το πιάτο τους είχε φιλέτο μυλοκόπι με μάραθο και λαχανικά, περιχυμένο με σάλτσα που μύριζε σαφράν (22 €) από κρόκο Κοζάνης.
Συνοδεύσαμε το δείπνο με μια πολύ καλή μαλαγουζιά, χώρος για επιδόρπιο δεν υπήρχε. Έχοντας εξαντλήσει όλη τη θεματολογία ελληνοαλλοδαπών συνάξεων (Ποιο είναι το πιο ωραίο νησί; Τι πρέπει να δεις οπωσδήποτε στην Αθήνα; Ποιο μουσείο είναι must visit; κτλ.) φύγαμε από το MIRA ME ATHENS και χορτασμένοι και ευχαριστημένοι. Αν έχετε να περιποιηθείτε τίποτα ξένους, μπορώ να σας το συστήσω ανεπιφύλακτα.