Η παρέλαση του μπακαλιάρου
Παρηγορία
μόνη σου έμενε να λες
περασμένα μεγαλεία
και διηγώντας τα να κλαις…
Η Tzia αναπολεί τα μέρη στα οποία έφαγε το απόλυτο φαγητό της μέρας, τους ανθρώπους με τους οποίους το μοιράστηκε και την αίσθηση αυτής, της διπλά γιορτινής, μέρας.
Μέρος πρώτον…
Μπακαλιαράκια του Δαμίγου.
Βόλτα στην Πλάκα. Περιέργως πάντα θυμάμαι να έχει λιακάδα. Μικρή με τον μπαμπά, τη μαμά αλλά και την οικογένεια. Μεγαλώνοντας με τους φίλους των λυκειακών χρόνων αλλά και του πανεπιστημίου.
Ένα μαγαζί θρύλος που υπάρχει από το 1864 σχεδόν απαράλλαχτο μέσα στον χρόνο. Υπόγειο με ένα άρωμα άλλης εποχής, θα μπορούσε να αποτελέσει και μέρος γαστρονομικού μουσείου. Γεύση παραδοσιακού μπακαλιάρου που έχει μείνει αναλλοίωτη στον χρόνο. Πάντα με σκορδαλιά από πατάτα πασπαλισμένη με άνηθο. Μαυρομάτικα φασόλια σαλάτα, φάβα και παντζάρια, τα απαραίτητα συνοδευτικά.
Ε/Γ Ταξιδεύοντας στα βόρεια.
Γιορτή Βαγγέλη (ένας είναι ο Βαγγέλης). Στο Ταξιδεύοντας στα Βόρεια.
Εκλεπτυσμένο περιβάλλον, άψογη εξυπηρέτηση σε ένα τραπέζι που μετρούσε πολλά άτομα και το καθένα είχε τις ιδιοτροπίες του.
Μπακαλιάρος όνειρο. Στεγνός και τραγανός. Σκορδαλιά με τόσο όσο σκόρδο ώστε να μη δολοφονήσουμε τους γύρω μας. Κι όχι μόνο… ψάρια διάφορα που σπαρταρούσαν. Ταραμοσαλάτα mousse. Φέτες ολόγλυκης ντομάτας με κάπαρη και κρίταμα. Χέλι καπνιστό που όμοιό του δεν υπάρχει. Γαριδόψιχα φρέσκια σα μικρά ροζ συννεφάκια. Βασιλικό καβούρι του οποίου ακόμη ονειρεύομαι τη γεύση. Χταπόδι σαγανάκι που μόνο βαρύ δεν ήταν.
Και πόσα ακόμη…
Το τραπέζι είχε κρατήσει ώρες ατελείωτες κι όμως όταν φύγαμε (όπως και κάθε φορά που φεύγω από εκεί) ήμασταν ανάλαφροι κι έτοιμοι να ξαναφάμε.
Oroscopo restaurant
Το απόλυτο outsider. Το εστιατόριο που ξέρω κι αγαπώ από τα παιδικά μου χρόνια. Το εστιατόριο που με άφησε άφωνη και με τον μπακαλιάρο του!
Αέρινο πανάρισμα που το διαφοροποιεί από το κλασσικό κουρκούτι. Ζουμερό κα ξαρμυρισμένο όσο έπρεπε το ψάρι. Καμία αίσθηση λαδίλας. Σκορδαλιά που τσιμπούσε όσο έπρεπε. Τραγανά λαχανικά και ζωντανά χόρτα, υπέροχο λάδι.
Αξέχαστα και τα υπόλοιπα πιάτα που ετοίμαζαν παραδοσιακά την περίοδο της Σαρακοστής.
Μελωμένο χταπόδι με φάβα. Φοβερές τηγανιτές γαρίδες παναρισμένες σε σουσάμι. Κριθαρότο με θαλασσινά και άρωμα ούζου. Καλαμαράκια που έβαζαν κάτω πολλά άλλα καταξιωμένων εστιατορίων που ειδικεύονται στο ψάρι.
Η σούπα της αρχής, τα ψωμάκια τους, το φίνο κρασί, τα γλυκά του τέλους. Η απόλυτη εξυπηρέτηση. Η φυσική ευγένεια και γαλαντομία των ανθρώπων του προς όλους, ανεξαιρέτως, τους πελάτες.
