Η κυρά μας η Σαρακοστή.
Η ιστορία Αργείοι συνεχίζεται.
Μετά, λοιπόν, από εκείνη τη θρυλική Πέμπτη η Κνίσα είχε γίνει διπλή.
Εμ βέβαια, σκεφτόταν, με το τόσο που έφαγες κουκλίτσα, τι περίμενες ακριβώς; Που να ήξερε η πτωχή και τέως τιμία κορασίς…
Το είχε ρίξει λοιπόν στο περπάτημα μπας και χάσει κανένα κιλό. Μέχρι κάτω τη θάλασσα έφτανε η χάρη της αλλά η κοιλιά όλο και φούσκωνε.
Ο Δίας, ως γνωστός γάτος, κι έχοντας λερωμένη τη φωλιά του είχε πάρει χαμπάρι, φυσικά, τι είχε συμβεί αλλά που να τολμήσει να μιλήσει αφού με την Ήρα ήταν στα μαχαίρια μετά την τελευταία ατασθαλία του. Φοβόταν κιόλας την αντίδρασή της διότι πόσα εξώγαμα να αντέξει κι αυτή;
Για να είναι σίγουρος ότι δε θα γινόταν καμία στραβή, κι αφού ο ίδιος τελούσε σε κατ’ οίκον περιορισμό είχε αγγαρέψει κάτι αετούς που βρέθηκαν πρόχειροι να συντροφεύουν τη mother to be, στους περιπάτους της, πετώντας διακριτικά πάνω της…
Εκεί λοιπόν που η Κνίσα βρίσκεται στην ακρογιαλιά έχοντας βάλει τα πόδια της στο νερό μπας και ξεπρηστούν… πλοπ και βγαίνει ένα κοριτσάκι! Όμορφο και γελαστό με ένα πρόσωπο πεντακάθαρο. Μέχρι να καταλάβει τι έγινε σκάει και μια δεύτερη κόρη!
Ο Δίας περιχαρής αφού θα έπαιρνε extra επίδομα πολύ-πολυτέκνου κι άδεια ειδικού σκοπού, φωνάζει για άλλη μια φορά τον γνωστό party planner Βάκχο για τα βαφτίσια και τη δεξίωση…
– Sorry αφεντικό, του λέει ο Βάκχος, αλλά μετά την τελευταία σφαγή των αμνών… κρέας δεν υπάρχει ούτε για δείγμα!
– Ξέχνα τα κοψίδια και τις εξαλλοσύνες, απαντά η Κνίσα. Θέλω αποτοξίνωση, νηστεία και προσευχή για τουλάχιστον 5 εβδομάδες και μετά εδώ είμαστε πάλι. Στην τελική αν θες μεζεκλίκια βάλε τους master chefs του Ολύμπου να βρουν νέες συνταγές.
Όπερ και εγένετο διότι ακόμη κι ο πατέρας των Θεών δεν τόλμησε να τα βάλει με λεχώνα. Το γλέντι ήταν, για άλλη μια φορά, τρικούβερτο. Πέρασαν όλοι τόσο καλά που το συνέχισαν στην πορεία του χρόνου.
Τα ονόματα που δόθησαν στα δύο κορίτσια ήταν Καθαρά για την πρώτη και Δευτέρα για αυτή που γεννήθηκε δεύτερη και ως totem τους ορίστηκε ο αετός.
Τα ονόματα των κοριτσιών έγιναν ένα. Οι αετοί που πετούν είναι πια χάρτινοι. Η διάθεση όμως για γλέντι έμεινε η ίδια…
Οι Eatingouters δε θα σας αφήσουν έτσι. Είμαστε εδώ για να σας αποκαλύψουμε τις αγαπημένες μας προτάσεις για το σαρακοστιανό τραπέζι…
Tzia
Θα μπορούσα να γράψω κατεβατά για τα μαγαζιά που μου άρεσε, κι ελπίζω να εξακολουθήσει να μου αρέσει, να τρώω τέτοια μέρα. Όπως επίσης και για φοβερές ταλαιπωρίες που είχα ζήσει και πιάνω τον εαυτό μου να μου λείπουν μέχρι κι αυτές!
Τι κάνουμε φέτος λοιπόν; Μα θα φάμε στην ταράτσα! Κι όχι μόνο θα φάμε αλλά θα γιορτάσουμε και τα γενέθλιά μου! Σαφώς θα ετοιμάσω διάφορα πράγματα αλλά, καθότι εορτάζουσα, δεν έχω σκοπό να περάσω όλη μου τη μέρα στην κουζίνα οπότε έχουμε και λέμε…
Ντολμαδάκια μικρούτσικα, λεμονάτα, με τρυφερά αμπελόφυλλα, καλοβρασμένο ρύζι και μυρωδικά από την ‘’Τούλα’’. Εκτός των φοβερών γλυκών της έχει κι απίστευτα μεζεδάκια οπότε να την έχετε υπόψη σας γενικότερα.
