Χατσατούρι, πελμένι, μαντί, πλοβ και πολλά άλλα καλούδια δοκιμάσαμε μια Κυριακή μεσημέρι με τον ήλιο να μας χτυπάει αδυσώπητα και χωρίς έλεος και να δυσκολεύει την παραμονή μας στο κατά τα άλλα, εξαιρετικό ουσμπέκικο εστιατόριο ή καλύτερα χώρο δεξιώσεων κάπου στα προάστια της Θεσσαλονίκης, έξω από την Νεοχωρούδα. Ήταν από τις αποφάσεις της στιγμής με τον ντόκτορα. Το ακούσαμε, μας άρεσε, κλείσαμε, πήγαμε. Από την εποχή της Αθήνας είχα να δοκιμάσω κουζίνα, ανατολικού μπλοκ. Ιδιαίτερες γεύσεις, όχι μακριά από τις δικές μας, κατά βάση αρνί και μοσχάρι, ζυμαρικά και ρύζι με νόστιμες και όχι βαριές σάλτσες και ήπια μπαχαρικά. Η εξυπηρέτηση αρκετά φιλική και αναλυτική. Η νεαρή δεσποινίδα μας εξήγησε τα πιάτα που δεν γνωρίζαμε, μας ενημέρωσε για συστατικά των πιάτων, τις γεύσεις, τον χρόνο αναμονής και μας βοήθησε να μπούμε ομαλά στο γευστικό περιβάλλον της ethnic κουζίνας. Ψωμιά σε σχήμα κουλούρας με 3 διαφορετικές υφές και συστατικά, ξεχώρισε αυτό με το αλμυρό τυρί στην μια πλευρά του. Φάουλ, ότι ήρθαν κρύα, χάνοντας την μισή νοστιμιά.
Ακολούθησαν οι σαλάτες, μια εκπληκτική αν και απλή καροτοσαλάτα με πλούσια αρώματα και μια πεντανόστιμη ζεστή μελιτζανοσαλάτα στην οποία είχαν μπλεχτεί και κομμάτια κόκκινης πιπεριάς και κάποια μυρωδικά.
Ως δια μαγείας με το που τελείωσαν οι σαλάτες, νάσου η μεγάλη πιατέλα με το πλοβ το οποίο αποτελεί το εθνικό πιάτο του Ουζμπεκιστάν. Στη βάση νόστιμο ρύζι μαγειρεμένο σε ζωμό κρέατος και αναμειγμένο με καρότα, κρεμμύδια και σταφίδες, στην κορυφή ξεψαχνισμένο, άψογα μαγειρεμένο αρνί. Το πιάτο άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και κατά γενική ομολογία ήταν το καλύτερο πιάτο του γεύματος μας. Χατσαπούρι για τη συνέχεια η κλασσική γεωργιανή πίτα με γέμιση τυριού, κάτι σαν μικρή πίτσα που ψήνεται στο τηγάνι χωρίς ίχνος λαδίλας. Νόστιμο και εύγευστο πιάτο ήρθε στην κατάλληλη θερμοκρασία για να φαγωθεί. Μαντί και πιλμένι για τη συνέχεια. Ζυμαρικά και τα δύο πιάτα διέφεραν στο μέγεθος, τη γέμιση και τη γεύση. Το πιλμένι θα το χαρακτήριζα τορτελίνι ανατολικού μπλοκ, εύγευστο με έναν ανάλαφρο ζωμό, κρεμμύδι, μυρωδικά και διάφορα μπαχάρια. Παραδοσιακά φτιάχνεται σε μεγάλες ποσότητες και αποθηκεύεται, με την παράδοση να λέει ότι, οι γυναίκες του χωριού μαζεύονται και μεταξύ κουβέντας και τσαγιού δίνουν σχήμα στα πιλμένι.Άρεσε αρκετά σε αντίθεση με το μαντί το οποίο είναι αρκετά μεγαλύτερο και είναι γεμιστό με αρνίσιο κρέας, κρεμμύδι, μπαχαρικα και αρκετό ζωμό, γίνεται δε, μόνο στον ατμό σε ειδική κατσαρόλα. Μάλλον ξένισε ο συνδυασμός τρόπου παρασκευής και σύστασης.
Για το τέλος οι σούβλες και τα κεμπάπ. Το κεμπάπ σε ΧΧΧ μέγεθος, τυλιγμένο σε πίτα νοστιμότατο, από τις δε σούβλες νόστιμα ψημένα τα κρέατα, αρκετό κόκκαλο στο αρνί, αφού μπαίνει στη σούβλα και ψήνεται όπως κόβεται σε κομμάτια χωρίς να ξεψαχνίζεται.
