Η επιλογή του ‘’Γιώργου’’ έγινε με τις εξής παραμέτρους:
– Εισήγηση ντόπιου φίλου, διότι είμαστε καλοί άνθρωποι και έχουμε παντού φίλους που μας εκτιμούν.
– Κρέας και όχι ψάρι, διότι βγάλαμε λέπια από τα ψάρια στην έδρα μας.
– Θέα.
Τι κερδίσαμε;
Καλό φαγητό και θέα από μακριά, διότι ναι μεν ο ‘’Γιώργος’’ είναι στο παλιό λιμάνι της Σκιάθου με πανέμορφη θέα του λιμανιού από ψηλά, αλλά τα μπροστά τραπέζια ήταν όλα πιασμένα. Εννοείται επειδή, σε νησί είσαι, δεν πας και με ραντεβού να φας, οπότε δεν είχαμε κάνει κράτηση. Η οποία χρειάζεται αν θες φαγητό μετά θέας!!!
Πεινασμένοι μετά από ώρες μπάνιου, βάλαμε στη μέση:
– Σαλάτα χωριάτικη, φίνα, δροσερή και φρέσκια, μπαμπάτσικη στα σίγουρα, που έγινε καλύτερη μετά από μαεστρικό ανακάτεμα της κυριάρας με το αμύθητης αξίας μονόπετρο και του κυρίου που της το πήρε! Λεφτά υπάρχουν! Συμπληρώσαμε μόνο χλωριούχο νάτριο διότι, για ανεξήγητο λόγο στο συγκεκριμένο νησί το αποφεύγουν!!!
– Φέτα ψητή φούρνου, για τους γνώστες μπουγιουρντί στη version χωρίς αλουμινόχαρτο και χωρίς καυτερή πιπεριά. Δεν μας χάλασε μιας και ο καιρός δεν θέλει καυτερά. Κλασσική βορειοελλαδίτικη γεύση που μετά από το ανακάτεμα της μικρής αγαπημένης δεσποινίδος έγινε σούπερ και φαγώθηκε εν ριπή οφθαλμού. Κονταροχτυπήθηκαν τα πιρούνια, κέρδισαν τα παιδιά!
Και επειδή ο έλληνας χωρίς τυρί στο τραπέζι δεν μπορεί, είχαμε προνοήσει και για δεύτερο τυροπιάτο:
– Κλασσικό σαγανάκι κασερωτό, μαστιχωτό με ωραία κρούστα και μια ντομάτα ντεκόρ, παρουσίαση δεκαετίας 80. Μας αρέσει η συγκεκριμένη δεκαετία, το λούσαμε στο λεμόνι και το ευχαριστηθήκαμε.
Κάπως έτσι άνοιξε η όρεξη για τα αναμενόμενα κρέατα. Οι σούβλες ναι μεν είχαν πάρει φωτιά αλλά μια αγωνία την είχαμε για το ψήσιμο, γιατί ο ψήστης έμοιαζε περισσότερο με dj ή πόρτα σε disco των 80’ς στο νησί. Πέσαμε έξω ευτυχώς. Μαέστρος στο μέγαρο ο dj-ψήστης.
– Κοντοσούβλι χοιρινό στο οποίο έγινε refill διότι ήταν λουκούμι και δεν μας έφτασε. Ωραία κρούστα από έξω, μαλακότατο μέσα, με ελάχιστο λίπος, σωστά αλατισμένο και μπαχαρωμένο.
– Αρνί εξοχικό νοστιμότατο, με τυρί και πιπεριά στο κέντρο που απογείωνε τη γεύση του, νορμάλ σε ποσότητα, άριστο σε ποιότητα.
– Κοτόπουλο εξοχικό που ουσιαστικά ήταν ρολάκι κοτόπουλο με τα ίδια στο κέντρο, η σούβλα όμως που ψήθηκε, του άλλαξε τελείως τη γεύση που έχουμε συνηθίσει όταν το ψήνουμε στον φούρνο.
– Μπριζόλα χοιρινή, υπερπαραγωγή, άψογα ψημένη και μπαχαρωμένη φαγώθηκε μέχρι κοκκάλου. Τα συνοδευτικά όλων των πιάτων –μαρούλι, πιπεριά, προκάτ πατάτα και κρεμμύδι- αδιάφορα, απλά συνοδευτικά.
Φάγαμε καλά, γεμίσαμε μπαταρίες και στη συνέχεια ήπιαμε τα ποτά μας στα στενάκια της Χώρας.
Τιμές στα ίδια επίπεδα, φτηνά ορεκτικά, τσιμπημένα κυρίως. Παντού τα ίδια στο νησί. Συμπέρασμα
Το όνομα και το είδος του χώρου εστίασης δεν έχουν τον πρωτεύοντα ρόλο για να φας καλά. Άκου τις προτάσεις των ντόπιων ή πήγαινε εκεί που θα σου κάνει κλικ.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Η επιλογή του ‘’Γιώργου’’ έγινε με τις εξής παραμέτρους:
– Εισήγηση ντόπιου φίλου, διότι είμαστε καλοί άνθρωποι και έχουμε παντού φίλους που μας εκτιμούν.
