Καλά φάγαμε στην Καμάρα του Αγαπιού, μα η εξερεύνηση συνεχίστηκε! Κολυμπήθρα για μπάνιο, Βώλαξ για φωτογραφίες στο σεληνιακό τοπίο και δοκιμή γαλακτομπούρεκου/μπακλαβά και κάπου εδώ, αρχίζει να νυχτώνει. Πάθαμε και (δεν) μάθαμε, τηλεφωνήσαμε σε 2-3 μαγαζιά σε διαφορετικές περιοχές και τελικά γυρίσαμε άπραγοι στο κατάλυμά μας.
Διάσημοι σεφ έχουν αγκυροβολήσει πλέον στο νησί, κάποιοι από αυτούς έγιναν γνωστοί από το πέρασμα τους σε τηλεοπτικές μαγειρικές εκπομπές και αναμένονται περισσότεροι στο εγγύς μέλλον!
Αφού επιστρέψαμε στο κατάλυμα, αποφασίσαμε να μη το βάλουμε κάτω και η λύση ήταν ακριβώς δίπλα μας. Ο Στέφανος Χίλας λειτουργούσε το Κουζίν με την ομάδα του. Δίπλα από την παραλία αλλά όχι με θέα σε αυτήν, μπορέσαμε σε 30 δευτερόλεπτα να καθίσουμε στο τραπέζι που (τυπικά) είχαμε κλείσει τηλεφωνικώς.
Ωραίος καλοκαιρινός χώρος με καλή απόσταση μεταξύ των τραπεζιών. Καλής ποιότητας σερβίτσια και ένας κατάλογος που δεν υπερβάλλει σε αυτά που προσφέρει. Μεσογειακή κουζίνα, συνδυάζει θαλασσινά και κρεατικά μαζί με ζυμαρικά.
Τι ξεχωρίσαμε από την επίσκεψή μας; Ξεχωρίσαμε την πολύ καλή εξυπηρέτηση. Ενημερωθήκαμε πως ο σεφ έχει δικό του team, αρκετοί από αυτούς είναι φίλοι του. Μάλιστα, περιόρισε το ωράριο λειτουργίας του για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Θα ήταν εξουθενωτικό να εργάζονται 10 και 12 ώρες την ημέρα όταν μάλιστα άλλες επιχειρήσεις του νησιού αποδεκατίζονταν από προσωπικό. Team spirit λοιπόν!
Ξεκινήσαμε με κουβέρ όπου εμφανίστηκε ψωμί με νιφάδες καλαμποκιού και ένα γιαουρτοντίπ με κρεμμυδένια αίσθηση. Τιποτα συνταρακτικό.
Παραδόξως, ενώ αποφεύγουμε τις σαλάτες όταν κάνουμε κάποια έξοδο, έγινε το αναπάντεχο! Μπουράτα (11.5 ευρώ). Ντοματίνια με κρέμα βασιλικού, φύλλα ρόκας και τσάτνει βερίκοκο να περιλούζει τη μοτσαρέλα! Αρκετά δροσερή και φρέσκια, σε αξιοπρεπή ποσότητα ώστε να τη μοιραστούν 2 άτομα! Ο βασιλικός είχε απλωθεί ομοιόμορφα στα σαλατικά.
Συνεχίσαμε με την τυρόπιτα (9 ευρώ). Η περιγραφή ήταν ολίγον τι παραπλανητική, είχαμε όμως τσεκάρει μέσω Instagram το συγκεκριμένο πιάτο! Καταναλώσαμε τέσσερα κυλινδρικά, γεμιστά ρολάκια φύλλου κρούστας. Τραγανό φύλλο χωρίς να είναι λαδοπιωμένο, ούτε χιλιοθρυματισμένο. Διακριτικό πασπάλισμα με μαυροσούσαμο και σάλτσα από μέλι και ούζο που δεν υπερκάλυπτε τα υπόλοιπα συστατικά. Αρκετά γευστικά.
Από κυρίως πιάτα επιλέξαμε τις παπαρδέλες (14 ευρώ) και τον μουσακά (12.5 ευρώ). Εμφανισιακά, όμορφα πιάτα και τα δύο. Γευστικά όμως επικράτησαν με σχετική ευκολία οι παπαρδέλες. Τη διαφορά έκανε η μπεσαμέλ τρούφας που μοσχομύριζε και ήταν διακριτή η γεύση της. Η γραβιέρα Τήνου ήταν πιο διακριτική σε αίσθηση και η καπνιστή πανσέτα με σχοινόπρασο επαρκής σε ποσότητα.