Συνοδέψαμε με κρασί λευκό ξηρό που κόλλησε τέλεια με όλα τα πιάτα, αντί για της παραδοσιακής βότκας που συνοδεύει τα γεύματα στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και απ’ ότι είδαμε έπιναν αρκετοί στα δίπλα τραπέζια.
Στο τέλος, κέρασμα κάποια από τα παραδοσιακά επιδόρπια της Ουζμπέκικης κουζίνας. Αρκετές παραλλαγές από medovik, την παραδοσιακή ρώσικη τούρτα με κοινό χαρακτηριστικό το μέλι που προστίθεται στο παντεσπάνι και την ξινή κρέμα. Ξεχώρισε η κόκκινη με τα φρούτα του δάσους. Ωραία και τα καρύδια με γέμιση σοκολάτα και κύριο χαρακτηριστικό το ζαχαρούχο γάλα. Καθ’ όλη τη διάρκεια του γεύματος, μια κυρία τραγουδούσε karaoke γνωστά pop & rock άσματα σε ήπιες διασκευές που μου θύμιζε τουριστικά εστιατόρια κυρίως νησιών, αλλά μάλλον είναι διαδεδομένο αφού αρκετοί σηκώθηκαν και χόρευαν. Η διακόσμηση χρήζει τεράστιας βελτίωσης. Αν και καθόμασταν μέσα, οι κουρτίνες ήταν τόσο λεπτές που ο ήλιος τις διαπερνούσε και γίναμε χάλια από τη ζέστη. Γενικά το μέρος θυμίζει περισσότερο χώρο δεξιώσεων παρά ethnic μαγαζί.
Για άτομα που αρέσκονται σε γεύσεις πέραν των κλασσικών ελληνικών αλλά και για άτομα που θέλουν να δοκιμάσουν νέες γεύσεις το ‘’Barakat’’ αποτελεί μια πολύ καλή και τίμια επιλογή, με τιμές πολύ χαμηλές για την κουζίνα που αντιπροσωπεύει. Νόστιμα πιάτα με τρομερή εξυπηρέτηση, αυτός είναι και ο λόγος που έρχονται σταθερά από όλες τις συνοικίες της Θεσσαλονίκης.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Χατσατούρι, πελμένι, μαντί, πλοβ και πολλά άλλα καλούδια δοκιμάσαμε μια Κυριακή μεσημέρι με τον ήλιο να μας χτυπάει αδυσώπητα και χωρίς έλεος και να δυσκολεύει την παραμονή μας στο κατά τα άλλα, εξαιρετικό ουσμπέκικο εστιατόριο ή καλύτερα χώρο δεξιώσεων κάπου στα προάστια της Θεσσαλονίκης, έξω από την Νεοχωρούδα.
Ήταν από τις αποφάσεις της στιγμής με τον ντόκτορα. Το ακούσαμε, μας άρεσε, κλείσαμε, πήγαμε. Από την εποχή της Αθήνας είχα να δοκιμάσω κουζίνα, ανατολικού μπλοκ. Ιδιαίτερες γεύσεις, όχι μακριά από τις δικές μας, κατά βάση αρνί και μοσχάρι, ζυμαρικά και ρύζι με νόστιμες και όχι βαριές σάλτσες και ήπια μπαχαρικά.
Η εξυπηρέτηση αρκετά φιλική και αναλυτική. Η νεαρή δεσποινίδα μας εξήγησε τα πιάτα που δεν γνωρίζαμε, μας ενημέρωσε για συστατικά των πιάτων, τις γεύσεις, τον χρόνο αναμονής και μας βοήθησε να μπούμε ομαλά στο γευστικό περιβάλλον της ethnic κουζίνας.
Ψωμιά σε σχήμα κουλούρας με 3 διαφορετικές υφές και συστατικά, ξεχώρισε αυτό με το αλμυρό τυρί στην μια πλευρά του. Φάουλ, ότι ήρθαν κρύα, χάνοντας την μισή νοστιμιά.
Ακολούθησαν οι σαλάτες, μια εκπληκτική αν και απλή καροτοσαλάτα με πλούσια αρώματα και μια πεντανόστιμη ζεστή μελιτζανοσαλάτα στην οποία είχαν μπλεχτεί και κομμάτια κόκκινης πιπεριάς και κάποια μυρωδικά.
Ως δια μαγείας με το που τελείωσαν οι σαλάτες, νάσου η μεγάλη πιατέλα με το πλοβ το οποίο αποτελεί το εθνικό πιάτο του Ουζμπεκιστάν.
