Ήταν από αυτές τις μέρες που καίγεσαι να φας κρέας και κατά προτίμηση ‘’τυλιχτό’’ το επονομαζόμενο –ανεξάρτητα τι έχει μέσα- και πιτόγυρο και σου πάνε αρκετά πράγματα στραβά. Μαθαίνεις από τον κολλητό ότι το standard που έτρωγες χρόνια το έχει ‘’χαλάσει’’, το άλλο μαγαζί που σε παρακείμενο στην πρωτεύουσα νησί πάει ‘’τρένο’’, στο Χαλάνδρι έμεινε από μηχανή, είσαι σε μια διαρκή σκέψη και δίλημμα και πολλά – πολλά άλλα.
Και ξάφνου μπροστά σου πέφτει νέα άφιξη στα κεντρικά στενάκια του Χαλανδρίου. Το λες και τύχη μιας και η ζέστη αρκετή, οπότε χωρίς δεύτερη κουβέντα καθίσαμε. ‘’Μαύρο αλάτι’’ το όνομα, κρεοπωλείο / κρεατοφαγείο το project, με κλασικές επιλογές ενός σουβλακοπωλείου αλλά και επιλογές κρέατος από το κρεοπωλείο, premium κοπές και κρέατα από διάφορα μέρη του κόσμου, με ναυαρχίδες την USA tomahawk και το Japan wagyu που δεν τα βρίσκεις εύκολα στην Αθήνα, ωραίος κατάλογος – σουπλά, minimal για το είδος του διακόσμηση αλλά και ευγενικό προσωπικό.
Νερό εμφιαλωμένο παρότι το Χαλάνδρι έχει τρομερό νερό, παγωμένη μπύρα και φύγαμε. Σαλάτα δροσιστική για την αρχή με χαρούπι, τοματίνια, κατίκι, ρόκα, πάστα ελιάς και κάπαρη. Νόστιμη εύγευστη αν και θα προτιμούσα ισοκατανομή σε κάποια υλικά, αφού τα τοματίνια κυριαρχούσαν. Το σαγανάκι του πολύ καλό, το φύλλο τραγανό, το δε μέλι κλασσικά έδωσε την έξτρα ώθηση να ξεχωρίσει το πιάτο.
Για κυρίως, από τη στιγμή που υπήρχαν σούβλες και δεν πινούσαμε αρκετά για να πάμε σε κάτι premium, ξεχάσαμε όλα τα υπόλοιπα και διαλέξαμε κοντοσούβλι χοιρινό και κοτόπουλο.
Μερίδες αρκετά μεγάλες με πίτα κομμένη, πατάτες χρυσαφένιες αλλά προκάτ και sauces, τζατζίκι για το χοιρινό και μουσταρδάτη για το κοτόπουλο. Το οποίο κοτόπουλο ήταν σε όλα του σωστό. Σωστά ψημένο, σωστά μαριναρισμένο, σωστά κομμένο, σωστά διαλεγμένο.
Σε αντίθεση με το χοιρινό το οποίο είχε αρκετά μείον. Λάθος κομμάτι χοιρινού για να γίνει κοντοσούβλι, αρκετό πάχος, αλλά το κυριότερο υπερβολικά αλμυρό. Φαγώθηκε αλλά…
Τιμές αρκετά νορμάλ περί τα 15e pp. Το ’’Μαύρο αλάτι’’ έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει.
Είναι σε πολύ καλό σημείο, προσφέρει επιλογές που δεν θα τις βρεις στην περιοχή, υπάρχει όρεξη και αγάπη για αυτό που κάνει, δεν φοβάται τον ανταγωνισμό των γύρω παρόμοιων εν μέρει χώρων και το βασικό υπάρχει τεχνογνωσία.
