Για χρόνια θυμάμαι την υπέροχη μονοκατοικία των 50’s με τον δροσερό και καλαίσθητο κήπο και τον όμορφο εσωτερικό χώρο να στεγάζει ένα, τύποις και μόνο, μεξικάνικο. Τα χρόνια πέρασαν, ο κόσμος έμαθε να τρώει, το μεξικάνικο έκλεισε και στη θέση του γεννήθηκε το αδερφάκι του ‘’Lollo’s’’ της Αντιπάρου. Ιταλικό εστιατόριο με Ιταλούς ιδιοκτήτες και όλη την ιταλική κουλτούρα και γεύση στην Αντίπαρο, Ιταλικό εστιατόριο με προσθήκη Ελλήνων συνεταίρων στην Αθήνα με την ίδια ιταλική φρεσκάδα στο Χαλάνδρι.
Βελτιώθηκε ο εσωτερικός χώρος, βάφτηκε με καλαίσθητο λαδί και κυκλαδίτικο λευκό, γέμισε minimal φωτιστικά, μωσαϊκό και άνετα τραπεζοκαθίσματα, χωρίστηκε με τζαμαρία ο χώρος της κουζίνας από τη σάλα, δόθηκε η απαραίτητη ιταλική φινέτσα στη βεράντα και την αυλή και να σου έτοιμο το αδερφάκι.
Το ‘’Lollo’s’’ φέρνει την αυθεντική ιταλική κουζίνα στο Χαλάνδρι, έχοντας ως βάση τοπικά προϊόντα και παραδοσιακές συνταγές της γείτονος χώρας. Trade mark η ‘’pinsa’’ που είναι μια παραδοσιακή οβάλ, ιδιαίτερα λεπτή, τραγανή, ανάλαφρη πίτσα, από ζύμη ιταλικών αλεύρων, σιτάρι, σόγια και ρύζι, που ωριμάζει για τουλάχιστον 36 ώρες και που προσέφεραν οι αρχαίοι Ρωμαίοι στους θεούς.
Κομμάτια από αυτό το ζυμάρι με μπόλικα μυρωδικά, προσφέρεται για το welcome στο τραπέζι, κατά τη διάρκεια που περιεργάζεσαι τον τεράστιο, μπορώ να πω, κατάλογο.
Ο κατάλογος περιέχει τα πάντα.
Μια σελίδα από διάφορα είδη ‘’pinse’’, μαργαρίτα, vegan, καυτερή, gourmet, λευκή και κόκκινη και μια σελίδα με τα υπόλοιπα καλούδια από μπρουσκέτα και φοκάτσια μέχρι pasta fresca και κυρίως πιάτα, τα secondi της ιταλικής κουζίνας.
Το προσωπικό ευγενέστατο, σου αφήνει χρόνο να περιεργαστείς τον κατάλογο και μετά, με τις γνώσεις του επί του καταλόγου σε μυεί στην λεπτομέρεια του κάθε πιάτου. Ρωτηθήκαμε για τη σειρά που επιθυμούμε να έρθουν τα πιάτα, μας έγινε ανάλυση των πιάτων ημέρας και μπήκε κόφτης όταν πήγαμε να ξεφύγουμε στην παραγγελία. Στο τέλος του δείπνου καθάρισαν οι γεύσεις με δροσερό limoncello το οποίο έφτασε στο τραπέζι μαζί με τον λογαριασμό.
Επιλογές όλες του υιού μιας και το τραπέζι ήταν οικογενειακή υπόθεση, οπότε εγώ αφέθηκα μόνο στη μελέτη του καταλόγου.
Ξεκινήσαμε κλασσικά με τραγανή και συνάμα δροσερή και μυρωδάτη μπρουσκέτα rossa. 4 crispy κομμάτια φορτωμένα με ντοματίνια, κρεμμύδι, βασιλικό και κάπαρη, λουσμένα σε καλής ποιότητας λάδι. Το πιάτο καλύπτει άνετα 4 άτομα αφού οι μπρουσκέτες ήταν αρκετά μεγάλες, υπάρχει δε η δυνατότητα να γίνει μίξη από 2 είδη μπρουσκέτας στο πιάτο έτσι ώστε ο πελάτης να μπορεί να δοκιμάσει διαφορετικές γεύσεις.
Η δροσιά συνεχίστηκε και στη σαλάτα. Η burrata, όσο απλή ήταν στην όψη τόσο δροσερή και γευστική εξελίχθηκε στην πορεία αφού αναμείχθηκε με τα ψητά τοματίνια και τον βασιλικό. Έκρηξη φρέσκιας βουτυράτης mozzarella στα καλύτερα της. Άνετα στην πορεία έλουσε και δρόσισε και την pinsa μιας και έδεσε απίθανα με την ‘’κάπνα’’ της ζύμης, χαρακτηριστικό του ξυλόφουρνου του ‘’Lollo’s’’.