– Κρέας και όχι ψάρι, διότι βγάλαμε λέπια από τα ψάρια στην έδρα μας.
– Θέα.
Τι κερδίσαμε;
Καλό φαγητό και θέα από μακριά, διότι ναι μεν ο ‘’Γιώργος’’ είναι στο παλιό λιμάνι της Σκιάθου με πανέμορφη θέα του λιμανιού από ψηλά, αλλά τα μπροστά τραπέζια ήταν όλα πιασμένα. Εννοείται επειδή, σε νησί είσαι, δεν πας και με ραντεβού να φας, οπότε δεν είχαμε κάνει κράτηση. Η οποία χρειάζεται αν θες φαγητό μετά θέας!!!
Πεινασμένοι μετά από ώρες μπάνιου, βάλαμε στη μέση:
– Σαλάτα χωριάτικη, φίνα, δροσερή και φρέσκια, μπαμπάτσικη στα σίγουρα, που έγινε καλύτερη μετά από μαεστρικό ανακάτεμα της κυριάρας με το αμύθητης αξίας μονόπετρο και του κυρίου που της το πήρε! Λεφτά υπάρχουν! Συμπληρώσαμε μόνο χλωριούχο νάτριο διότι, για ανεξήγητο λόγο στο συγκεκριμένο νησί το αποφεύγουν!!!
– Φέτα ψητή φούρνου, για τους γνώστες μπουγιουρντί στη version χωρίς αλουμινόχαρτο και χωρίς καυτερή πιπεριά. Δεν μας χάλασε μιας και ο καιρός δεν θέλει καυτερά. Κλασσική βορειοελλαδίτικη γεύση που μετά από το ανακάτεμα της μικρής αγαπημένης δεσποινίδος έγινε σούπερ και φαγώθηκε εν ριπή οφθαλμού. Κονταροχτυπήθηκαν τα πιρούνια, κέρδισαν τα παιδιά!
Και επειδή ο έλληνας χωρίς τυρί στο τραπέζι δεν μπορεί, είχαμε προνοήσει και για δεύτερο τυροπιάτο:
– Κλασσικό σαγανάκι κασερωτό, μαστιχωτό με ωραία κρούστα και μια ντομάτα ντεκόρ, παρουσίαση δεκαετίας 80. Μας αρέσει η συγκεκριμένη δεκαετία, το λούσαμε στο λεμόνι και το ευχαριστηθήκαμε.
Κάπως έτσι άνοιξε η όρεξη για τα αναμενόμενα κρέατα. Οι σούβλες ναι μεν είχαν πάρει φωτιά αλλά μια αγωνία την είχαμε για το ψήσιμο, γιατί ο ψήστης έμοιαζε περισσότερο με dj ή πόρτα σε disco των 80’ς στο νησί. Πέσαμε έξω ευτυχώς. Μαέστρος στο μέγαρο ο dj-ψήστης.
– Κοντοσούβλι χοιρινό στο οποίο έγινε refill διότι ήταν λουκούμι και δεν μας έφτασε. Ωραία κρούστα από έξω, μαλακότατο μέσα, με ελάχιστο λίπος, σωστά αλατισμένο και μπαχαρωμένο.
– Αρνί εξοχικό νοστιμότατο, με τυρί και πιπεριά στο κέντρο που απογείωνε τη γεύση του, νορμάλ σε ποσότητα, άριστο σε ποιότητα.
– Κοτόπουλο εξοχικό που ουσιαστικά ήταν ρολάκι κοτόπουλο με τα ίδια στο κέντρο, η σούβλα όμως που ψήθηκε, του άλλαξε τελείως τη γεύση που έχουμε συνηθίσει όταν το ψήνουμε στον φούρνο.
– Μπριζόλα χοιρινή, υπερπαραγωγή, άψογα ψημένη και μπαχαρωμένη φαγώθηκε μέχρι κοκκάλου.
Τα συνοδευτικά όλων των πιάτων –μαρούλι, πιπεριά, προκάτ πατάτα και κρεμμύδι- αδιάφορα, απλά συνοδευτικά.
Φάγαμε καλά, γεμίσαμε μπαταρίες και στη συνέχεια ήπιαμε τα ποτά μας στα στενάκια της Χώρας.
Τιμές στα ίδια επίπεδα, φτηνά ορεκτικά, τσιμπημένα κυρίως. Παντού τα ίδια στο νησί.
Συμπέρασμα
Το όνομα και το είδος του χώρου εστίασης δεν έχουν τον πρωτεύοντα ρόλο για να φας καλά. Άκου τις προτάσεις των ντόπιων ή πήγαινε εκεί που θα σου κάνει κλικ.