Ο μουσακάς από την άλλη, αν και ινσταγκραμικό πιάτο, δεν ενθουσίασε. Δεν είχε την αίσθηση του φρεσκοφτιαγμένου, σα να ήταν “ιδρωμένο”. Προσοχή, δεν εννοούμε μπαγιάτικο φαγητό, για αποφυγή παρεξηγήσεων. Απλώς, η μπεσαμέλ με την τυρένια αίσθηση που μας άφησε, είχε σαφώς πιο “ζωηρή” και αέρινη φρεσκάδα σε σχέση με τα υπόλοιπα υλικά. Σα να υπήρχαν δύο ξεχωριστές παρασκευές που ενώθηκαν.
Συνοδεύσαμε το δείπνο μας με παγωμένη μπύρα και αναψυκτικά, κλείνοντας τη βραδιά με γλυκό. Τσιζκέικ φούρνου με κρέμα καραμέλας (8 ευρώ). Καλή η αίσθηση από την κρέμα καραμέλας, είχε κάποιο ενδιαφέρον. Το τσιζκέικ από την άλλη, δυσανάλογο σε ποσότητα βάσει της τιμής του, με κάποια καλή αίσθηση τυριού. Αξιομνημόνευτο δεν το έλεγες.
Συνολικά πληρώσαμε λίγο κάτω από 70 ευρώ για δύο άτομα.
Συμπερασματικά, ίσως περιμέναμε κάτι παραπάνω αν κρίνουμε το βιογραφικό του σεφ. Δεν μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα από μια και μόνο επίσκεψη, σίγουρα όμως οι τιμές ήταν (κάπως) συγκρατημένες σε σχέση με άλλων καταστημάτων του νησιού. Ακούσαμε πολύ καλά λόγια για τη σπαλομπριζόλα του. Μακάρι να βρίσκαμε τον χώρο στα στομάχια μας για περισσότερες δοκιμές…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Καλά φάγαμε στην Καμάρα του Αγαπιού, μα η εξερεύνηση συνεχίστηκε! Κολυμπήθρα για μπάνιο, Βώλαξ για φωτογραφίες στο σεληνιακό τοπίο και δοκιμή γαλακτομπούρεκου/μπακλαβά και κάπου εδώ, αρχίζει να νυχτώνει. Πάθαμε και (δεν) μάθαμε, τηλεφωνήσαμε σε 2-3 μαγαζιά σε διαφορετικές περιοχές και τελικά γυρίσαμε άπραγοι στο κατάλυμά μας.
Διάσημοι σεφ έχουν αγκυροβολήσει πλέον στο νησί, κάποιοι από αυτούς έγιναν γνωστοί από το πέρασμα τους σε τηλεοπτικές μαγειρικές εκπομπές και αναμένονται περισσότεροι στο εγγύς μέλλον!
Αφού επιστρέψαμε στο κατάλυμα, αποφασίσαμε να μη το βάλουμε κάτω και η λύση ήταν ακριβώς δίπλα μας. Ο Στέφανος Χίλας λειτουργούσε το Κουζίν με την ομάδα του. Δίπλα από την παραλία αλλά όχι με θέα σε αυτήν, μπορέσαμε σε 30 δευτερόλεπτα να καθίσουμε στο τραπέζι που (τυπικά) είχαμε κλείσει τηλεφωνικώς.
Ωραίος καλοκαιρινός χώρος με καλή απόσταση μεταξύ των τραπεζιών. Καλής ποιότητας σερβίτσια και ένας κατάλογος που δεν υπερβάλλει σε αυτά που προσφέρει. Μεσογειακή κουζίνα, συνδυάζει θαλασσινά και κρεατικά μαζί με ζυμαρικά.
Τι ξεχωρίσαμε από την επίσκεψή μας; Ξεχωρίσαμε την πολύ καλή εξυπηρέτηση. Ενημερωθήκαμε πως ο σεφ έχει δικό του team, αρκετοί από αυτούς είναι φίλοι του. Μάλιστα, περιόρισε το ωράριο λειτουργίας του για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Θα ήταν εξουθενωτικό να εργάζονται 10 και 12 ώρες την ημέρα όταν μάλιστα άλλες επιχειρήσεις του νησιού αποδεκατίζονταν από προσωπικό. Team spirit λοιπόν!