Ταραμοσαλάτα (και μη γελάσετε) από τον ‘’Μαύρο Γάτο’’. Είναι μακράν η ωραιότερη που έχω φάει έξω όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται αυτό. Η μαμά Παναγιώτα έχει πείρα και ξέρει. Μεστή, όσο πρέπει αλμυρή, ένα ποίημα. Σαλάτα, επίσης, με ποικιλία βραστών λαχανικών. Είναι ολόγλυκα, διαλεγμένα ένα ένα, κρατούν στο δόντι και λούζονται σε ένα, υπέροχα, φρουτώδες ελαιόλαδο. (Τα ψητά του Γάτου παραγγέλθηκαν για την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς και φαγώθηκαν μέχρι κόκκαλο).
Καλαμαράκια τηγανιτά από το ‘’Ψψψαράκι’’. Τα δοκίμασα τώρα τελευταία και ήταν, ανέλπιστα, νόστιμα, τραγανά, χωρίς περιττό λάδι και μεγάλη μερίδα. Γαρίδες ψητές ή ψιλό γαριδάκι στο τηγάνι άφησαν, επίσης, καλές εντυπώσεις.
Δε θα μπορούσα να αφήσω την αγαπημένη μου ‘’Φυσαρμόνικα’’ εκτός μιας και έχω περάσει πολλές νηστείες εκεί. Μπρουσκέτες με ταραμοσαλάτα κι αυγά σολομού (απλά θα ζητήσω να μη μου βάλουν τον γαύρο). Κριθαρότο γαρίδας με καπνιστό άρωμα από την πάπρικα. Καλαμάρι ψητό με πουρέ από παστινάκι, chives και λαδολέμονο ντομάτας. Μα ελάτε τώρα… ήταν δυνατόν να μην παραγγείλω και κάτι πιο ψαγμένο;
Ζόρικα τα πράγματα φέτος… Υπομονή! Καλή διάθεση και υγεία πάνω από όλα!
Tomie
Εικόνες και αναμνήσεις με κατακλύζουν, από την πρώτη στιγμή που έπεσε η ιδέα για σαρακοστιανά μεζεδάκια. Οι μεζέδες της παρέας, της καλής παρέας που ξεκινά να τρώει και να πίνει το μεσημέρι και τελειώνει το βράδυ. Φέτος υποχρεωτικά η παρέα μειώνεται, τα μεζεδάκια πρέπει όμως να μείνουν σταθερά γιατί και η καραντίνα θέλει καλοπέραση. Ποιά είναι η πρώτη επιλογή, όλων των Πειραιωτών αν θέλουν να γευτούν δυσεύρετα εδέσματα; Ο ‘’Μανδραγόρας’’ φυσικά.
Μπακάλικο, delicatessen, δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω μπορείτε να βρείτε πραγματικά διαμαντάκια που θα σας ενθουσιάσουν. Αλοιφές όλων των ειδών, προτείνω το χούμους τους και την μελιτζανοσαλάτα. Ντολμαδάκια που θυμίζουν έντονα “μαμά”. Από εκεί και πέρα όλα τα υπόλοιπα τα αφήνω στην κρίση και την όρεξη σας. Η αλήθεια είναι ότι οι τιμές ίσως σας φανούν τσιμπημένες αλλά είναι σε συνάφεια με τη γεύση και τη μοναδικότητα.
Η ποικιλία είναι τεράστια και νομίζω ότι μπορεί να καλύψει όλα τα γούστα. Αν δε νηστεύετε μη χάσετε την ευκαιρία να δοκιμάσετε όποιο από τα αλλαντικά ή τα τυριά τους σας κάνει κλικ!
Χρυσανθεμάκι
Προέρχομαι από μια οικογένεια που δεν το είχε ποτέ με τις οικογενειακές εξόδους. Αυτό το ”μαζευτήκαμε όλα τα ξαδέρφια και οι θείοι στην ταβέρνα και…” δεν το ζούσαμε ποτέ. Έτσι, όλες οι γιορτές είχαν δικό τους, αυτοσχέδιο, εορτασμό. Και σιγά μην ήταν εξαίρεση σε αυτό, η Καθαρά Δευτέρα.