Στη βάση νόστιμο ρύζι μαγειρεμένο σε ζωμό κρέατος και αναμειγμένο με καρότα, κρεμμύδια και σταφίδες, στην κορυφή ξεψαχνισμένο, άψογα μαγειρεμένο αρνί. Το πιάτο άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και κατά γενική ομολογία ήταν το καλύτερο πιάτο του γεύματος μας.
Χατσαπούρι για τη συνέχεια η κλασσική γεωργιανή πίτα με γέμιση τυριού, κάτι σαν μικρή πίτσα που ψήνεται στο τηγάνι χωρίς ίχνος λαδίλας. Νόστιμο και εύγευστο πιάτο ήρθε στην κατάλληλη θερμοκρασία για να φαγωθεί. Μαντί και πιλμένι για τη συνέχεια. Ζυμαρικά και τα δύο πιάτα διέφεραν στο μέγεθος, τη γέμιση και τη γεύση.
Το πιλμένι θα το χαρακτήριζα τορτελίνι ανατολικού μπλοκ, εύγευστο με έναν ανάλαφρο ζωμό, κρεμμύδι, μυρωδικά και διάφορα μπαχάρια. Παραδοσιακά φτιάχνεται σε μεγάλες ποσότητες και αποθηκεύεται, με την παράδοση να λέει ότι, οι γυναίκες του χωριού μαζεύονται και μεταξύ κουβέντας και τσαγιού δίνουν σχήμα στα πιλμένι.Άρεσε αρκετά σε αντίθεση με το μαντί το οποίο είναι αρκετά μεγαλύτερο και είναι γεμιστό με αρνίσιο κρέας, κρεμμύδι, μπαχαρικα και αρκετό ζωμό, γίνεται δε, μόνο στον ατμό σε ειδική κατσαρόλα. Μάλλον ξένισε ο συνδυασμός τρόπου παρασκευής και σύστασης.
Για το τέλος οι σούβλες και τα κεμπάπ. Το κεμπάπ σε ΧΧΧ μέγεθος, τυλιγμένο σε πίτα νοστιμότατο, από τις δε σούβλες νόστιμα ψημένα τα κρέατα, αρκετό κόκκαλο στο αρνί, αφού μπαίνει στη σούβλα και ψήνεται όπως κόβεται σε κομμάτια χωρίς να ξεψαχνίζεται.
Συνοδέψαμε με κρασί λευκό ξηρό που κόλλησε τέλεια με όλα τα πιάτα, αντί για της παραδοσιακής βότκας που συνοδεύει τα γεύματα στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και απ’ ότι είδαμε έπιναν αρκετοί στα δίπλα τραπέζια.
Στο τέλος, κέρασμα κάποια από τα παραδοσιακά επιδόρπια της Ουζμπέκικης κουζίνας. Αρκετές παραλλαγές από medovik, την παραδοσιακή ρώσικη τούρτα με κοινό χαρακτηριστικό το μέλι που προστίθεται στο παντεσπάνι και την ξινή κρέμα. Ξεχώρισε η κόκκινη με τα φρούτα του δάσους.
Ωραία και τα καρύδια με γέμιση σοκολάτα και κύριο χαρακτηριστικό το ζαχαρούχο γάλα. Καθ’ όλη τη διάρκεια του γεύματος, μια κυρία τραγουδούσε karaoke γνωστά pop & rock άσματα σε ήπιες διασκευές που μου θύμιζε τουριστικά εστιατόρια κυρίως νησιών, αλλά μάλλον είναι διαδεδομένο αφού αρκετοί σηκώθηκαν και χόρευαν.
Η διακόσμηση χρήζει τεράστιας βελτίωσης. Αν και καθόμασταν μέσα, οι κουρτίνες ήταν τόσο λεπτές που ο ήλιος τις διαπερνούσε και γίναμε χάλια από τη ζέστη. Γενικά το μέρος θυμίζει περισσότερο χώρο δεξιώσεων παρά ethnic μαγαζί.
Για άτομα που αρέσκονται σε γεύσεις πέραν των κλασσικών ελληνικών αλλά και για άτομα που θέλουν να δοκιμάσουν νέες γεύσεις το ‘’Barakat’’ αποτελεί μια πολύ καλή και τίμια επιλογή, με τιμές πολύ χαμηλές για την κουζίνα που αντιπροσωπεύει. Νόστιμα πιάτα με τρομερή εξυπηρέτηση, αυτός είναι και ο λόγος που έρχονται σταθερά από όλες τις συνοικίες της Θεσσαλονίκης.