Η Αγιάσος είναι ορεινό χωριό στο νησί της Λέσβου, χτισμένο σε παραδοσιακή αρχιτεκτονική, με την εκκλησία της Παναγίας να δεσπόζει στην πλατεία.
Θα εντυπωσιαστείτε γενικότερα, και είναι επίσκεψη που πρέπει να γίνει αν βρεθείτε στο νησί. Χειμώνα με βροχή έχει επίσης μια γοητεία, που όσο δύσκολη
και να κάνει τη βόλτα, αξίζει στο 100%.
Για το που θα φάτε, έχει επιλογές, αλλά εκεί που θα σας μείνει αξέχαστο, είναι το οινομαγειρείο του Παπέλ. Επίσημα, θα το βρείτε Σταυρί, ακόμα και στο Google. Πρόκειται για ένα μικρό μαγαζί, που με το ζόρι φιλοξενεί 6 τραπεζάκια. Το δε παράδοξο, είναι ότι φιλοξενεί και παρέες μεγάλες με έξι άτομα.
Η ζέστη προέρχεται από μία σόμπα, που είναι υπερ- αρκετή, ενώ στους τοίχους έχει διάφορα στιχάκια και αντικείμενα να κρέμονται. Ο χώρος είναι τόσο οικείος, ζεστός και φιλόξενος, που ακόμα και που τα τραπέζια είναι κοντά, δε σε ενοχλούν, και, τελικά, κατορθώνεις να γίνεις μια παρέα με όλους.
Εξυπηρέτηση για Όσκαρ. Ο ιδιοκτήτης ο κύριος Βασίλης είναι μια φυσιογνωμία ευγενική και ήρεμη. Γρήγορος, άμεσος, και μας έκανε εντύπωση που όταν πήγαμε δεν είχε χώρο, αλλά τη λύση τη βρήκε.
Ό,τι δοκιμάσαμε ήταν εξαιρετικό. Πήραμε αρκετά πιάτα διότι με τη φίλη που βρεθήκαμε, θέλαμε να δοκιμάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα. Και τα καταφέραμε!
Σαλάτα λαχανίδα, που στο νησί γενικά τη βρίσκεις συχνά. Ωραία βρασμένη με το λεμόνι της στο πλάι.
Κεφτεδάκια Αγιασιώτικα, με εμφανή επιρροή απο τη Μικρά Ασία, αφού τα μπαχαρικά είχαν την τιμητική τους. Τηγανητά ελαφριά, και ανάλαφρα. Εξαιρετικά.
Τυροκαυτερή. Μας έσκασε ένα πιάτο με μπόλικη τυροκαυτερή, όχι πολύ αλεσμένη, καυτερή με μέτρο, που το καταλάβαινες στην κατάποση. Σε συνδυασμό με το ντόπιο λουκάνικο και το κόκκινο ημίγλυκοκρασί, απορώ πώς επιστρέψαμε στην πόλη.
Δοκιμάσαμε τις χάχλες, που είναι τραχανάς, αλλά στη Λέσβο, αντί να τρίβουν τη ζύμη, την κάνουν σα φωλιά που τη γεμίζουν με τυρί και ντομάτα. Η γεύση κλασική του τραχανά, με το πικάντικο τυρί να το απογειώνει.
Πατάτες τηγανητές χεράτες πολύ ωραία τηγανισμένες.
Για το τέλος άφησα την παστουρμαδόπιτα. Ωραίο φύλλο τραγανό, με μπόλικο παστουρμά μέσα, χωρίς τσιγκουνιές. Η μερίδα μεγάλη, στο τέλος αφήσαμε ένα μικρό κομμάτι, γιατί δεν υπήρχε χώρος διαθέσιμος.
Κόκκινο ημίγλυκο κρασί εξαιρετικό. Έτσι απλά. Τα πολλά λόγια κακό κάνουν.
Μαζί με κέρασμα το δεύτερο ημίγλυκο και μια ντουζίνα γιαούρτι με γλυκό τουκουταλιού, πληρώσαμε κάτι παραπάνω από 40 ευρώ, και φύγαμε φουλ ευχαριστημένες.
Γενικά η βόλτα στην Αγιάσο είναι κάτι που πρέπει να κάνεις στο νησί. Όσο και να είμαστε λάτρεις του καλοκαιριού, υπάρχουν και κάτι προορισμοί που το χειμώνα θα βγάλουν την αρχοντιά και τη ζεστασιά τους, χωρίς προσχήματα.
Όσοι είστε από τη Λέσβο, φαντάζομαι το γνωρίζετε. Για τους υπόλοιπους Ελλαδίτες, απλά σπεύσατε…..