Αρκεί βέβαια να βρει τα πατήματα του και να διορθώσει κάποια πράγματα που δεν συνάδουν με τον χώρο, όπως πχ τα συνοδευτικά (πατάτες και ρύζι ) σε κάποια πιάτα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Ήταν από αυτές τις μέρες που καίγεσαι να φας κρέας και κατά προτίμηση ‘’τυλιχτό’’ το επονομαζόμενο –ανεξάρτητα τι έχει μέσα- και πιτόγυρο και σου πάνε αρκετά πράγματα στραβά. Μαθαίνεις από τον κολλητό ότι το standard που έτρωγες χρόνια το έχει ‘’χαλάσει’’, το άλλο μαγαζί που σε παρακείμενο στην πρωτεύουσα νησί πάει ‘’τρένο’’, στο Χαλάνδρι έμεινε από μηχανή, είσαι σε μια διαρκή σκέψη και δίλημμα και πολλά – πολλά άλλα.
Και ξάφνου μπροστά σου πέφτει νέα άφιξη στα κεντρικά στενάκια του Χαλανδρίου.
Το λες και τύχη μιας και η ζέστη αρκετή, οπότε χωρίς δεύτερη κουβέντα καθίσαμε.
‘’Μαύρο αλάτι’’ το όνομα, κρεοπωλείο / κρεατοφαγείο το project, με κλασικές επιλογές ενός σουβλακοπωλείου αλλά και επιλογές κρέατος από το κρεοπωλείο, premium κοπές και κρέατα από διάφορα μέρη του κόσμου, με ναυαρχίδες την USA tomahawk και το Japan wagyu που δεν τα βρίσκεις εύκολα στην Αθήνα, ωραίος κατάλογος – σουπλά, minimal για το είδος του διακόσμηση αλλά και ευγενικό προσωπικό.
Νερό εμφιαλωμένο παρότι το Χαλάνδρι έχει τρομερό νερό, παγωμένη μπύρα και φύγαμε.
Σαλάτα δροσιστική για την αρχή με χαρούπι, τοματίνια, κατίκι, ρόκα, πάστα ελιάς και κάπαρη. Νόστιμη εύγευστη αν και θα προτιμούσα ισοκατανομή σε κάποια υλικά, αφού τα τοματίνια κυριαρχούσαν.
Το σαγανάκι του πολύ καλό, το φύλλο τραγανό, το δε μέλι κλασσικά έδωσε την έξτρα ώθηση να ξεχωρίσει το πιάτο.
Για κυρίως, από τη στιγμή που υπήρχαν σούβλες και δεν πινούσαμε αρκετά για να πάμε σε κάτι premium, ξεχάσαμε όλα τα υπόλοιπα και διαλέξαμε κοντοσούβλι χοιρινό και κοτόπουλο.
Μερίδες αρκετά μεγάλες με πίτα κομμένη, πατάτες χρυσαφένιες αλλά προκάτ και sauces, τζατζίκι για το χοιρινό και μουσταρδάτη για το κοτόπουλο. Το οποίο κοτόπουλο ήταν σε όλα του σωστό. Σωστά ψημένο, σωστά μαριναρισμένο, σωστά κομμένο, σωστά διαλεγμένο.
Σε αντίθεση με το χοιρινό το οποίο είχε αρκετά μείον. Λάθος κομμάτι χοιρινού για να γίνει κοντοσούβλι, αρκετό πάχος, αλλά το κυριότερο υπερβολικά αλμυρό. Φαγώθηκε αλλά…
Τιμές αρκετά νορμάλ περί τα 15e pp.
Το ’’Μαύρο αλάτι’’ έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει.
Είναι σε πολύ καλό σημείο, προσφέρει επιλογές που δεν θα τις βρεις στην περιοχή, υπάρχει όρεξη και αγάπη για αυτό που κάνει, δεν φοβάται τον ανταγωνισμό των γύρω παρόμοιων εν μέρει χώρων και το βασικό υπάρχει τεχνογνωσία.
Αρκεί βέβαια να βρει τα πατήματα του και να διορθώσει κάποια πράγματα που δεν συνάδουν με τον χώρο, όπως πχ τα συνοδευτικά (πατάτες και ρύζι ) σε κάποια πιάτα.