Δοκιμάσαμε την finocchiona με ωμό σαλάμι από χοιρινό με σπόρους φινόκιο –εξ ου και το όνομα- από την περιοχή της Τοσκάνης, μαύρο πιπέρι για έξτρα αψάδα και 3 τυριά mozzarella, parmegianno και taleggio με χαρακτηριστική επίγευση. Ανάλαφρη τραγανή ζύμη, χωρίς να λιγώνεσαι από τα υλικά, κλείνοντας τα μάτια, ταξιδεύεις Ρώμη, Τοσκάνη, Φλωρεντία. Θα τη λατρέψεις και δεν θα θέλεις άλλου είδους ζύμη, με την υποσημείωση φυσικά ότι αγαπάς το ιταλικό style ζύμης.
Αν και μέχρι εδώ ήμασταν χορτασμένοι, ο μικρός είχε διαλέξει και ένα δεύτερο πιάτο, έτσι για το κλείσιμο. Θα μου πεις κλείνεις με tagliata; Όρεξη να υπάρχει και κλείνεις με ότι θες. Αρκετά ζουμερό το κρέας το οποίο δροσιζόταν σε ελαιόλαδο με δεντρολίβανο, απαραίτητος ο ανθός αλατιού, φάουλ μόνο το ψήσιμο το οποίο ήρθε well done αντί για medium well.
Το όλο βράδυ πέρασε ευχάριστα και νόστιμα, μας ελάφρυνε δε κατά 75 euro ποσό υπερβολικό αν σκεφτεί κανείς πόσα πιάτα πήραμε. Εδώ βέβαια χωράει πολύ συζήτηση, για το πόσο θα πληρώσεις μια 4αμελής παρέα. Ναι μεν τα υλικά είναι σούπερ και φίνα αλλά οι τιμές είναι Ιταλίας.
Θα ξαναπάω στο Lollo’s, γιατί μ’ άρεσε αυτό που έφαγα, γιατί τρελαίνομαι για ιταλική ζύμη, γιατί μ’ αρέσει το αυθεντικό άρωμα Ιταλίας, γιατί σιχαίνομαι τις δηθενιές των απλά στο όνομα Ιταλικών εστιατορίων, αλλά κυρίως γιατί έβαλα στο μάτι μια pasta fresca alla sorrentina και μια pinsa bianca με speck.
Α ρε πατέρα το μικρόβιο μεταδίδεται δια μέσου των γενεών!!!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌχι
Για χρόνια θυμάμαι την υπέροχη μονοκατοικία των 50’s με τον δροσερό και καλαίσθητο κήπο και τον όμορφο εσωτερικό χώρο να στεγάζει ένα, τύποις και μόνο, μεξικάνικο. Τα χρόνια πέρασαν, ο κόσμος έμαθε να τρώει, το μεξικάνικο έκλεισε και στη θέση του γεννήθηκε το αδερφάκι του ‘’Lollo’s’’ της Αντιπάρου. Ιταλικό εστιατόριο με Ιταλούς ιδιοκτήτες και όλη την ιταλική κουλτούρα και γεύση στην Αντίπαρο, Ιταλικό εστιατόριο με προσθήκη Ελλήνων συνεταίρων στην Αθήνα με την ίδια ιταλική φρεσκάδα στο Χαλάνδρι.
Βελτιώθηκε ο εσωτερικός χώρος, βάφτηκε με καλαίσθητο λαδί και κυκλαδίτικο λευκό, γέμισε minimal φωτιστικά, μωσαϊκό και άνετα τραπεζοκαθίσματα, χωρίστηκε με τζαμαρία ο χώρος της κουζίνας από τη σάλα, δόθηκε η απαραίτητη ιταλική φινέτσα στη βεράντα και την αυλή και να σου έτοιμο το αδερφάκι.
Το ‘’Lollo’s’’ φέρνει την αυθεντική ιταλική κουζίνα στο Χαλάνδρι, έχοντας ως βάση τοπικά προϊόντα και παραδοσιακές συνταγές της γείτονος χώρας. Trade mark η ‘’pinsa’’ που είναι μια παραδοσιακή οβάλ, ιδιαίτερα λεπτή, τραγανή, ανάλαφρη πίτσα, από ζύμη ιταλικών αλεύρων, σιτάρι, σόγια και ρύζι, που ωριμάζει για τουλάχιστον 36 ώρες και που προσέφεραν οι αρχαίοι Ρωμαίοι στους θεούς.
Κομμάτια από αυτό το ζυμάρι με μπόλικα μυρωδικά, προσφέρεται για το welcome στο τραπέζι, κατά τη διάρκεια που περιεργάζεσαι τον τεράστιο, μπορώ να πω, κατάλογο.
Ο κατάλογος περιέχει τα πάντα.