Σιγά μην κλάψω
Σιγά μη φοβηθώ…
H Tzia αφού αναπόλησε και συγκινήθηκε αρνείται να μείνει σ αυτό το mood οπότε προτείνει αγαπημένα και γνωστά εστιατόρια των οποίων τις γεύσεις μπορείτε να απολαύσετε και από την ασφάλεια του σπιτιού σας μέσω γνωστών αλυσίδων τροφοδιανομής!
Μέρος δεύτερον…
Αθηναϊκόν
Και ποιος δεν έχει περάσει από τα τραπέζια του. Αγαπημένο από τα φοιτητικά μας χρόνια. Ειδικά η Νομική Αθηνών είχε παράδοση να χτυπάει κάρτα εκεί για ουζάκι και μεζέ ανεξαρτήτως πολιτικών φρονημάτων και παρατάξεων.
Μπακαλιάρος όπως πρέπει που συνοδεύεται με βραστά χόρτα. Σκορδαλιά με χωριάτικο ψωμί και, επιτέλους, καρύδι. Γήινη νοστιμιά που δε μπορείς να σταματήσεις να τρως.
Γαύρος ξιδάτος που φτιάχνουν μόνοι τους, κολοκυθάκια σε μπαστουνάκια, μύδια τηγανιτά, που δύσκολα τα βρίσκεις στην Αθήνα, χταποδοκεφτέδες και πολλά άλλα αποτελούσαν κι αποτελούν κάποια από τα αγαπημένα πιάτα που ξεχωρίζουν.
Ταξίδι Αλαργινό.
Δε χρειαζόταν να ταξιδέψω μακριά για να φάω εκεί. Αγαπημένο ψαρομάγαζο, κι όχι μόνον, δικό μου και της κολλητής.
Ναξιώτης ο ιδιοκτήτης και το περιβάλλον πραγματικά θυμίζει μπακάλικο του νησιού. Φιλετάκια μπακαλιάρου υπέροχα. Σκορδαλιά που θα την ήθελα λίγο πιο καυτερή νόστιμη και σπιτική παρόλα αυτά. Για κάτι διαφορετικό μπακαλιάρος αχνιστός με φρέσκο κρεμμυδάκι, λεμόνι και μπούκοβο. Μύδια αχνιστά φρεσκότατα. Καλαμάρι σχάρας τρυφερό και γλυκό. Αν πετύχετε κουτσομουράκια να μην τα παραλείψετε. Επίσης φοβερές, και το εννοώ, πατάτες τηγανιτές. Στη Νάξο εκτός από φρέσκα ψάρια και θαλασσινά ξέρουν κι από πατάτες.
Το Καλκάνι
Με απλό χώρο, χωρίς ιδιαίτερες διακοσμητικές παρεμβάσεις, μεν εξαιρετικούς ανθρώπους στο sevice δε. Σαφώς ο μπακαλιάρος τους λόγω της ημέρας είναι μια must επιλογή η οποία θα σας αφήσει απόλυτα ικανοποιημένους.
Σκορδαλιά ήπια αλλά σπιτική. Σαλάτα με φρέσκα βραστά λαχανικά που κρατούν όσο πρέπει. Αν αγαπάτε τις σούπες να δοκιμάσετε και την ψαρόσουπά του. Αν είστε τυχεροί κι υπάρχει καλκάνι δε θα το αγνοήσετε.
Φυσικά δε θα παραλείψετε το κριθαρότο με καλκάνι που αποτελεί ένα πιάτο αναφοράς του μαγαζιού που το κάνει να ξεχωρίζει.
Ήμουν διστακτική, είναι η αλήθεια, αλλά όταν το έφαγα κόλλησα. Όπως επίσης και τα προσφυγάκια, ένα ταπεινό ψάρι που το δοκίμασα εκεί για πρώτη φορά και το θεωρώ ανώτερο κι από οποιοδήποτε πρώτο ψάρι.
Μπακαλιαράκια του Δαμίγου, Κυδαθηναίων 41, Πλάκα, Αθήνα.
Ε/Γ Ταξιδεύοντας στα βόρεια, Ευαγγελίστριας 36, Νέα Ερυθραία.
Oroscopo restaurant, Aντήνορος 42-44, Αθήνα.
Αθηναϊκόν, Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου, Αθήνα.
Ταξίδι Αλαργινό, Τμώλου 31, Βύρωνας.
Το Καλκάνι, Μιχαλακοπούλου 68, Αθήνα.