ΟΥΖΕΡΙ ΙΩΔΙΟΝ

 Το ‘’Ιώδιο’’ ήταν από καιρό στη λίστα μου. Θες τα καλά λόγια που άκουγα, θες η εγγύτητα στη γειτονιά μου, θες η περιέργεια, όλα συνδυάστηκαν για μια επίσκεψη.
Η οποία έγινε βράδυ, γεγονός σπάνιο για μένα, μιας και τα βράδια προτιμώ άλλου ‘’τύπου’’ έξοδο. Έφτασα πρώτος και περίμενα υπομονετικά τον σερβιτόρο να μου υποδείξει που θα καθίσω μιας και το μαγαζί για Τρίτη ήταν σχεδόν γεμάτο.
Προς έκπληξη, με έστειλε στο τελευταίο τραπέζι του εξωτερικού χώρου, λίγο ακόμα και θα καθόμουν στο δίπλα μαγαζί. Το προσπέρασα και περίμενα τον έτερο της παρέας, τον γνωστό υποδιευθυντή του νομού Μαγνησίας.   
Μέχρι να έρθει και πριν μπούμε στο κλίμα των κυρίως μεζέδων, είπα να κάνω μια εισαγωγή στο αντικείμενο του μεζέ. Της υπομονής βέβαια στην αρχή. Ο λόγος, η λάθος ανάλυση του ‘’ένας (ο σερβιτόρος) για όλους και όλοι (οι πελάτες) για τον έναν’’.
Ήρθε τελικά το απόσταγμα, στο γνωστό στο τετράγωνο μπουκαλάκι, η καλύτερη επιλογή από την απαρίθμηση των αποσταγμάτων του μαγαζιού, το ψωμί, ζεστό, ριγανάτο και ραντισμένο με λάδι, τα παστά, νόστιμα αλλά δείγμα και η πατατοσαλάτα, σωστά αρτυμένη αλλά πήγαινε για πουρές -μάλλον ξεχάστηκε στο βράσιμο- και στο δρόμο είπε να γίνει πατατοσαλάτα.
Η συζήτηση ξεκίνησε μιας και εμφανίστηκε ο ‘’υπό την διευθύντρια’’, πολύ γρήγορα πήρε φωτιά, νάσου και τα τηγανητά κολοκυθάκια με spicy τζατζίκι. Crispy ναι, γευστικά ναι, σωστά κουρκουτιασμένα ναι, ο κατάλληλος μεζές για τσίπουρο ναι αλλά μόνο για να τρώνε τα παιδιά της παρέας που δεν τρώνε θαλασσινά. Μα εμείς δεν είχαμε παιδιά!!!
Η σουπιά στιφάδο έφτασε στο τραπέζι όταν η συζήτηση περιστρεφόταν σε ‘’σουπιές’’ με την ευρύτερη έννοια του όρου και ήταν εξαιρετική. Σωστά μπαχαρικά, άψογο καραμέλωμα στα κρεμμύδια, σωστό βράσιμο στο μαλάκιο. Το τσάκισα, αλλά μόνο εγώ μιας και τον Μr B τον ενοχλούσε το μπαχάρι.
Χταπόδι καρβουνάτο πάνω σε υπέροχα τσιτσίραβλα – όσοι δεν έχετε δοκιμάσει επιβάλλεται- γευστικά σωστά σε όλα τους, οι ποσότητες όμως σε ανισορροπία μιας και για το χταπόδι κάναμε μάχη ποιος θα το προλάβει.
Γαριδάκι τύπου συμιακό που τρώγεται όπως το συνονόματο του στον κινηματογράφο, έφυγε σε κλάσματα sec όπως και τα μπουκαλάκια αποστάγματος, για να έρθει η επόμενη γύρα με τους κλασσικούς μεζέδες σε όλη τη Μαγνησία, φρυγανισμένη μπακέτα με blue cheese και ριγανάτη ντομάτα, άχαστος συνδυασμός και πατάτα οφτή με βούτυρο τόσο όσο, ρίγανη και χοντρό αλάτι. Εδώ έκανε την διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα μαγαζιά. Διότι το άλας το χοντρό ανεβάζει –όσο περίεργο και αν ακούγεται- τη γεύση.
Τελειώσαμε; Όχι ακόμα.
Μπρασκοουρές, στο top 3 όσων έχω δοκιμάσει, άψογα ψημένες, αλατισμένες και περασμένες από λαδολέμονο, με γεύση στα ουράνια. Εδώ εμείς κρατούσαμε την κοιλιά από το φαγητό και τα γέλια, ο σερβιτόρος όμως έκανε τη δουλεία του και έφερε και τις ψητές καραβίδες οι οποίες ευωδίαζαν και σε προέτρεπαν να τις γευτείς.
Κλείσαμε με κέρασμα παγωτάκι και τον λογαριασμό, πάνω κάτω στα γνωστά πλαίσια της πόλης. Το ‘’Ιώδιο’’ θα το χαρακτήριζα τίμιο μαγαζί, με καλή κουζίνα και αξιοπρεπέστατη πρώτη ύλη. Σίγουρα χωράνε στο μενού κάποιες βελτιώσεις αλλά ποιος είμαι εγώ που θα το κρίνω, θα το προτείνω και θα το ζητήσω.
Να πάτε, στα συν το χύμα απόσταγμα που είναι γευστικό και γλυκόπιοτο.