Ξεκινήσαμε με κουβέρ όπου εμφανίστηκε ψωμί με νιφάδες καλαμποκιού και ένα γιαουρτοντίπ με κρεμμυδένια αίσθηση. Τιποτα συνταρακτικό.
Παραδόξως, ενώ αποφεύγουμε τις σαλάτες όταν κάνουμε κάποια έξοδο, έγινε το αναπάντεχο! Μπουράτα (11.5 ευρώ). Ντοματίνια με κρέμα βασιλικού, φύλλα ρόκας και τσάτνει βερίκοκο να περιλούζει τη μοτσαρέλα! Αρκετά δροσερή και φρέσκια, σε αξιοπρεπή ποσότητα ώστε να τη μοιραστούν 2 άτομα! Ο βασιλικός είχε απλωθεί ομοιόμορφα στα σαλατικά.
Συνεχίσαμε με την τυρόπιτα (9 ευρώ). Η περιγραφή ήταν ολίγον τι παραπλανητική, είχαμε όμως τσεκάρει μέσω Instagram το συγκεκριμένο πιάτο! Καταναλώσαμε τέσσερα κυλινδρικά, γεμιστά ρολάκια φύλλου κρούστας. Τραγανό φύλλο χωρίς να είναι λαδοπιωμένο, ούτε χιλιοθρυματισμένο. Διακριτικό πασπάλισμα με μαυροσούσαμο και σάλτσα από μέλι και ούζο που δεν υπερκάλυπτε τα υπόλοιπα συστατικά. Αρκετά γευστικά.
Από κυρίως πιάτα επιλέξαμε τις παπαρδέλες (14 ευρώ) και τον μουσακά (12.5 ευρώ). Εμφανισιακά, όμορφα πιάτα και τα δύο. Γευστικά όμως επικράτησαν με σχετική ευκολία οι παπαρδέλες. Τη διαφορά έκανε η μπεσαμέλ τρούφας που μοσχομύριζε και ήταν διακριτή η γεύση της. Η γραβιέρα Τήνου ήταν πιο διακριτική σε αίσθηση και η καπνιστή πανσέτα με σχοινόπρασο επαρκής σε ποσότητα.
Ο μουσακάς από την άλλη, αν και ινσταγκραμικό πιάτο, δεν ενθουσίασε. Δεν είχε την αίσθηση του φρεσκοφτιαγμένου, σα να ήταν “ιδρωμένο”. Προσοχή, δεν εννοούμε μπαγιάτικο φαγητό, για αποφυγή παρεξηγήσεων. Απλώς, η μπεσαμέλ με την τυρένια αίσθηση που μας άφησε, είχε σαφώς πιο “ζωηρή” και αέρινη φρεσκάδα σε σχέση με τα υπόλοιπα υλικά. Σα να υπήρχαν δύο ξεχωριστές παρασκευές που ενώθηκαν.
Συνοδεύσαμε το δείπνο μας με παγωμένη μπύρα και αναψυκτικά, κλείνοντας τη βραδιά με γλυκό. Τσιζκέικ φούρνου με κρέμα καραμέλας (8 ευρώ). Καλή η αίσθηση από την κρέμα καραμέλας, είχε κάποιο ενδιαφέρον. Το τσιζκέικ από την άλλη, δυσανάλογο σε ποσότητα βάσει της τιμής του, με κάποια καλή αίσθηση τυριού. Αξιομνημόνευτο δεν το έλεγες.
Συνολικά πληρώσαμε λίγο κάτω από 70 ευρώ για δύο άτομα.
Συμπερασματικά, ίσως περιμέναμε κάτι παραπάνω αν κρίνουμε το βιογραφικό του σεφ. Δεν μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα από μια και μόνο επίσκεψη, σίγουρα όμως οι τιμές ήταν (κάπως) συγκρατημένες σε σχέση με άλλων καταστημάτων του νησιού. Ακούσαμε πολύ καλά λόγια για τη σπαλομπριζόλα του. Μακάρι να βρίσκαμε τον χώρο στα στομάχια μας για περισσότερες δοκιμές…