Μια σελίδα από διάφορα είδη ‘’pinse’’, μαργαρίτα, vegan, καυτερή, gourmet, λευκή και κόκκινη και μια σελίδα με τα υπόλοιπα καλούδια από μπρουσκέτα και φοκάτσια μέχρι pasta fresca και κυρίως πιάτα, τα secondi της ιταλικής κουζίνας.
Το προσωπικό ευγενέστατο, σου αφήνει χρόνο να περιεργαστείς τον κατάλογο και μετά, με τις γνώσεις του επί του καταλόγου σε μυεί στην λεπτομέρεια του κάθε πιάτου. Ρωτηθήκαμε για τη σειρά που επιθυμούμε να έρθουν τα πιάτα, μας έγινε ανάλυση των πιάτων ημέρας και μπήκε κόφτης όταν πήγαμε να ξεφύγουμε στην παραγγελία. Στο τέλος του δείπνου καθάρισαν οι γεύσεις με δροσερό limoncello το οποίο έφτασε στο τραπέζι μαζί με τον λογαριασμό.
Επιλογές όλες του υιού μιας και το τραπέζι ήταν οικογενειακή υπόθεση, οπότε εγώ αφέθηκα μόνο στη μελέτη του καταλόγου.
Ξεκινήσαμε κλασσικά με τραγανή και συνάμα δροσερή και μυρωδάτη μπρουσκέτα rossa. 4 crispy κομμάτια φορτωμένα με ντοματίνια, κρεμμύδι, βασιλικό και κάπαρη, λουσμένα σε καλής ποιότητας λάδι. Το πιάτο καλύπτει άνετα 4 άτομα αφού οι μπρουσκέτες ήταν αρκετά μεγάλες, υπάρχει δε η δυνατότητα να γίνει μίξη από 2 είδη μπρουσκέτας στο πιάτο έτσι ώστε ο πελάτης να μπορεί να δοκιμάσει διαφορετικές γεύσεις.
Η δροσιά συνεχίστηκε και στη σαλάτα. Η burrata, όσο απλή ήταν στην όψη τόσο δροσερή και γευστική εξελίχθηκε στην πορεία αφού αναμείχθηκε με τα ψητά τοματίνια και τον βασιλικό. Έκρηξη φρέσκιας βουτυράτης mozzarella στα καλύτερα της. Άνετα στην πορεία έλουσε και δρόσισε και την pinsa μιας και έδεσε απίθανα με την ‘’κάπνα’’ της ζύμης, χαρακτηριστικό του ξυλόφουρνου του ‘’Lollo’s’’.
Δοκιμάσαμε την finocchiona με ωμό σαλάμι από χοιρινό με σπόρους φινόκιο –εξ ου και το όνομα- από την περιοχή της Τοσκάνης, μαύρο πιπέρι για έξτρα αψάδα και 3 τυριά mozzarella, parmegianno και taleggio με χαρακτηριστική επίγευση. Ανάλαφρη τραγανή ζύμη, χωρίς να λιγώνεσαι από τα υλικά, κλείνοντας τα μάτια, ταξιδεύεις Ρώμη, Τοσκάνη, Φλωρεντία. Θα τη λατρέψεις και δεν θα θέλεις άλλου είδους ζύμη, με την υποσημείωση φυσικά ότι αγαπάς το ιταλικό style ζύμης.
Αν και μέχρι εδώ ήμασταν χορτασμένοι, ο μικρός είχε διαλέξει και ένα δεύτερο πιάτο, έτσι για το κλείσιμο. Θα μου πεις κλείνεις με tagliata; Όρεξη να υπάρχει και κλείνεις με ότι θες. Αρκετά ζουμερό το κρέας το οποίο δροσιζόταν σε ελαιόλαδο με δεντρολίβανο, απαραίτητος ο ανθός αλατιού, φάουλ μόνο το ψήσιμο το οποίο ήρθε well done αντί για medium well.
Το όλο βράδυ πέρασε ευχάριστα και νόστιμα, μας ελάφρυνε δε κατά 75 euro ποσό υπερβολικό αν σκεφτεί κανείς πόσα πιάτα πήραμε. Εδώ βέβαια χωράει πολύ συζήτηση, για το πόσο θα πληρώσεις μια 4αμελής παρέα. Ναι μεν τα υλικά είναι σούπερ και φίνα αλλά οι τιμές είναι Ιταλίας.
Θα ξαναπάω στο Lollo’s, γιατί μ’ άρεσε αυτό που έφαγα, γιατί τρελαίνομαι για ιταλική ζύμη, γιατί μ’ αρέσει το αυθεντικό άρωμα Ιταλίας, γιατί σιχαίνομαι τις δηθενιές των απλά στο όνομα Ιταλικών εστιατορίων, αλλά κυρίως γιατί έβαλα στο μάτι μια pasta fresca alla sorrentina και μια pinsa bianca με speck.
Α ρε πατέρα το μικρόβιο μεταδίδεται δια μέσου των γενεών!!!