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Η Αγιάσος είναι ορεινό χωριό στο νησί της Λέσβου, χτισμένο σε παραδοσιακή αρχιτεκτονική, με την εκκλησία της Παναγίας να δεσπόζει στην πλατεία.
Θα εντυπωσιαστείτε γενικότερα, και είναι επίσκεψη που πρέπει να γίνει αν βρεθείτε στο νησί. Χειμώνα με βροχή έχει επίσης μια γοητεία, που όσο δύσκολη
και να κάνει τη βόλτα, αξίζει στο 100%.
Για το που θα φάτε, έχει επιλογές, αλλά εκεί που θα σας μείνει αξέχαστο, είναι το οινομαγειρείο του Παπέλ. Επίσημα, θα το βρείτε Σταυρί, ακόμα και στο Google. Πρόκειται για ένα μικρό μαγαζί, που με το ζόρι φιλοξενεί 6 τραπεζάκια. Το δε παράδοξο, είναι ότι φιλοξενεί και παρέες μεγάλες με έξι άτομα.
Η ζέστη προέρχεται από μία σόμπα, που είναι υπερ- αρκετή, ενώ στους τοίχους έχει διάφορα στιχάκια και αντικείμενα να κρέμονται. Ο χώρος είναι τόσο οικείος, ζεστός και φιλόξενος, που ακόμα και που τα τραπέζια είναι κοντά, δε σε ενοχλούν, και, τελικά, κατορθώνεις να γίνεις μια παρέα με όλους.
Εξυπηρέτηση για Όσκαρ. Ο ιδιοκτήτης ο κύριος Βασίλης είναι μια φυσιογνωμία ευγενική και ήρεμη. Γρήγορος, άμεσος, και μας έκανε εντύπωση που όταν πήγαμε δεν είχε χώρο, αλλά τη λύση τη βρήκε.
Ό,τι δοκιμάσαμε ήταν εξαιρετικό. Πήραμε αρκετά πιάτα διότι με τη φίλη που βρεθήκαμε, θέλαμε να δοκιμάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα. Και τα καταφέραμε!
Σαλάτα λαχανίδα, που στο νησί γενικά τη βρίσκεις συχνά. Ωραία βρασμένη με το λεμόνι της στο πλάι.
Κεφτεδάκια Αγιασιώτικα, με εμφανή επιρροή απο τη Μικρά Ασία, αφού τα μπαχαρικά είχαν την τιμητική τους. Τηγανητά ελαφριά, και ανάλαφρα. Εξαιρετικά.
Τυροκαυτερή. Μας έσκασε ένα πιάτο με μπόλικη τυροκαυτερή, όχι πολύ αλεσμένη, καυτερή με μέτρο, που το καταλάβαινες στην κατάποση. Σε συνδυασμό με το ντόπιο λουκάνικο και το κόκκινο ημίγλυκο κρασί, απορώ πώς επιστρέψαμε στην πόλη.
Δοκιμάσαμε τις χάχλες, που είναι τραχανάς, αλλά στη Λέσβο, αντί να τρίβουν τη ζύμη, την κάνουν σα φωλιά που τη γεμίζουν με τυρί και ντομάτα. Η γεύση κλασική του τραχανά, με το πικάντικο τυρί να το απογειώνει.
Πατάτες τηγανητές χεράτες πολύ ωραία τηγανισμένες.
Για το τέλος άφησα την παστουρμαδόπιτα. Ωραίο φύλλο τραγανό, με μπόλικο παστουρμά μέσα, χωρίς τσιγκουνιές. Η μερίδα μεγάλη, στο τέλος αφήσαμε ένα μικρό κομμάτι, γιατί δεν υπήρχε χώρος διαθέσιμος.
Κόκκινο ημίγλυκο κρασί εξαιρετικό. Έτσι απλά. Τα πολλά λόγια κακό κάνουν.
Μαζί με κέρασμα το δεύτερο ημίγλυκο και μια ντουζίνα γιαούρτι με γλυκό του κουταλιού, πληρώσαμε κάτι παραπάνω από 40 ευρώ, και φύγαμε φουλ ευχαριστημένες.
Γενικά η βόλτα στην Αγιάσο είναι κάτι που πρέπει να κάνεις στο νησί. Όσο και να είμαστε λάτρεις του καλοκαιριού, υπάρχουν και κάτι προορισμοί που το χειμώνα θα βγάλουν την αρχοντιά και τη ζεστασιά τους, χωρίς προσχήματα.
Όσοι είστε από τη Λέσβο, φαντάζομαι το γνωρίζετε. Για τους υπόλοιπους Ελλαδίτες, απλά σπεύσατε…..