Την Καθαρά Δευτέρα την έχω στο μυαλό μου συνυφασμένη με το εκκλησάκι του Αη Γιάννη στη Ροδόπολη. Μαζευόμασταν εκεί τα αδέρφια μου και τα ”ν τείνει στο άπειρο” πρώτα ξαδέρφια μου, πετούσαμε αετούς και κάναμε πικ-νικ στο χορτάρι. Όπου πικ-νικ, βάλε λαγάνα, ταραμά και χαλβά σε ογκόλιθους, τόσοι που είμαστε, κάτι ντολμαδάκια που ποτέ δεν μου γέμισαν το μάτι και χταπόδι με κοφτό μακαρονάκι.
Η μαμά μου σπανίως το έφτιαχνε, οπότε είχαμε δυο επιλογές: του θείου μου που ψαρεύει και έχει χτυπήσει ο ίδιος κάτω το χταπόδι πολλάκις, ή της θείας, που ποτέ δεν το είχε πολύ με τη μαγειρική και έφερνε χταποδομακαρονάδα από την ”Κλεψύδρα”. Ένα πιάτο που δύσκολα ξεχνιέται, αφού πάνω στο μακαρόνι άραζε ηδυπαθώς μια παχιά κόκκινη σάλτσα με κιμά χταποδιού, να τρώει η θεία και των 7 παιδιών της να μη δίνει.
Τώρα που δεν είμαι πλέον παιδάκι να με νοιάζουν οι αετοί και δεν έχω ενέργεια να τρέχω στα κατσάβραχα, αν είχα την δυνατότητα που μου στερεί η μετά-COVID κατάσταση, θα πήγαινα σίγουρα στην ”Κλεψύδρα” να γιορτάσω την έναρξη της Σαρακοστής με γαύρο μαρινάτο, καπνιστό χέλι και αυτή την απίστευτη μακαρονάδα.
Που θα πάει; Θα ανοίξει! Δε θα ανοίξει;
Jim
Μέρα που συνήθως προτιμώ τα σπιτικά εδέσματα και ελάχιστα από έξω. Τα 2 τελευταία χρόνια όμως, προτιμάμε να μας ταΐσει με την παρέα, ο Θάνος και το ‘’Γελαστό του κρεμμύδι’’.
Ευρύχωρος και άνετος ο χώρος και τα παιδιά ελεύθερα και άφοβα για παιγνίδι, στην πλατεία Βριλησσίων.
Φέτος, λόγω κατάστασης θα τα πάρουμε take away και θα τα φάμε άνετα στο πάρκο Αττικής οδού, με τα παιδιά ξένοιαστα για παιγνίδι.
Στις επιλογές μας, γαριδομακαρονάδα με παραγγελία από την προηγούμενη, πλούσια και αρωματισμένη, να γλύφεις τα δάκτυλά σου.
Κλασσικά και πάντα τέλεια ψημένα στη σχάρα, τα καλαμαράκια και το χταπόδι, με το σκόρδο να του δίνει το έξτρα τικ που χρειάζεται, για να απογειωθεί η γεύση.
Για το κέντρο βελούδινη χειροποίητη ταραμοσαλάτα, πλεύρώτους τεράστια στη σχάρα, άριστα ψημένα λες και τρως κρέας, με μπόλικο μαϊντανό και ρίγανη και γίγαντες μοσχομυριστούς με τοματίνια και φρέσκια τομάτα.
Για τα παιδιά το υπέροχο τυλιχτό με γαρίδες, πολλά φρεσκοκομμένα λαχανικά και κλασσικά τηγανιτές πατάτες.
Ας ελπίσουμε σύντομα ελεύθεροι να μπορέσουμε να χαρούμε τις υπέροχες γεύσεις του ‘’Κρεμμυδιού του γελαστού’’ και στον χώρο του.
Ταβέρνα ‘’Μαύρος γάτος’’, Πολέμωνος 4, Αθήνα.
Μεζεδοποτείον ‘’Φυσαρμόνικα’’, Λεωφόρος Μεσογείων 180, Χολαργός.
Ψαροταβέρνα Μεζεδοπωλείο ‘’Κλεψύδρα’’, Λεωφόρος Σταματας 5, Δροσιά.
Μεζεδοπωλείο, Ψητοπωλείο ‘’Γελαστό κρεμμύδι’’, Εθνικής Αντιστάσεως 30, Βριλήσσια.
Εξειδικευμένο Παντοπωλείο ‘’Μανδραγόρας’’, Δημ. Γούναρη 16, Πειραιάς.
Ζαχαροπλαστειο – Catering ‘’Τούλα’’, Ευτυχιδου 41 Παγκράτι.
Ιχθυοπωλείο ‘’Ψψψαράκι’’, Κουκλουτζά 3 & Υμηττού, Καισαριανή.